aangekomen, een nieuw begin

[marie]

Voor mij is de draad 'aankomen' afgesloten; ik ben aangekomen en met wat ik ingezien heb kan ik nu een nieuw, vol leven beginnen.

Wat ik ingezien heb is dat wij inderdaad het uitvloeisel zijn van iets of iemand die een prachtig idee heeft gehad en ons verzonnen heeft, een scenarioschrijver, en het verhaal dat die scenarioschrijver van ons heeft opgehangen en dat wij spelen zijn wij inderdaad niet helemaal. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal dat iets of iemand verzonnen heeft in tegenstelling met de dieren die niet uit dat verhaal kunnen komen en het tot het einde moeten uitspelen. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal omdat wij niet alleen het verhaal zijn maar omdat wij ook de scenarioschrijver in onszelf kunnen ontdekken en omdat wij dan
en de scenarioschrijver en het verhaal zijn.

Om op je (Ben's) opmerking terug te komen. Je kunt je die scenarioschrijver als 'niets' voorstellen want hij heeft geen lichaam nodig en die scenarioschrijver kan zich dus duidelijk wel het 'niets' voorstellen. Voor jou zolang je je alleen met het verhaal vereenzelvigd is en blijft dat inderdaad heel moeilijk; maar je bent ook de scenrioschrijver en het is dus wel mogelijk...

Wat je (Ben's) laatste opmerking betreft geldt de vraag of de scenarioschrijver het allereerste begin is of dat hij ook maar het verhaal is van een nog subtielere scenarioschrijver en of dus het 'niets' van mijn scenarioschrijver het absolute 'niets' is en/of de allereerste kennis is of niet.
Ik geef eerlijk toe dat dat (op dit ogenblik) de laatste van mijn zorgen is; ik stel alleen maar vast dat ik in staat ben (misschien nog niet voortdurend) de 'ik' van mijn verhaal met tijden aan de kapstok te hangen en mij totaal te vereenzelvigen met mijn scenarioschrijver...

Verder dan dat lijken de dromen van mijn scenarioschrijver op dit ogenblik niet te gaan.

[Maria]

Ik weet niet waar je aangekomen bent Marie, maar niet bij de Waarheid (wat toch is waar dit forum over gaat). Die is totaal zonder verhaal, dus ook zonder het verhaal van een scenarioschrijver.

Maar dan, er zijn ook maar heel weinig mensen écht op zoek naar de Waarheid-tegen-elke-prijs.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Ik weet niet waar je aangekomen bent Marie, maar niet bij de Waarheid (wat toch is waar dit forum over gaat). Die is totaal zonder verhaal, dus ook zonder het verhaal van een scenarioschrijver.

Maar dan, er zijn ook maar heel weinig mensen écht op zoek naar de Waarheid-tegen-elke-prijs.

De scenarioschrijver is gewoon een naam. Wat hier klaar en duidelijk wordt uitgelegd is de werking van de wereld in en rondom ons en sorry, er werd misschien in vele openbaringen al onder bedekte termen over gesproken, maar ik heb het nooit zo klaar en duidelijk en onvervreemdbaar ingezien.

Indien je zegt dat ik nog niet bij de Waarheid ben aangekomen, spreek ik je niet tegen, maar ik heb dan ook een hele nieuwe wereld met al zijn mogelijke gevolgen in ogenschouw te nemen, en ik denk dat ik in de diepte nog vele, steeds subtielere, scenarioschrijvers moet ontmaskeren alvorens bij de uiteindelijke en enige WAARHEID aan te belanden.

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voor mij is de draad 'aankomen' afgesloten; ik ben aangekomen en met wat ik ingezien heb kan ik nu een nieuw, vol leven beginnen.

Wat ik ingezien heb is dat wij inderdaad het uitvloeisel zijn van iets of iemand die een prachtig idee heeft gehad en ons verzonnen heeft, een scenarioschrijver, en het verhaal dat die scenarioschrijver van ons heeft opgehangen en dat wij spelen zijn wij inderdaad niet helemaal. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal dat iets of iemand verzonnen heeft in tegenstelling met de dieren die niet uit dat verhaal kunnen komen en het tot het einde moeten uitspelen. Wij zijn maar gedeeltelijk dat verhaal omdat wij niet alleen het verhaal zijn maar omdat wij ook de scenarioschrijver in onszelf kunnen ontdekken en omdat wij dan
en de scenarioschrijver en het verhaal zijn.

Om op je (Ben's) opmerking terug te komen. Je kunt je die scenarioschrijver als 'niets' voorstellen want hij heeft geen lichaam nodig en die scenarioschrijver kan zich dus duidelijk wel het 'niets' voorstellen. Voor jou zolang je je alleen met het verhaal vereenzelvigd is en blijft dat inderdaad heel moeilijk; maar je bent ook de scenrioschrijver en het is dus wel mogelijk...

