De eenheid van het ego

[Bassie]

Als we naar de wereld voor ons kijken dan kan deze niet betwijfeld worden, we nemen de wereld voor ons waar. Zou de wereld voor ons er niet zijn, dan zou er geen bewustzijn zijn, want bewust zijn is altijd bewustzijn van iets. De wereld voor ons in dit geval.

Dat wat we 'ervaren' noemen is direct gerelateerd aan de wereld zoals die zich aan ons toont. Ervaringen hebben dan ook altijd een bezitter, iemand die de wereld op een bepaalde manier ervaart. Mijn (ik, ego) ervaringen met de wereld zoals die zich aan mij voordoet zijn dan ook uniek. Niemand van de users op dit forum ervaart de wereld zoals ik dat doe.

Ieder ego heeft dus een eigen ervaringswereld welke uniek is. En die som van ervaringen scheppen het ego. Ieder zijn of haar eigen perspectief op de wereld. Want ik als ego zijnde tel niet al mijn ervaringen bij elkaar op in een overzichtelijk gerubriceerde map, ik maak er een totale ervaringswereld van, waarin ik als ego zijnde ook mijn eigen rol speel.

Alle ego's spelen op het wereldtoneel met ieder de ervaring als acteur en de ervaring van het toneel. Geen één van de acteurs kan het geheel van het toneel overzien. Ze hebben ieder hun eigen perspectief die in hun geest vorm krijgt.

Bovenstaande is belangrijk om te begrijpen om bewustzijn (niet gewaarzijn) te begrijpen. Met het begrijpen van het ego als eenheid kunnen we (intellectueel) bewustzijn begrijpen als een veelheid.

Iedere ego geeft namelijk een kleuring aan de ervaringswereld onder invloed van emoties. Gewaarzijn is ook die kleuring gewaar en 'ziet' door een gekleurde bril de wereld vóór ons. De gekleurde emotionele bril projecteert ook de eigen emotionele toestand op de andere acteurs.

In die emotionele kleuring krijgt het ego een voorstellingsbeeld van de andere ego's geplaatst in de wereld.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ieder ego heeft dus een eigen ervaringswereld welke uniek is. En die som van ervaringen scheppen het ego. Ieder zijn of haar eigen perspectief op de wereld. Want ik als ego zijnde tel niet al mijn ervaringen bij elkaar op in een overzichtelijk gerubriceerde map, ik maak er een totale ervaringswereld van, waarin ik als ego zijnde ook mijn eigen rol speel.

Hier kan ik nog aan toevoegen dat het meeste ervaren gelegen is in de andere ego's. Een strandwandeling in je eentje is ook een ervaring, maar die beleven we al snel als een eenheid met het strand: we gaan op in de omgeving.

Met andere ego's hebben we dat minder snel, het opgaan in elkaar.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Met andere ego's hebben we dat minder snel, het opgaan in elkaar.

Er is luisteren en Luisteren.. ego kan alleen maar luisteren.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Hier kan ik nog aan toevoegen dat het meeste ervaren gelegen is in de andere ego's. Een strandwandeling in je eentje is ook een ervaring, maar die beleven we al snel als een eenheid met het strand: we gaan op in de omgeving.

Met andere ego's hebben we dat minder snel, het opgaan in elkaar.

Dat kán zo zijn, soms, en soms ook niet. Net als onze beleving op het strand (opgaan in het geheel of eenzaam en verloren wandelen) kan onze beleving in gezelschap zijnö. Het zijn onze gedachten/gevoelens/meningen die ons echter scheiden van het 'geheel'. Gedachteloos/zonder oordeel worden we weer één met wat IS, met wat zich voordoet in bewustzijnö.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Guido

Er is luisteren en Luisteren.. ego kan alleen maar luisteren.

Er kan alleen luisteren zijn als ego weet hoe zijn mond te houden.
Ego kijkt naar de wereld voor hem. In luisteren draait ego zijn hoofd om en kijkt naar binnen naar waar zijn oorsprong ligt. Met die actie verwijdert ego zichzelf uit de wereld vóór hem.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Er kan alleen luisteren zijn als ego weet hoe zijn mond te houden.
Ego kijkt naar de wereld voor hem. In luisteren draait ego zijn hoofd om en kijkt naar binnen naar waar zijn oorsprong ligt. Met die actie verwijdert ego zichzelf uit de wereld vóór hem.

