Mihaela's arena

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Nee. Ik heb een mening over de desbetreffende kwestie (de ban). Ik heb deze ook elders uitgebreid besproken en tegen het licht gehouden. Mijn ratio heeft een conclusie getrokken. Ik ben niet mijn hersens, dus waarom zou ik mij er mee indentificeren?

Geen mens is zonder mening. Anders kom je in dat geleuter van Aart terecht die van mening is dat hij geen mening heeft. En dit hele forum vol schrijft met meningen.

Dit ga je vanzelf doorzien als je weet wat je werkelijk bent.

Jij ziet de ban als een persoonlijke vendetta. (Jegens jou en Virgo). Daaruit spreekt de identificatie. Je maakt het persoonlijk. En dat is het niet. En dat is wat ik, maar ook anderen, getracht hebben jou inzichtelijk te maken.

Dat Rennie ook niet zonder zonden is, spreekt voor zich. Maar dit is een zelfkennisforum, dus je bent hier voor jezelf. Aandacht verleggen naar Rennie, is aandacht afleiden van jezelf. Zo zie ik dat. Het ging in deze, nu even om jou.

Als je weet/gezien hebt, dat je een vat vol mogelijkheden bent, waarom dan daar niet de aandacht op gericht? Een mening is zo veranderlijk als het weer. Waarom daaraan vasthouden? Het gaat toch niet om Rennie (of wie dan ook), maar om dat wat het met jou doet? Wat is jouw behoefte om daarin de strijd te kiezen? Wat is jouw belang om je afhankelijk te (willen) opstellen t.o.v. Renoir? Wat is jouw belang om te willen vasthouden aan je mening? Wat levert dat jou op?

[Freerider]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Jij ziet de ban als een persoonlijke vendetta. (Jegens jou en Virgo). Daaruit spreekt de identificatie. Je maakt het persoonlijk. En dat is het niet. En dat is wat ik, maar ook anderen, getracht hebben jou inzichtelijk te maken.

Dat Rennie ook niet zonder zonden is, spreekt voor zich. Maar dit is een zelfkennisforum, dus je bent hier voor jezelf. Aandacht verleggen naar Rennie, is aandacht afleiden van jezelf. Zo zie ik dat. Het ging in deze, nu even om jou.

Als je weet/gezien hebt, dat je een vat vol mogelijkheden bent, waarom dan daar niet de aandacht op gericht? Een mening is zo veranderlijk als het weer. Waarom daaraan vasthouden? Het gaat toch niet om Rennie (of wie dan ook), maar om dat wat het met jou doet? Wat is jouw behoefte om daarin de strijd te kiezen? Wat is jouw belang om je afhankelijk te (willen) opstellen t.o.v. Renoir? Wat is jouw belang om te willen vasthouden aan je mening? Wat levert dat jou op?

Het heeft mij heel wat opgeleverd. Ik ben daardoor scherper gaan inzien waar Renoir de fout is ingegaan. Ik ben een tijd lang geinteresseerd geweest in hoe hij dacht en daar toe kwam. Ik heb dat nu voor mijzelf helder. De ban zelf boeit me niet meer, die is toch al voorbij. En het gaat idd niet om Renoir, die is voor mij niet van belang. Het gaat om zijn zienswijze die niet deugt en vooral waarom hij niet deugt. Roepen dat zijn zienswijze niet deugt is niet voldoende. Ik dien ook te onderzoeken WAAROM. Dat heb ik naar eigen bevrediging gedaan en de zaak is gesloten.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Het heeft mij heel wat opgeleverd. Ik ben daardoor scherper gaan inzien waar Renoir de fout is ingegaan. Ik ben een tijd lang geinteresseerd geweest in hoe hij dacht en daar toe kwam. Ik heb dat nu voor mijzelf helder. De ban zelf boeit me niet meer, die is toch al voorbij. En het gaat idd niet om Renoir, die is voor mij niet van belang. Het gaat om zijn zienswijze die niet deugt en vooral waarom hij niet deugt. Roepen dat zijn zienswijze niet deugt is niet voldoende. Ik dien ook te onderzoeken WAAROM. Dat heb ik naar eigen bevrediging gedaan en de zaak is gesloten.

