'Wat is' en de mentale realisatie

[Bassie]

In de mentale realisatie kan de onderzoeker op een gegeven moment de overtuiging hebben dat er geen doener in hem of haar is. Ik heb zelf die fase ook gehad. Dan zeg je tegen alles wat er zich aandient in het leven 'het is' Of het 'het is wat is'.

Maar voor waarheidvinding nemen we als deugdelijk onderzoeker daar geen genoegen mee. Het is het zelf wat de overtuiging heeft dat er geen zelf is, dat behelst zo'n beetje de mentale realisatie.

Om tot Waarheid te komen dient op enig moment het zelf ook daadwerkelijk te verdwijnen, men dient actief de illusionaire toestand te verlaten. Laat je niet in slaap sussen met een mentale realisatie.

[Anna]

Ik lees: de overtuiging van de mentaal gerealiseerde van het zelf identificeert zich met niet-zelf.
Een nieuw uitgevonden rol aannemen en in de illusies blijven hangen.
Dat is duidelijk wat gebeurt ook hier op het forum.

[Bassie]

Ja, precies mijn punt. Niet-zelf als een identificatie is niet de bedoeling van waarheidvinding. Het kan slechts een fase zijn in het zelfonderzoek zijn waar de onderzoeker zich bewust is van de tijdelijkheid van die fase.

De ware betekenis van niet-zelf is het bewustzijn van een bewustzijn waar geen zelf aanwezig is. En ook weten waarom er geen zelf kan zijn in dat bewustzijn.

Een nieuw uitgevonden rol aannemen is wederom een illusie.

[Darsho]

We moeten Waarheid vinden, daarvoor dient het zelf eindeloos te worden onderzocht, we moeten het zelf controleren op 'iemand'.
Als we (hard) werkend ontdekt hebben dat er niemand is mogen we lachen.
Hup met de doelstelling van het forum dus...

Diepgaand onderzoek naar het bestaan van 'ik'.
Wat 'ik' via zelfonderzoek ont'dekt heb is dat de werkelijkheid zoals 'ik' die ken als zodanig niet bestaat, dat alles wat ik zie en rondom mij gebeurt geen realiteitswaarde heeft. De 'ik' staat tussen aanhalingstekens omdat de 'ik' evenmin bestaat. Wat we met z'n allen doen is 'geloven' dat het 'ik' bestaat, het heeft een leven in onze hersenen als gedachte en vervolgens bevestigen we elkaar in het bestaan er van. Als je hebt doorzien sla je steil achterover over de absurditeit. Bij Buddha voltrok zich dat in een enorme lachbui.

Omgekeerde bewijslast.
Het vreemde is dat het een omgekeerde bewijslast vraagt want het is heel makkelijk te geloven dat ik besta maar het is nauwelijks te geloven dat ik niet besta. Het bewijs wél te bestaan wordt namelijk continu geleverd en naar het bewijs niet te bestaan moet, hoe vreemd dat ook klinkt en is, diep worden gegraven. Niettemin is het aan eenieder dat, middels zelfonderzoek, uit te vinden want het als idee omarmen brengt je niets.

https://www.waarheidvinding.nl/homepage/index.php

[Sam]

En ook dit

Laat onverlet dat het niet zomaar wat vrijblijvend lezen betreft maar gedegen onderzoeken van iedere gedachte op waarheid en dat is hard werken. Echter ook hier tref je flierefluiters van de makkelijke weg die denken het te weten door de vele boeken die ze er op nageslagen hebben en zo werkt dat dus niet.

https://www.waarheidvinding.nl/homepage/index.php

[Bassie]

Ja, ook dat. Waarbij we niet uit het oog mogen verliezen dat je niet alleen copy paste middels de knop van de muis, maar dat je ook copy paste middels opgeslagen overtuigingen dat je niet bestaat.

Het steeds maar (innerlijk) herhalen van tekst is een overtuiging in je zelf aanbrengen. De enige weg kan zijn door de poort van Waarheid te gaan waar het 'zelf' niet doorheen kan. En dat is dan nog maar de ontologische ommekeer.

Dit forum is bedoeld om je bij dat graven naar je werkelijke bestaan, en dat is niet meer dan simpelweg het bewuste zijn, oftewel Bewustzijn

In dat bewuste zijn zoals het hier genoemd wordt heerst enkelvoudigheid. Dat kan nooit en te nimmer het zintuigelijk bewustzijn zijn. Het zintuigelijk bewustzijn (waarnemendheid) suggereert nu juist dat er een 'ik' is. De suggestie in zintuigelijk bewustzijn is dat je lichaam waarneemt. En omdat dat ook zo gebeurd in de praktijk trappen we collectief in de illusie.

