Sri Nisargadatta en Ik ben

Rozenhart · 28 July 2010, 16:47

(...)
Dit concept, het 'ik ben'-beginsel, beschouwde hij als datgene wat verteerd moet worden, doorgeslikt, opgelost. Hij beschreef het dan ook als ?het uiteindelijke geneesmiddel?. Weliswaar noemde hij het minstens zo vaak ?de ziekte zelf?, of ?de grootste misêre?, maar de plaatsen waar hij aangeeft in welk opzicht ditzelfde concept nu juist het geneesmiddel is, zijn de richtingaanwijzers naar vrijheid. We hebben hier dus opnieuw met een paradox te maken: iets dat een ziekte is, is in zijn essentiële natuur het geneesmiddel zelf.

Er bestaat een citaat dat een sleutel bevat voor de toegang tot deze paradox. In mijn ogen is het het allermooiste citaat dat er bestaat, van wie ook, omdat in een paar zinnen het hele mysterie van het bestaan wordt aangegeven, inclusief het handvat om het mysterie te betreden. Alles staat erin, en alle verdere tekst van Maharaj kan vanuit dit licht worden geïnterpreteerd.

?De aanraking van 'ik ben er' is in ieder wezen; deze zijns-kwaliteit heeft een vleugje van de liefde voor het Absolute, en is een vertegenwoordiging van het Absolute. (...) De Waarheid is uitsluitend het totale Brahman, het Absolute, niets anders dan Brahman. In de staat van het totale Brahman ontstond de aanraking van 'zijn', van 'ik ben er', en daarmee begon de afgescheidenheid en het 'anders'-zijn. Maar deze 'ik ben'-heid is niet zo maar een klein beginsel; het is Mula-Maya, de oorsprong van alle illusie. (...) Het grote Maya-beginsel laat je door middel van haar verleiding allerlei dingen doen, en zo blijf je hangen in de dingen die ze je voorhoudt, en uiteindelijk [bij je dood] raakt dat licht van je, die zijns-kwaliteit, uitgedoofd. (...) Dat Maya is zo krachtig dat je er helemaal in bent opgegaan. Maya betekent 'ik ben er', ?ik houd ervan er te zijn?. Het heeft geen enkele andere identiteit dan liefde.

Dat weten 'ik ben er' is tegelijkertijd de grootste vijand en de grootste vriend. Hoewel het mogelijk is dat het je grootste vijand is, doe je er goed aan het gunstig te stemmen ? dan zal het zich omdraaien en je naar de hoogste staat brengen.??1

Het weten dat je er bent, 'ik ben', is een universeel beginsel, in ieder wezen op exact dezelfde wijze aanwezig, voorafgaand aan de invulling ?ik ben Jan? of ?ik ben An?, met andere woorden ?ik ben deze persoon?. Nisargadatta duidde dit 'ik ben'-besef meestal aan met de term ewustzijn' (chetana). Juist omdat hij dit bewustzijn vaak illusoir noemde, en de term ewustzijn' door andere leraren gebruikt is om juist het Allerhoogste aan te duiden (weliswaar als vertaling van de term chit in plaats van chetana; zie bijvoorbeeld ?'ik' is een deur?, deel 1), is het zinnig om bij de betekenis stil te staan die Nisargadatta eraan gaf. Talloze synoniemen reikte hij aan, zoals 'kennendheid', ?Krishna-bewustzijn?, ?kind-bewustzijn?, ?zaad?, ?getuige?, 'god', 'zijn', ?zijnskwaliteit?, ?sattva?, ?het chemische?, ?Saguna Brahman?, ?het manifeste?, ?het hoogste beginsel?: ze komen steeds op hetzelfde neer. Het gaat om een aanraking. In iets dat in het geheel geen ervaring is, geen kennis, geen vorm, geen ?iets?, komt spontaan, zonder enige reden, iets op. Pas bij het opmerken ervan kun je spreken van ?er komt iets op?, eerder niet. Dus manifestatie en het opmerken ervan zijn een en hetzelfde. Dit is de ?aanraking?. Het is deze allereerste vibratie, deze allersubtielste vorm van aanraking, die Nisargadatta de naam ewustzijn' gaf, het beginsel 'ik ben er'.

