Hemel en aarde verbinden

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... Hewel, ik heb mijn twee voeten op aarde en ze zullen daar blijven zolang de aarde en de hemel gescheiden blijven.

In het boek der Engelen wordt die scheiding uitgelegd als een gemis, een diepe ravijn tussen de twee werelden. Vreemd de laatste tijd heb ik de indruk dat ik eindelijk begrijp wat dat g?mis, die ravijn is en vreemd genoeg voel ik dat die ravijn, in mijzelf, wel eens overbrugd zou kunnen zijn. Ik kijk als een verwonderd en observerend kind uit naar wat de rest van de evolutie zal zijn.

Duidelijk dat 'ik' enkel toeschouwer ben, maar zo lang alles nog niet klaar is zal dat 'ik' blijven toeschouwen en zal 'ik' de reacties die dat 'ik' voelt blijven weergeven.

Je kan het ook zo zien dat je als mens de hemel en de aarde verbindt, samenbrengt in jouw gehele mens-zijn.
Niet de engelen of de mens zijn de schakel maar de mens met de engelen. De engelen missen de schakel want zij missen de voeten, de hielen om de aarde te raken. Zij hebben wel de vleugels die de hemel raken en dat missen wij dan weer.
De Waarheid van wat ik ben is een zoveelste poging van het ik om die verbinding niet te maken, want wat ik ben is maar een categorie van het ik-zijn. Om gehele mens te zijn en om mij te verbinden met hemel en aarde moet ik niet het ik ontmantelen. Het losmaken van de hielen is al voldoende om tussen hemel en aarde de eenheid te vinden met het goddelijke.
Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Je kan het ook zo zien dat je als mens de hemel en de aarde verbindt, samenbrengt in jouw gehele mens-zijn.
Niet de engelen of de mens zijn de schakel maar de mens met de engelen. De engelen missen de schakel want zij missen de voeten, de hielen om de aarde te raken. Zij hebben wel de vleugels die de hemel raken en dat missen wij dan weer.
De Waarheid van wat ik ben is een zoveelste poging van het ik om die verbinding niet te maken, want wat ik ben is maar een categorie van het ik-zijn. Om gehele mens te zijn en om mij te verbinden met hemel en aarde moet ik niet het ik ontmantelen. Het losmaken van de hielen is al voldoende om tussen hemel en aarde de eenheid te vinden met het goddelijke.
Looro

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... ik heb mijn twee voeten op aarde ...

Toch merkwaardig dat de parcha van deze week 'Ekev' is, wat vertaald wordt als 'hiel' en handelt over het 'onderweg zijn naar de beloning'. Net het onderwerp waarover wij het hadden.
Zo zie je maar dat er geen toeval is maar alles wat nodig is reeds voorzien is!
Een fijn weekend, Looro

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Dat 'ik moet niets' oftewel 'hoef alleen maar te zijn' kwam ik ??k tegen, ik durf het woord moeten niet eens te gebruiken en het staat er ook niet dat je iets zou moeten. Zoals al eens gezegd is het voor de aanwezigheid in de wereld nodig van iets als entiteit uit te kunnen gaan, maar je bent je ogen, oren, neus, tast, inzichten, verstand niet.

En nogmaals het 'ik' is niet 'weg te gooien' want dan moet er een ik zijn en als je dat gedegen zelfonderzoek doet blijkt die er helemaal niet te zijn. Dus je houdt wel niet van geloof maar je gelooft wél dat je een ik hebt en onderzoekt dat niet.

Hoe kun je vooraf al weten dat als je ontdekt dat je 'ik' niet bestaat de scheiding tussen hemel en aarde ongedaan gemaakt is, je bent daar helemaal niet.

Het is geloof Marie dat je vastgehouden wordt en het is helemaal niet daar boven aangetoond. Je bent al vrij Marie het zijn je gedachten de inhoud te zijn die je gevangen houden. Wanneer je ze op waarheid onderzoekt kunnen ze jou niet blijvend vasthouden dan laten ze je los. De bevrijding komt niet binnen de context van het geloof er in dat het je zal helen, aangekomen waar je weet 'wat' je bent zal je dat in een klap verlossen.

Ik ben inderdaad veel meer dan mijn oren, ogen, verstand,..... De persoon die zich enkel voor dat neemt is inderdaad een lege persoon. De kern van wat ik ben bevindt zich inderdaad veel dieper.

