Shankara

[Rennie]

Toon beschrijft dit met behulp van de tien verzen van Shankara.

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Volgens mij moeten we met de puzzelstukken, met al wat we hebben, herbeginnen in vers twee en de volgende verzen van de Tien Verzen. ?

?Ik ben noch de kasten, noch de regels betreffende kaste, samenleving en gewoonte, voor mij bestaan er ook geen concentratie, meditatie, yoga- en andere oefeningen; want elke illusie van 'ik' en ?mij? is in het niet-zelf geworteld en wordt derhalve verdreven door de kennis van het ware Zelf. Ik ben het Ene zonder dat er iets anders bestaat, de onmiskenbare Essentie van alles, pure Gelukzaligheid.?

Ik versta dit vers als : ? Eenmaal de innerlijke waarheid als kennis in de ware natuur, het ware zelf geworteld is, is de kennis uit het niet-zelf (de drie voorkomens van het ik en de illusie van het denken en weten) verdreven.

?Wortelen?, langzaam maar bestendig uitbreiden in de waarheid. Na het oplossen van het ik volgt het wortelen in de waarheid.

Ik versta dat wortelen als ?zonder vooringenomenheid en onbevangen de ander en de wereld tegemoet treden. Dat heeft niets te maken met oefenen maar met een houding en mentaliteit.

Laten we nou maar gewoon uitgaan van de dualiteit, daar is een doel en zijn er wegen, waarvan allen in meer of mindere mate in Rome uitkomen.

Die 'innerlijke waarheid die als kennis in de ware natuur, het ware zelf geworteld is' en 'de kennis uit het niet-zelf', is niet een gebeurtenis die je in de dualiteit 'zomaar zonder enige inspanning' toevalt. De 'ik' is iets waar geducht rekening mee is te houden.

Natuurlijk zijn er die gekomen zijn middels een bypass van het denken, maar even zovele anderen hebben het denken kritisch moeten benaderen, het qua argumentatie volledig uitputten.

De rede is namelijk naast de vrijwel onneembare vesting van de zelfgenoegzaam- en ingenomenheid een volgende belemmerende factor om iets ongenuanceerds toe te laten.

Waarheid moet (nou eenmaal) ontdaan worden van de subjectieve bedekking.

Het is soms al moeilijk om een wens als 'goeiemorgen' in het weerwoord 'Goedemorgen' niet die verwachtte kritische noot op de schrijfstijl te zien, dus zonder subjectieve bedekking.

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het is soms al moeilijk om een wens als 'goeiemorgen' in het weerwoord 'Goedemorgen' niet die verwachtte kritische noot op de schrijfstijl te zien, dus zonder subjectieve bedekking.

lieve...hier ontgaat je iets, of heel veel...en misschien begrijp ik wel niet wat jij bedoelt...

[glans]

en later...
ik snap echt niet wat je bedoelt...
wat bedoel je renoir?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

en later...
ik snap echt niet wat je bedoelt...
wat bedoel je renoir?

Heb je het 'Goedemorgen' van Toon z? opgevat alsof het een taalkundige terechtwijzing is van jouw schrijven aan hem beginnende met 'goeiemorgen' ?

Dus het vooropgezette idee gevolgd (de subjectieve opvatting) hier mogelijk een terechtwijzing te krijgen op iets dat je verkeerd hebt gezegd.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Of zoals Shankara zegt, de weg van het niet-zelf of de weg van het ware zelf. Lao Tze zegt ?het Dao (de weg) dat begaan kan worden is niet het ware Dao?. Dat onderscheid wijst ook naar het tweevoudig voorkomen van de weg.

Toon zegt en dat ga ik niet betwijfelen "Iemand kan niet geraakt zijn in dat tweede niveau vanuit denken, dat kan enkel vanuit direct weten omtrent de ware natuur.".
Maar de conclussie die hij vervolgens verbind aan die redenatie van 'de weg' ernaar toe kan ik niet delen, die is me te krom.

