Probeer te luisteren als bewustzijn.

[Rennie]

Ieder najagen van wat het ook is, houdt je bij jezelf weg. Het is het spelletje van ego om uit het moment te komen om ofwel naar de toekomst te bewegen en daar de energie op te richten ofwel het verleden te herkauwen.

'We moeten alles accepteren, ooh ja, ik hoef alleen maar alles te accepteren, nu heb ik het'. Ja, dat had je gedacht, want dan moet je ook accepteren dat je iets niet kunt accepteren. Dat lost dus allemaal niets op.

Zolang we dus bezig blijven om als persoontje, als 'mind proberen te snappen wat ik zeg, om daar een methode uit te destilleren, om vrij en gelukkig te worden of verlicht net welke woordje je fijn vindt, vergeet het dan maar.

Vandaar dat Nisargadatta altijd zei, "probeer te luisteren als bewustzijn". Open dus, we zeggen dan weleens met een 'open mind', dat kan natuurlijk niet want een mind is per definitie gesloten zoals ieder ding.

Maar bij wijze van spreken met een 'open mind', want pas als er een rijpheid in een individu aanwezig is en daarmee een spontane bereidheid om ieder oordeel, iedere strategie en iedere neiging tot (be)grijpen even opzij te schuiven kan het inzicht doorbreken.

Je kunt fijne gedachten hebben, je kunt vervelende gedachten hebben, maar daar ben je je op de zelfde manier bewust van. Bewustzijn trekt zich daar dus niets van aan. Je kunt op je kop gaan staan, moeilijk gaan doen, mag allemaal!

Bewustzijn wordt daar geen haar anders van. En wie zich dus realiseert dat hij dat bewustzijn is, komt tot de verbazingwekkende ontdekking dat al dat lijden dat je dacht te hebben, dat je dat nooit overkomen is, dat hoort bij dat ding.

En je ervaart dat alleen maar omdat je het claimt, omdat je je identificeert met lichaam-denken-voelen. Terwijl lichaam-denken-voelen niets anders dan verschijnselen zijn in dat bewustzijn wat zich er niets van aan trekt of er plezier is of niet.

Jij, dus in de zin van je ware aard, bent vrij van pijn en vreugde. Terwijl je startpunt meestal is: 'ik wil gelukkig zijn, ik wil verlicht zijn'. Met andere woorden: 'ik wil geluk hebben, ik wil verlichting hebben'.

Verlichting is daar op het moment dat het (willen) hebben weg is. Je kunt van alles hebben, dit kan je hebben (een glas), ieder ding, verlichting is echter geen ding, bewustzijn is geen ding. Het is de voorwaarde van alles.

Haal alles eens weg wat je kent. Wat houdt je over? 'Dat', het besef 'ik ben', aanwezigheid, dat is wat je bent. En Dat behoeft geen enkele bevestiging. Je bent al vrij."

Ook dit is van een onbeschrijflijk fraaie eenvoud. Geluk is de totale vrede met al wat is, een doorstroomt worden (zowel van binnenuit als van buitenaf) door een gezegende positiviteit die lijkt op een stralende zomerdag middenin de hevigheid van regenachtige en stormende herfstmaanden.

Een plotseling ontstaan van lente in je hart in de woestenij van de egocentrische winter van ons persoonlijk bestaan. Plotseling is alles anders, alles vreugdevol en open, het is de totale afwezigheid van angst, verlangen, zorgen, hebzucht, trots en dergelijke. Alsof alles in een beweging is schoongeveegd, volstrekt moeiteloze liefdevolle helderheid die een spontane glimlach tovert op ons gepijnigde gelaat.

Er is niets dat je neerdrukt, je diepste angsten wekken slechts een milde glimlach, er heerst totale eenheid en er wordt direct geweten dat dit werkelijk is in tegenstelling tot de schijnbare waarheid van afgescheidenheid en fragmentering.

Het is het volledig tot een einde komen van de zoekbeweging. Het weggewassen zijn van elk tekort op welk nivo dan ook. Elke keer dat dit gebeurt, is er sprake van realisatie. Je kunt er slechts voor open staan. Het is nergens van afhankelijk, je kunt het niet afdwingen, enkel en alleen kun je de voorwaarden scheppen om de genade de kans te geven.

Maar eenmaal ten diepste gerealiseerd zal zij je niet verlaten omdat je inziet dat jij dat bent. Dat realisatie niet iets is dat van buitenaf kan worden aangebracht, het is de ingrond van het leven, het is het leven zelf.

De vreugde van verlichting brengt moeiteloos het goede voort, wast moeiteloos het eigen belang opzij, of beter gezegd toont moeiteloos wat ons werkelijke belang is: liefdevol aanwezig zijn en simpelweg het goede doen.

