Subtiele communicatie.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Je mag van mij het laatste woord hebben, Vagebond. Wat mij betreft is discussie hiermee gesloten.

Nou dat is toevallig voor mij was de discussie idd al ten einde, wat goed dat je dat in de gaten had WiNk

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Voor mij betekent ervaring beleving. Beleving en bewustwording te Zijn. Dit is wat het mij in eerste instantie opleverde. Ben nu bezig hoe dit Zijn uit te drukken in aards wereldje dualiteit, die voor mij "film" is, maar wel een serieuze film. Dat is een nieuw experiment.

Ik kan je niet helemaal volgen in wat je schrijft, maar misschien komt dat dan nog, in de toekomst. Het heeft vaak ook te maken met het verschillende gebruik van begrippen, een bekend 'euvel' hier of als er over zulke zaken gesproken wordt. Een eigen ervaring van je zou me kunnen helpen, maar ik begrijp dat je aarzeling hebt om daarover te schrijven. Dan wens ik je succes en plezier met experimenteren.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Tja leg dan maar weer uit wat je onder "grof" verstaat, wat de één zegt om iets duidelijk te maken vat de ander grof op,...
Dus "iets" vinden van iemands gedrag kan ook de persoon treffen die iets vind.
Volgens mij is jezelf wegcijferen, nergens iets van zeggen, geen grenzen aangeven ook "ego",...ik heb het misschien mis, maar zie jij ego vooral als grof of agressief(dierlijk)?

Ik kan in ieder geval voor mijzelf zeggen dat ik zeker niet het meeste geleerd heb door "subtiliteit", dwarse mensen(die zijn er gelukkig niet veel) kunnen soms baat hebben bij een spreekwoordelijke optatert.

Het onderscheid tussen grof en subtiel voel je aan als grove, zware respectievelijk lichte vibraties. Liefde bijv. straalt andere trillingen uit dan agressie. Bach is verfijnder en evenwichtiger dan de Carnaval-dijenkletsers. Het is te hopen dat men dit onderscheid kan maken, en wil toepassen in eigen leven.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik kan je niet helemaal volgen in wat je schrijft, maar misschien komt dat dan nog, in de toekomst. Het heeft vaak ook te maken met het verschillende gebruik van begrippen, een bekend 'euvel' hier of als er over zulke zaken gesproken wordt. Een eigen ervaring van je zou me kunnen helpen, maar ik begrijp dat je aarzeling hebt om daarover te schrijven. Dan wens ik je succes en plezier met experimenteren.

Ik bedoel te zeggen, dat als je kunt Zijn, er een zekere innerlijke afstand ontstaat naar de buitenwereld. Hierdoor beleef je de buitenwereld als projectie, film. Je identificeert je niet meer met de buitenwereld, maar met het Zijn. Dit is althans mijn ervaring.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Is de intentie waarmee je dat schrijft.
Ik meende iets te herkennen. Laatst was ik ook met iemand in een gesprek dat voor mij moeizaam verliep aan het einde, en wilde ervan af maar had wel moeite met de ander het laatste woord te gunnen. Komt me vaak voor trouwens, ben ietwat trots. '
Ik merk soms hoeveel moeite me kost om een punt achter te zetten, in zo een spel van weleens niet, ken je dat?
Ook heb ik dat in een gesprek dat prettig is, of bevredigend, maar als tijdens het gesprek de Egotjes een beetje beginnen te botsen, komt dat stuk naar voren.
Toen schreef ik bijna precies hetzelfde wat jij schreef, maar ik wist waarom ik dat deed. Mijn onvermogen om te buigen was aanwezig, de trots.

Vroeg me af of jij dat ook in herkent. Zeggen tegen de ander dat hij/zij het laatste woord van jou MAG hebben, geeft ook een verhouding van 'macht' aan.