Ik ga en blijf er mee akkoord gaan dat er heel veel banden zijn, ons door onze opvoeding, door Eigen geloof of instelling, door ons zogezegde grote verstand, opgelegd die beter doorgeknipt worden en dat doen is dikwijls meer dan een levenswerk; maar ze doorknippen (in feiten moeten ze niet doorgeknipt worden maar getransformeerd naar een hoger niveau) voor het inzicht dat ze dwalend zijn er gekomen is is jezelf nodeloos verminken zonder ook maar één stap dichter bij de waarheid te komen.
Bij mij draait dus alles om INZICHT.

Indien men aangekomen is weet men, zeg je. Hewel dat weten, niet dwaas geloven maar weten, houdt voor mij in dat de engelen gelijk hebben: in mij moeten hemel (de scheppende wereld) en aarde (de schepping zelf) herenigd worden.
Dit is niet zo maar een aanname van het woord van derden, in dit geval de engelen, hun woorden zijn een duidelijke verklaring van vroegere, oudere teksten en van de evolutie op aarde tot op dag van vandaag; hun woorden hebben een weerklank diep binnen mijzelf gevonden en de waarheid van hun woorden kan ik elke dag toetsen en werd tot nu toe niet tegengesproken. Onze geest, bevrijd van zijn aardse tekortkomingen is tot veel meer in staat dan waar de mensheid op dit ogenblik nog maar van kan dromen en heel onze huidige wetenschap en kennis gaat in het niets vallen, eens dat de mens zich boven zijn kleinmenselijk (dierlijk) bestaan heeft verheven (niet losgerukt).
Alles zit in transformatie en sublimatie, niet in afbreken of vernietigen, en spijtig genoeg is juist op de weg van dit laatste de mens de expert zonder voorgaande geworden.
Inderdaad de mens moet zijn kleingeestig egoïsme afleggen, moet inzien dat hij veel meer is dan dat zielig wezen dat hij van zichzelf gemaakt heeft en daar treed ik de werking van waarheidsvinding bij; maar zo ver gaan om de ziel samen met de lede pop mee te doden dat is voor mij vele stappen te ver.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

Dat is net de knoop waarin ik verstrikt raak en de eenmaking altijd maar weer is uitgesteld, omdat in het raken aan de aarde wij ook intreden in de ontwikkeling van het materiële, het menselijke, het zintuigelijke. Die ontwikkeling is zo boeiend dat wij de aandacht verliezen voor het goddelijke, ja zelfs compleet vergeten of er niets meer over weten of willen weten.
Geen mens die zich van de aarde, het lichamelijke, het materiële en zintuigelijke kan losmaken. Dat is ook niet de bedoeling. Mijn opvatting gaat over de knoop.
De knoop is te strak gespannen wanneer alleen het ik en de wereld gezien wordt. De knoop is te los wanneer alleen het goddelijke wordt gezien en het aardse wordt verwaarloosd. De knoop zich precies goed wanneer er een verbinding is tussen het goddelijke en het menselijke en er een herwaardering is voor al het levende of voor het 'ZIJN'.

Zo voel ik in jouw woorden aan dat je het 'Zijn' als bron van leven wilt benaderen. Om dat te kunnen, kan ik proberen om ook met mijn hielen naar het goddelijke te luisteren en daarnaar te handelen.
Looro

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ik geloof dat we hier totaal op dezelfde golflengte zitten; ik had het niet beter kunnen zeggen, behalve de laatste zin, want als ik mijn hielen zou losmaken van de aarde zou ik de aarde laten vallen en zou de éénmaking binnen mij terug uitgesteld worden.
Ik herhaal, voor mij zit alles in het 'zijn', het 'weten' geldt enkel om meer inzicht te krijgen om zo bewuster en bewuster, intenser en intenser dat 'ZIJN' te kunnen benaderen en te kunnen worden.
Groetjes
Marie

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven? Schuilt misschien jouw ik niet net in het af en toe losmaken? Een te sterke focus op die aarde, kan net maken dat je van je 'ik' weggeduwd wordt.

Waarom denk je dat je de aarde zou 'laten vallen'? De aarde zal er blijven en je verwelkomen als je hielen terug nood hebben aan aarde.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven? Schuilt misschien jouw ik niet net in het af en toe losmaken? Een te sterke focus op die aarde, kan net maken dat je van je 'ik' weggeduwd wordt.

Waarom denk je dat je de aarde zou 'laten vallen'? De aarde zal er blijven en je verwelkomen als je hielen terug nood hebben aan aarde.

Het gaat om het aardse deel van mijzelf; de aarde binnen in mij en inderdaad moet daar alles wat niet zuiver is (zoals waar je mij hierboven terecht op gewezen hebt) getransformeerd worden, maar niet uitgeroeid, noch weggeworpen worden.
De aarde is het gewicht (in mij) dat mijn persoon beneden houdt, laat dat los of schud dat van je af en als een ballon vlieg je onherroepelijk de hemel in; zoals misschien al vele mensen voor mij gedaan hebben. Zij waren waarschijnlijk verlicht en zijn in gods heerlijkheid opgestegen (symbolisch).

