Ego'loos bestaan, kan dat?

[Ben]

In mijn bevinding kan dat.
Door te ont'dekken waar absoluut geen weerstand meer is.
Dan verloopt de veranderlijkheid van gedrag, gevoelens , gedachten en beschouwelijkheid op een geheel andere wijze dan waneer ego belang die hoedanigheden bepaald.
Ik ervaar/beleef het als een toegankelijkheid zijn' die geen toegankelijkheid verwacht. Daarbij lijkt het vermogen tot gevoelsmatige empatie een stroperig surogaat t.o.v de zeer subtiele toegankelijkheid als beleving, en is het welhaast onmogelijk dat ego belang zich daarin kan behouden.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

In mijn bevinding kan dat.
Door te ont'dekken waar absoluut geen weerstand meer is.
Dan verloopt de veranderlijkheid van gedrag, gevoelens , gedachten en beschouwelijkheid op een geheel andere wijze dan waneer ego belang die hoedanigheden bepaald.
Ik ervaar/beleef het als een toegankelijkheid zijn' die geen toegankelijkheid verwacht. Daarbij lijkt het vermogen tot gevoelsmatige empatie een stroperig surogaat t.o.v de zeer subtiele toegankelijkheid als beleving, en is het welhaast onmogelijk dat ego belang zich daarin kan behouden.

Heb ook altijd gedacht dat het niet kan, maar het kan wel. Om te (over)leven heb je ook nog je natuurlijke instincten. Verder volledige overgave aan wat er gebeurt, gaat dat niet in een vloeiende beweging (en/of moet je erover nadenken) zie je ook meteen waar je (ego)knelpunten liggen. Hoe minder (mentale) weerstand hoe minder ego en vice versa.

[Ben]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Heb ook altijd gedacht dat het niet kan, maar het kan wel. Om te (over)leven heb je ook nog je natuurlijke instincten. Verder volledige overgave aan wat er gebeurt, gaat dat niet in een vloeiende beweging (en/of moet je erover nadenken) zie je ook meteen waar je (ego)knelpunten liggen. Hoe minder (mentale) weerstand hoe minder ego en vice versa.

Kun je ook duiden hoe die mentale/gevoels weerstand zich voed, waardoor het ogenschijnlijk als 'juist' wordt ervaren dat die weerstand er is? Maw, hoe echt' is ego als gegeven?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

In mijn bevinding kan dat.
Door te ont'dekken waar absoluut geen weerstand meer is.
Dan verloopt de veranderlijkheid van gedrag, gevoelens , gedachten en beschouwelijkheid op een geheel andere wijze dan waneer ego belang die hoedanigheden bepaald.
Ik ervaar/beleef het als een toegankelijkheid zijn' die geen toegankelijkheid verwacht. Daarbij lijkt het vermogen tot gevoelsmatige empatie een stroperig surogaat t.o.v de zeer subtiele toegankelijkheid als beleving, en is het welhaast onmogelijk dat ego belang zich daarin kan behouden.

Medelijden is inderdaad een storperig surogaat voor de echte liefde; medeleven kan anders zijn maar glijdt te dikwijls af naar medelijden.

De linkse kerk was vroeger eerder gekant tegen het Christelijke aalmoezen uitdelen en ze hadden gelijk want de armen hadden recht op een menswaardig bestaan zoals iedereen; een menswaardig bestaan dat hen misgund werd en zelfs ontnomen werd door de ego-belangen van de machtigen van de maatschappij.

Vreemd niet om nu te constateren, in België toch in ieder geval, hoe de linkse kerk zelf met de klapschotel rondgaat? Waar zijn de linkse idealen de mist in gegaan? Zou het kunnen nadat hun leiders zelf aangeschoven zijn aan de dis van de machtigen?

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Ben

Kun je ook duiden hoe die mentale/gevoels weerstand zich voed, waardoor het ogenschijnlijk als 'juist' wordt ervaren dat die weerstand er is? Maw, hoe echt' is ego als gegeven?

