Morele Evolutie

[Freerider]

Eerste fase: het zich afgescheiden voelen

Richtpunt: De wet der wederkerigheid

Ons basisniveau is dat we ons afgescheiden voelen van anderen; we zijn gevoelig voor wat ze ons aandoen, en we zijn al snel geneigd tot vijandige gevoelens.

Wie in dit stadium verkeert kan zich het beste richten op de wet der wederkerigheid. We gaan anderen beter begrijpen door ons in hun plaats te stellen en ook van hun standpunt naar de dingen te kijken. Wederkerigheid betekent: 'Wat u niet wilt dat u geschiedt, zo doe dat ook een ander niet'!

Richt je er op dat ieder individu principieel gelijkwaardig is aan de ander; je bent zelf niet meer of minder dan een ander.

Ons ego neigt er echter toe om in principe het voordeel aan zichzelf te geven: je bent zelf net iets meer/beter en/of minder slecht dan een ander. Daardoor beleven we wat anderen ons aandoen op een vertekende manier! We neigen ertoe het goede dat anderen ons geven al gauw vanzelfsprekend ('verdiend', 'daar heb ik recht op') te vinden, en het slechte, negatieve dat anderen ons aandoen ervaren we al snel als erger dan bedoeld (ons ego voelt zich bedreigd in zijn functioneren als beschermer/beheerser!). Om werkelijk wederkerigheid te bereiken moeten we deze asymmetrie overwinnen. Hoe? Door verder te kijken dan ons beperkende ego-begrip en als het ware aan het goede dat we ontvangen iets toe te voegen, en van het slechte dat we ervaren iets af te trekken!

Door in overweging te nemen dat een vriendelijke daad die ons door een ander wordt betoond meer betekent dan wanneer wij hetzelfde doen ten opzichte van een vriend; maar een belediging, iets slechts dat ons wordt aangedaan, een teleurstelling die een vriend ons berokkent, moeten we als minder afkeurenswaardig opnemen dan wanneer wij hetzelfde zouden doen.

Zo kunnen we geleidelijk aan onze sympathie steeds verder uitstrekken.

Betekent dit dat we het negatieve, het kwade dat we van anderen ondervinden dan maar accepteren vanwege de lieve vrede, de wet der vibraties en het streven naar harmonie en symmetrie? Nee!

"Een belediging met een belediging en kwaad met kwaad vergelden is het enige dat evenwicht bewerkstelligt." Hiermee moeten we wel voorzichtig zijn: 'We moeten de wet van 'oog om oog, tand om tand' niet toepassen zolang de mogelijkheid bestaat de wraak van de vijand met vriendelijkheid tegemoet te treden.'

Waak ervoor dat een vriend niet in een vijand verandert. Vergeef een vijand wat hij je aandeed en vergeet zijn vijandschap als hij dat oprecht wil. (Als hij je dat impliciet laat merken of expliciet vraagt?)

Houd het vergif van het verleden niet in gedachten, want dat is even slecht als het vasthouden van een oude ziekte in het gestel.

Onze psyche houdt ervan anderen op grond van ons eigen standpunt te analyseren. Dat geeft ons het gevoel dat we beter zijn. Maar als we onze psyche op de zwakheden en tekortkomingen van anderen richten dreigen we in werkelijkheid deze zwakheden in onszelf in het leven te roepen en aan te moedigen, en de relatie met degene die we bekritiseren wordt er ongunstig door beïnvloed. Bovendien: ontactische kritiek jaagt degene die het betreft tegen ons in het harnas, maakt dat hij zich verdedigt, en versterkt dus zijn fouten. Christus zegt: 'Weersta het kwaad niet'. Waarom? Het verzet voedt het kwaad; het niet bestrijden heeft tot gevolg dat het zichzelf opbrandt. Kenmerkend voor het kwaad is dat het zijn eigen ondergang bewerkstelligt. Het kwaad is als het vuur, het vernietigt wat het tegenkomt, maar het houdt geen stand, net zo min als het vuur, dat zichzelf verteert.