In dat 'bewuste zijn' stelt het niet-zelf vast dat er niets aanwezig is van een afgescheiden ik, zelf, ego of hoe men het ook moge noemen. Het is on-mo-ge-lijk dat een zelf dat 'bewuste zijn' vast stelt.

Mooie praatjes verkopen op een forum over doorpakken en weet ik veel wat men hier allemaal bedenkt riekt alleen maar naar mentale realisatie. In mentale realisatie kun je je eindeloos bekwamen.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Maar het wordt niet meer voor Waarheid gehouden.

En ook niet meer al dat gedoe van het ene ik die het andere ik mentale realisatie toeschrijft. Dit alles is dan Gerealiseerd als zich voordoende in de ervaring, maar niets om aan vast te blijven hangen, niet om energie in te blijven steken, niets om uit te spelen of in stand te houden.

Het is Gerealiseerd als geen Waarheid op zich en dit heeft op den duur een impact op de ervaring. De nood ikken te identificeren, zelf en niet-zelf uit elkaar te gaan halen, de 'eigen' verworvenheid te gaan verdedigen en een 'ander' zijn verworvenheid als mentaal te gaan bestempelen, dat alles verliest zijn greep op dat wat gewoon ervaren blijft, maar Gerealiseerd is als geen Waarheid op zich.

Het woord Waarheid misleid hier.
Je hebt het over Waarheid als de opposant van de leugen en dat is simpelweg het vertoeven in dualiteit. Dat is wat normaliter waarheid genoemd wordt.

In het 'wordt voor waarheid gehouden' is de doener, de 'ik', die dat doet mede opgenomen. Er is hier in deze quote dus geen Waarheid maar een waarheid beleving oftewel een 'ik' beleving.

Zijnde in (de echte) Waarheid (die ter onderscheiding de hoofdletter voert) kan die eventueel geziene ander gezien worden als niet zijnde in Waarheid. Waar het op een forum als dit behulpzaamheid betreft de vermeende ander helderheid te verschaffen over de situatie waarin hij zich bevindt is het gebruikelijk daarop te wijzen. Zoals duidelijk zal zijn ageert hiertegen ego.

Zoals zo vaak geschreven vat een 'ik' of 'ego' het geziene op zoals je het hierboven omschrijft, oftewel beland in het 'egospel'. Waartegen jij vervolgens steeds ageert als zou dat niet effectief zijn oftewel zijn doel voorbij schieten. Echter ego is zo verweven in de samenleving dat zijn oprispingen niet langer meer gezien worden. Het forum heeft dus mede ten doel die oprispingen uit te lichten opdat van egowerking kennis kan worden genomen. De reden is uiteraard vanwege de omstandigheid dat 'ego' datgene is wat het doen van gedegen zelfonderzoek tracht te voorkomen.

En het doel is namelijk, zoals overbekend, het doen van ge.... juist.

Ja, precies. Het is het zelf dat de overtuiging heeft dat er geen zelf is, net als het het zelf is dat de overtuiging heeft dat het moet verdwijnen, dat wat al een illusie is zijn eigen illusie moet opheffen. Het is het zelf dat de overtuiging heeft in een toestand te zijn en een toestand dient te verlaten. Het zelf die zichzelf dient weg te nemen is het laatste bolwerk van ego, dat zich daar juist mee in stand houdt:

Ook hier weer de herhaaldelijk, neo advaita aandoende, subtiele misvatting dat er iets gedaan moet worden met een kennelijk doel, namelijk het ophouden van bestaan van ego. Gedegen zelfonderzoek betreft inherent aan de veronderstelde grondigheid het onderzoek naar de ondernemer van dat onderzoek, het ik of ego. Zoals weinigen weten is het ego een luchtballonnetje dat zo doorprikt kan worden en er om die reden alles aandoet dat dat niet gaat gebeuren. Het ego onderzoeken is dus een harde noot die gekraakt moet worden. Eigenlijk is er maar een mogelijkheid deze enorm krachtige (ego)weerstand te omzeilen en dat is in waarheidvinding het gedegen zelfonderzoek doen. Al die andere opties bewandelen is toch maar verloren tijd en blijft dan ook gepriegel in de marge.