Niet vanuit een moraal of doelstelling of ideologie, maar simpelweg vanuit het wezen van het Zijn zelf ontspringt deze volstrekt eenvoudige goedheid: humorvol, zorgeloos, positief, wakker, liefdevol, spontaan en vol van heldere kracht zullen al je handelingen zijn.

Nergens hoef je aan te voldoen, er zijn geen regels waar waarheid woont, handelingen zijn de natuurlijke responsen op wat nodig is, het volstrekt spontaan reageren op wat zich aan dient, wat het ook mag zijn.

Deze vreugde, zodra ontdekt, wil gekend worden, wil zich, als het ware, vermeerderen, en daarom ben ik hier.

Niet voor mijzelf - in persoonlijke zin - maar om mijn wezen, dat het uwe is, bekend te maken, u te helpen deze volstrekt onafhankelijke vreugde in uzelf te doen ontwaken.

Daarom ben ik hier. Waar wij elkaar werkelijk ontmoeten zal spontane transformatie optreden in de openheid van uw hart en geest. Niets is onmogelijk, alles behoort u toe.

Het werken aan uzelf is enkel voorbereiding, want geluk is niet afhankelijk van welk pad dan ook.

Geluk is uw geboorterecht, openheid de voorwaarde voor de ontdekking van deze levende spontane waarheid die zich al millennia lang wenst te openbaren en dat ook doet.

H.L.

[alsdan]

Ik vind het geen slechte tekst, maar ik vrees dat de schrijver geen gerealiseerde is.
In de betekenis van zoals hij zelf schrijft :

Maar eenmaal ten diepste gerealiseerd zal zij je niet verlaten omdat je inziet dat jij dat bent.

Dat is volgens mij een theoretisch "als" "dan" verhaal.

Ik geloof best dat hij de ervaring zoals hij het beschrijft

Verlichting is daar op het moment dat het (willen) hebben weg is.

authentiek is. Maar hij heeft geen besef hoe het te reproduceren, en geen besef wat het probleem is om het te reproduceren.
En daarom blijft hij in theoretische beschouwingen en fantastische omschrijvingen zweven.

Zoals :

Een plotseling ontstaan van lente in je hart in de woestenij van de egocentrische winter

of

enkel en alleen kun je de voorwaarden scheppen om de genade de kans te geven.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door alsdan

Ik vind het geen slechte tekst, maar ik vrees dat de schrijver geen gerealiseerde is. In de betekenis van zoals hij zelf schrijft :
Dat is volgens mij een theoretisch "als" "dan" verhaal.

Ik geloof best dat hij de ervaring zoals hij het beschrijft authentiek is. Maar hij heeft geen besef hoe het te reproduceren, en geen besef wat het probleem is om het te reproduceren. En daarom blijft hij in theoretische beschouwingen en fantastische omschrijvingen zweven.

Hoewel voor mij niet van belang of schrijver gerealiseerd is zie ik hem eerder spreken in de derde persoon dan vanuit een eigen entiteit. Van daaruit is het theoretische 'als-gehalte', die dus deze derde persoon betreft, alleszins verklaarbaar.

Wat jou betreft en daar gaat het ook over valt op te merken dat je helemaal niet gebaat bent bij een al dan niet geloven of schrijver in deze ervaring authenticiteit kent. Voor jou is dat van geen enkel belang.

Afgezien dat het stijlbloempje 'Een plotseling ontstaan van lente in je hart in de woestenij van de egocentrische winter' mij evenmin kan bekoren heeft hij, in mijn optiek, nochthans veel lezenswaardigs neergezet.

[alsdan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Hoewel voor mij niet van belang of schrijver gerealiseerd is zie ik hem eerder spreken in de derde persoon dan vanuit een eigen entiteit. Van daaruit is het theoretische 'als-gehalte', die dus deze derde persoon betreft, alleszins verklaarbaar.

Wat jou betreft en daar gaat het ook over valt op te merken dat je helemaal niet gebaat bent bij een al dan niet geloven of schrijver in deze ervaring authenticiteit kent. Voor jou is dat van geen enkel belang.

Afgezien dat het stijlbloempje 'Een plotseling ontstaan van lente in je hart in de woestenij van de egocentrische winter' mij evenmin kan bekoren heeft hij, in mijn optiek, nochthans veel lezenswaardigs neergezet.

Nu zelf vind ik het wel relevant of hij al dan niet gerealiseerd is (in de betekenis zoals hij zelf schrijft).
Want als ik veronderstel dat hij niet gerealiseerd is dan zie ik duidelijk dat
"plotseling ontstaan" en "genade" eigenlijk dode sporen zijn.

Want ik was al bij "plotseling ontstaan" en "genade" maar nog niet voorbij. En hij blijkbaar ook niet, want anders zou hij meer relevante informatie kunnen geven.