Het grootse element van het citaat zit in de laatste alinea: ?Het weten 'ik ben' is tegelijkertijd de grootste vijand en de grootste vriend.? Het houdt alles in ? dus kun je hier een volkomen stuurloos gevoel aan overhouden. Heel vaak wordt in andere passages van Nisargadatta, door de klemtoon op het illusie-karakter (?de grootste vijand?), dat stuurloze alleen maar versterkt, omdat dat wat wel werkelijk is, het Absolute, als ?niet-ervaarbaar? wordt beschreven. Maar op deze plaats wordt met grote kracht beschreven dat, hoewel het misschien je grootste vijand is, je er toch goed aan doet het helemaal te aanbidden. Dus illusie of niet, dat maakt op dit moment helemaal niets uit, want het is uiteindelijk God zelf, het beginsel dat voortdurend schenkend is, dat alles tot stand brengt. Weliswaar houdt dit in dat je verleid kunt worden je vast te klampen aan een vorm, maar ook dat je door ditzelfde beginsel juist bevrijd kunt worden uit dat vastklampen.
(...)
(Bron: http://www.juwelenschip.nl/index/ik-...14&au=11&id=19)

Rennie · 28 July 2010, 23:50

De paradox is dat je jezelf niet kunt genezen van jezelf, je kunt water niet met water wegwassen. Het ego heeft een slechte naam omdat het zichzelf erkend en respecteerd. Maar anders dan in de (voorhistorische) oosterse opvatting is het geen instituut maar slechts een bundel gerichtte gedachten.

Omdat gedachten (per definitie) niet waar zijn bestaat het ego bij de gratie van geloof in die specifieke gedachten en hoeft dientengevolge dan ook niet langer meer te vuur en te zwaard bestreden te worden. Het geloof afleggen in het bestaan ervan is voldoende.

Als je aangereikt wordt te vechten met de ziekte 'ego' schep je gelijktijdig het geloof van het bestaan er in, immers wat niet is behoeft in het geheel geen bestrijding. Het gevecht is dientengevolge een beweging in het 'niets' en zal dientengevolge 'niets' opleveren, ergo het geneesmiddel is de kwaal en bevrijding was per definitie al je deel.

Rozenhart · 29 July 2010, 10:17

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

De paradox is dat je jezelf niet kunt genezen van jezelf, je kunt water niet met water wegwassen. Het ego heeft een slechte naam omdat het zichzelf erkend en respecteerd. Maar anders dan in de (voorhistorische) oosterse opvatting is het geen instituut maar slechts een bundel gerichtte gedachten.

Omdat gedachten (per definitie) niet waar zijn bestaat het ego bij de gratie van geloof in die specifieke gedachten en hoeft dientengevolge dan ook niet langer meer te vuur en te zwaard bestreden te worden. Het geloof afleggen in het bestaan ervan is voldoende.

Als je aangereikt wordt te vechten met de ziekte 'ego' schep je gelijktijdig het geloof van het bestaan er in, immers wat niet is behoeft in het geheel geen bestrijding. Het gevecht is dientengevolge een beweging in het 'niets' en zal dientengevolge 'niets' opleveren, ergo het geneesmiddel is de kwaal en bevrijding was per definitie al je deel.

Je geloof in je gedachten loslaten in de plaats van het ego te bestrijden kan misschien ook zo worden geformuleerd: Wees wakker. Wees ik ben. Want in de droomsituatie ben je je gedachten, niet waar?
Binnen zen wordt ook het bewuste leven benadrukt ten opzichte van het onbewust aanwezig zijn en automatisch, routineus handelen.
Helder zijn is vrij zijn.

Rozenhart · 31 July 2010, 09:22

Nisargadatta Maharaj:
?Wat was mijn toestand, voordat er ervaring was?
Wie was er om op deze vraag te antwoorden?
ádat Ik dat geen vorm heeft en zichzelf niet kent als ik ben.?

(Bron: http://www.advaitacentrum.nl/nl/lite...n-van-het-zijn)

Nadje · 8 August 2010, 21:35

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Helder zijn is vrij zijn.

Helder zijn is vrij zijn van de gedachte (ergens) vrij (van) te (moeten) zijn.

Nadje · 8 August 2010, 21:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

?Wat was mijn toestand, voordat er ervaring was?

Jouw (of mijn) toestand, was er gelijk met de ervaring.