Er dient niets te verdwijnen dat al in de eerste plaats geen Waarheid is, het dient gewoon Gerealiseerd te worden als geen Waarheid op zich. Om hier te komen moet het zelf wel zichzelf onderzoeken, als dit onderzoek doortastend genoeg gebeurt blijft het niet hangen in dit laatste bolwerk, maar wordt dit laatste bolwerk ook Gezien als geen Waarheid op zich. Enkel zo kan Realisatie overblijven. Niet door een zelf dat zichzelf wegneemt. Dat zelf moet gewoon Gezien worden voor wat het is: geen Waarheid. Dan kan er gewoon schrijven op een forum blijven, reageren op een ervaren ander blijven, zonder mistig te gaan doen door te zeggen dat het nu niet-zelf is dat aan het schrijven is en zich aan het verhouden is met de zelven die nog niet daar zijn. Dan heb je pas zelf dat de overtuiging heeft dat het geen zelf heeft of zichzelf heeft weggenomen of dat nog moet doen. Zie gewoon dat zelf zich nog voordoet, ervaren wordt, maar dat het geen Waarheid is. Daar gaat het dan om, niet meer om wat er zich in de ervaring allemaal voordoet en het bezig zijn, beschrijven en beoordelen van wat er zich in voordoet.

Hoe kom je aan die bevreemdende stelligheid waar blijkt dat je helemaal geen gedegen zelfonderzoek doet? Simpelweg iets stellen, ook al doe je dat hier in negatieve zin, is nog niet de realisatie van dat iets dat verondersteld wordt waar te zijn, het is hard werken.
Het speerpunt van waarheidvinding is dat alles wat geen waarheid bevat geen betekenis meer zal hebben, wil iets verdwijnen dan verdwijnt dat. P.s. een dubbele ontkenning is moeilijk tot zijn merites te herleiden, dus veronderstel ik maar dat het je bedoeling is te zeggen dat alles verdwijnt totdat Waarheid overblijft. Die tweede zin 'het dient gewoon Gerealiseerd te worden als geen Waarheid op zich' is een volstrekt overbodige aanvulling. Van deze toestand, dat het geen Waarheid op zich is maak je een niet bestaand bolwerk maar het meest vreemde is dat je alles wat er vervolgens gezegd wordt gaat bezien als zou dat alleen maar gesproken zijn vanuit dat bolwerk. Je kunt kennelijk het begrip 'Waarheid ziet Waarheid' niet behappen en dan ontstaat het bevreemdende euvel dat je met veel woorden de goegemeente maar blijft voorhouden dat Waarheid geen realisatie op zichzelf is.

[Bassie]

Bewustzijn is het moeiteloos 'bewust zijn' in de dagdagelijkse praktijk.
Het zijn van 'wat' omdat dat 'wat' gekend/geweten is.

Bewustworden is de aanvankelijk mentale realisatie dat er niet iemand aanwezig is in jou. Dat pas je toe in de dagdagelijkse praktijk. Bijvoorbeeld als iemand 'jou' te na komt, 'jou' beledigd, 'jou' te kort doet, dan 'doe je niet'. Je laat het ik-zijn in de dagdagelijkse praktijk achterwege.

Er is dus niks mis met mentale realisatie, daar moet je in het GZO nu eenmaal doorheen. Het is het denken wat hier kan beredeneren dat het zelf geen bestaansgrond heeft. Maar je moet er niet in blijven hangen en denken dat je er al bent!

Op enig moment kan het 'zelf' helemaal opgegeven worden. Daar kun je naar toe werken, dat is een proces. Des te meer je bij de ontologische omkering komt, des te meer je op jezelf bent terug geworpen. Boeken lezen en video's kijken helpt daar niet meer.

Na de realisatie krijgt bewustworden een andere betekenis. Het 'wat' zijn is een anker, maar je moet ook wat met het verschijnsel aan, want die is er nog steeds. Je kunt dan zeggen dat het verschijnsel niet bestaat en dat is ook zo. Het verschijnsel is zich dan bewust van het 'in act zijn'.

Het 'in act zijn' wil niet zeggen dat je als verschijnsel zomaar wat doet, wat ik een zekere Boni zo her en der zie suggereren in zijn vele incarnaties. Het 'in act zijn' gaat ook moeiteloos maar is zeker geen zomaar wat doen. De verschijningsvorm is dan uitvoerder van de innerlijke enkelvoudigheid en kan uit de aard der zaak geen eigen belangen meer na streven.

[Bassie]

En zo kletst het zelf zich er telkens weer uit om zich-zelf in stand te houden.
Dorje geeft een prima demonstratie van mentale realisatie, maar kaapt en gebruikt onderwijl toch een begrip als enkelvoudig bewustzijn. Een begrip wat het zelf (levend in verleden en toekomst) niet kan kennen.

Wat het zelf hier doet is enkelvoudig bewustzijn mentaal toe-eigenen. Want in de mentale realisatie wordt wel begrepen dat het om bewustzijn gaat en niet om denken.

