Woorden, woorden en nog eens woorden....

[Naadje]

Wederom een schitterende bijdrage van Toon......

Oorspronkelijk geplaatst door Toon

Beste Leila,

Dank voor je reactie, ik probeer met je woorden mee te gaan om ze al gaande te begrijpen en te zien naar waar en wat ze wijzen. En daar, in dat meegaan moet ik altijd weer opnieuw naar jouw woorden vragen omdat ik niet 'echt' zie van wat en waar zij naar verwijzen.


Ik wil je niet tot last zijn en het water van je bewustzijn niet nodeloos vertroebelen met vragen. Misschien is voor de een het water zonder vragen helder, maar is het dat dan ook voor de ander?
Begrijp je, water zou toch water moeten zijn, zoals in je handtekening, hier voor mi,j staat.

Het water van Lao Tse is voor mij een beeld voor het innerlijke, de innerlijke levenskracht, de uitwerking van waarheid die genade is. De poel waarop het water rust is de aarde en is een beeld voor de levende mens.
Het troebel maken van het water is een beeld voor het zoeken van de levenskracht en het onvermogen van de mens om die te bezitten. Het is alleen omgewoelde aarde die in het water terecht komt. De aarde kan zich niet vermengen met het water en het water neemt de aarde niet op.

Lao Tse zegt hier: het is niet met in het water te roeren en te woelen dat de aarde vruchtbaar wordt, maar door het water met rust te laten wordt het helder water. Dat helder water wordt regen die vrucht geeft aan de aarde. De aarde wordt pas vruchtbaar als de regen valt. Regen heeft hier de betekenis van genade
De regen is helder water dat opstijgt en weer neerdaalt als een zegen voor het land.

Begrijp je, troebel water is het omwoelen van mijzelf en de wereld, en Lao Tse zegt daarvan dat het voor niets nodig is.
Ik kan het water als levenskracht niet bezitten, ik ben er alleen ontvankelijk voor als drager met een lichaam (de poel) en als aarde (waarnemen, denken, voelen en willen) als grond om vruchtbaar te zijn.
Door met genade (helder water) op te stijgen naar het goddelijke en weer neer te dalen in mijzelf, breng ik vrucht voort van het goddelijke.

Dat is de orde en volgorde die Lao Tse mij voorhoudt en die ik met geloof en overtuiging gaarne navolg.
Ik wijd hierover uit, niet alleen omdat het vandaag snikheet is en het alleen koel is binnenshuis, maar vooral omdat ik die orde probeer te zien in jouw woorden, met jouw woorden. Daarom zoek ik in jouw woorden naar die werkelijkheid waarover Lao Tse spreekt en die ik ook zo zie. Waarom zien wij dan samen niet dat gelijke zien?