Verantwoordelijkheid ontkennen

[Bigbear]

Verantwoordelijkheid ontkennen.
Niet de eigen verantwoordelijkheid meer nemen is makkelijk als je gaat DENKEN dat er "niemand meer is" of "dat alles gewoon is zoals is" en niet in de laatste plaats dat je alles kunt zeggen, want als er iemand is die zich geraakt voelt, heeft dat niets met wat je zegt te maken, toch?.

In de staat van zijn, zijn alle drie de dingen absoluut waar. Dit betekent echter niet dat je niet meer verantwoordelijk bent voor de acties die je doet en de woorden die je uitspreekt.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Verantwoordelijkheid ontkennen.
Niet de eigen verantwoordelijkheid meer nemen is makkelijk als je gaat DENKEN dat er "niemand meer is" of "dat alles gewoon is zoals is" en niet in de laatste plaats dat je alles kunt zeggen, want als er iemand is die zich geraakt voelt, heeft dat niets met wat je zegt te maken, toch?.

In de staat van zijn, zijn alle drie de dingen absoluut waar. Dit betekent echter niet dat je niet meer verantwoordelijk bent voor de acties die je doet en de woorden die je uitspreekt.

Als het 'denken' is dat er niemand is die iets doet heb je het paard achter de wagen gespannen. Het is 'weten' dat jij niet bent wat je denkt te zijn dat er voor zorgt dat je niet verantwoordelijk BENT, niet verantwoordelijk kunt zijn.

In die toestand van 'weten wat je bent' is er onmiddellijk een verantwoordelijkheid ervaren en een verantwoordelijkheid nemen.

Het is het verschil tussen verantwoordelijkheid ervaren of die opgelegd krijgen. Velen die verantwoordelijkheid opgelegd hebben gekregen nemen die dan ook niet. Dan moet er eerst weer bewustwording plaats vinden om degene te laten inzien dat hij niet anders dan verantwoordelijk kan zijn.

Dat is extern opgelegd, een norm, een verplichting, terwijl verantwoordelijkheid ervaren intrinsiek is, van binnen komt.

[Nadje]

Mooi. Niks aan toe te voegen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Mooi. Niks aan toe te voegen.

Ik heb me beperkt tot het idee omtrent verantwoordelijk zijn of verantwoordelijkheid nemen.

Waar het Beertje mogelijk meer om gaat is verantwoordelijkheid nemen om te zorgen dat iemand niet geraakt raakt. Ik heb, zo is in het verleden gebleken, daar een heel andere visie op dan Beertje en ik kreeg de indruk dat de mijne hem frustreert, zodat ik de verantwoordelijkheid nam het daar niet over te hebben.

[Bigbear]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb me beperkt tot het idee omtrent verantwoordelijk zijn of verantwoordelijkheid nemen.

Waar het Beertje mogelijk meer om gaat is verantwoordelijkheid nemen om te zorgen dat iemand niet geraakt raakt. Ik heb, zo is in het verleden gebleken, daar een heel andere visie op dan Beertje en ik kreeg de indruk dat de mijne hem frustreert, zodat ik de verantwoordelijkheid nam het daar niet over te hebben.

Het was niet persoonlijk en er is ook geen frustratie bij mij.

Het is een mooi voorbeeld, waarbij je de tekst persoonlijk maakt (in jouw gedachte waar het mij om zou gaan), terwijl je zou kunnen weten dat wat een ander zegt nooit iets met jou heeft te maken. Dit weten of voelen/leven is nog een heel verschil. Als ik niet weet wat er in jou leeft, kan ik niet weten of je iets zou raken of niet. Ik ben er niet om dat niet te voorkomen en ook niet om dat te forceren. Jij denkt daar anders over en dat is jouw manier.

Liefs, Henk

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik heb me beperkt tot het idee omtrent verantwoordelijk zijn of verantwoordelijkheid nemen.

