Slechts een ervaring?

[Rozenhart]

Ervaringen komen en gaan.
Je leest er veel over, over spirituele doorbraken, zoals deze:

Je kan onvoorwaardelijk gelukkig zijn, geluk kent geen voorwaarden. Dat was een gedachte die ik me in mei 2003 realiseerde. Mijn lichaam leek van binnen uit te imploderen. Er kwam licht vrij dat vanaf mijn hartstreek de weg naar boven vond. Mijn hoofd leek ?te verdwijnen? want de energie die vrijkwam, vulde de hele atmosfeer om me heen. Ik was 'hoofdloos', zonder gedachtes.

Ik wist een moment niet meer wie ik was als persoon. Maar was me wel honderd procent bewust. Mijn verbondenheid met m?n omgeving, de wereld om me heen, was groot. Er was alleen maar compassie en het besef dat de mens onvoorwaardelijk gelukkig mag zijn.

Ik vulde de hele kamer met m?n energie, de kamer leek in mij te verdwijnen en ook alles wat daarbuiten lag. Mijn partner was een moment 'onbekend' voor mij.
Ik herkende hem niet, dit ging ook gepaard met een lichte angst die niet ging domineren. De minuten en uren daarna voelde ik me gedachteloos maar vol liefde en verbondenheid met de wereld om me heen. Dit duurde zeker een week.
Energie bewoog zich rond mijn buikstreek en leek uit te gaan naar de mensheid. De gedachteloosheid hield een half jaar aan. Dit alles noemde hij mijn ontwaken/satori. Ook wel zelfrealisatie.

In die periode kende ik soms ook angst. Ik had gezien dat ik ?bodemloos? ben. Dat de grond waarop ik me bewoog al die jaren, alleen maar gedachtes waren. Gedachtes waarmee ik me had leren identificeren. En waardoor en waaraan ik mijn identiteit ontleende. Maar daarachter, onder, in mij was er die gigantische ruimte van waaruit die gedachtes oprezen. Als een golf die aanzwelt naar een hoogtepunt en daarna volgen veel meer golven. Die zee van gedachtes was nu stil komen te liggen en daar, onder die waterspiegel, lag de peilloos diepe oceaan. Waarvan de bodem niet in zicht was. Dit alles
?bedacht? ik niet maar had ik gezien in mezelf en dat maakte me bang.

Ik was/ben ?niets?. Maar tegelijkertijd juist een volle leegte van waaruit of waarin alles ontstaat. Eigenlijk ben 'ik' eeuwig en dat maakt me ondefinieerbaar. Gedachtes keerden terug, maar de illusie van de identificatie niet.

Zonder voorwaarden gelukkig zijn betekent dat er niets voorafgaat aan dat geluk. Het is geen emotie gebaseerd op een prettige situatie. Het is daar, je bent het. Het is een staat van zijn dat bevrijd is van welke associatie dan ook. Dit geluk is overschaduwd door het denken en de afwezigheid van levensvertrouwen. Levensvertrouwen is het innerlijk weten dat we er reeds zijn en dat niets ons daarvan af kan brengen.

Het is het weten dat de kern van ons wezen vrij is. Iedere verstoring van die vrijheid is gecreëerd door het denken en de identificatie met dit denken en de hieruit voortvloeiende omstandigheden.

De goddelijke staat van de mens is vrij van iedere associatie en behoort daarom niemand toe. Het is er. En behoeft geen uitleg. Het is een ruimte waarin vrede en tijdloosheid samengaan. Het is de hemel die zich binnen onszelf manifesteert.
(Bron: http://themoontalk.blogspot.com/)

[Rennie]

Ja slechts een ervaring, verder alles goed met Chandra ?

[Danique]

Wel een bijzondere ervaring.
Althans... het lijkt me bijzonder te zijn.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ja slechts een ervaring, verder alles goed met Chandra ?

Als er alleen sprake van een ervaring is geweest, dan was/is er geen sprake van inzicht.
Het inzicht, dat je gelukkig mag en kan zijn.

Ken je Chandra dan?

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Wel een bijzondere ervaring.
Althans... het lijkt me bijzonder te zijn.

