Kun je weten wat je bent?

[Aart]

Kun je weten wat je bent?

Wat heeft het voor praktisch nut dat je weet wat je bent?

Heeft het voor de uiterlijke verschijnselen gevolgen als je weet wat je bent?

Of stop je je leuter nog in een kleuter en gooi je de vuilniszak over het balkon.

[Aart]

Ik heb geen idee wat ik ben.

Maar door alles wat ik dacht te zijn te hebben zien vervallen merk ik dat ik bepaalde dingen niet meer doe/kan m.a.w. dat bepaalde verschijnselen niet meer optreden.

Als dus zelfbeelden/beschermlagen verdwijnen heeft dat praktische gevolgen.

Als ik me niet aangevallen/bedreigd voel dan zal ik niet meer kwaad worden.

Als ik me niet alleen voel dan zal ik me niet verdrietig of eenzaam voelen.

Als er geen afhankelijkheid/nietheelheid bij me is dan ben ik niet bezig met me lekker te voelen of heb ik de behoefte aan contact dan is er gewoon die natuurlijke 'rust/stilte/leegte/volheid/niets'.

Ik zou kunnen stellen dat ik ben wat zich voordoet in de praktijk.

Ik ben de verschijnselen die zich bij mij voordoen.

Stellen dat je niet de verschijnselen bent is 2, jij en de verschijnselen.

Dat terwijl er enkel 1 is, jij als uitingsvorm.

Althans zo ervaar ik het.

[Aart]

Als je weet wat je bent dan weet je dat je onaantastbaar bent.

Je bent dan niet bang meer voor het leven en de dood.

Je zult daarom nooit meer boos, verdrietig, verveeld, angstig, etc zijn.

Zolang dat er wel is weet je niet daadwerkelijk wat je bent.

Mogelijk wel verstandelijk maar niet doorleeft.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Ik ben de verschijnselen die zich bij mij voordoen.

Stellen dat je niet de verschijnselen bent is 2, jij en de verschijnselen.

Stellen dat ik de verschijnselen ben die zich bij mij voordoen is toch ook 2?
Jij en de verschijnselen die zich bij jou voordoen?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Ik heb geen idee wat ik ben.

Dat blijkt.

Zou je dat willen weten ?

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Als je weet wat je bent dan weet je dat je onaantastbaar bent.

Je bent dan niet bang meer voor het leven en de dood.

Je zult daarom nooit meer boos, verdrietig, verveeld, angstig, etc zijn.

Zolang dat er wel is weet je niet daadwerkelijk wat je bent.

Mogelijk wel verstandelijk maar niet doorleeft.

Goed uitgelegd dit stuk Bewustzijn.

De laatste zin vind ik ook heel goed aangeven. Ik zou zelf een extra woordje bij willen zetten om het aan te geven dat men mogelijk veel doorleeft heeft, maar zolang als er nog stukken geraakt worden, is er nog steeds iets om bewust van te worden, dus niet helemaal doorleeft.

''Mogelijk wel verstandelijk maar niet helemaal doorleeft.''

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Goed uitgelegd dit stuk Bewustzijn.

De laatste zin vind ik ook heel goed aangeven. Ik zou zelf een extra woordje bij willen zetten om het aan te geven dat men mogelijk veel doorleeft heeft, maar zolang als er nog stukken geraakt worden, is er nog steeds iets om bewust van te worden, dus niet helemaal doorleeft.

''Mogelijk wel verstandelijk maar niet helemaal doorleeft.''

Huh ?

Hij zegt niet te weten 'wat' hij is. Vervolgens geeft hij aan hoe het er uit ziet wanneer dat wel het geval is. Dat kan niets anders dan hypothese zijn dus, want hij weet dat niet.

Kortom dit is het verhaal van iemand die niet weet waar hij het over heeft en jij vind dat goed uitgelegd. Tja het kan verkeren, de blinde leid de ziende.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Huh ?

Hij zegt niet te weten 'wat' hij is. Vervolgens geeft hij aan hoe het er uit ziet wanneer dat wel het geval is. Dat kan niets anders dan hypothese zijn dus, want hij weet dat niet.

Kortom dit is het verhaal van iemand die niet weet waar hij het over heeft en jij vind dat goed uitgelegd. Tja het kan verkeren, de blinde leid de ziende.

Ik vond de uitleg van Bewustzijn heel duidelijk. Ik kan me vaker in vinden in wat hij zegt.
Zoals ieder ander hier, heeft Bewustzijn zijn helderheid en ook zijn onbewustheid. Zoals ik dat heb, en zoals jij dat ook hebt.
Wat hij nu schreef ervoer ik als helder.