Met woede reageren op woede is een natuurlijke reactie, maar deze heeft tot gevolg dat woede voedsel krijgt en zich verspreidt. Wie deze kettingreactie vanuit innerlijke kracht en begrip (inzicht) weet te voorkomen staat als een rots in de branding.

Zo kunnen we overdreven of ingebeelde vijandigheid ten opzichte van anderen overwinnen en vergiffenis en sympathie tot ontwikkeling brengen. Dit inzicht brengt ons tot de tweede fase van de morele evolutie.

[Freerider]

Tweede fase: een verbindingskoord met anderen.

Richtpunt: De wet der weldadigheid

Dit tweede stadium is nog niet het stadium dat de mysticus heeft bereikt, die vanuit een innerlijk besef van eenheid met de schepping als het ware 'vanzelf' de wet der weldadigheid toepast. De mens waar het hier in dit stadium om gaat ziet in, hoewel hij nog leeft vanuit een gevoel van gescheidenheid, dat er door hemzelf en anderen een verbindingskoord loopt, waardoor alle mensen met elkaar verbonden zijn.

Deze mens is toe aan de wet der weldadigheid, die richtlijn voor zijn handelen kan worden.

Deze wet houdt in: de weldadigheid die je aan anderen bewijst ontvang je zelf terug.

In dit stadium begrijpt de mens dat de psyche te vergelijken is met een spiegelpaleis. Daarom draagt de mens er in dit stadium zorg voor dat hij alleen lieflijke en vriendelijke gevoelens uitstraalt, zodat die vibraties ook weer bij hem terugkomen. Het psychologische advies is dan ook om onze psyche altijd op de goede kant van dingen, mensen en situaties te richten. Sleutel tot meesterschap is een houding van 'zien en niet zien', van 'horen en niet horen' te ontwikkelen; dit leidt tot een zekere 'wetende onschuld'. Hierdoor worden we onze gevoelens en gedachten de baas en worden we meester over ons leven. Want het leven geeft terug (weerspiegelt) wat we via onze psyche uitstralen!

Praktische regel: vermijd anderen te veroordelen en te bekritiseren.

Het onwerkelijke ego overwinnen

Het in praktijk brengen van de genoemde morele richtlijnen impliceert een voortdurende strijd met het ego. Wat is dit ego, hoe is het te defini?ren? Er is sprake van 'ego' wanneer we ons identificeren met onze psyche (gehechtheid aan ons denken en voelen) en/of ons lichaam (hechten aan de verlangens naar bevrediging van onze lichamelijke behoeften; vgl.: freudiaanse driftbevrediging).

Identificatie met onze psyche leidt tot het natuurlijke gevolg dat we willen dat anderen datgene waarmee we ons identificeren (datgene wat we voelen/denken, onze persoonlijkheid) goed bevinden; in wezen wil ons ego niet alleen goed, maar zelfs beter gevonden worden dan anderen. Er kunnen zich nu - globaal gezegd - twee mogelijkheden voordoen:

Wanneer ons ego in de kindertijd (te) weinig steun heeft gehad, is er een beperkte bodem van zelfvertrouwen gelegd, en dan kan het verlangen van het ego naar waardering en steun van buitenaf zo sterk zijn dat onze zelfwaardering afhankelijk wordt van de support van anderen. We zijn dan overgeleverd aan de mate waarin anderen geneigd zijn ons ego te steunen. En aangezien ieder genoeg heeft aan zijn eigen ego, en in wezen zijn eigen ego per definitie net wat hoger acht dan dat van de ander, zullen anderen hier niet toe geneigd zijn!
Is in zo'n situatie dan wel sprake van ego? Ja: er is een identificatie met een tekort-gevoel, dat leidt tot ego-gerichte afhankelijkheid.

