Het Thomas Evangelie

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Is dat jouw realiteit? Het zou ook een overtuiging kunnen zijn. Een hééle hardnekkige.

Het leven heeft kennelijk steeds andere verrassingen voor mij in petto. Het verleden kan idd "doorleefd" zijn, althans tot op grote hoogte. Maar wat er nu en hierna gebeurt, ik kan niet weten hoe ik zal re-ageren, of ik al dan niet getriggerd zal worden, of er wel of niet een emotie naar boven zal komen.
Tot dusver is m'n ervaring dat ik ook in dit opzicht niets meer uitsluit en daar eigenaardig genoeg vrede mee heb.

[diane]

Ik zit nu zo'n beetje op blz. 4 om alles te lezen en beantwoorden.

Maar ik voel dat het tijd is voor m'n boterhammetje.

In elk geval weet ik zeker dat ik in de loop van de dag nog wat te schrijven heb.

Het is een gave...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Als ik dat zou willen had ik je dat wel gevraagd.
Het dikgedrukte gedeelte in jouw reactie vind ik overbodig en komt bij mij onvriendelijk en kortaf over.
Was dat ook je bedoeling?

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Dat zou me zeker op andere gedachten kunnen brengen.
Maar gedachten zijn toch ook allemaal 1 pot nat?
Ze zijn nooit de waarheid.

Als ik dit zo van mezelf lees, vraag ik me weer af; wat doe ik hier eigenlijk?
Als nergens een waarheid te vinden is, welk ander doel dan vermaak dient het schrijven hier eigenlijk?

De reden waarom je hier niet langer meer zou willen zijn is gelegen in het feit dat je hier je verhaal niet kunt verkopen, althans niet aan mij. Je wilt namelijk helemaal niet 'weten', je wilt alleen maar filosoferen over hoe het zal zijn als je gerealiseerd bent.

Ik zie zoveel meer redenen voor je waarom je hier niet zou willen zijn. Vele ego's zijn niet tegen het mijne opgewassen en durven zich niet eens te vertonen. Je behoort dus tot de moedigen. Tineke, bijvoorbeeld heeft de egostrijd opgeheven en denkt nu dat ze er niet meer mee geconfronteerd wordt van het ego verlost te zijn. Ze probeert egoloos te zijn.

Een andere reden is dat ik aan je voorwaarden waarop jij bereid bent mij te aanhoren tegemoet moet komen, je wilt vriendelijkheid.

Voor mij betekend dat je erkenning eist van jou als persoon en ik erken je niet als persoon zolang je geen blijk geeft te weten 'wat' je bent.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Bij een ander is altijd alles makkelijk(er) te zien. Het gaat erom of degene in kwestie eraan toe is en bereid is e.e.a. toe te laten.

Er is geen afwezigheid van zien er is alleen afwezigheid van bereidheid tot zien.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Ja, die mensen kunnen dan zelfs héél boos worden...doe ik ook niet meer of ik 'test' het heel subtiel.

Nee, geen Bram in de family
Ik heb het ook heel vaak als ik 'relatie' typ, dan typ ik 'realitie'.
Wat zou dat zeggen?

Ik heb dat met realiteit en type reali tiet, zou dat een obsessie zijn ?

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er is geen afwezigheid van zien er is alleen afwezigheid van bereidheid tot zien.

Dat zeg ik.

[Naadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb dat met realiteit en type reali tiet, zou dat een obsessie zijn ?

Nee, gewoon geilheid.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Naadje

Nee, gewoon geilheid.

Dat geloof ik niet het moet toch een diepere betekenis hebben dat ik altijd realitiet type.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Lyme

Kun je je eigen onschuld hier ook in zien?

Vreemd...
Dit ene zinnetje raakte me enorm.
Ik vroeg me af waar dit vandaan komt.
Geloof ik niet in mijn eigen onschuld?
Voel ik me schuldig en heb behoefte aan vergeving?
Zo ja ben ik in staat mezelf te vergeven?
Wat nu ook naar boven komt is het bekende zinnetje uit het N.T.:

Vergeef hen Heer, zij weten niet wat ze doen.

Ik laat het nog even sudderen.
Wilde je laten weten dat ik me (in positieve zin) geraakt voel.
Dank je.

[diane]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat emoties er zijn om geleefd te worden was al 'mijn' in opspraak zijnde opvatting op het Remonforum tegen de dusdanige heersende opvattingen bij jou en verder Aad en Arie.

Alleereerst de vraag om welke reden je toen niet gewoon je eigen natuurlijk vermogen kon navolgen en je neiging technisch hebt laten onderdrukken ?

Ten tweede de vraag waarom het nu alweer een externe autoriteit moet zijn, in dit geval Adyashanti die je het groene licht moet geven ?

Een groeiproces?
In die tijd was ik echt overtuigd van de absolute waarheid van dergelijke opvattingen. Het was voor het eerst dat ik na vele omzwervingen in dit "gebied" terechtkwam. Het fascineerde me en voor ik het wist stond er zomaar een leraar voor m'n neus. Ik ervaarde het idt dus niet als onderdrukking. Integendeel. Ik kon er geen genoeg van krijgen..

Het was niet alleen Adyashanti. Nog eens hier en daar gelezen en gekeken (filmpjes e.d.). Meer om m'n innerlijke twijfel te toetsen aan hetgeen ik voelde. Ja ik vertrouwde m'n gevoel dus niet.
Aangezien ik intussen (hoop ik althans) wat zelfkennis heb opgedaan en als gevolg daarvan ook m'n neiging om m'n verbeelding achterna te lopen heb leren onderkennen wilde ik wat bevestiging dat het niet opnieuw een aardig verhaal zou worden, waar de mind blij van werd.

Behalve jouzelf heb je het lange tijd ook anderen opgedrongen.

Ja idd. Shame on me..
Hoewel ik het zelf niet zozeer als opdringen ervaarde. Ik was gewoon een overtuigde "Jehovagetuige", zeg maar die iedereen het blijde nieuws wilde brengen.
Gelukkig was jij daar niet vatbaar voor.WiNk