Je vraagt erom

[Hans]

In hoeverre vraag je erom, om geraakt te worden, gekwetst, genegeerd, uitgescholden,....
Nog even niet te zware voorbeelden,...die komen vast vanzelf!

Bij mijzelf ben ik erachter gekomen dat mijn zelfbeeld ook(LEES OOK!!!, niet alleen) invloed heeft hoe er met mij omgegaan word.
De ene leraar word wel gepest en dezelfde klas is als een lammetje bij een andere leraar die daar schijnbaar weinig moeite voor doet,...

Natuurlijk overwicht? of misschien wel onnatuurlijke disbalans?
Dit is alleen mogelijk te zien als je ook je zelfbeeld duidelijk hebt, met alle minnen daaraan, niet weg gestopt, maar de naakte waarheid.
Want heb je een laag zelfbeeld, maar nog niet voldoende onderkend dan zal je dit verhaal snel als aangevallen aanvoelen, en vragen als "stellingen" aannemen.

Als je het kan zien als "gevolg" van je lage zelfbeeld, en niet als "schuld" dan kan je er echt mee aan de slag.
Je kan je verzonnen waarheid van jezelf beetje voor beetje ontmaskeren en tegelijkertijd merken dat alles lichter word.
Omdat je het niet meer of minder aantrekt, of je het niet meer zo opvat,....maakt niet uit.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

In hoeverre vraag je erom, om geraakt te worden, gekwetst, genegeerd, uitgescholden,....
Nog even niet te zware voorbeelden,...die komen vast vanzelf!

Bij mijzelf ben ik erachter gekomen dat mijn zelfbeeld ook(LEES OOK!!!, niet alleen) invloed heeft hoe er met mij omgegaan word.
De ene leraar word wel gepest en dezelfde klas is als een lammetje bij een andere leraar die daar schijnbaar weinig moeite voor doet,...

Natuurlijk overwicht? of misschien wel onnatuurlijke disbalans?
Dit is alleen mogelijk te zien als je ook je zelfbeeld duidelijk hebt, met alle minnen daaraan, niet weg gestopt, maar de naakte waarheid.
Want heb je een laag zelfbeeld, maar nog niet voldoende onderkend dan zal je dit verhaal snel als aangevallen aanvoelen, en vragen als "stellingen" aannemen.

Als je het kan zien als "gevolg" van je lage zelfbeeld, en niet als "schuld" dan kan je er echt mee aan de slag.
Je kan je verzonnen waarheid van jezelf beetje voor beetje ontmaskeren en tegelijkertijd merken dat alles lichter word.
Omdat je het niet meer of minder aantrekt, of je het niet meer zo opvat,....maakt niet uit.

Wat een zieke benaming is dat zeg: erom vragen. Mensen die kwetsbaarder dan andere zijn, zijn gemakkelijke prooien voor gewelddadige mensen. Alsnog zullen er ook mensen zijn die met geweld mee te maken hebben gehad, maar zich niet als slachtoffers blijven opstellen in het leven, en dan zijn ze weerbaarder en laten ook veel minder snel geweld toe.
Volgens mij is de gedachten die bij de mensen leeft, en niet dat er een vraag naar geweld en kwetsuren is.
Houd toch een keer op met in gedachten spitten, en vraag je je zelf af wat je werkelijk bent. Want je bent zeker je pijn niet, en ook niet je gekwetst zijn!!

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Wat een zieke benaming is dat zeg: erom vragen. Mensen die kwetsbaarder dan andere zijn, zijn gemakkelijke prooien voor gewelddadige mensen. Alsnog zullen er ook mensen zijn die met geweld mee te maken hebben gehad, maar zich niet als slachtoffers blijven opstellen in het leven, en dan zijn ze weerbaarder en laten ook veel minder snel geweld toe.
Volgens mij is de gedachten die bij de mensen leeft, en niet dat er een vraag naar geweld en kwetsuren is.
Houd toch een keer op met in gedachten spitten, en vraag je je zelf af wat je werkelijk bent. Want je bent zeker je pijn niet, en ook niet je gekwetst zijn!!

Hier in ieder geval een schoolvoorbeeld van iemand die haar/zijn verantwoordelijkheid niet durft te nemen/zien.
Doordat je continu in de verdediging staat heb je geen ruimte om er eerst over na te denken, wat iemand probeert te zeggen, door de vorm heen te kijken.
En dan wellicht zeggen dat je je er niet in kan vinden of wel(of niet reageren), maar gelijk met kreten komen als ziekelijke benaming laat zien dat je geen ruimte hebt voor rede.
Deze manier houd juist misstanden in stand dan ze iets op te lossen,...maar daar kan je voor kiezen.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Doordat je continu in de verdediging staat heb je geen ruimte om er eerst over na te denken, wat iemand probeert te zeggen, door de vorm heen te kijken.
En dan wellicht zeggen dat je je er niet in kan vinden of wel(of niet reageren), maar gelijk met kreten komen als ziekelijke benaming laat zien dat je geen ruimte hebt voor rede.
Deze manier houd juist misstanden in stand dan ze iets op te lossen,...maar daar kan je voor kiezen.

