Gedachten

Oorspronkelijk geplaatst door marie

laat het woord manifest maar vallen; het ik is er gewoon...
Het is omdat jij het ontkent dat het overkomt alsof het zich zo manifesteert...
Het is er gewoon, punt.

Er is geen 'ik' er is wel zoiets als geloof in het bestaan van ik. Zodra dat geloof manifest is, is er ook een doener, iemand die meent er te zijn en die lucht nodig heeft om te kunnen leven. Een iemand die anderen, indien nodig, kan redden.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Dan existeer (besta) ik als denkende presentie. Om het maar eens een naam te geven. Dan ben ik present in de wereld en met een verhouding met de wereld (met Jan in concrete zin). Dan besta ik voor mijzelf, omdat ik middels het denken dat op onbewuste wijze voortdurend bewijs aan mijzelf.

De constatering is duidelijk ook op deze wijze is er geen 'ik' te vinden. Zo bouw je dus als denkende presentie een eigen bestaan en werkelijkheid op, die je 'ik' noemt. Je toont in je quote feitelijk al de afwezigheid van een 'ik' aan (er is alleen presentie) maar weet vervolgens niet hoe snel je z'n aanwezigheid weer vorm moet geven.

Ego is niks anders dan op unieke wijze 'zelf zijn' waarvan er geen tweede versie is.

Heel apart.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Waarmee ik staande hou dat zelfkennis over kennis van het zelf gaat. (Waar zou het anders over moeten gaan?)

Op dit punt aangekomen moet je het onderscheid gaan aanbrengen wil ik me mijn hele leven bezig (ledig) houden met 'wie' ik ben (zelf) of doorgronden 'wat' ik ben (Zelf alias Bewustzijn, Waarheid of God).

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hoe komt het nou dat er een zelf-illusie wordt opgewekt? Voor sympathie of antipathie is er hartstocht nodig. Als ik in de verhouding met Jan over Poetin spreek dan kunnen mijn gedachten een antipathie voor Poetin opwekken.

Presentie zonder toegevoegde conceptuele gedachten bevat geen hartstocht betreffende Poetin. Ik ben degene die antipathie heeft als hartstocht.
Hartstocht (afschuw in dit geval) bevestigd de 'denkende presentie'.

Is daar wat mis mee? Nee, zonder hartstocht kan ik geen mens/persoon zijn.
Waar het in zelfkennis om gaat is dat je presentie zonder de persoon leert 'weten'. Daarmee ontneem je de macht van de persoon die je zelf bent. Dan hoef je ook niet langer ego te ontkennen, want dan zie je dat je zonder ego niet eens kunt bestaan in dit leven. Dan zou je een soort van robot/zombie overhouden........

Hier heb je besloten je bezig te houden met zelfkennis inzake de 'wie' je bent. Iets waarmee je je hele leven ledig kunt houden, oftewel zo'n onderzoek is niet eindig (niet af te ronden). Telkens duiken er weer interessante verschijnselen op die je aandacht vragen, waarover je kunt filosoferen en van gedachten wisselen.

Dat is niet de core business van dit forum. Hier onderzoeken we gedachten die het zelf vorm geven om tot de conclusie te komen dat we alleen maar presentie zijn en geen zelf. Feitelijk op weg zijn naar Zelf (het hogere dat die naam 'ik' niet langer kan dragen). Dus Zelfkennis ipv zelfkennis.

Ik begrijp je gedeelde belangstelling met Marie te veronderstellen dat je te weten dat je je 'ik' niet bent zou resulteren in een leven als zou je een zombie of een humorloze pain in the ass zijn die iedere vreugdevolle samenkomst en/of verjaardagpartij verziekt .

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Hier heb je besloten je bezig te houden met zelfkennis inzake de 'wie' je bent.

Ik heb in mijn laatste reacties aangetoond waar de 'wie' uit bestaat.
Zodat beginnende onderzoekers zoals jij niet meer kunnen ontkennen dat er een 'wie' bestaat.