Shankara behoort vanuit een nonduale positie geen weg te zien, want die is er van daaruit bezien niet. Shankara ziet echter wél een weg en verkeerd hierdoor in de duiding die middels dualiteit tot stand komt. Hij zegt dat er een goed en een verkeerde is terwijl Lao Tze zegt dat een weg die begaanbaar is niet de goede weg is. Dat dat laatste een farce is hoef ik niet eens te weerleggen en evenmin is er een weg naar ware kennis, zoals Philip Renard zegt (hij zal de wetenschappelijke benadering van kennis in gedachten hebben gehad).

Het gebruik ter adstructie van zijn bewering dat er maar twee wegen zijn, middels het ten tonele voeren van ene Renard, Shankara en Lao Tze, is vals (een ander woord voor misbruik al dan niet willens en wetens).

De conclusie van Toon, meekijkende met Leila, niet op de goede weg te zitten is relatief juist als het een dwaalweg betreft, oftewel dat Leila probeert Rome via de noordpool te bereiken. Indien de weg waar het langs gaat bepaald is door de ratio omdat het ratio is dat logisch redeneert dat er niemand zal zijn omdat alles één is. Dat is bepaald niet het huis van de waarheidvinding maar die van het kippehok waar alles en iedereen elkaar nakakelt.

Hij zegt voorts (ins blaue hinein) 'op de goede weg is er wel volledig inzicht en kennis uit het ware zelf.'. Maar wat is nou de goede weg ?

De omschrijvingen van het paradijs zijn allemaal even prachtig maar helaas tref je onder al die profeten nauwelijks iemand aan die aangeeft daar te komen. En wanneer zo iemand als Jezus dat doet worden zijn aanwijzingen verbasterd ten gerieve van het instituut.

Zo kan ik lekker gezaghebbend met kennis van zaken vanachter uit mijn strot het paradijs bezingen, maar staat zo ondertussen iedereen ergens maar wat opgevangen wijsheden debiterend rond te dwalen. Wat kan daar anders aan de hand zijn dan zelfverheerlijking ?

[glans]

# 11

nee

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door glans

# 11

nee

Ok?.. dan was het mijn interpretatie naar een subjectieve opvatting.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Leila

Het wortelen vindt idd over het algemeen niet in één heftige beweging (lees: beleving) plaats. Het kán weliswaar gebeuren maar is zeldzaam. De persoon die dánkt dat hiermee alles "voor elkaar is" houdt zichzelf voor de gek en vervalt onherroepelijk weer in de droomstaat.
Het is een enorme valkuil vooral als er diverse mooie belevingen in korte tijd plaatsvinden.
Uiterste waakzaamheid en het genadeloos kijken naar de uitwerking ervan is nodig.Het "verbeteren" van de uitwerking, d.w.z. het "werken aan de persoon etc." heeft m.i. een averechtse uitwerking. Het versterkt misschien de oorspronkelijke aanname, de gedachtenovertuiging dat er "iets" aanwezig is als volstrekt ree?le entiteit die qua neigingen gepsychologiseerd dient te worden.
Wel ben ik van mening dat die neigingen niet ontkend mogen worden, er juist een uiterst scherpe blik en bewustwording van dient plaats te vinden. Waardoor "als vanzelf" de identificatie ermee vermindert.
Maar ik spreek hier slechts "voor mezelf"...

Je spreekt over het ervaren dat een 'ik' is toegevallen en zoals je 'weet', indien dat het geval is, behoort ervaren tot de subjectief beleefde wereld. Er is daar niets waar enig belang aan toe te kennen is. Het wortelen is dus een ervaring en het al dan niet heftig zijn is daarvoor niet relevant. Je worteld maar lekker zoals je dat goeddunkt.