Sommige ervaringen hebben de omvang van een diepgaande transformatie in/van de persoonlijkheid van de mens.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Als er alleen sprake van een ervaring is geweest, dan was/is er geen sprake van inzicht.
Het inzicht, dat je gelukkig mag en kan zijn.

Ken je Chandra dan?

De geest barst uit z'n voegen van alle inzichten.

Als zoiets leidt tot het inzicht dat je gelukkig mag en kan zijn is er kennelijk nogal veel aandacht geweest voor de niet gelukkige kant, het ware inzicht is het inzien van betrekkelijkheid van geluk.

Alleen via jou.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De geest barst uit z'n voegen van alle inzichten.

Als zoiets leidt tot het inzicht dat je gelukkig mag en kan zijn is er kennelijk nogal veel aandacht geweest voor de niet gelukkige kant, het ware inzicht is het inzien van betrekkelijkheid van geluk.

Alleen via jou.

Geluk zonder voorwaarden is iets anders dan materieel gebonden geluk.
Je spontaan gelukkig voelen, gelukkig zijn.

Je hebt kleine en grote inzichten.
Kleine en grote satori.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Geluk zonder voorwaarden is iets anders dan materieel gebonden geluk.
Je spontaan gelukkig voelen, gelukkig zijn.

Je hebt kleine en grote inzichten.
Kleine en grote satori.

Ik had in eerdere uitspraak 'materieel gebonden geluk' niet speciaal in gedachten.

Wat ik de hele tijd, kennelijk vergeefs, probeer te ontkrachten is dat geluk een blijvende euforische stemming kan zijn. Zoals jij het stelt is het een permanente staat van eenzijdigheid in het geluksbevinden door bijvoorbeeld een gebreke aan een tegenovergestelde pool van ongelukkig zijn.

Het is zoals dat gangbaar was in de katholieke opvatting dat de hemel een plek is van puur en alleen gelukzaligheid hetgeen menigeen de uitspraak ontlokte dat dat een verschrikking moet zijn erger dan de hel. Zo'n eenzijdige volmaakte gelukstoestand zou het menselijk gestel niet eens in staat zijn permanent te dragen.

Je zou er beter aan doen met het woord geen verlangen op te roepen omdat geluk afwezigheid van verlangen is in een staat van volmaakt evenwicht. De dualiteit bedient zich altijd van beide kanten.

[Rozenhart]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik had in eerdere uitspraak 'materieel gebonden geluk' niet speciaal in gedachten.

Wat ik de hele tijd, kennelijk vergeefs, probeer te ontkrachten is dat geluk een blijvende euforische stemming kan zijn. Zoals jij het stelt is het een permanente staat van eenzijdigheid in het geluksbevinden door bijvoorbeeld een gebreke aan een tegenovergestelde pool van ongelukkig zijn.

Het is zoals dat gangbaar was in de katholieke opvatting dat de hemel een plek is van puur en alleen gelukzaligheid hetgeen menigeen de uitspraak ontlokte dat dat een verschrikking moet zijn erger dan de hel. Zo'n eenzijdige volmaakte gelukstoestand zou het menselijk gestel niet eens in staat zijn permanent te dragen.

Je zou er beter aan doen met het woord geen verlangen op te roepen omdat geluk afwezigheid van verlangen is in een staat van volmaakt evenwicht. De dualiteit bedient zich altijd van beide kanten.

Geluk heeft niets met ons beeld van geluk te maken.
Geluk is ook niet het uiterste, of de andere kant van iets.
Het kan ook niet bewust gezocht worden.
Het zal vast met evenwicht te maken hebben. Zoals Gautama de Boeddha al zei.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Geluk heeft niets met ons beeld van geluk te maken.
Geluk is ook niet het uiterste, of de andere kant van iets.
Het kan ook niet bewust gezocht worden.
Het zal vast met evenwicht te maken hebben. Zoals Gautama de Boeddha al zei.

In dat geval zul je bij verwijzing naar geluk continu moeten benoemen dat het niets met ons beeld van geluk te maken heeft.

Wanneer je over geluk spreekt zul je ook de gelukzoekers aantrekken en die zijn niet bepaald verheugd van een koude kermis thuis te komen wanneer na een groot aantal omzwervingen, waarlangs je ze hebt gevoerd, blijkt dat hun verwachtingen niet aan jouw beeld hebben voldaan.