Een andere mogelijkheid is dat ons ego over het paard is getild, en ijdel is geworden, zich verheven voelt boven anderen. Dit kan er toe leiden dat anderen gekleineerd worden, waardoor we hen schade berokkenen. Een verfijnde vorm van ijdelheid is het wanneer het ons motiveert goede daden te doen, waardoor we hopen waardering en respect te ontvangen.
NB: Pijnlijke conflicten kunnen ontstaan bij botsingen van het (over)gevoelige, ondergewaardeerde ego met een kil, ijdel, op macht belust ego. Het ondergewaardeerde ego, dat behoefte heeft aan waardering, kan een gemakkelijke prooi zijn en dus slachtoffer worden van het op macht beluste, ongevoelige, ijdele ego. Het (over)gevoelige ego kan hierbij zo gewond zijn dat het geen weerwoord heeft. Deze situatie kan zich voordoen bij gevoelige kinderen tegenover machtsbeluste opvoeders als de stiefmoeder in het sprookje van Assepoester. Van belang is dan: de-identificatie ('ik ben meer dan ...'), en het ontwikkelen en voelen van de innerlijke kracht die er ongetwijfeld toch zal zijn

In wezen zijn de psyche en het lichaam niet meer of minder dan onze instrumenten, de instrumenten die de ziel krijgt op haar reis. Alles wat we door onze psyche en ons lichaam ervaren weerspiegelt zich in onze ziel. In de beginperiode van ons leven worden de weerkaatsingen van onze psyche en ons lichaam zo sterk dat ons bewustzijn er volledig in opgaat en erin gevangen wordt.

Wanneer ons ego het voor het zeggen heeft verkeren we in de illusie dat we in een bepaalde situatie niet meer zijn dan datgene wat we op dat moment denken, voelen, verlangen.

De emoties of gedachten kunnen zowel een 'positieve' lading hebben (identificatie met vreugde, de overwinningsroes) als een 'negatieve' lading (identificatie met teleurstelling, jaloezie, nijd).

[Freerider]

Derde fase:Het hoogtepunt van de morele ontwikkeling is de sprong niets te worden, onszelf volledig te vergeten, en op te gaan in de oceaan van het goddelijke leven. De druppel die opgaat in de oceaan. Dan gaat de mystieke eenwording met Al in vervulling. Dat is de uiteindelijke overgave van het geestelijke ego aan Al.


Bron:Hazrat Inayat Khan

[Virgo]

Het Soefisme komt bij mij zo overkoepelend over: het is een stroming die respect heeft voor elke vorm van religie en spiritualliteit.

Veel herkenbaars ook kunnen vinden in deze door H.I. Khan beschreven fases.

Na het lezen ben ik vanavond ook op gezoek gegaan naar nog meer gedichten van Khan. Deze vond ik erg mooi:

De een zei dat ik niets wist,
De ander: ?Alles weet hij.?
Ze keerden me de rug toe
Of vielen mijn roep ijlings bij.

De een die mijn woorden hoorde,
Riep uit: ?Het is niet nieuw, wat hij bracht.?
De ander: ?Hij verkondigt mijn standpunt,
dat heb ik altijd al gedacht. ?
De een vroeg: ?Wat voor wonderen deed hij,
welk geheim heeft hij onthult??
De ander: ?Ik vraag niet om wonderen,
zolang warmte zijn hart vervult.?
De een zei: ?Een mens als wij allen,
Het verschil dat je ziet is maar schijn!?

Het antwoord: ?Het is niet het weten,
Waar het op aan komt is te zijn.?

[Freerider]

Ik voel me wel thuis bij de soefi' s , Virgo. Hun manier van denken sluit wel aan bij die van mij. Het geeft een leidraad voor het innerlijk leven.

[Virgo]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Ik voel me wel thuis bij de soefi' s , Virgo. Hun manier van denken sluit wel aan bij die van mij. Het geeft een leidraad voor het innerlijk leven.

Door de gedichten van o.a. Rumi ben ik er wat verder ingedoken en ik ervaar het als een aansprekende en uitnodigende stroming. Het sluit op heel veel punten ook wel aan bij mijn manier van denken/ervaren.