Ego en Het Spirituele Pad (10/7/09)

[Renoir]

Binnen de spirituele wereld, als er al zoiets bestaat, is er een keur aan stromingen. Voor elke stroming die er bestaat is er een stroming die het tegendeel beweert en bovendien net zo hard belooft dat je hierdoor verlicht zult worden. En dat is voor mij nou net het hilarische aan het geheel. Alle spirituele stromingen beloven een vorm van verlichting, maar geen van die stromingen, wanneer je ze analyseert, zijn er werkelijk op uit om je te verlichten.

Wat er gaande is, is een geweldig plot van het Ego. Om dit uit te leggen moet ik het 'ik' even benaderen als een werkelijk bestaand personage, anders is het niet onder woorden te brengen. Ik verklaar nu, hier aan het begin van dit artikel, dat het 'ik' NIET een bestaand personage is, dat het Ego zelfs NIET een personage is en dat het 'ik' in werkelijkheid helemaal niet bestaat. Het leven is een droom waarin we dromen dat we wakker zijn. Maar goed, voor nu, moet ik het 'ik' als personage ten tonele voeren.

Het Ego weet dat ieder mens op zoek is naar verlichting. Het kan zijn dat dit nog een onbewuste wens is dat pas in een later leven naar boven komt als een werkelijke wens, maar uiteindelijk zal ieder mens verlichting willen. Verlichting is natuurlijk niets anders dan vergeving; ieder mens zoekt vergeving, volledige absolutie. De mens wil vergeven worden voor de zonde en dan verlicht worden van het ondragelijke bestaan op aarde.

De mensen waarbij deze wens nog onbewust is, zijn geen probleem voor het Ego. Die zijn met de dagelijkse middelen en de dagelijkse bezigheden prima bezig te houden zonder een mogelijkheid op ontwaken. Zorg dat ze zich bezighouden met het verkrijgen van eten, drinken, prullaria, kinderen, carrière, promotie, et cetera, en ze vormen geen gevaar voor het Ego. Geef ze keuzes die geen keuzes zijn waardoor ze teleurgesteld raken en gaan kiezen voor een andere keuze wat ook geen keuze is. Et cetera ad infinitum.

Maar, zoals gezegd, ieder mens krijgt een keer een leven waarin hij op zoek gaat naar verlichting. Verlichting betekent het einde van het 'ik' en vanzelfsprekend wil het Ego dit niet, het Ego wil gewoon doorgaan met net doen alsof het bestaat. Dus wat doet het Ego met die mensen die werkelijk op zoek zijn naar verlichting?

Nou, lieve beeldbuiskinderen, het Ego doet het volgende:

Het Ego creëert voor ieder wat wils. Christendom, Islam, Boeddhisme, hindoeïsme en noem ze maar op. Al die verschillende stromingen 'religieus, semireligieus, spiritueel, non-dualistisch, gericht op een god, een goeroe, een semigod, demigod of duivel' zijn uiteindelijk gericht op verlichting en het Ego wil graag dat je begint aan één van die stromingen.

Het Ego wil dat je op zoek gaat, het Ego wil dat je gelooft dat je verlichting kunt vinden binnen de door jou gekozen stroming; het Ego wil zelfs dat jij er 100% van overtuigd bent dat je verlichting zult vinden middels de door jou gekozen stroming. Wat het Ego er niet bij vertelt, is dat je nooit verlichting zult vinden binnen de tijdspanne van één leven.

Dus je kiest een stroming, op zoek naar verlichting, en wat je merkt is dat je geen verlichting vindt. Je gaat denken dat deze stroming niet werkt. Je ontmoet misschien mensen die een andere stroming volgen en je denkt: "goh, misschien is dat wel de weg naar verlichting?". Dus je stapt af van je eigen pad en volgt het pad van die andere stroming. Maar ook daar merk je niet iets van verlichting, dus misschien moet je toch een ander pad volgen? En er zijn zoveel paden, zoveel stromingen, zoveel inzichten, zoveel goeroes, dat je duizenden levens lang van pad naar pad kan hoppen op zoek naar verlichting.

