Ontginnen van eenzaamheid

[Nowee]

1 Waarover ik wil schrijven

Toen uit het schimmenrijk
ik was teruggekomen
vielen de blaadren van de bomen,
stond hun skelet alweer te kijk.

Uit: Wat blijft komt nooit terug (1979)
-Jan Eijkelboom

In deze bijdragen wil ik schrijven waarover bijna niemand wil schrijven.
Het zijn misschien vreemde kronkels die ik aan de orde stel en die doorgaans onder oppervlakkiger kwesties worden weggedrukt. Niettemin wil ik aan wat verdrongen ligt onder de oppervlakte, misschien aarzelend en zoekend, woorden geven en iets trachten te zeggen over eenzaamheid en gedegen zelfonderzoek.
Het kan geen kwaad dat ik in taal de grond open leg en zo een bijdrage lever aan de mogelijkheden van zelfonderzoek.
Het is voor mij een oefening in de richting van de onbekende, dat niets anders is dan wat wij allemaal kennen als ons zelf en niet doorzien.

Ik zoek onder de oppervlakte, diep in de grond van de onbekende, ik zoek zelfstandigheid, een steunpunt en standpunt en dat in weerwil van al het andere 'mijn' plaats is. In deze bijdragen gaat het om het opdelven van die plaats waar mijn identiteit, mijn wat-ik-ben zich realiseert.

Mijn methode is het inrichten van een werkplaats waar ik het begrip onderzoek van wat mij omgeeft en mij in velerlei opzichten geestelijk en lichamelijk omringt. Ik luister naar de aard en de gezindheid van deze plaats en in de taal die ik daarvan leer, ontdoe ik de onbekende van de schijn. Zo is het terugkomen uit het schimmenrijk een tot op het bot verworven vrijheid.
Wat ik daar doe is belangrijker dan hoe ik doe en is de oriëntatie van de omgeving waarin iets zich voordoet van groter belang dan het uitpakken van ideeën en gevoelens, gedachten en meningen. Het gaat om doorzien en het woorden geven aan die bijzondere uitkijk die een werkplaats bieden kan.

De traditie waarbij ik aansluit is geen rechte lijn maar komt tevoorschijn uit de vele kronkels van de geschiedenis sinds de 'Verlichting' van de 18° eeuw. Deze kronkels zijn de spadesteken waarmee ik onder de oppervlakte ga en doorheen de schijn het skelet zie van wat-is.

[Ornis]

Dat klinkt goed.

[Iona]

# 1

Ben benieuwd!

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

1 Waarover ik wil schrijven



In deze bijdragen wil ik schrijven waarover bijna niemand wil schrijven.
Het zijn misschien vreemde kronkels die ik aan de orde stel en die doorgaans onder oppervlakkiger kwesties worden weggedrukt. Niettemin wil ik aan wat verdrongen ligt onder de oppervlakte, misschien aarzelend en zoekend, woorden geven en iets trachten te zeggen over eenzaamheid en gedegen zelfonderzoek.
Het kan geen kwaad dat ik in taal de grond open leg en zo een bijdrage lever aan de mogelijkheden van zelfonderzoek.
Het is voor mij een oefening in de richting van de onbekende, dat niets anders is dan wat wij allemaal kennen als ons zelf en niet doorzien.

Ik zoek onder de oppervlakte, diep in de grond van de onbekende, ik zoek zelfstandigheid, een steunpunt en standpunt en dat in weerwil van al het andere 'mijn' plaats is. In deze bijdragen gaat het om het opdelven van die plaats waar mijn identiteit, mijn wat-ik-ben zich realiseert.

Mijn methode is het inrichten van een werkplaats waar ik het begrip onderzoek van wat mij omgeeft en mij in velerlei opzichten geestelijk en lichamelijk omringt. Ik luister naar de aard en de gezindheid van deze plaats en in de taal die ik daarvan leer, ontdoe ik de onbekende van de schijn. Zo is het terugkomen uit het schimmenrijk een tot op het bot verworven vrijheid.
Wat ik daar doe is belangrijker dan hoe ik doe en is de oriëntatie van de omgeving waarin iets zich voordoet van groter belang dan het uitpakken van ideeën en gevoelens, gedachten en meningen. Het gaat om doorzien en het woorden geven aan die bijzondere uitkijk die een werkplaats bieden kan.

De traditie waarbij ik aansluit is geen rechte lijn maar komt tevoorschijn uit de vele kronkels van de geschiedenis sinds de 'Verlichting' van de 18° eeuw. Deze kronkels zijn de spadesteken waarmee ik onder de oppervlakte ga en doorheen de schijn het skelet zie van wat-is.

Doorpakken in gedegen zelfonderzoek realiseert een 'Wezenlijk diepe eenzaamheid.. die het ogenschijnlijke der dingen en toestanden verliest.
Het ogenschijnlijke der dingen en toestanden zijn de metgezellen van het eenzame 'ik.

Als die 'Wezenlijk diepe eenzaamheid kan niets worden gedaan, (Omdat alle 'tijden' al gebeurd zijn.) dat is de enigste oriëntatie .