Hoezeer ik je inzichten soms ook waardeer, bazel je hier de grootst mogelijke onzin. Wanneer dat 'weten' eenmaal 'geweten' is kun je niet meer terug, dus IK begrijp niet waar je het over hebt met dat 'voor elkaar hebben' en dat 'voor de gek houden'. Onmiskenbaar is het een persoon die denkt iets voor elkaar te hebben en voor de gek gehouden kan worden. Er is helemaal geen verbeteren want datgene waaraan je als persoon denkt te kunnen verbeteren zijn verschijnselen die er alsdan helemaal niet meer toe doen. Bovendien doe je dat 'weten' niet in persoon.

Het is helemaal niet erg om aan de persoon te werken en deze te psychologiseren, alleen moet je dat niet gaan doen alvorens je weet 'wat' je bent. Want in het boeiende verschijnsel 'ik' kun je je maar al te makkelijk verliezen. Het is leuk iets te zijn en dan zal het je verder ook worst wezen of dat idee wat je bent wel werkelijk waar is. Er is dan niet langer een neiging om waarheid te onderzoeken.

Oorspronkelijk geplaatst door Leila

En dan, juist dan is er een onbevangen de wereld tegemoet treden.
Immers niets en niemand kan Het schaden.
Dat was juist de basisangst, de illusie. Van de persoon).
En juist dan kan er sprake zijn van een soort lichtheid van in leven zijn.

Het gaat niet langer meer om een 'ik', dus waarom zou lichtheid de boventoon gaan voeren waar gezien is dat donkerte eveneens deel uitmaakt van het leven ?

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Eenmaal de ?innerlijke waarheid? is ontdekt als toegang tot de kennis van het ware zelf, begint het vullen van zichzelf met rust en beweging, spreken en handelen.
Voor dat vullen zoekt een beginnende ziener meestal een leraar, omdat zoals je schrijft het ik denkt en ervan overtuigt is dat ?dit alles? al voor elkaar is. Het is echter nog maar een begin, een soort nieuwe, tweede geboorte.

Toon, ik kan niet uitsluiten dat dit je ervaringen zijn, echter voor mij is het romantische kletskoek. Je weet wat je bent of je weet dat simpelweg niet. Vervolgens verlaat je, zoals ook uit je ervaringen al blijkt, allesbehalve de wereld van de dualiteit, maar de wereld van de verschijnselen verliezen aan betekenis. De innerlijke waarheid blijkt een verschijnsel en de Guru, als behorende tot de wereld van de verschijnselen, doet dat eveneens. Je weet nooit geboren te zijn er is geen begin.

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Het wortelen is een traag en geleidelijk opnemen van spreken en handelen. Dat opnemen is zichzelf vullen niet meer met 'ik' en ?illusie? maar met kennis van het ware zelf. Wat dit wortelen nodig heeft is toewijding. Het is door toewijding dat het gepsychologiseer en het identificeren met het denken afneemt en later als het ware een neutrale factor wordt en tenslotte van geen betekenis meer is.
Er is geen waakzaamheid nodig of genadeloos kijken in de zin zoals jij zegt, maar toewijding aan het wortelen. Iets anders dan toewijding zou het zien verkrampen en onmogelijk maken.

Zie je verschil tussen ?opnemen? en ?aannemen?? Het denken neemt aan en het weten neemt op door zien. Wat denk jij daarover?

Dit omschrevene beweegt zich nog in de dualiteit. Ik bestrijd geenszins een wordingsproces, al zie ik die meer in het afleggen van het 'ik' dan een wording in kennis van het ware zelf. Het is ook niet zozeer een wortelen en een toewijding maar eerder een hartsgrondig en intens verlangen te verkeren in Waarheid.

Wortelen en toewijding zijn hier naar mijn smaak veel te zwak uitgedrukt.

[sagnaar]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Je spreekt over het ervaren dat een 'ik' is toegevallen en zoals je 'weet', indien dat het geval is, behoort ervaren tot de subjectief beleefde wereld. Er is daar niets waar enig belang aan toe te kennen is. Het wortelen is dus een ervaring en het al dan niet heftig zijn is daarvoor niet relevant. Je worteld maar lekker zoals je dat goeddunkt.