Men bekwaamt zich hier in mentale zin om anderen te pareren. Dat Waarheid geen oppositie kent is doorgedrongen tot Dorje. Maar hoe kan deze user dat weten als hij nooit getuige van Waarheid is geweest? Zijn intellect heeft het 'eigen' gemaakt. Als er geen oppositie mogelijk is hoe kan er dan een getuige zijn geweest? Dat kan ik dan wel weer te uit en te na gaan uitleggen, maar het enige wat ik bereik is een verdere mentale realisatie. Ik scherp alleen maar zijn 'scriptje' wat de gaten in zijn argumentatie dicht. Wat Boni doet door heel lui teksten te kopiëren doet Dorje dat wat arbeidsintensiever door aan zijn intellectuele script te werken.

Zodat het zelf steeds gewiekster wordt in het pareren van allerlei opmerkingen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Een user, een hij, een subject die getuige is van Waarheid is een contradictio in terminis.

Ja, dat schrijf je nu al voor de 10e keer. Omdat jij nooit Waarheid gerealiseerd hebt zet je het intellect weer aan het werk.

Je hebt het over Waarheid als hetgeen waar iets getuige van kan zijn en dat is simpelweg het vertoeven in subjectieve beleving.

Dat is wederom het intellect wat redeneert. Redeneren is een ander begrip dan 'tot stand brengen' (realiseren)

Realisatie is direct, het gebeurt niet middels een subject.

Jammer joh, maar het éne individu is wel gerealiseerd en het andere niet. Het is het individu wat de ontologische verschuiving realiseert van: ik ben het verschijnsel------>>ik ben (enkelvoudig) bewustzijn.

Anders dan zouden we geen moeite hoeven te doen om zelfkennis op te doen en zouden we zomaar wat aan kloten zoals Boni en anderen hier.

Mentaal kan dit dus niet gevat, bedacht of gerealiseerd worden.

Waarheid wordt niet gedacht of bedacht, maar wel gerealiseerd. Waarheid heeft geen intellectuele gestalte noch is het bewustzijn. Maar omdat 'men' (het individu) getuige is kan er wel een intellectuele conclusie aan verbonden worden. En die is dat als het zelf verdwijnt, Waarheid verschijnt. Men is zelf die Waarheid en is daar getuige van. In Waarheid doet zich de situatie voor dat het ene niet meer op het andere gericht is. Dat kan intellectueel begrepen worden, maar dan moet je het wel realiseren.

Als subject niet meer voor Waarheid gehouden wordt door Realisatie van subject als ervaring (geen Waarheid op zich) dan vervalt ook elke verdere subjectivering van Waarheid.

Bedachte flauwekul. Waarheid is subject noch object. Het kan noch tot subject gemaakt worden noch tot object. Het doet zich voor tijdens de ontologische ommekeer van 'ik ben verschijnsel' (levend in de tijd) naar 'ik ben bewustzijn' (tijdloos) Maar dan moet dat verschijnsel wel bereid zijn zich-zelf te offeren. Mentale realisatie brengt je nergens.

Wat dan overblijft is Waarheid.

Ook al onjuist. Na de ontologische ommekeer blijft het individu gewoon verschijnen en bewust-zijn. De enkelvoudigheid van Waarheid doet zich nu voor als enkelvoudigheid in het bewustzijn: het weten 'wat' ik ben. Het individu is zich nu ook bewust van niet alleen de enkelvoudigheid die het bewustzijn kenmerkt waar deze vroeger meervoudig was, het individu weet nu ook dat hij het wordende verschijnsel niet is.

Anders gezegd: de enkelvoudigheid van Waarheid doet zich nu voor in bewustzijn. Bij niet-gerealiseerde individuen doet zich dat niet voor.

Waarheid doet zich voor bij de ontologische ommekeer als een enkelvoudigheid (niet-twee) en die enkelvoudigheid installeert zich in het bewustzijn. Hetgeen ontologisch gezien ook een afronding is.

Had het zelf een meervoudig, zintuigelijk bewustzijn, het niet-zelf heeft een enkelvoudig bewustzijn. Er is iets veranderd in een bepaald individu dat GZO afrondt. Dat individu is niet langer de druppel in de oceaan, maar dat individu is de oceaan in de druppel.....

En zo komen we bij iets waar jij en vele anderen nog lang niet aan toe zijn, dit 'spel' van bewustzijn kan zich eindeloos herhalen. De oceaan kan zich in miljoenen druppels vestigen. Maar de meeste druppels doen geen GZO en doen hoogstens wat mentale realisatie.