Waarom wil je mij (ons) geen deelgenoot maken van dat proces? Waarom steeds maar roepen dat de zaak (voor jou) gesloten is? En je er eigenlijk geen woord meer aan wilt vuil maken? Ik ben juist benieuwd naar dat onderzoek. Hoe je bent gekomen tot je uiteindelijke bevindingen. Waarom je geen waar(s)/waarheid, hebt kunnen ontdekken in datgene wat je door anderen hier is aangereikt. Wat heeft geleidt tot dat je onze meningen/zienswijzen hebt verworpen als zijnde niet waar? Dat proces, daar zou ik nu juist graag deelgenoot van zijn.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

dankjewel voor je reactie Sterre.
de vragen die je stelt laat ik even voor wat ze zijn.
eigenlijk geef je bij iedere vraag zelf al een antwoord :)

wat maakt dat je zegt dat wij goddelijke wezens zijn?
het is iets wat vaak (en soms ook snel) beweerd wordt, maar hoe weet je dit?

Dat ik dat zo ervaar is voor mij een innerlijk weten, een ervaren, een voelen. Je kunt het ook geloof of vertrouwen noemen, maar het is wat mij een drive/flow/zingeving geeft. Ik heb het ooit anders gedaan, maar dit voelt zoals het IS. Anders dan dit kan ik het niet verklaren Glans.

Het is voor mij een vertrouwen dat ik eigenlijk niet onder woorden kan brengen....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Dat ik dat zo ervaar is voor mij een innerlijk weten, een ervaren, een voelen. Je kunt het ook geloof of vertrouwen noemen, maar het is wat mij een drive/flow/zingeving geeft. Ik heb het ooit anders gedaan, maar dit voelt zoals het IS. Anders dan dit kan ik het niet verklaren Glans.

Het is voor mij een vertrouwen dat ik eigenlijk niet onder woorden kan brengen....

Kun je misschien ook iets zeggen over dat wat het dan in de praktijk voor jou betekent?

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Kun je misschien ook iets zeggen over dat wat het dan in de praktijk voor jou betekent?

In de praktijk betekent dat voor mij dat ik mij op mijn meest wanhopige momenten overgeef en een schietgebedje het universum in 'schiet'... Ik ben niet gelovig in die zin dat ik in een God op een wolkje oid geloof, maar wel dat ik altijd vroeg of laat geholpen wordt door een medemens en/of omstandigheid. Ik ervaar dat dan als door God of de Engelen gezonden hulp.... Het enige wat ik hoef te doen is me open te stellen. Het is wat ik tot nu toe in mijn halve eeuw leven heb ervaren Nadje. Ik kan het niet anders dan dit omschrijven.....

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

In de praktijk betekent dat voor mij dat ik mij op mijn meest wanhopige momenten overgeef en een schietgebedje het universum in 'schiet'... Ik ben niet gelovig in die zin dat ik in een God op een wolkje oid geloof, maar wel dat ik altijd vroeg of laat geholpen wordt door een medemens en/of omstandigheid. Ik ervaar dat dan als door God of de Engelen gezonden hulp.... Het enige wat ik hoef te doen is me open te stellen. Het is wat ik tot nu toe in mijn halve eeuw leven heb ervaren Nadje. Ik kan het niet anders dan dit omschrijven.....

Helder verhaal hoor Sterre.... maar waarom pas op je meest wanhopige momenten je tot God (delijke) gewend? Ik ervaar altijd een soort van (innerlijke) leiding. Ik laat dat juist meer en meer deel worden/zijn van mijn leven. In al zijn facetten. Niet alleen in moeilijke momenten, juist niet, zou ik zeggen.