Wat je (Ben's) laatste opmerking betreft geldt de vraag of de scenarioschrijver het allereerste begin is of dat hij ook maar het verhaal is van een nog subtielere scenarioschrijver en of dus het 'niets' van mijn scenarioschrijver het absolute 'niets' is en/of de allereerste kennis is of niet.
Ik geef eerlijk toe dat dat (op dit ogenblik) de laatste van mijn zorgen is; ik stel alleen maar vast dat ik in staat ben (misschien nog niet voortdurend) de 'ik' van mijn verhaal met tijden aan de kapstok te hangen en mij totaal te vereenzelvigen met mijn scenarioschrijver...

Verder dan dat lijken de dromen van mijn scenarioschrijver op dit ogenblik niet te gaan.

Boeiend.
Ga vooral zo door.

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Indien je zegt dat ik nog niet bij de Waarheid ben aangekomen, spreek ik je niet tegen, maar ik heb dan ook een hele nieuwe wereld met al zijn mogelijke gevolgen in ogenschouw te nemen, en ik denk dat ik in de diepte nog vele, steeds subtielere, scenarioschrijvers moet ontmaskeren alvorens bij de uiteindelijke en enige WAARHEID aan te belanden.

Lieverd, ik denk helemaal niet dat je in de diepte nog vele scenarioschrijvers moet ontmaskeren, ik denk dat je dat wilt (en dat is wat anders dan moeten). Dat geeft niet, daar is vast nog heel erg veel te ontdekken allemaal, steeds nieuwere diepere lagen, maar het is niet wat Waarheid is. Waarheid is "de andere kant op". Niet kijken naar wat je ziet, maar naar de "wat" die ziet. Dan lossen al je scenarioschrijvers in 1 klap op. Marie ook, en dat is misschien precies wat je niet wilt.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Lieverd, ik denk helemaal niet dat je in de diepte nog vele scenarioschrijvers moet ontmaskeren, ik denk dat je dat wilt (en dat is wat anders dan moeten). Dat geeft niet, daar is vast nog heel erg veel te ontdekken allemaal, steeds nieuwere diepere lagen, maar het is niet wat Waarheid is. Waarheid is "de andere kant op". Niet kijken naar wat je ziet, maar naar de "wat" die ziet. Dan lossen al je scenarioschrijvers in 1 klap op. Marie ook, en dat is misschien precies wat je niet wilt.

Waarom altijd hameren op het feit dat Marie niet weg zou willen? Heb je er zelf zoveel problemen mee gehad dat je ze bij een ander vermoed?
Marie als deel van het verhaal is de 'wie'; maar de scenarioschrijver is de 'wat'...

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waarom altijd hameren op het feit dat Marie niet weg zou willen?

Omdat ik denk dat dat zo is.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Maria

Omdat ik denk dat dat zo is.

Jij denkt en ik weet.

[Tine]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Waarom altijd hameren op het feit dat Marie niet weg zou willen?

Een mogelijke reden waarom mensen het bestaan van een 'ik' ontkennen, is angst, en dat kan zowel angst voor het leven (bepaalde ongewenste ervaringen) zijn als angst voor de dood (een niet (meer) bestaan) of een combinatie van beide. De realiteit van een 'ik' moet dan echter zowel in zichzelf als in alle anderen ontkend worden omdat het anders geen algemeen geldende waarheid is en er dan angst voor de angst kan ontstaan (wat misschien nog erger is). Het zichzelf los-maken van het eigen ik door het bestaan ervan niet als echt of re?el te zien, is wat mij betreft slechts een poging zichzelf te 'verlossen' van wat het leven/de dood aan 'drama' veroorzaakt (heeft) in het eigen bewustzijn, het eigen ik. Ontkenning leidt echter niet tot verlossing, zelfs integendeel!
Pogingen om zowel het leven als de dood 'afstandelijker' waar te nemen (door jezelf bijvoorbeeld alleen de rol van toeschouwer toe te staan) kunnen wat mij betreft onmogelijk vertrekken vanuit eenheid/heelheid (liefde, vertrouwen weten of waarheid) maar alleen maar vanuit een deel van het 'ik' dat bang is voor andere deel-ikken, die er eigenlijk NIET MOGEN ZIJN! De bewustzijnsaspecten die ooit als ongewenste kinderen uit het eigen bewustzijn verbannen werden omdat ze niet (als-datgene-wat-ze-zijn) konden/mochten bestaan, zijn echter niet in het niets verdwenen. Door de verbanning werd weliswaar tegelijk ook het contact verbroken met de magische (want helder-wétende/ziende/horende/voelende), moedige (want vertrouwensvolle) en zelfverzekerde (want liefdevolle) aspecten van het kind-bewustzijn maar deze blijven op allerlei mogelijke manieren blijkbaar wel 'spreken' tegen het zogenaamde volwassen bewustzijn tot het zich 'opent' voor wat voordien -uit angst- ontkend werd. Zo lang men niet (ge)'heel'(d) is, kan men zichzelf evenmin als een samenwerkende eenheid-van-vele-(bewustzijns)zelven ervaren...

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Marie als deel van het verhaal is de 'wie'; maar de scenarioschrijver is de 'wat'...