Er is slechts één weg naar verlichting en dat is het pad van de wens om verlicht te raken. Die wens komt vanzelf een keer op. Die wens is dan zo sterk dat het zelfs een antireligieus en volledig non-spiritueel persoon (zoals ik) kan omvormen tot iemand die zich intensief met verlichting bezig gaat houden.

Ik ga niet zeggen dat er verkeerde spirituele stromingen zijn. Ik heb dat in het verleden wel gedaan, maar dat was onzin (sorry). Elk spiritueel pad is een juist pad, omdat het een pad is dat je onbewust hebt gekozen. Pas wanneer je in verwarring raakt en van pad naar pad springt, in de hoop dat dit andere pad je wel verlichting zal brengen, heeft het Ego je in de greep. Dit overkomt veel mensen en ook dat is alleen maar een leerweg. Het is niet erg, het is niet verkeerd, het is wat moet gebeuren, en op een gegeven moment zit je in een leven waarin je dat herkent.

Elk pad is juist, alleen het ene pad is langer dan het andere pad. Niettemin is elk pad langer dan een mensenleven. Het Ego maakt daar misbruik van en laat ons geloven dat het wel binnen een mensenleven kan gebeuren en als je nu nog niet verlicht bent, dan heb je waarschijnlijk het verkeerde pad gekozen. Dus misschien moet je toch maar een ander pad proberen? Totdat dit pad ook niet lijkt te werken en het Ego je overtuigt om maar weer een ander pad te proberen.

Elke keer wanneer je twijfelt en van pad wisselt, heeft het Ego een punt gewonnen en doe je automatisch een stap terug. Dat zegt het Ego er niet bij omdat het Ego alleen maar wil dat je zo vaak mogelijk overnieuw begint. Het Ego wil niet dat je verlicht raakt, het Ego wil dat je doorgaat en doorgaat tot je er na duizenden levens nog steeds bij neervalt.

Bron (wel te verstaan dit artikel is niet van de hand van Renoir)
Met schriftelijke toestemming van de auteur geplaatst van zijn site met veel meer leuke en interessante onderwerpen.

[Renoir]

-2-

Dit bovenstaande geld alleen voor mensen die een spirituele stroming volgen op weg naar verlichting. De meeste mensen zijn niet op zoek naar verlichting, die leven in de illusie dat dit leven op aarde werkelijk is en hebben een houvast nodig; een baken om zich op te richten. Dat kan religie zijn, of spiritualiteit, maar ook een carrière of een gezin. Er zijn miljoenen mensen die mediteren alleen omdat mediteren ergens goed voor zou zijn, er zijn miljarden spirituele mensen die werkelijk geen idee hebben waarmee ze bezig zijn.

Naast de uitnodiging van het Ego om van pad naar pad te springen, zijn er natuurlijk nog meer valkuilen voor de spirituele mens. Eén daarvan is dat de spirituele mens een paar "ervaringen" heeft gehad waardoor deze spirituele mens gaat geloven dat hij bijzonder is. Hij heeft iets ervaren en weet meer dan de ander, denkt hij, dus hij kan de ander iets leren. Hij komt met een methode die hijzelf denkt te hebben gebruikt en gaat deze methode aan andere mensen leren.

Helaas, helaas... het was niet de methode waardoor hij de ervaring had, dus deze methode gaat ook niet werken voor andere mensen. Deze mensen raken in vertwijfeling en gaan weer op zoek naar een ander pad, een zoveelste nieuwe methode, en komen geen stap verder; of ze blijven bij de goeroe en creëren voor zichzelf de illusie dat het werkt. Vaak gaat die laatste categorie ook zelf les geven en workshops organiseren om nog meer mensen in de illusie te trekken... en het Ego is zo ontzettend blij met die mensen, want het Ego hoeft zich niet meer druk te maken over die groep.