Of zoals boeddha het zegt, het hoogste inzicht is het inzicht in de processen. En in die zin is het causaal en niet "genade" of "plotseling ontstaan". Of met andere woorden, het is een trucje dat men al dan niet onder knie heeft.

Alleszins heeft de tekst me verder geholpen, misschien een volgend dood spoor, maar we zullen zien.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door alsdan

Nu zelf vind ik het wel relevant of hij al dan niet gerealiseerd is (in de betekenis zoals hij zelf schrijft).
Want als ik veronderstel dat hij niet gerealiseerd is dan zie ik duidelijk dat
"plotseling ontstaan" en "genade" eigenlijk dode sporen zijn.

Want ik was al bij "plotseling ontstaan" en "genade" maar nog niet voorbij. En hij blijkbaar ook niet, want anders zou hij meer relevante informatie kunnen geven.

Of zoals boeddha het zegt, het hoogste inzicht is het inzicht in de processen. En in die zin is het causaal en niet "genade" of "plotseling ontstaan". Of met andere woorden, het is een trucje dat men al dan niet onder knie heeft.

Alleszins heeft de tekst me verder geholpen, misschien een volgend dood spoor, maar we zullen zien.

Zoals de titel al aangeeft gaat het er om te luisteren, of in casu te lezen, als bewustzijn. Luisteren als bewustzijn is feitelijk zonder inschakeling van een doorgaans perceptionele manier van kritisch denken.

Dit luisteren gaat eigenlijk door de de exacte betekenis van de woorden en het vergelijken met de bekende begrippen heen. Wanneer je vóórop al zo duidelijk een standpunt formuleert of iets voor jou relevant is en waarbij aan voorwaarden voldaan moet worden dan ben jij degene die luisterd en niet bewustzijn.

Wanneer je niet verondersteld maar simpelweg je intrinsieke weten aanspreekt wat koop je dan nog voor dode woorden als 'plotseling ontstaan' en 'genade' ? Als jouw 'er aan voorbij zijn' deze woorden betreft ben je nog nergens aan voorbij. En of de schrijver er aan voorbij is vermag jij dan al helemaal niet weten.

Het hoogste inzicht is niet het inzicht in processen, wat Boeddha kan bedoelen is dat het hoogst menselijk haalbare, het inzicht in processen is. Wat ik aan je zie is dat je je aangeleerd hebt dat het voorbij bepaalde ijkpunten voor je lijkt te moeten gaan.

Dat de toetreding van het woord voorwaardelijk voor je is en wanneer je niet kunt kunt vaststellen dat er een station gepasseerd is, het oordelend in je zegt dat er in dat geval van een trucje sprake moet zijn.

Je hebt nog veel (af) te leren.

[alsdan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Zoals de titel al aangeeft gaat het er om te luisteren, of in casu te lezen, als bewustzijn. Luisteren als bewustzijn is feitelijk zonder inschakeling van een doorgaans perceptionele manier van kritisch denken.

Dit luisteren gaat eigenlijk door de de exacte betekenis van de woorden en het vergelijken met de bekende begrippen heen. Wanneer je vóórop al zo duidelijk een standpunt formuleert of iets voor jou relevant is en waarbij aan voorwaarden voldaan moet worden dan ben jij degene die luisterd en niet bewustzijn.

Wanneer je niet verondersteld maar simpelweg je intrinsieke weten aanspreekt wat koop je dan nog voor dode woorden als 'plotseling ontstaan' en 'genade' ? Als jouw 'er aan voorbij zijn' deze woorden betreft ben je nog nergens aan voorbij. En of de schrijver er aan voorbij is vermag jij dan al helemaal niet weten.

Het hoogste inzicht is niet het inzicht in processen, wat Boeddha kan bedoelen is dat het hoogst menselijk haalbare, het inzicht in processen is. Wat ik aan je zie is dat je je aangeleerd hebt dat het voorbij bepaalde ijkpunten voor je lijkt te moeten gaan.

Dat de toetreding van het woord voorwaardelijk voor je is en wanneer je niet kunt kunt vaststellen dat er een station gepasseerd is, het oordelend in je zegt dat er in dat geval van een trucje sprake moet zijn.

Je hebt nog veel (af) te leren.

De moeilijkheid is om bij "vanzelf" te blijven.
Wanneer de "ikwil" probeert "vanzelf" te zijn is er "ikwil" en niet "vanzelf".
"Vanzelf" komt van zelf wanneer "ikwil" een dutje aan het doen is.
Wanneer "ikwil" probeert om "ikwil" in slaap te sussen wordt "ikwil" ontzettend wakker.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door alsdan

De moeilijkheid is om bij "vanzelf" te blijven.
Wanneer de "ikwil" probeert "vanzelf" te zijn is er "ikwil" en niet "vanzelf".
"Vanzelf" komt van zelf wanneer "ikwil" een dutje aan het doen is.
Wanneer "ikwil" probeert om "ikwil" in slaap te sussen wordt "ikwil" ontzettend wakker.