Het schrijven van de film, het regisseren van de film, het deelnemen aan de film, het bekijken van de film, het commentaar geven over de film... It's all-in-one... It's all YOU, maar vertrekkend vanuit verschillende bewustzijnslagen...

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Een mogelijke reden waarom mensen het bestaan van een 'ik' ontkennen, is angst, en dat kan zowel angst voor het leven (bepaalde ongewenste ervaringen) zijn als angst voor de dood (een niet (meer) bestaan) of een combinatie van beide. De realiteit van een 'ik' moet dan echter zowel in zichzelf als in alle anderen ontkend worden omdat het anders geen algemeen geldende waarheid is en er dan angst voor de angst kan ontstaan (wat misschien nog erger is). Het zichzelf los-maken van het eigen ik door het bestaan ervan niet als echt of re?el te zien, is wat mij betreft slechts een poging zichzelf te 'verlossen' van wat het leven/de dood aan 'drama' veroorzaakt (heeft) in het eigen bewustzijn, het eigen ik. Ontkenning leidt echter niet tot verlossing, zelfs integendeel!
Pogingen om zowel het leven als de dood 'afstandelijker' waar te nemen (door jezelf bijvoorbeeld alleen de rol van toeschouwer toe te staan) kunnen wat mij betreft onmogelijk vertrekken vanuit eenheid/heelheid (liefde, vertrouwen weten of waarheid) maar alleen maar vanuit een deel van het 'ik' dat bang is voor andere deel-ikken, die er eigenlijk NIET MOGEN ZIJN! De bewustzijnsaspecten die ooit als ongewenste kinderen uit het eigen bewustzijn verbannen werden omdat ze niet (als-datgene-wat-ze-zijn) konden/mochten bestaan, zijn echter niet in het niets verdwenen. Door de verbanning werd weliswaar tegelijk ook het contact verbroken met de magische (want helder-wétende/ziende/horende/voelende), moedige (want vertrouwensvolle) en zelfverzekerde (want liefdevolle) aspecten van het kind-bewustzijn maar deze blijven op allerlei mogelijke manieren blijkbaar wel 'spreken' tegen het zogenaamde volwassen bewustzijn tot het zich 'opent' voor wat voordien -uit angst- ontkend werd. Zo lang men niet (ge)'heel'(d) is, kan men zichzelf evenmin als een samenwerkende eenheid-van-vele-(bewustzijns)zelven ervaren...



...

Mooie en verhelderende uitleg, Tine, die mij alleen, nog maar eens bewijst dat ze niet opgaat voor mij. Ik ontken niet dat als ik morgen de boodschap zou krijgen dat ik niet lang meer te leven zou hebben dat dat toch een schok zou zijn maar ik blijf erbij dat de dood voor mij geen taboe is en niet als een afschrikking wordt gezien. De vraag of Marie na de dood blijft bestaan of niet/en of Marie dan volledig zou verdwijnen of niet stelt zich voor mij niet meer omdat ik de dood enkel ervaar als een overgang. Of Marie na de dood zal blijven bestaan als een onafhankelijk deel weet ik niet; Marie kan heel goed verenigd worden met vele andere onderdelen van een groter geheel waaruit zij vroeger, misschien door geboorte, gesplitst is geworden zowel dat Marie zich in volgende levens verder kan opsplitsen...
Ik zie het eerder als een zekerheid dat op een zekere dag Marie of het diepere zijn dat in dit leven leeft als Marie opgelost zal geraken in een groter geheel, welk groter geheel op zijn beurt op een zekere dag ook weer opgelost raakt in een nog groter geheel zoals een borrelende soep waar elke bel, eens opgelost weer verdwijnt in het geheel...

Het schrijven van de film, het regisseren van de film, het deelnemen aan de film, het bekijken van de film, het commentaar geven over de film... It's all-in-one... It's all YOU, maar vertrekkend vanuit verschillende bewustzijnslagen

Ook mee eens, maar de buitenste laag Marie daar leven we dagelijks mee en daarvan ontkennen we het bestaan meestal niet. De diepere lagen blijven dikwijls, ook voor onszelf, verborgen, we weten over het algemeen wel dat ze bestaan, dat ze er zijn maar wij hebben er geen direct contact mee en beinvloeden hen dan ook niet bewust maar doen het wel onbewust alhoewel het misschien hoofdzakelijk zij zijn die ons bestaan bepalen.

Vandaar ook dat het voor mij, een heugelijk feit was toen ik ontdekte dat een van die diepere lagen mij niet meer vreemd was en is, en dat ik hem al bijna als een fysieke aanwezigheid ervaar, zo dat er een veel grotere wisselwerking tussen ons optreedt, wat het gevoel van zekerheid enorm versterkt en maakt dat ik mij heel wat minder afhankelijk weet van het grillige lot, maar door heb dat ook het grillige lot overwegend door mijzelf wordt bepaald... en het is hier dat ik aangekomen ben en het is vanaf hier dat ik de gevolgen van dat contact verder wil onderzoeken en wil meedelen...