Blablabla...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Blablabla...

Hier vraag jij erom Hans!.

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Dat is een goed idee Mihaela, ik verwacht je dan ook in mijn gestartte onderwerp.

[Bigbear]

Ik vraag nooit om gekwetst te worden en stel mij ook nooit kwetsbaar op. Dat is als in een ring gaan staan en vragen: wie wil me slaan? Ik stel me vaak wel open op en heb gemerkt dat dat helemaal niet zo eng is als ik dacht.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Ik vraag nooit om gekwetst te worden en stel mij ook nooit kwetsbaar op. Dat is als in een ring gaan staan en vragen: wie wil me slaan? Ik stel me vaak wel open op en heb gemerkt dat dat helemaal niet zo eng is als ik dacht.

Als ik je lees, dan lijkt er een groei in te zitten, toen je erachter kwam dat het niet zo erg was als je dacht, had je toen ook het gevoel dat dingen rond je heen lichter werden, of er gewoon niet meer waren?
De reden/oorzaak van dat je eerst dacht dat het enger zou zijn om je open te stellen, waar zat dat dan in?
Ik vraag me in dit onderwerp af of anderen dit herkennen van vroeger of nu.

[Esradha]

Ik heb het er vanmiddag nog over gehad.

Hoeveel ruimte neem je in en hoe goed zorg je voor die ruimte?
Hoe minder ruimte je inneemt, hoe sneller anderen je omver lopen.
Hoeveel ruimte sta je jezelf toe om in te nemen?
Als de ander je de ruimte niet gunt, neem je hem dan zelf nog wel?

Zonder die ruimte in te nemen hebben anderen gelegenheid je te kwetsen.
Ze ervaren niet dat er 'iemand' staat, iemand om rekening mee te houden.

Wanneer iemand wel voldoende ruimte inneemt en hier ook voor staat, zullen anderen er anders op reageren.

Is goed te voelen in experimentjes samen met iemand anders.

[Hans]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Ik heb het er vanmiddag nog over gehad.

Hoeveel ruimte neem je in en hoe goed zorg je voor die ruimte?
Hoe minder ruimte je inneemt, hoe sneller anderen je omver lopen.
Hoeveel ruimte sta je jezelf toe om in te nemen?
Als de ander je de ruimte niet gunt, neem je hem dan zelf nog wel?

Zonder die ruimte in te nemen hebben anderen gelegenheid je te kwetsen.
Ze ervaren niet dat er 'iemand' staat, iemand om rekening mee te houden.

Wanneer iemand wel voldoende ruimte inneemt en hier ook voor staat, zullen anderen er anders op reageren.

Is goed te voelen in experimentjes samen met iemand anders.

Het kan ook zijn dat je juist anderen omver gaat lopen, om de "kleine ruimte" zoals jij het noemt niet te ervaren.
Je zou ook kunnen zeggen dat het ego dan veel meer ruimte opeist dan wat je werkelijk bent zou moeten krijgen.
Vanuit een aangeleerd overlevingsmechanisme.

Belangrijk om helder te krijgen hoeveel ruimte er naar je ego gaat en je werkelijke zelf, dat is niet altijd zo makkelijk te zien.

[Esradha]

Ik ben niet iemand die over anderen heen loopt en kan niet goed verkennen wat er dan gebeurt. Ik kan wel zeggen, voor mij voelt de omschrijving 'ego vs werkelijke zelf' in deze afstandelijk. Het gaat erom te voelen hoeveel ruimte je inneemt en waarom. Hoe je omgaat met je eigen ruimte en met de ruimten van andere mensen. En hoe je andere mensen laat omgaan met jouw ruimte. Daarin kan je je pijn tegenkomen, ontdekken dat je deze niet bent en waar jouw ruimte wel ligt. Door te ervaren, op te merken wat je voelt, doet, zegt en denkt.

Dat is niet hetzelfde als ruimte die naar mijn ego gaat. Op het moment dat ik uit verdriet mijn cirkeltje heel klein maak en mezelf nauwelijks ruimte geef, geef ik wel veel ruimte aan mijn ego (wanneer je het verdriet in deze gelijk schaalt aan het ego). Ik bedoel met ruimte de ruimte die 'ik' inneem. Met alles wat ik ben en bij me draag. De ruimte die ik mezelf geef om aanwezig te zijn. Alles wat ik aan mezelf geef (en niet van anderen verlang). En ja, daarin ontmoet je ego. Maar het woord ego is voor mij in deze theorie en schept afstand van wat er werkelijk gebeurt.

Hier kun je niet over discussiëren, je kunt het alleen ervaren en zelf onderzoeken.