[Sterre]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Helder verhaal hoor Sterre.... maar waarom pas op je meest wanhopige momenten je tot God (delijke) gewend? Ik ervaar altijd een soort van (innerlijke) leiding. Ik laat dat juist meer en meer deel worden/zijn van mijn leven. In al zijn facetten. Niet alleen in moeilijke momenten, juist niet, zou ik zeggen.

Klopt, ook op andere momenten werkt dat zo. M.n. dan weer op de euforische momenten, waarop ik intens geniet en grote dankbaarheid kan ervaren. Of een nog steeds kinderlijke verwondering. Op momenten dat het leven 'kabbelt' is het er ook, maar ben ik mij er minder mentaal bewust van.

Mijn voorgaande reactie kwam voort uit een (voor mij) logisch denkpatroon door het gesprekje wat plaatsvond op je eigen stekje en waar jij het zelf had over "beangstigend":
http://www.zelfkennisforum.nl/showth...5517#post65517

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ietsepietsje

Vraag je zelf eens af of je een ook een dier wat je afschuwelijk vindt zou helpen? Een zieltogende rat of zo. Vraag jezelf ook af of je wilt meehelpen om de zeehondenpopulatie te verzwakken. De zeehondenpopulatie is momenteel voldoende groot voor het gebied waar ze leven. Theoretisch kunnen we net zo lang doorgaan met zielige zeehondjes helpen totdat alle zandplaten bedekt zijn met zeehond.

Een populatie dient door de natuur te worden geselecteerd om ongeveer hetzelfde aantal in stand te houden. In uitzonderlijke omstandigheden is het wellicht goed om in te grijpen zoals in het verleden is gedaan. Maar die gelden niet meer.

En ja?ik ga ook aan het zeehondjes redden als ik ermee geconfronteerd wordt.
Ze hebben nu eenmaal een grote aaibaarheid. Ik ben een slappeling.

De mens heeft de natuur dusdanig bewerkt dat door ons toedoen dieren
(en mensen) ziek worden en o.a. ook een min of meer onnatuurlijke dood sterven. Je kunt het niet altijd eens weten als je een dier vind, in hoever de oorzaak daar nu mede verband houdt. In hoever kan er dan nog sprake zijn van onnatuurlijk ingrijpen? De natuur is op zo een moment mogelijk al om zeep geholpen en je herstelt dat (mogelijk) door wel te helpen. Of je voleindigt het niet natuurlijke doodgaan door niet te helpen.

Los daarvan blijft wat je op zo een moment doet en vooral met welke redenen je eigen illusie/mening doorzien waarmee je je (niet) handelen rechtvaardigt. En bekijken of het dier er werkelijk baat bij heeft. Kunnen wij mensen dat überhaupt? Dat juist beoordelen?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Dat God mij mogen helpen in deze, wat dieren en insecten betreft, want ik zie mijn schijnheiligheid erin.
Een dier dat vertederend is, spring ik gelijk in om het te redden, en zelfs laat ik een traan als ik dierenleed zie.
Maar de meren die in mijn huis komen, of de kip dat op mijn bord ligt, zijn ook levens die ik be?indig.

Ik herken dat en ik heb ook gewetenswroegingen als ik de mieren niet in mijn huis wil en daar wat tegen doe. Het is een soort van dilemma/schijnheiligheid waar wij als mens in verzeild zijn geraakt. Omdat de natuur dus vaak ver te zoeken is en wij deze geweld aan gedaan hebben. Het vraagt om bewust te kijken waar we al dan niet voor kiezen. En is voor mij daarom geen reden om dan maar er op los te leven en mij nergens meer druk om te maken. Maar ik blijf het moeilijk vinden. En dat betreft alles niet alleen maar het eten.
Je kunt het zo gek niet bedenken, alles wat we zo gebruiken heeft onnatuurlijke en min of meer ingrijpende impact op de natuur.

Het is ook niet zomaar dat mensen zich steeds meer bezinnen op natuurlijke leefwijzen.