Ananta · 8 August 2010, 23:28

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rozenhart

Je geloof in je gedachten loslaten in de plaats van het ego te bestrijden kan misschien ook zo worden geformuleerd: Wees wakker. Wees ik ben. Want in de droomsituatie ben je je gedachten, niet waar?
Binnen zen wordt ook het bewuste leven benadrukt ten opzichte van het onbewust aanwezig zijn en automatisch, routineus handelen.
Helder zijn is vrij zijn.

Ik vind (zoals vaker) Renoirs uitleg heel helder. De uitspraak 'wat niet is behoeft geen bestrijding' laat simpelweg geen ruimte voor speling met ide?en over realisatie, verlichting of vrij zijn.
Wees ik ben of wees wakker is in mijn ogen hetzelfde als nat water of witte sneeuw, een pleonasme; ik ben die ik ben.
Een toestand van helderheid is natuurlijk wel heel prettig omdat het (bij mij) een gevoel van diepe verbondenheid met het leven (leven zijn)geeft. Verwarring daarentegen schept vervreemding van het leven en brengt de zoektocht op gang. Verwarring is er om helderheid te scheppen..
Ananta

Rozenhart · 9 August 2010, 14:07

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Helder zijn is vrij zijn van de gedachte (ergens) vrij (van) te (moeten) zijn.

Zeker.

28 July 2010, 16:47	#1
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Sri Nisargadatta en Ik ben (...) Dit concept, het 'ik ben'-beginsel, beschouwde hij als datgene wat verteerd moet worden, doorgeslikt, opgelost. Hij beschreef het dan ook als ?het uiteindelijke geneesmiddel?. Weliswaar noemde hij het minstens zo vaak ?de ziekte zelf?, of ?de grootste misêre?, maar de plaatsen waar hij aangeeft in welk opzicht ditzelfde concept nu juist het geneesmiddel is, zijn de richtingaanwijzers naar vrijheid. We hebben hier dus opnieuw met een paradox te maken: iets dat een ziekte is, is in zijn essentiële natuur het geneesmiddel zelf. Er bestaat een citaat dat een sleutel bevat voor de toegang tot deze paradox. In mijn ogen is het het allermooiste citaat dat er bestaat, van wie ook, omdat in een paar zinnen het hele mysterie van het bestaan wordt aangegeven, inclusief het handvat om het mysterie te betreden. Alles staat erin, en alle verdere tekst van Maharaj kan vanuit dit licht worden geïnterpreteerd. ?De aanraking van 'ik ben er' is in ieder wezen; deze zijns-kwaliteit heeft een vleugje van de liefde voor het Absolute, en is een vertegenwoordiging van het Absolute. (...) De Waarheid is uitsluitend het totale Brahman, het Absolute, niets anders dan Brahman. In de staat van het totale Brahman ontstond de aanraking van 'zijn', van 'ik ben er', en daarmee begon de afgescheidenheid en het 'anders'-zijn. Maar deze 'ik ben'-heid is niet zo maar een klein beginsel; het is Mula-Maya, de oorsprong van alle illusie. (...) Het grote Maya-beginsel laat je door middel van haar verleiding allerlei dingen doen, en zo blijf je hangen in de dingen die ze je voorhoudt, en uiteindelijk [bij je dood] raakt dat licht van je, die zijns-kwaliteit, uitgedoofd. (...) Dat Maya is zo krachtig dat je er helemaal in bent opgegaan. Maya betekent 'ik ben er', ?ik houd ervan er te zijn?. Het heeft geen enkele andere identiteit dan liefde. Dat weten 'ik ben er' is tegelijkertijd de grootste vijand en de grootste vriend. Hoewel het mogelijk is dat het je grootste vijand is, doe je er goed aan het gunstig te stemmen ? dan zal het zich omdraaien en je naar de hoogste staat brengen.??1 Het weten dat je er bent, 'ik ben', is een universeel beginsel, in ieder wezen op exact dezelfde wijze aanwezig, voorafgaand aan de invulling ?ik ben Jan? of ?ik ben An?, met andere woorden ?ik ben deze persoon?. Nisargadatta duidde dit 'ik ben'-besef meestal aan met de term ewustzijn' (chetana). Juist omdat hij dit bewustzijn vaak illusoir noemde, en de term ewustzijn' door andere leraren gebruikt is om juist het Allerhoogste aan te duiden (weliswaar als vertaling van de term chit in plaats van chetana; zie bijvoorbeeld ?'ik' is een deur?, deel 1), is het zinnig om bij de betekenis stil te staan die Nisargadatta eraan gaf. Talloze synoniemen reikte hij aan, zoals 'kennendheid', ?Krishna-bewustzijn?, ?kind-bewustzijn?, ?zaad?, ?getuige?, 'god', 'zijn', ?zijnskwaliteit?, ?sattva?, ?het chemische?, ?Saguna Brahman?, ?het manifeste?, ?het hoogste beginsel?: ze komen steeds op hetzelfde neer. Het gaat om een aanraking. In iets dat in het geheel geen ervaring is, geen kennis, geen vorm, geen ?iets?, komt spontaan, zonder enige reden, iets op. Pas bij het opmerken ervan kun je spreken van ?er komt iets op?, eerder niet. Dus manifestatie en het opmerken ervan zijn een en hetzelfde. Dit is de ?aanraking?. Het is deze allereerste vibratie, deze allersubtielste vorm van aanraking, die Nisargadatta de naam ewustzijn' gaf, het beginsel 'ik ben er'. Het grootse element van het citaat zit in de laatste alinea: ?Het weten 'ik ben' is tegelijkertijd de grootste vijand en de grootste vriend.? Het houdt alles in ? dus kun je hier een volkomen stuurloos gevoel aan overhouden. Heel vaak wordt in andere passages van Nisargadatta, door de klemtoon op het illusie-karakter (?de grootste vijand?), dat stuurloze alleen maar versterkt, omdat dat wat wel werkelijk is, het Absolute, als ?niet-ervaarbaar? wordt beschreven. Maar op deze plaats wordt met grote kracht beschreven dat, hoewel het misschien je grootste vijand is, je er toch goed aan doet het helemaal te aanbidden. Dus illusie of niet, dat maakt op dit moment helemaal niets uit, want het is uiteindelijk God zelf, het beginsel dat voortdurend schenkend is, dat alles tot stand brengt. Weliswaar houdt dit in dat je verleid kunt worden je vast te klampen aan een vorm, maar ook dat je door ditzelfde beginsel juist bevrijd kunt worden uit dat vastklampen. (...) (Bron: http://www.juwelenschip.nl/index/ik-...14&au=11&id=19) Wijziging aangebracht door Rozenhart op 28 July 2010 om 20:44.