Ik zie vaak in zijn woorden dat hij aanmoedigt om bereid te blijven, om dieper te durven gaan in jezelf onderzoeken, en bewust bij stil te staan bij de steeds mogelijk aanwezige blinde vlekken.
Zolang als er geraaktheid is, hoe subtiel dan ook, dan is er nog steeds duisternis waar het licht op mag schijnen.

Vaak lees ik hier op het forum dat er mensen zijn die zich bij neer leggen bij de ontdekkingen die gemaakt zijn, en vervolgens een vorm van acceptatie ontstaat als men boosheid voelt, of welke emotie dan ook. Wel wordt het gezegd: Ik weet wat ik ben..
Volgens mij is het juist de tijd voor de volgende stap voor een ieder.
In veel situaties die ik hier zie, is acceptatie een vorm van 'comfort zone' waarin men in verkeerd, en geen sprake van volledige vrijheid.

Men kan zeggen: Ik 'weet'! Maar is dan ieder gedrag die je vertoont, iedere beleving die je hebt, en ieder reactie die je hebt er door doordrongen, door het weten?

Waar opvliegendheid, boosheid, angst, aarzeling, twijfel, teleurstelling, ongeduld, verdriet, of welke emotie dan ook, hoe zeldzaam en hoe subtiel dan ook dat aanwezig is, daar is er dan geen doordrongen en volledig doorleefde 'weten wat je bent'.

Ik meende zoiets te lezen in wat hij schreef en was er het mee eens.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Huh ?

Hij zegt niet te weten 'wat' hij is.

Ik las een aanmoediging om te blijven onderzoeken, ook al denk je dat je weet wat je bent.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik vond de uitleg van Bewustzijn heel duidelijk. Ik kan me vaker in vinden in wat hij zegt.
Zoals ieder ander hier, heeft Bewustzijn zijn helderheid en ook zijn onbewustheid. Zoals ik dat heb, en zoals jij dat ook hebt.
Wat hij nu schreef ervoer ik als helder.

Ik zie vaak in zijn woorden dat hij aanmoedigt om bereid te blijven, om dieper te durven gaan in jezelf onderzoeken, en bewust bij stil te staan bij de steeds mogelijk aanwezige blinde vlekken.
Zolang als er geraaktheid is, hoe subtiel dan ook, dan is er nog steeds duisternis waar het licht op mag vallen.

Vaak lees ik hier op het forum dat er mensen zijn die zich bij neer leggen bij de ontdekkingen die gemaakt zijn, en vervolgens een vorm van acceptatie ontstaat als men boosheid voelt, of welke emotie dan ook. Wel wordt het gezegd: Ik weet wat ik ben..
Volgens mij is het juist de tijd voor de volgende stap voor een ieder.
In veel situaties die ik hier zie, is acceptatie een vorm van 'comfort zone' waarin men in verkeerd, en geen sprake van volledige vrijheid.

Men kan zeggen: Ik 'weet'! Maar is dan ieder gedrag die je vertoont, iedere beleving die je hebt, en ieder reactie die je hebt er door doordrongen, door het weten?

Waar opvliegendheid, boosheid, angst, aarzeling, twijfel, teleurstelling, ongeduld, verdriet, of welke emotie dan ook, hoe zeldzaam en hoe subtiel dan ook dat aanwezig is, daar is er dan geen doordrongen en volledig doorleefde 'weten wat je bent'.

Ik meende zoiets te lezen in wat hij schreef en was er het mee eens.

Mooi Mihaela, zo zie ik het inderdaad ook. Hebben we zomaar opeens aansluiting. WiNk Ik wil er echter wel een kanttekening bij plaatsen, namelijk met wat je zelf al zegt aangaande een volledig doorleefd weten. Volledig doorleefd ben je pas op het moment dat je de pijp aan Maarten geeft. Tot dat moment zul je m.i. dus nooit volledig bevrijd (kunnen) zijn van het ervaren van emoties, maar waarom zou je ook? Ze hebben hun eigen schoonheid. En dan bedoel ik niet alleen de prettige emoties. Op persoonlijk vlak is er m.i. ook geen ontkomen aan blinde vlekken. De persoon is nu eenmaal niet volmaakt en zal dat ook nooit (kunnen) worden. Maar met het zien van wat je bent wordt de ervaring/beleving van de persoon (in interactie met de omgeving) totaal anders. Zie verder mijn bijdrage aan topic tackelen.