Wat zie jij als je in de spiegel kijkt?

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Bovenstaande was de volledige tekst van MARC.
Dat stukje over De-personalisatie zou iemand ook kunnen gaan denken als die jouw quotes leest...Looro.
Maar dat terzijde.
Verder was Marc zijn quote vooral een respons op de uitwisseling tussen wat aangekaart werd door Moi , Blik-sem en Diane.

Eerst een dank voor je antwoord. En ajb. spreek over Frederiki of over Fred zoals hij dat wou.
Wat mij in de tekst van Frederiki zo aantrok was de nuchterheid en de drang om te kunnen controleren waar bewustzijn om gaat.
Ik volg dat controleren niet (lees je goed? niet volgen van controle) van Frederiki maar ik volg het zien, mijn zien. En dat zien kan iedereen navolgen, niet door het te controleren maar door het te volgen.
Jouw zien van 'Duidelijkheid' zie ik (volg ik na) op twee manieren: 1. als ervaring, als voorkomen in de tijd en 2. als beleving in gedrag, als wat je ervan maakt van wat jou is getoond.
Het is op dat tweede punt dat ik zie dat je de zaken (wat jou is getoond) verdraaid waardoor er een impasse ontstaat, een vacu?m van macht. Je hult je in Duidelijkheid zonder duidelijk te zijn. En dat is machtsvertoon. Dat is voor mij het zere been, want Duidelijkheid is geen machtsvertoon maar pure liefdadigheid.

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Afijn, mijn antwoord (En geen weerwoord) was...
Met je vraag...Wat is Bewustzijn ?,vermijd je het Onder-vinden ervan.
Met een antwoord zus of zo..Dat is Bewustzijn! vermijd je ook de Onder-vinding van Wat' Bewustzijn is.

Het is iig geen vraag noch een antwoord, Bewustzijn is v??l directer dan de OPSMUK van vraag en antwoord.
In de echte' Onder-vinding van WAT' Bewustzijn is' is het onvermijdelijk dat je ALS' het antwoord Zwijgend, Anoniem, Verstild, en zonder de herrie van verklaring...AL ÉÉN zult zijn !.

verder nog...
De sensatie een IK' te zijn...is de subjectiefe toe?igening van 'ervaring/'beleving'. Die toe?igening word niet gedaan'...dat gebeurt gewoon, omdat de waarneming bepaald word door het waargenomene.
Die spontane toe?igening veroorzaakt de 'schijn' een Waarnemer' (IK')...te zijn, die zogenaamd als een Zich-Zelf bestaat.

Zo is de IK' 'ervaring'/'beleving' een onvermijdelijke illusie en begoocheling, waar het woordje IK' voor bedacht is.
Van die illusie en begoocheling hoef je niet af te zijn, je kunt eenvoudig OP-MERKEN waarom het zo is.

Dus..Looro, dat was mijn antwoord.

Dank voor je schrijven over Onder-vinding en op dezelfde wijze leg ik mijn zien daarnaast om te volgen, jouw spoor te volgen.
Wat Onder-vinding als gebeuren betreft in de tijd: geen probleem. Je vertelt het in al zijn volkomenheid als Zwijgen, anoniem zwijgen. Dat is hier niets anders.
Wat Onder-vinding als beleving betreft zie ik jou daar dezelfde verdraaiing maken waardoor beleving gedegradeerd wordt tot een ik, een illusie. Ook dat is machtsvertoon want Onder-vinding als beleving is innerlijke kracht.
Zeggen dat ik een illusie ben maakt de beleving van die Onder-ving tot een impasse in de beleving.

Wat ik dus wil OP-MERKEN is dat door Duidelijkheid ?n Onder-vinding met rust te laten er in de tijd en in de beleving van de persoon, de innerlijke kracht zo immens volkomen wordt dat alleen liefdadigheid nog zinvol is.

[sagnaar]

Onderwijs.

http://youtu.be/YR5ApYxkU-U.....

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Het niet volgen..volgt toch wel.
Het niet doen...doet evengoed.
het volgen...volgt niet.
Het doen...doet niet.
Got it ?!

Maar goed, jij laat steeds meer los van wat op' dat spoor vervoerd word,(de persoonlijkheid) waardoor het spoor als zijnde 'De persoon' intiemer word dan wat Persoonlijkheid kan laten zien. Dan legt het spoor van De persoon zich weids uit...als één gehéél Zijn', één Doen Zijn'.
Zoiets...?, Looro.

Nee, ik ben het niet maar hij die na mij komt ...