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Dorje en Nisargadatta	Laurens	Sri Nisargadatta	51	17 September 2021 19:00
Nisargadatta quotes	Rob	Sri Nisargadatta	3	26 October 2013 17:22
Leerling van Nisargadatta	Nathan	Bob Adamson	0	10 June 2011 18:22
Sri Ramana Maharshi	Rozenhart	Ramana	3	18 June 2010 14:49
Sri Nisargadatta	Nathan	Sri Nisargadatta	13	12 June 2010 22:49

28 July 2010, 23:50	#2
Rennie Missionaris Geregistreerd: 18 April 2010 Berichten: 275	De paradox is dat je jezelf niet kunt genezen van jezelf, je kunt water niet met water wegwassen. Het ego heeft een slechte naam omdat het zichzelf erkend en respecteerd. Maar anders dan in de (voorhistorische) oosterse opvatting is het geen instituut maar slechts een bundel gerichtte gedachten. Omdat gedachten (per definitie) niet waar zijn bestaat het ego bij de gratie van geloof in die specifieke gedachten en hoeft dientengevolge dan ook niet langer meer te vuur en te zwaard bestreden te worden. Het geloof afleggen in het bestaan ervan is voldoende. Als je aangereikt wordt te vechten met de ziekte 'ego' schep je gelijktijdig het geloof van het bestaan er in, immers wat niet is behoeft in het geheel geen bestrijding. Het gevecht is dientengevolge een beweging in het 'niets' en zal dientengevolge 'niets' opleveren, ergo het geneesmiddel is de kwaal en bevrijding was per definitie al je deel.

31 July 2010, 09:22	#4
Rozenhart Asprirant lid Geregistreerd: 14 June 2010 Berichten: 0	Nisargadatta Maharaj: ?Wat was mijn toestand, voordat er ervaring was? Wie was er om op deze vraag te antwoorden? ádat Ik dat geen vorm heeft en zichzelf niet kent als ik ben.? (Bron: http://www.advaitacentrum.nl/nl/lite...n-van-het-zijn)