Ha Mihaela,
Ja, ik herken het heel goed dat het moeite kost ergens een punt achter te zetten. Voor mij heeft dit te maken met vibraties die niet prettig op mij overkomen, en waarvan ik merk dat mijn zijn + energieveld erdoor verstoord worden. Ik ben hier achter mijn computer in rustige, en prettige sfeer, en heb weinig behoefte om die energie uit evenwicht te trekken.

Het woordje MAG kwam niet voort uit machtsgevoel. Als ik aanvoel dat een discussie uitloopt op welles-nietes, irritatie, dan heb ik zoiets van "het is best, laat maar, zinloos". Dus dit speelde hier voor mij.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

In mijn beleving is vaak een discussie veel vrediger afgesloten als men gewoon niet meer reageert, zonder het aan te geven wat ik nog MAG of niet..

Helemaal waar, hoor. Alleen, ik kom hier thuis soms mensen tegen die toch blijven doorzeuren als ik niets zeg. En dit vraagt dan om toch een reactie te geven.

Ik zie het niet als macht. Ik schrijf toch niet in termen van MOETEN? Bijv. je moet nu je mond houden.
Bij MOGEN geef ik de ander vrijheid om nog te willen reageren.

Wellicht schuilt het machtsgevoel in het feit dat iemand een discussie zomaar kan blokkeren, terwijl andere persoon dit niet wil; wil doorgaan met zeuren maar die gelegenheid niet meer krijgt. Je wordt dan met je eigen gezeur geconfronteerd en dit voelt voor die persoon uiteraard niet prettig.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Ik bedoel te zeggen, dat als je kunt Zijn, er een zekere innerlijke afstand ontstaat naar de buitenwereld. Hierdoor beleef je de buitenwereld als projectie, film. Je identificeert je niet meer met de buitenwereld, maar met het Zijn. Dit is althans mijn ervaring.

Ik weet niet wat je bedoelt met 'dat als je kunt Zijn'. Zijn is, in mijn ogen, niet iets wat je kunt worden of kunt bereiken. Het is dat wat IS, of om met de woorden van iemand anders hier te spreken, het is de stille roerloze grond van alle bestaan. Dat kun je niet worden dat IS.

En in die context krijg ik de indruk, maar ik kan me vergissen natuurlijk, dat je vooral op zoek bent naar verbetering, iets bereiken, zelfverbetering. Het leven zou, zo lees ik je, vreedzamer, liefdevoller, mooier, eerlijker kunnen worden als we onszelf verbeteren.

Dan komt hier de bijbeltekst (tja, soms heb ik dat ...) naar voren waarin gezegd wordt 'zoekt eerst het Koninkrijk Gods' (weer die hoofdletters ...) en 'de rest krijg je er dan bij' (in mijn eigen vertaling). Daarmee wordt bedoelt (in mijn vertaling) zoek eerst dat wat essentieel is, wat Waarheid is (dat wat voor iedereen overal waar is) of met nog andere woorden: ga eerst op zoek wie / wat je in essentie bent. En alle veranderingen komen daarna als extra en als vanzelf (even gechargeerd) op je pad.

Identificatie (identificeren), zoals je schrijft, is misschien wel het grootste struikelblok in die zoektocht. We zijn gewend om ons met allerlei menselijkheden (denken, voelen, lichaam ...) te identificeren. En als dat tot een eind komt is de identificatie nog niet ten einde, dan gaan we ons met allerlei boven - menselijkheden identificeren. Het lijkt heel anders, maar is in feite meer van het zelfde. Het is ook niet anders dan ons een identiteit aanmeten en dat is nog steeds een voorbeeld van als personage overeind willen blijven in de film.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Het onderscheid tussen grof en subtiel voel je aan als grove, zware respectievelijk lichte vibraties. Liefde bijv. straalt andere trillingen uit dan agressie. Bach is verfijnder en evenwichtiger dan de Carnaval-dijenkletsers. Het is te hopen dat men dit onderscheid kan maken, en wil toepassen in eigen leven.

Dus als ik net nu goed begrijp zijn carnavalskrakers minder Goddelijk dan bv een Bach?