Desnoods voeg ik nog wel meer argumentatie toe om je op weg te helpen......

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Op dit punt aangekomen moet je het onderscheid gaan aanbrengen wil ik me mijn hele leven bezig (ledig) houden met 'wie' ik ben (zelf) of doorgronden 'wat' ik ben (Zelf alias Bewustzijn, Waarheid of God).

Hier verval je weer in dezelfde fout als dat je al 10 jaar doet.
Je kunt je niet bezig houden met 'wat' je bent.
Dergelijke zaken openbaren zich niet d.m.v. bezighouden, maar d.m.v. ontvankelijkheid.

De persoon/ego is duidelijk aanwezig bij je: je hebt hem zelfs op de troon gezet als Bewustzijn, Waarheid of God. Niet wetende wat het verschil is tussen bewustzijn en Waarheid (herhaling).

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

De constatering is duidelijk ook op deze wijze is er geen 'ik' te vinden. Zo bouw je dus als denkende presentie een eigen bestaan en werkelijkheid op, die je 'ik' noemt. Je toont in je quote feitelijk al de afwezigheid van een 'ik' aan (er is alleen presentie) maar weet vervolgens niet hoe snel je z'n aanwezigheid weer vorm moet geven.

Zou je kennis hebben van het verschil van 'denkende presentie' en 'alleen presentie' dan zouden we daarover kunnen spreken en zelfkennis verder uitdiepen.

Maar in jouw voorstellingsvermogen is geen plaats voor 'denkende presentie' (ego).
Je hebt dus geen kennis over het op verschillende wijze een zelf zijn: denkende presentie.
En op dezelfde wijze een zelf zijn: alleen presentie.

Je beperkt je wat tot niets-zeggende kreten als 'Zelf'. En het ontkennen van ego.

Aanwezigheid in dit leven is als vorm aanwezig. Van aanwezigheid als niet-vorm draag je geen kennis. In jouw simpele onderzoek ontken je simpelweg aanwezigheid als vorm. En hou je aanwezigheid als niet-vorm over (eliminatie) zonder daar kennis van te dragen.

Hap-snap onderzoek van een user die niet serieus te nemen is.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Leuk geprobeerd (jouw?) wezenlijke van (mijn?) subjectieve realisatie te onderscheiden...
Zelfonderzoek en Waarheidvinding houden zich juist absoluut niet bezig met zoiets als wat je noemt subjectieve bevrijding. Deze door je getrokken gevolgtrekking is tot stand gekomen door het bedenken er van. Een 'bedenking' gevormd door gedachten die kunnen worden onderzocht op Waarheid en waarvan je niet met stelligheid kunt blijven volhouden dat ze 'waar' zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Je bent te snel in de trein van jouw gevolgtrekkingen gestapt Laurens..
Dit zeg ik

''Gedegen zelfonderzoek, Waarheidvinding, betreft deze realisatie.. een subjectieve 'bevrijding', een blanco realisatie..''

Er daagt de realisatie niet langer 'gebonden te zijn aan 'iets.. identiteit, entiteit, ego, ik. Kortom de kermis van ervaarbare voorstelbaarheden.
En dat ondanks de vertrouwdheid met die gebonden 'werkelijkheid' van bestaan.
Er wordt feitelijk niet uitgegaan van een bevrijding, waarom zou je bevrijd willen zijn van iets wat zo vertrouwd is?
Het ont-dekken van geen focus ontbind aan iedere voorstelling, het binding 'zoeken, verliest de bekoring.. wat zich tot 'iets bind/gebonden weet, dat ben je eenvoudig niet. Dat duidelijk en onomstotelijk realiseren noem ik 'subjectieve bevrijding.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Gedegen zelfonderzoek houdt zich verre van 'invullen', 'vertalen' en 'verklaren'. Waar ik mij (afgezien daarvan) in meng is de onjuiste gedachtegangen en vreemde bewijsvoeringen aangaande wat men hier meent wat 'gedegen' zelfonderzoek is, het misplaatst gebruik van begrippen en het aantonen en weerleggen van onjuist getrokken conclusies. Kortom ik ben voortdurend bezig met corrigeren hetgeen jij kennelijk opvat als 'het invullen en verklaren' van subjectieve realisatie.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Begrippen en conclusies zijn nou net de bewegingen/veranderlijkheid van dat wat je dus niet bent..
Maw, datgeen wat 'bind, bekoort jou nog steeds, anders zou je er niet zo'n punt van maken, en ga je dientengevolge eenvoudig anders om met conclusies en begrippen die door derden worden geopperd. Maar nee, jij investeert veel van jouw energie om te corrigeren wat niet overeenstemt met jouw theorie, en dat is tegelijkertijd jouw achilleshiel.