Ja, als ego zwijgt, is er luisterenö. Oordeelloos gewaarzijnö.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Dat kán zo zijn, soms, en soms ook niet. Net als onze beleving op het strand (opgaan in het geheel of eenzaam en verloren wandelen) kan onze beleving in gezelschap zijnö. Het zijn onze gedachten/gevoelens/meningen die ons echter scheiden van het 'geheel'. Gedachteloos/zonder oordeel worden we weer één met wat IS, met wat zich voordoet in bewustzijnö.

In zekere zin kan ik daar in mee gaan. Maar mijn weg van zelfkennis heeft gevoerd naar het zoeken van contrast van 'dat' wat zonder oordeel of keuze mij beziet en het ego zelf.

Dat is een scheiding binnen mijzelf en die scheiding is alleen mogelijk als ik de wijze van zien van het ego naar de wereld vóór mij (met kleuring dus) vergelijk met wat het 'oordeelloze' ziet.

Je kunt het ene niet kennen zonder het andere. En als ik dat binnen mijzelf kan vergelijken dan kan ik ook begrijpen waarom andere ego's zich voorstellingen over mij maken welke onjuist zijn.

Het oordeelloze zien is het juiste zien. Als ego zie ik altijd onjuist. Zo heb ik als ego zijnde altijd de juiste gids bij me. Het oordeelloze zien is namelijk het universele zien: op dezelfde wijze een zelf zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Ja, als ego zwijgt, is er luisterenö. Oordeelloos gewaarzijnö.

Ik zal het proberen te tekenen.



Zoals gewaarzijn ziet------>zoals ego ziet------>>>de wereld voor mij.

Gewaarzijn ziet loepzuiver. Dat is standaard bij ieder mens aanwezig. Ego geeft het 'zien' een kleuring door emotionele betrokkenheid en het denken. Ego vervormt het zien altijd. En dat is helemaal niet erg, als je maar wetend bent van hoe ego werkt.

Gewaarzijn ligt dan achter het ego en de waargenomen wereld ligt voor het ego.
Door de (emotionele) kleuring komt het 'spel' tot leven waarin de ego's hun verschillende rollen spelen, ruzie maken, lief voor elkaar doen enz.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik zal het proberen te tekenen.



Zoals gewaarzijn ziet------>zoals ego ziet------>>>de wereld voor mij.

Gewaarzijn ziet loepzuiver. Dat is standaard bij ieder mens aanwezig. Ego geeft het 'zien' een kleuring door emotionele betrokkenheid en het denken. Ego vervormt het zien altijd. En dat is helemaal niet erg, als je maar wetend bent van hoe ego werkt.

Gewaarzijn ligt dan achter het ego en de waargenomen wereld ligt voor het ego.
Door de (emotionele) kleuring komt het 'spel' tot leven waarin de ego's hun verschillende rollen spelen, ruzie maken, lief voor elkaar doen enz.

Het beeld/de tekening is helderö.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

In zekere zin kan ik daar in mee gaan. Maar mijn weg van zelfkennis heeft gevoerd naar het zoeken van contrast van 'dat' wat zonder oordeel of keuze mij beziet en het ego zelf.

Dat is een scheiding binnen mijzelf en die scheiding is alleen mogelijk als ik de wijze van zien van het ego naar de wereld vóór mij (met kleuring dus) vergelijk met wat het 'oordeelloze' ziet.

Je kunt het ene niet kennen zonder het andere. En als ik dat binnen mijzelf kan vergelijken dan kan ik ook begrijpen waarom andere ego's zich voorstellingen over mij maken welke onjuist zijn.

Het oordeelloze zien is het juiste zien. Als ego zie ik altijd onjuist. Zo heb ik als ego zijnde altijd de juiste gids bij me. Het oordeelloze zien is namelijk het universele zien: op dezelfde wijze een zelf zijn.

Het maakt niet uit voor oordeelloos gewaarzijn of er een 'ik' wel of niet meegaat ;)