Ik zegde al zo vaak 'zien is verschuiven naar daar waar mijn ik niet is'. Dit is geen de-personalisatie maar een aanwezig zijn in bewustzijn zonder persoonlijkheid. De aangewezen gelegenheid daarvoor is dromen.
Het spoor in mijn zien is niet 'De persoon' maar hoe de doener is voorgegaan en wat hij laat zien is geen 'Persoonlijkheid' maar geweten.
Waarom zeg ik dat hier met grote stelligheid ... omdat ik dat zie.

In dat spoor wordt niets vervoerd maar wordt 'iets' gedragen. Je zou het kunnen vergelijken met 'over water wandelen'. Het water is het spoor en het wandelen is stap voor stap door de blik gedragen worden. Het is het zien dat mij draagt. Hoe ik kijk en vasthoud in die blik.
Laat ik die blik los dan is mijn zien niet meer gedragen. Dan kijk ik in vergetelheid en later in waan en gekte om te eindigen in het kijken in de dood.

In mijn zien is het spoor een smal pad, bijna geen voetstap breed. Maar als je gedragen wordt, wat doet de breedte er dan toe? ... Of al die duisternis waar doorheen dit spoor alsmaar verder loopt?

...

En dan is mij een verrassing overkomen, een thuiskomst van een kale reis. De doener draait zich om en zegt 'Ga alleen' en weg is hij.

Daar staat een ziener in volslagen duisternis.

Nee, niet echt volslagen duister want is daar niet een een afslag, een soort trap naar boven ? Na vier, vijf treden is het ook daar alleen maar duister ...
Dat is de diepe slaap waar bewustzijn een gelegenheid is om evenwicht te maken, een samenvatting om rechtop te staan en fier in duisternis een eigen spoor te maken dat klinkt als elke voetstap van de doener.

...

In duisternis brengt een ziener evenwicht tussen positief en negatief door van anderen te dragen tot een lied weerklinkt waarin de doener zingt.
In die volslagen duisternis bouw ik van woorden en van daden evenwicht waarin gastvrijheid, welkom huist.

...

En dan, van alsmaar hoger bouwen ben ik aan een platform gekomen waar ik als met een zwaai in licht ben toegekomen.
Voorbij het midden staat de doener en zegt: 'Dans voor mij!', waarop ik in beweging kom en met open armen naar hem toe ren. Ik blijf echter ter plaatse staan en trappel daar ter plekke al mijn euforie.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Wel...
29 jaar geleden is mij iets?!, overkomen.
....

Dank voor je getuigenis sagnaar
Mij is dit meerdere keren overkomen reeds vanaf mijn achtste jaar. In de wakkere staat overkomt dit als een hallucinatie, in de droomstaat als een droom. Door het dromen was ik meer in staat de euforie te temperen en het kader ervan te zien als het verschuiven tussen werelden (gelegenheden van bewustzijn).
Van bij de eerste keer reeds zag ik ook de doener die dit 'Wat het is' toont en van 'hem' (het is een droomfiguur in het echt) heb ik overheen al die jaren, in dromen geleerd te begrijpen en te grijpen wat zien is.
Ik begrijp nu wat mij is overkomen maar ik begrijp niet wat het is, ik kan er, door zien in grijpen en mij erin laten dragen.

Zien maakt twee bewegingen de ene is weten en de andere is gedrag(en).
Het is in de verbinding van die twee dat er verschuiving is doorheen wat is.

Het is niet de blik verdragen van het spiegelbeeld, noch de blik weerstaan van diegene die aankijkt dat zien mogelijk maakt. Het is de blik die draagt waarin de ziener verschuift en ziet.
Het dragen van die blik is evenwicht, het geluid van één hand zeggen ze bij zen.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Nee, ik ben het niet maar hij die na mij komt ...

Ik zegde al zo vaak 'zien is verschuiven naar daar waar mijn ik niet is'. Dit is geen de-personalisatie maar een aanwezig zijn in bewustzijn zonder persoonlijkheid. De aangewezen gelegenheid daarvoor is dromen.
Het spoor in mijn zien is niet 'De persoon' maar hoe de doener is voorgegaan en wat hij laat zien is geen 'Persoonlijkheid' maar geweten.
Waarom zeg ik dat hier met grote stelligheid ... omdat ik dat zie.

In dat spoor wordt niets vervoerd maar wordt 'iets' gedragen. Je zou het kunnen vergelijken met 'over water wandelen'. Het water is het spoor en het wandelen is stap voor stap door de blik gedragen worden. Het is het zien dat mij draagt. Hoe ik kijk en vasthoud in die blik.
Laat ik die blik los dan is mijn zien niet meer gedragen. Dan kijk ik in vergetelheid en later in waan en gekte om te eindigen in het kijken in de dood.

In mijn zien is het spoor een smal pad, bijna geen voetstap breed. Maar als je gedragen wordt, wat doet de breedte er dan toe? ... Of al die duisternis waar doorheen dit spoor alsmaar verder loopt?