Wat je denken doet is een deel van je persoonlijk bewustzijn afsplitsen om het andere te controleren. Leuk hoor die capriolen van het denken om je te slim af te zijn.

[Rennie]

Wat me maar blijft verbazen is dat het zo eenvoudig is, velen er al op hebben gewezen en dat het maar niet wordt begrepen.

Ik zie op het andere forum onder het Koffiekletsforum van Mara door Jan waarlijke zinnigheid staan, zelfs onder verwijzing naar Wikipedia met een gezegde over Meister Eckhart dat we hem alleen maar kunnen benaderen wanneer we aan het conceptuele denken voorbijgaan.

Waarom zijn we zo gefocused op wat we willen zien en niet in staat voorbij te gaan aan het conceptuele denken, dit conceptuele denken te laten voor wat het is ?

Wat maakt dat we het zo belangrijk vinden dat we alleen maar kunnen zien wat het prutsding, dat we alleen maar denken te zijn, in zijn gedachten heeft.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat me maar blijft verbazen is dat het zo eenvoudig is, velen er al op hebben gewezen en dat het maar niet wordt begrepen.

Wat niet begrepen wordt, is dat mensen het (blijkbaar) verkiezen om in pijn en ellende te verkeren, hun depressies te omarmen en te willen (blijven) zwelgen in narigheid en hun rol van slachtoffer wensen te koesteren, omdat die bekend en vertrouwd is en aanzien (of beter nog, aandacht) geniet.

En m.i. is aandacht the magic word in dit alles. Wat wel begrepen kan worden is dat alles draait om aandacht. Negatief of positief.

[alsdan]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat me maar blijft verbazen is dat het zo eenvoudig is, velen er al op hebben gewezen en dat het maar niet wordt begrepen.

Ik zie op het andere forum onder het Koffiekletsforum van Mara door Jan waarlijke zinnigheid staan, zelfs onder verwijzing naar Wikipedia met een gezegde over Meister Eckhart dat we hem alleen maar kunnen benaderen wanneer we aan het conceptuele denken voorbijgaan.

Waarom zijn we zo gefocused op wat we willen zien en niet in staat voorbij te gaan aan het conceptuele denken, dit conceptuele denken te laten voor wat het is ?

Wat maakt dat we het zo belangrijk vinden dat we alleen maar kunnen zien wat het prutsding, dat we alleen maar denken te zijn, in zijn gedachten heeft.

Jammer genoeg kan ik vooralsnog hierop geen zinnig antwoord formuleren. Dus het blijft bij prietpraat.

Nada spreekt over aandacht.
Wanneer de aandacht op de "vanzelf" golflengte zit is er van zelf ontvangst. Maar die aandacht is zo vluchtig en chaotisch dat ie vrijwel onmiddellijk ook niet meer op dezelfde golflengte zit en terug op de golflengte van bekend en vertrouwd terechtkomt.

Een logische conclusie zou kunnen zijn dat men kalm en rustig de aandacht dient te richten. Zodat ie niet meer blind vlucht naar het bekende en vertrouwde. (zowel positief zoals aangename gevoelens, warmte, gelukzaligheid, genot of negatief zoals boosheid, frustratie, ongeduld enz.)

In die zin is het bekende en vertrouwde positieve misschien zelfs nog een grotere struikelblok dan het negatieve bekende en vertrouwde.

Want hoewel beide (de aandacht die gericht is op ofwel positief hetzij negatief) een verstoring is van de aandacht die gericht is op "vanzelf". Is het intrinsieke verlangen ten aanzien van "vanzelf" eigenlijk positief.

Wanneer de aandacht afglijdt naar het negatieve is er een sterkere impuls om terug te focussen.
Wanneer de aandacht afglijdt naar het positieve blijft men daar langer aan vasthouden wegens aangenaam en prettig. En die verwachting was er toch ten aanzien van "vanzelf".
---------


Hoe vaker de aandacht van zelf op de golflengte van "vanzelf" terechtkomt te meer ervaring men opdoet om over te schakelen op bewust de aandacht op de golflengte van "vanzelf" te leggen.

In die zin mag men het conceptuele denken ook niet als een vijand beschouwen, misschien eerder als een ploegmaat met grillen maar als ie meewerkt geeft ie grote vooruitgang vooral op het vlak om bewust de aandacht op de golflengte van "vanzelf" te leggen.

Maar dat is natuurlijk een als dan verhaal, louter hypothese.