Hoe echt? Wat is echt eigenlijk? Is echt alleen maar dat wat niet vergankelijk is of ook dat wat je zelf schept qua gedachten en geloof en identificatie. Is dat niet ook weer een soort van illusie? De vorm is de buitenkant, als je die alleen maar ziet mis je de kern. Alleen de buitenkant is vergankelijk en veranderlijk maar daarom niet minder echt. Zoals de boom een "echte" expressie is van bewustzijn en toch ooit ook weer verdwenen. Is die daarom minder echt?
Als alles werkelijk een is kan niet iets niet echt zijn. Zelfs al is het vergankelijk.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ulla

Hoe echt? Wat is echt eigenlijk? Is echt alleen maar dat wat niet vergankelijk is of ook dat wat je zelf schept qua gedachten en geloof en identificatie. Is dat niet ook weer een soort van illusie? De vorm is de buitenkant, als je die alleen maar ziet mis je de kern. Alleen de buitenkant is vergankelijk en veranderlijk maar daarom niet minder echt. Zoals de boom een "echte" expressie is van bewustzijn en toch ooit ook weer verdwenen. Is die daarom minder echt?
Als alles werkelijk een is kan niet iets niet echt zijn. Zelfs al is het vergankelijk.

Het is toch niet omdat iets vergankelijk is dat het op een bepaald ogenblik niet echt kan bestaan? Voor mij is de kern van het ontdekken van de illusie dat op een ogenblik dat men zijn gevoelens tot op het bot ontleedt, zijn ego tot het bot ontleedt dat men tot de conclusie komt dat er in feiten in de kern niets is; dat die gevoelens, dat ego op lucht gefundeerd waren en zijn. Maar zo lang ik in mijn lichaam hier vertoef, ben ik geen verschijning; zoals een boom zo lang hij niet in stukken gezaagd is of totaal vermolmd is een boom blijft en echt bestaat.
Of zie ik het zoals altijd nog verkeerd in waarheidvinding?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar zo lang ik in mijn lichaam hier vertoef, ben ik geen verschijning; zoals een boom zo lang hij niet in stukken gezaagd is of totaal vermolmd is een boom blijft en echt bestaat.
Of zie ik het zoals altijd nog verkeerd in waarheidvinding?

Alles wat we kunnen waarnemen heeft een eigenschap en dat is dat het voortdurend aan verandering onderhevig is. Dat geldt voor jou zowel als voor een boom. En alles wat voortdurend verandert dat noemen we een verschijnsel.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Alles wat we kunnen waarnemen heeft een eigenschap en dat is dat het voortdurend aan verandering onderhevig is. Dat geldt voor jou zowel als voor een boom. En alles wat voortdurend verandert dat noemen we een verschijnsel.

Alleen de dood is per definitie onveranderlijk, al de rest is veranderlijk te beginnen met het leven.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Het is toch niet omdat iets vergankelijk is dat het op een bepaald ogenblik niet echt kan bestaan? Voor mij is de kern van het ontdekken van de illusie dat op een ogenblik dat men zijn gevoelens tot op het bot ontleedt, zijn ego tot het bot ontleedt dat men tot de conclusie komt dat er in feiten in de kern niets is; dat die gevoelens, dat ego op lucht gefundeerd waren en zijn. Maar zo lang ik in mijn lichaam hier vertoef, ben ik geen verschijning; zoals een boom zo lang hij niet in stukken gezaagd is of totaal vermolmd is een boom blijft en echt bestaat.
Of zie ik het zoals altijd nog verkeerd in waarheidvinding?

Lichaam en geest verschijnen in Bewustzijn. Daarmee bestaan ze ( en zijn dus echt) als uitdrukking van dat Bewustzijn. Maar net zoals ze verschijnen in Bewustzijn, verdwijnen ze ook weer in Bewustzijn, zoals bv in diepe slaap. Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Lichaam en geest verschijnen in Bewustzijn. Daarmee bestaan ze ( en zijn dus echt) als uitdrukking van dat Bewustzijn. Maar net zoals ze verschijnen in Bewustzijn, verdwijnen ze ook weer in Bewustzijn, zoals bv in diepe slaap. Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.

Bewustzijn is de enige constante, niet de verschijnselen.
Maar antwoordend op Rob, bewustzijn is veranderlijk en evolueert.

Vraag; waarom roept het bewustzijn als die verschijnselen op, waarom creëert het bewustzijn dat?
Gewoon al de vraag waarom heeft het bewustzijn dat verderfelijk 'ego' gecreëert?
Kan het bewustzijn evolueren zonder die verschijningen die het oproept of zou het kunnen zijn dat zonder die verschijningen het bewustzijn zichzelf verliest?