Kunnen we al een hele heldendaad noemen, maar niet mijn doel; ik denk dat de aarde op dit ogenblik meer nood heeft aan mensen die hun voeten vastgebonden op de aarden houden en proberen het geheel naar boven te trekken.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Dat is net de knoop waarin ik verstrikt raak en de eenmaking altijd maar weer is uitgesteld, omdat in het raken aan de aarde wij ook intreden in de ontwikkeling van het materiële, het menselijke, het zintuigelijke. Die ontwikkeling is zo boeiend dat wij de aandacht verliezen voor het goddelijke, ja zelfs compleet vergeten of er niets meer over weten of willen weten.
Geen mens die zich van de aarde, het lichamelijke, het materiële en zintuigelijke kan losmaken. Dat is ook niet de bedoeling. Mijn opvatting gaat over de knoop.
De knoop is te strak gespannen wanneer alleen het ik en de wereld gezien wordt. De knoop is te los wanneer alleen het goddelijke wordt gezien en het aardse wordt verwaarloosd. De knoop zich precies goed wanneer er een verbinding is tussen het goddelijke en het menselijke en er een herwaardering is voor al het levende of voor het 'ZIJN'.

Zo voel ik in jouw woorden aan dat je het 'Zijn' als bron van leven wilt benaderen. Om dat te kunnen, kan ik proberen om ook met mijn hielen naar het goddelijke te luisteren en daarnaar te handelen.
Looro

Ken je het symbool van de Christus, de X?
Onderkant de geschapen wereld, bovenkant de scheppingskrachten en de Christus is, volgens de engelen, het eerste menselijk wezen dat door het samenvallend punt van de X is gestegen.
Dat is de weg die we allen zouden moeten volgen en Christus zegt niet 'ik toon de weg', maar Christus zegt 'ik BEN de weg, de waarheid en het leven'.
Marie

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door TB

Waarom zo gefocust op die hielen die vast op aarde moeten blijven?

Het zijn de voeten die met de hielen de aarde raken en het hoofd dat reeds boven de aarde is.
De focus is op de hielen gelegd om de nadruk te leggen op de menselijke ontwikkeling als 'boeiend' proces dat wij door het verstandelijk benaderen (het hoofd reeds in het goddelijke) doormaken. Het boeiend is hier letterlijk te nemen als de boeien waarmee het verstand en de redelijkheid ervan het menselijke scheidt van het goddelijke.
Door de hielen te lossen ontstaat er een 'ander' verband tussen het menselijke en het goddelijke waardoor ook een andere zingeving er is; namelijk een herwaardering van de eenheid.

Als je, zoals in je quote, de focus verlegd naar de aarde, kom je zoals je vermoedt, in een vacu?m terecht 'van weggeduwd zijn'.
Waarin je dan geduwd wordt is onvruchtbaarheid omdat er niets meer is dat tot vrucht kan komen (jouw mens zijn).
Het is precies goed om de hielen te lossen en met de tenen nog steeds de aarde te raken.
Looro

[TB]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Het zijn de voeten die met de hielen de aarde raken en het hoofd dat reeds boven de aarde is.
De focus is op de hielen gelegd om de nadruk te leggen op de menselijke ontwikkeling als 'boeiend' proces dat wij door het verstandelijk benaderen (het hoofd reeds in het goddelijke) doormaken. Het boeiend is hier letterlijk te nemen als de boeien waarmee het verstand en de redelijkheid ervan het menselijke scheidt van het goddelijke.
Door de hielen te lossen ontstaat er een 'ander' verband tussen het menselijke en het goddelijke waardoor ook een andere zingeving er is; namelijk een herwaardering van de eenheid.

Als je, zoals in je quote, de focus verlegd naar de aarde, kom je zoals je vermoedt, in een vacu?m terecht 'van weggeduwd zijn'.
Waarin je dan geduwd wordt is onvruchtbaarheid omdat er niets meer is dat tot vrucht kan komen (jouw mens zijn).
Het is precies goed om de hielen te lossen en met de tenen nog steeds de aarde te raken.
Looro

sluit het ene het andere uit? Is net zoals drijven in water, adem je diep in, kom je hoger te liggen, adem je uit, begin je te zinken. Is het niet net de wisselwerking die ervoor zorgt dat je een mooi evenwicht kan vinden? Tussen met grote druk op aarde geduwd worden en wegvliegen heb je zweven en dat kan op alle hoogtes.