...

En dan is mij een verrassing overkomen, een thuiskomst van een kale reis. De doener draait zich om en zegt 'Ga alleen' en weg is hij.

Daar staat een ziener in volslagen duisternis.

Nee, niet echt volslagen duister want is daar niet een een afslag, een soort trap naar boven ? Na vier, vijf treden is het ook daar alleen maar duister ...
Dat is de diepe slaap waar bewustzijn een gelegenheid is om evenwicht te maken, een samenvatting om rechtop te staan en fier in duisternis een eigen spoor te maken dat klinkt als elke voetstap van de doener.

...

In duisternis brengt een ziener evenwicht tussen positief en negatief door van anderen te dragen tot een lied weerklinkt waarin de doener zingt.
In die volslagen duisternis bouw ik van woorden en van daden evenwicht waarin gastvrijheid, welkom huist.

...

En dan, van alsmaar hoger bouwen ben ik aan een platform gekomen waar ik als met een zwaai in licht ben toegekomen.
Voorbij het midden staat de doener en zegt: 'Dans voor mij!', waarop ik in beweging kom en met open armen naar hem toe ren. Ik blijf echter ter plaatse staan en trappel daar ter plekke al mijn euforie.

Renoir....

Zou jij deze quote van Looro aan mij willen uitleggen !, aangezien jij je nog al vaak kunt vinden in de quotes van Looro, moet het een peuleschil voor jou zijn om deze quote van Looro in algemeen begrijpelijk Nederlands volgens jouw begrip ervan weer te geven.

Bij voorbaat hartelijk dank voor het minuutje dat je daarvoor vrij maakt.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dank voor je getuigenis sagnaar
Mij is dit meerdere keren overkomen reeds vanaf mijn achtste jaar. In de wakkere staat overkomt dit als een hallucinatie, in de droomstaat als een droom. Door het dromen was ik meer in staat de euforie te temperen en het kader ervan te zien als het verschuiven tussen werelden (gelegenheden van bewustzijn).
Van bij de eerste keer reeds zag ik ook de doener die dit 'Wat het is' toont en van 'hem' (het is een droomfiguur in het echt) heb ik overheen al die jaren, in dromen geleerd te begrijpen en te grijpen wat zien is.
Ik begrijp nu wat mij is overkomen maar ik begrijp niet wat het is, ik kan er, door zien in grijpen en mij erin laten dragen.

Zien maakt twee bewegingen de ene is weten en de andere is gedrag(en).
Het is in de verbinding van die twee dat er verschuiving is doorheen wat is.

Het is niet de blik verdragen van het spiegelbeeld, noch de blik weerstaan van diegene die aankijkt dat zien mogelijk maakt. Het is de blik die draagt waarin de ziener verschuift en ziet.
Het dragen van die blik is evenwicht, het geluid van één hand zeggen ze bij zen.

Looro...

Beschrijf eens in details datgeen wat jou is overkomen, waarvan je zegt dat het vergelijkbaar is met wat mij is overkomen 29 jaar geleden.

Schroom niet, om je quote lang te laten zijn...als je dat nodig vind.

Kortom...wat gebeurde er met je op die momenten ? !.

[Ogenblik-sem]

...En graag niet in metaforen.

Er is niets zo ON-duidelijk van metaforen.
De mind kan er alle kanten mee uit.

Mijn eerdere guru
spreekt om die reden nooit in metaforen.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door sagnaar

Looro...

Beschrijf eens in details datgeen wat jou is overkomen, waarvan je zegt dat het vergelijkbaar is met wat mij is overkomen 29 jaar geleden.

Schroom niet, om je quote lang te laten zijn...als je dat nodig vind.

Kortom...wat gebeurde er met je op die momenten ? !.

Kortom met mij gebeurde niets want mijn ik waaraan iets kan gebeuren was daar niet.
Er zijn twee details die altijd dezelfde zijn en eigenlijk ook wel hetzelfde zijn.

1. 'Wat is' heeft geen naam die noembaar is. Ik noem het dus ook geen duidelijkheid, of helderheid of wat dan ook.
2. Wat daar getoond wordt is getuigenis (Zwijgende anonimiteit) van bewustzijn.

In deze details ligt alles van de vergelijking. Deze details zijn het enige spoor om in evenwicht te dragen of gedragen te worden.