[Nowee]

Je zegt het Guido in mooie en klare taal: 'Het ogenschijnlijke der dingen zijn de metgezellen van het eenzame ik'. Uitgerekend is 'het ogenschijnlijke der dingen in acht nemen', datgene wat ik bedoel met het inrichten van een werkplaats.
De werkplaats is een garantie, eigenlijk een beschutting voor de hypnotiserende schijn van de dingen en de toestanden die gebeuren. De eenzaamheid en misschien later de wezenlijke diepe eenzaamheid kunnen alleen binnen die beschutting gerealiseerd worden. Daar, buiten de beschutting, doet zich de jacht voor op het bezit van dingen in een verslavende drang om meester te zijn van het bezit.
Het 'doorpakken' en de 'enigste oriëntatie' zijn eindtermen van het gedegen zelfonderzoek. De realisatie ervan voltrekt zich in de beschutting van het gedegen zelfonderzoek zelf, de enige werkplaats die daartoe berekend is.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Je zegt het Guido in mooie en klare taal: 'Het ogenschijnlijke der dingen zijn de metgezellen van het eenzame ik'. Uitgerekend is 'het ogenschijnlijke der dingen in acht nemen', datgene wat ik bedoel met het inrichten van een werkplaats.
De werkplaats is een garantie, eigenlijk een beschutting voor de hypnotiserende schijn van de dingen en de toestanden die gebeuren. De eenzaamheid en misschien later de wezenlijke diepe eenzaamheid kunnen alleen binnen die beschutting gerealiseerd worden. Daar, buiten de beschutting, doet zich de jacht voor op het bezit van dingen in een verslavende drang om meester te zijn van het bezit.

Werkplaats...een nieuwe term die gevoelsmatig na even tot "leven" komt en een zekere herkenning krijgt.
Maw, met mijn woorden...en vanuit mijn bewustzijnslevel, blijven waar je bent, er niet mee naar buiten gaan, weet hebben van de vlucht- zij- en uitwegen waar geen blijvende oplossing te vinden is van dat wat enkel in innerlijke overgave Gevoeld en Gezien moet worden.

Het 'doorpakken' en de 'enigste oriëntatie' zijn eindtermen van het gedegen zelfonderzoek. De realisatie ervan voltrekt zich in de beschutting van het gedegen zelfonderzoek zelf, de enige werkplaats die daartoe berekend is.

De enige werkplaats...ja...

[Ornis]

Ik heb geen idee waar dit allemaal over gaat.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Ornis

Ik heb geen idee waar dit allemaal over gaat.

Kort door de bocht gezegd Ornis, is er geen idee, geen weten waar het in dit draadje over gaat, want het onderwerp van deze ontginning is niet ontwikkeld.
Er zijn wat termen geuit waarmee het vele kanten uit kan en of daar iets uit voortkomt, is niet duidelijk.

Ook niet voor mij omdat in gedegen zelfonderzoek iets kernachtigs aanwezig is dat zich aan taal onttrekt en niet kan gezegd zijn.

Met deze bijdragen maak ik een omtrekkende beweging in de stille hoop wat zich realiseert als gedegen zelfonderzoek vanuit mijn standpunt te beschrijven, los van de afspraken om dingen en toestanden van de ogenschijnlijke wereld te zien of te ervaren.
Zoals je in deze topic Maria aanhaalt en zij de lezer vraagt om dieper te kijken dan de afspraken en definities, zo is dit draadje een poging om in deze diepte door te dringen.

[Nowee]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Werkplaats...een nieuwe term die gevoelsmatig na even tot "leven" komt en een zekere herkenning krijgt.
Maw, met mijn woorden...en vanuit mijn bewustzijnslevel, blijven waar je bent, er niet mee naar buiten gaan, weet hebben van de vlucht- zij- en uitwegen waar geen blijvende oplossing te vinden is van dat wat enkel in innerlijke overgave Gevoeld en Gezien moet worden.

De enige werkplaats...ja...

Ja zoiets, blijven waar je bent want het is daar. Van het andere ben ik minder zeker en moet het vervolg uitwijzen wat een werkplaats juist is. Maar alvast mijn dank om mee te zoeken naar een toegang tot wat dieper zit.

[Guido]

Oorspronkelijk geplaatst door Nowee

Je zegt het Guido in mooie en klare taal: 'Het ogenschijnlijke der dingen zijn de metgezellen van het eenzame ik'. Uitgerekend is 'het ogenschijnlijke der dingen in acht nemen', datgene wat ik bedoel met het inrichten van een werkplaats.
De werkplaats is een garantie, eigenlijk een beschutting voor de hypnotiserende schijn van de dingen en de toestanden die gebeuren. De eenzaamheid en misschien later de wezenlijke diepe eenzaamheid kunnen alleen binnen die beschutting gerealiseerd worden. Daar, buiten de beschutting, doet zich de jacht voor op het bezit van dingen in een verslavende drang om meester te zijn van het bezit.
Het 'doorpakken' en de 'enigste oriëntatie' zijn eindtermen van het gedegen zelfonderzoek. De realisatie ervan voltrekt zich in de beschutting van het gedegen zelfonderzoek zelf, de enige werkplaats die daartoe berekend is.

Oriëntatie!
Een goed woord in deze 'warme' schouw verhaaltjes..
Oriëntatie niet in de zin van ''waar ben ik, wie ben ik, wat ben ik, maar oriëntatie die geen enkele subjectieve bevestiging vraagt, van node heeft noch verdraagt.