Poeh he, mag toch hopen dat God eventjes de oren dicht had toen ergens, hopelijk vermeend, over hem geoordeeld werd omdat hij als een idioot met Miep van de hoek rondhupste op een carnavalkraker. Zijn hart maakte op het zelfde moment een overslag van schrik. Tis te affreus voor woorden.

[Lia]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Ik weet niet wat je bedoelt met 'dat als je kunt Zijn'. Zijn is, in mijn ogen, niet iets wat je kunt worden of kunt bereiken. Het is dat wat IS, of om met de woorden van iemand anders hier te spreken, het is de stille roerloze grond van alle bestaan. Dat kun je niet worden dat IS.

En in die context krijg ik de indruk, maar ik kan me vergissen natuurlijk, dat je vooral op zoek bent naar verbetering, iets bereiken, zelfverbetering. Het leven zou, zo lees ik je, vreedzamer, liefdevoller, mooier, eerlijker kunnen worden als we onszelf verbeteren.

Dan komt hier de bijbeltekst (tja, soms heb ik dat ...) naar voren waarin gezegd wordt 'zoekt eerst het Koninkrijk Gods' (weer die hoofdletters ...) en 'de rest krijg je er dan bij' (in mijn eigen vertaling). Daarmee wordt bedoelt (in mijn vertaling) zoek eerst dat wat essentieel is, wat Waarheid is (dat wat voor iedereen overal waar is) of met nog andere woorden: ga eerst op zoek wie / wat je in essentie bent. En alle veranderingen komen daarna als extra en als vanzelf (even gechargeerd) op je pad.

Identificatie (identificeren), zoals je schrijft, is misschien wel het grootste struikelblok in die zoektocht. We zijn gewend om ons met allerlei menselijkheden (denken, voelen, lichaam ...) te identificeren. En als dat tot een eind komt is de identificatie nog niet ten einde, dan gaan we ons met allerlei boven - menselijkheden identificeren. Het lijkt heel anders, maar is in feite meer van het zelfde. Het is ook niet anders dan ons een identiteit aanmeten en dat is nog steeds een voorbeeld van als personage overeind willen blijven in de film.

Het Zijn Is (stil en roerloos fundament van ons zichtbare bestaan), en daarvan moet je je bewust worden. Dat is wat ik bedoel met als je kunt Zijn. Verbeteren ook in de zin van leren/bewustwording te Zijn.
Zijn is tevens Essentie, Werkelijkheid. Door te Zijn verdwijnt het aardse vormleven (dualiteit) niet, maar ontstaat er automatisch een heel andere kijk op, inderdaad door meer innerlijke afstand. Je verschijnt zelf ook op een manier die overeenkomt met Zijn en bijbehorende aspecten. Je gaat vanuit je ziel leven, i.pv. uit ego. Automatisch verandert er dan ook wat in de uiterlijke wereld.
Wat betreft die identificatie. Dit verloopt bij mij in fasen.
Ooit was er een ego (opgelegd door omgeving die je in keurslijf perst en waar je uiteindelijk zelf aan toegeeft).
Kan mij vervolgens moment ik Ben herinneren. Eeen stipje zijn verbonden aan ik.
Kan mij ook verschil herinneren tussen ik en zelf. Ik Ben dit zijn Zelf als identiteit. Dit is mijn ziel.
De laatste jaren ontstaat er weer een verruiming. Het zelf als gevoel/idee lijkt op te lossen in simpel Zijn.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Lia

Je wordt dan met je eigen gezeur geconfronteerd en dit voelt voor die persoon uiteraard niet prettig.

Hoe komt u daar nu toch bij? Voor God is zeuren niet prettig? God vind het heerlijk om te zeuren en weet u waarom?

Nee, u weet niet waarom he?

Wacht ik ga het u uitleggen......

God vind het heerlijk om te zeuren omdat u niet van gezeur houdt, hahahaha....

Zeg vertel mij eens allerliefste Lia waar komen als die vooringenomen ideeen van je nu toch zo vandaan?