Touwtrekken en soebatten

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het 'zijn' is betrokken bij de tijd (het wordende) zonder er zelf aan mee te doen.
Het 'beweegt' niet, waar het 'worden' wel beweegt.

I.m.o. moet in zelfkennis het verschil geweten tussen 'zijn' en worden.
Of anders gezegd: het verschil weten tussen doen en niet-doen.

Dat levert paradoxen op die anderen niet (kunnen) begrijpen. Ik kan een conflict aangaan zonder er 'zelf' bij betrokken te zijn. Ik trek me terug in het niet-doende 'zijn' en 'bezie' wat er allemaal in het conflict al dan niet gebeurd. Bij de 'tegenpartij' zal de doener zich al snel manifesteren.

De moraal? Je kunt alleen dingen 'zien' als je zelf stil staat. En met 'zelf' bedoel ik het wezenlijke wat je bent: dat wat niet 'doet'. Het verschijnsel laat ik gewoon zijn gang gaan, die moet nu eenmaal acteren in deze wereld.

Ik begrijp en volg je voor het grootste deel waar je spreekt over de al of niet betrokkenheid, over het al of niet doener zijn..., zelfs over de veranderlijkheid in de tijd en het tijdloze...

Wat vraagt God aan de mensen??? God vraagt niets...
Schuld, onschuld, waarheid, leugen, licht, donker... Het doet er in het licht van de eeuwigheid allemaal niet toe...

Niets is voller dan de leegte... en met je verstand alleen, hoe goed je het hier ook uitleg, kom je er niet...

'Zijn' cantoneren in het onveranderlijke, wat jij hier, met je verstand, ervan maakt voldoet mijn zijnsgevoelens alles behalve...
Voor mij avorteert je wat is...