Waar het Beertje mogelijk meer om gaat is verantwoordelijkheid nemen om te zorgen dat iemand niet geraakt raakt. Ik heb, zo is in het verleden gebleken, daar een heel andere visie op dan Beertje en ik kreeg de indruk dat de mijne hem frustreert, zodat ik de verantwoordelijkheid nam het daar niet over te hebben.

Nu dus wel WiNk.

Het wordt alsnog aangeraakt, al is het niet direct.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als het 'denken' is dat er niemand is die iets doet heb je het paard achter de wagen gespannen. Het is 'weten' dat jij niet bent wat je denkt te zijn dat er voor zorgt dat je niet verantwoordelijk BENT, niet verantwoordelijk kunt zijn.

In die toestand van 'weten wat je bent' is er onmiddellijk een verantwoordelijkheid ervaren en een verantwoordelijkheid nemen.

Het is het verschil tussen verantwoordelijkheid ervaren of die opgelegd krijgen. Velen die verantwoordelijkheid opgelegd hebben gekregen nemen die dan ook niet. Dan moet er eerst weer bewustwording plaats vinden om degene te laten inzien dat hij niet anders dan verantwoordelijk kan zijn.

Dat is extern opgelegd, een norm, een verplichting, terwijl verantwoordelijkheid ervaren intrinsiek is, van binnen komt.

Het zouden mijn woorden kunnen zijn
Mooi.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door moi

Nu dus wel WiNk.

Het wordt alsnog aangeraakt, al is het niet direct.

Ik sta er versteld van hoe ik in staat ben mezelf door sluwheid alsnog voor de gek te houden.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bigbear

Het was niet persoonlijk en er is ook geen frustratie bij mij.

Het is een mooi voorbeeld, waarbij je de tekst persoonlijk maakt (in jouw gedachte waar het mij om zou gaan), terwijl je zou kunnen weten dat wat een ander zegt nooit iets met jou heeft te maken. Dit weten of voelen/leven is nog een heel verschil. Als ik niet weet wat er in jou leeft, kan ik niet weten of je iets zou raken of niet. Ik ben er niet om dat niet te voorkomen en ook niet om dat te forceren. Jij denkt daar anders over en dat is jouw manier.

Liefs, Henk

Voor mij had het kunnen zijn en jij zou kunnen proeven of het waarheid voor je bevat. Dat wat ik meen te zien betekend voor mij behulpzaamheid bij jouw zien, iets wat je zelf mogelijk nog niet had opgemerkt.
Dit is eerder in het perspectief dat jij in mij leeft en ik in jou zodat we een eenheid vormen en geen separate wezens zijn.

Het is voor de beleving dat dualiteit werkzaam is, het blijft een gekunstelde scheiding die niet werkelijk bestaat.
Mij idee is dat geraaktheid afkomstig is van het dominante ego, datgene wat je, in dat idee van mij dus, niet bent. Het ego raken maakt het zichtbaar en het is dienstig voor de onderkenning te beseffen dat je die geraaktheid en dientengevolge dat ego niet bent.

Forceren is wel een erg groot woord voor het prikkelen van het ego.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Als het 'denken' is dat er niemand is die iets doet heb je het paard achter de wagen gespannen. Het is 'weten' dat jij niet bent wat je denkt te zijn dat er voor zorgt dat je niet verantwoordelijk BENT, niet verantwoordelijk kunt zijn.

In die toestand van 'weten wat je bent' is er onmiddellijk een verantwoordelijkheid ervaren en een verantwoordelijkheid nemen.

Het is het verschil tussen verantwoordelijkheid ervaren of die opgelegd krijgen. Velen die verantwoordelijkheid opgelegd hebben gekregen nemen die dan ook niet. Dan moet er eerst weer bewustwording plaats vinden om degene te laten inzien dat hij niet anders dan verantwoordelijk kan zijn.

Dat is extern opgelegd, een norm, een verplichting, terwijl verantwoordelijkheid ervaren intrinsiek is, van binnen komt.

Heel mooi! Met name laatste zin vat het mooi samen.