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Wanneer dat niet nodig is tref je me hier dan ook niet aan. Ik moet alleen weerwoord geven aan alle misvattingen. Het gedegen zelfonderzoek kan prima plaatsvinden zonder mijn voortdurende bemoeienis. Het wijst zich daar allemaal als vanzelf. Er is ook niemand om er sier mee te maken.

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Zolang je meent je te kunnen verhouden tot de 'juiste voorstelling' van zaken aangaande deze materie, zit je nog midden in de illusie van wat bindend is.
Ik heb geen 'juiste' voorstelling van zaken, er is gewoon een voorstelling van zaken in deze.

...

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik heb in mijn laatste reacties aangetoond waar de 'wie' uit bestaat.
Zodat beginnende onderzoekers zoals jij niet meer kunnen ontkennen dat er een 'wie' bestaat.

Desnoods voeg ik nog wel meer argumentatie toe om je op weg te helpen......

Beste Bassie hartelijk dank voor je moeite maar dat wat je wilt is niet aan mij besteed. Mijn fascinatie met 'wie' ik ben heb ik verloren nu ik weet 'wat' ik ben.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Beste Bassie hartelijk dank voor je moeite maar dat wat je wilt is niet aan mij besteed. Mijn fascinatie met 'wie' ik ben heb ik verloren nu ik weet 'wat' ik ben.

Er zijn mss wel andere geïnteresseerde onderzoekers? Marie lijkt ook in te zien dat er altijd een 'ik' is wat zijn fascinatie met 'wie' verloren is. Of dat er een 'zelf' is wat op een forum zich[Uzelf[/U] tot afgerond onderzoeker uitroept.

Alleen al het feit dat jij een afgerond onderzoeker bent en ik niet, maakt jou tot een andere ik dan ik.........

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hier verval je weer in dezelfde fout als dat je al 10 jaar doet.
Je kunt je niet bezig houden met 'wat' je bent.
Dergelijke zaken openbaren zich niet d.m.v. bezighouden, maar d.m.v. ontvankelijkheid.

Ik snap wat je bedoelt te zeggen. Bezig zijn met 'wat je bent' gaf alleen maar de tegenstelling aan met de andere bezigheid te weten achterhalen 'wie' je bent. Wat gezegd wil zijn is het 'wat' als onderwerp van aandacht te behouden.

Zoals zo vaak gezegd 'weet' ik wat ik ben en hou ik mij met het proces zelf al niet meer bezig.

De persoon/ego is duidelijk aanwezig bij je: je hebt hem zelfs op de troon gezet als Bewustzijn, Waarheid of God. Niet wetende wat het verschil is tussen bewustzijn en Waarheid (herhaling).

Het grappige is (voor mij dan) dat je dat als zijnde behept met 'ik' niet kunt beoordelen. Het gevaar schuilt er in dat je tegen de eigen perceptie zit aan te kijken. Waar je je kennelijk niet mag verheffen (god te zijn) wordt de 'ik' beperking al snel zichtbaar. Onbekend zijnde met wat je bent trek je al snel verkeerde conclusies.