Ik spreek niet over wat 'jou' is overkomen maar over wat is getoond. Ik vergelijk mij niet met jou maar zie in de gelegenheid waarin het buitengewone zich voordoet.
Ik spreek ook niet over wat mij is overkomen.
Ik probeer jou iets van zien te tonen wanneer ik in de spiegel kijk.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Eerst een dank voor je antwoord. En ajb. spreek over Frederiki of over Fred zoals hij dat wou.
Wat mij in de tekst van Frederiki zo aantrok was de nuchterheid en de drang om te kunnen controleren waar bewustzijn om gaat.
Ik volg dat controleren niet (lees je goed? niet volgen van controle) van Frederiki maar ik volg het zien, mijn zien. En dat zien kan iedereen navolgen, niet door het te controleren maar door het te volgen.
Jouw zien van 'Duidelijkheid' zie ik (volg ik na) op twee manieren: 1. als ervaring, als voorkomen in de tijd en 2. als beleving in gedrag, als wat je ervan maakt van wat jou is getoond.
Het is op dat tweede punt dat ik zie dat je de zaken (wat jou is getoond) verdraaid waardoor er een impasse ontstaat, een vacu?m van macht. Je hult je in Duidelijkheid zonder duidelijk te zijn. En dat is machtsvertoon. Dat is voor mij het zere been, want Duidelijkheid is geen machtsvertoon maar pure liefdadigheid.





Dank voor je schrijven over Onder-vinding en op dezelfde wijze leg ik mijn zien daarnaast om te volgen, jouw spoor te volgen.
Wat Onder-vinding als gebeuren betreft in de tijd: geen probleem. Je vertelt het in al zijn volkomenheid als Zwijgen, anoniem zwijgen. Dat is hier niets anders.
Wat Onder-vinding als beleving betreft zie ik jou daar dezelfde verdraaiing maken waardoor beleving gedegradeerd wordt tot een ik, een illusie. Ook dat is machtsvertoon want Onder-vinding als beleving is innerlijke kracht.
Zeggen dat ik een illusie ben maakt de beleving van die Onder-ving tot een impasse in de beleving.

Wat ik dus wil OP-MERKEN is dat door Duidelijkheid ?n Onder-vinding met rust te laten er in de tijd en in de beleving van de persoon, de innerlijke kracht zo immens volkomen wordt dat alleen liefdadigheid nog zinvol is.

Duidelijkheid' En Onder-vinding is .....rust noch rusteloos. Rust en rusteloos zijn sensaties van de beleving (Ervaren) en ervaring. Die sensaties zijn van de zich verklarende Werkelijkheid, ...niet van de onverklaarbare Realiteit.

Voor mij is de beleving de Onder-vinding niet !, de beleving en de ervaring kan alleen maar' een verdraaiing zijn van de Onder-vinding.

Duidelijkheid' kan zich niet verhullen...anders zou het geen Duidelijkheid' zijn.
Het enigste wat zich verhult is de ervaring en beleving....omdat het niet anders kan dan verhullen en camaufleren.

Het zinvolle van ervaring/beleving verdwijnt....waardoor het zinvolle van Wat is' verschijnt.

Niks anders dan mededogen en Vitaal direct gedachten/emotie/woordloos Begrip.
GEEN' Macht ......maar een onweerlegbare Zekerheid.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

...En graag niet in metaforen.

Er is niets zo ON-duidelijk van metaforen.
De mind kan er alle kanten mee uit.

Mijn eerdere guru
spreekt om die reden nooit in metaforen.

Waarom is het een metafoor voor jou en is het voor mij concrete werkelijkheid?
1. Wij zijn niet dezelfde maar zijn van hetzelfde.
2. De mind is niet de heerser over bewustzijn, noch de bewaker van bewustzijn. Mind en geweten zijn met wil en gevoel factoren die bewustzijn genereren onder verschillende gelegenheden: wakkere staat, droomstaat en diepe slaap. Dit zijn de gewone staten van bewustzijn.
Buiten het gewone is er ook het buitengewone waarin bewustzijn zich voordoet en toegankelijk is vanuit het gewone door zien.
3. Omdat alles zich in zichzelf voordoet zijn er ook geen valkuilen, beperkingen of schulden aan bewustzijn. Er is alleen het zien, het kijken, het ademloos kijken.
4. Taal past zich aan aan de factoren die bewustzijn genereren en doet dat in het perspectief van de tijd. In het gesproken woord genereer ik de persoonlijke, eigen werkelijlkheid, in het geschreven woord genereer ik de werkelijkheid van de ander en in het gelezen woord genereer ik het mens zijn in de wereld.
5. Metaforen zijn een middel om van de letterlijkheid los te staan in het concrete. Wanneer jij zegt: 'Mijn eerdere guru' dan is dat een metafoor voor de tijd (eerder) en letterlijk onderscheid (mijn) van iemand anders (guru).
Hoe kan jouw guru ooit gesproken hebben zonder metaforen? Zelfs die afbeelding is een metafoor van de verschijning van die persoon.