Hoezeer ik je inzichten soms ook waardeer, bazel je hier de grootst mogelijke onzin. Wanneer dat 'weten' eenmaal 'geweten' is kun je niet meer terug, dus IK begrijp niet waar je het over hebt met dat 'voor elkaar hebben' en dat 'voor de gek houden'. Onmiskenbaar is het een persoon die denkt iets voor elkaar te hebben en voor de gek gehouden kan worden. Er is helemaal geen verbeteren want datgene waaraan je als persoon denkt te kunnen verbeteren zijn verschijnselen die er alsdan helemaal niet meer toe doen. Bovendien doe je dat 'weten' niet in persoon.

Het is helemaal niet erg om aan de persoon te werken en deze te psychologiseren, alleen moet je dat niet gaan doen alvorens je weet 'wat' je bent. Want in het boeiende verschijnsel 'ik' kun je je maar al te makkelijk verliezen. Het is leuk iets te zijn en dan zal het je verder ook worst wezen of dat idee wat je bent wel werkelijk waar is. Er is dan niet langer een neiging om waarheid te onderzoeken.

Het gaat niet langer meer om een 'ik', dus waarom zou lichtheid de boventoon gaan voeren waar gezien is dat donkerte eveneens deel uitmaakt van het leven ?

Toon, ik kan niet uitsluiten dat dit je ervaringen zijn, echter voor mij is het romantische kletskoek. Je weet wat je bent of je weet dat simpelweg niet. Vervolgens verlaat je, zoals ook uit je ervaringen al blijkt, allesbehalve de wereld van de dualiteit, maar de wereld van de verschijnselen verliezen aan betekenis. De innerlijke waarheid blijkt een verschijnsel en de Guru, als behorende tot de wereld van de verschijnselen, doet dat eveneens. Je weet nooit geboren te zijn er is geen begin.

Dit omschrevene beweegt zich nog in de dualiteit. Ik bestrijd geenszins een wordingsproces, al zie ik die meer in het afleggen van het 'ik' dan een wording in kennis van het ware zelf. Het is ook niet zozeer een wortelen en een toewijding maar eerder een hartsgrondig en intens verlangen te verkeren in Waarheid.

Wortelen en toewijding zijn hier naar mijn smaak veel te zwak uitgedrukt.

kijk kijk.....dat lijkt weer ergens op .(ik heb geen idee waar het op lijkt )
laat het nou eens gaan.....dat grasduinen om het iedereen naar de zin te maken.
je on-begrip is scherp...je begrip is bot, twee kanten van één mes ?
met deze materie is begrip heel gauw een boosdoener.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Toon, ik kan niet uitsluiten dat dit je ervaringen zijn, echter voor mij is het romantische kletskoek. Je weet wat je bent of je weet dat simpelweg niet. Vervolgens verlaat je, zoals ook uit je ervaringen al blijkt, allesbehalve de wereld van de dualiteit, maar de wereld van de verschijnselen verliezen aan betekenis. De innerlijke waarheid blijkt een verschijnsel en de Guru, als behorende tot de wereld van de verschijnselen, doet dat eveneens. Je weet nooit geboren te zijn er is geen begin.

Ik wil hier even op inhaken, ik merkte hier bij mezelf "reactie" Over dat verliezen aan betekenis. In "mijn ervaring" klopt het dat de verschijnselen aan betekenis verliezen, ze gaan veel en veel vloeiender voorbij en over dan "vroeger". However...... er is meer "schoonheid" bijgekomen en dat is op zich natuurlijk ook een subjectieve ervaring, maar het lijkt toch in betekenis te hebben toegenomen. Een plant is een plant, een lammetje een lammetje, maar er is een mens voor nodig om het als schoonheid te ervaren.

Dus dat vind ik wel apart, de vroeger "negatieve" dingen lijken tegenwoordig een bepaalde lading te hebben verloren, maar mooi is mooier geworden. Ik weet natuurlijk niet of dit ook "de bedoeling is" maar het is maar even hoe ik het persoonlijk (ja dat wel) zie.