Iemand het idee geven bijzonder te zijn is de meest gebruikte methode van het Ego om de mens vast te houden in dit tranendal. Op het moment dat iemand zegt dat hij verlicht is, plaatst hij zich automatisch boven de personen die nog niet verlicht zijn. Hiermee laat hij zien dat hij een IK is die verlicht IS en versterkt hij alleen maar dat hij afgescheiden denkt te zijn (niet alleen van de bron, maar ook van zijn medemensen) en automatisch NIET verlicht kan zijn.

Ik weet niet precies wat ik hier wil vertellen, maar het zal vast en zeker ergens over gaan, want anders zou het niet geschreven worden. Ik denk dat ik wil zeggen dat het er niet om gaat dat je spiritueel bezig bent. Veel mensen zeggen dat ze "zo spiritueel" bezig zijn en meestal is dat om zichzelf bijzonder te maken. Punt voor het Ego, terug naar start! Het heeft allemaal niets te maken met spiritualiteit.

Verlichting is de gewoonste zaak van de wereld. Verlichting is de natuurlijke staat van Zijn, dit leven op aarde is de ONnatuurlijke staat van Zijn. Het Ego moet kracht en macht gebruiken om ons hier te houden en wanneer het Ego aan kracht en macht inboet, wanneer het Ego zwakker wordt, gaan we vanzelf verlicht worden. Dat is de natuurlijke gang van zaken. Als je water tegenhoudt met een dam en de dam wordt zwakker en breekt, dan volgt het water zijn natuurlijke weg weer.

Dit houdt in dat ieder die heel krampachtig op zoek is naar verlichting, of naar wat dan ook, alleen maar heel erg vanuit het Ego bezig is en gedoemd is om geen stap verder te komen. Als je zo ver komt dat het krampachtige zoeken stopt, dan ga je vanzelf naar verlichting toe. Verlichting is niet iets bijzonders, het is niet het ultieme geluk, het is alleen maar de natuurlijke staat. Verlichting is niet iets dat je vindt, of iets dat je vergaart, het is in feite iets wat natuurlijk is en alleen als idee bestaat omdat het Ego ons in de onnatuurlijke staat vasthoudt.

Daar komt bij dat mensen verwachten dat verlichting iets geweldigs is. Dat ze alleen maar gelukkig zullen zijn en dat er geen vervelende dingen meer gebeuren. Welja, mensen denken dat dat verlichting pure hemel op aarde is. Nee! Dat is het niet! Het is alleen maar de natuurlijke staat van Zijn, wat inhoudt dat alles wat positief of negatief was, nu slechts IS. Er gaan nog steeds lichamen dood, er worden nog steeds lichamen ziek, waaronder het lichaam van de persoon in de natuurlijke staat van Zijn. Hierdoor kan de persoon die zich net in de natuurlijke staat van Zijn bevindt, in vertwijfeling raken en weer op zoek gaan. Punt voor het Ego! Terug naar start!

Maar nogmaals, en dit is een belangrijk punt, dus begrijp me goed: van de 100% die beweert dat hij verlicht of gerealiseerd is, of de natuurlijke staat "bereikt" heeft, is 99% niet verlicht, niet gerealiseerd en heeft de natuurlijke staat niet "bereikt". Slechts 1% zou dat wel kunnen zijn, hoewel ik betwijfel of iemand die werkelijk verlicht of gerealiseerd is, of de natuurlijke staat heeft "bereikt", het van belang zou vinden om dit publiekelijk te propageren.

Verder benadruk ik nogmaals dat het 'ik' niet bestaat en dat dit leven een droom is waarin we dromen dat we wakker zijn. Niets van dit alles is waar, maar het is precies zoals het is.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

-2-

Eén daarvan is dat de spirituele mens een paar "ervaringen" heeft gehad waardoor deze spirituele mens gaat geloven dat hij bijzonder is.

Ieder mens is bijzonder in de betekenis van uniek. Doorgaans is hij zelf de laatste die daarvan overtuigd is. Het opdoen van ervaringen die hem sterken in deze overtuiging, vind ik dan ook aanbevelenswaardig.

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

-2- Hij heeft iets ervaren en weet meer dan de ander, denkt hij, dus hij kan de ander iets leren. Hij komt met een methode die hijzelf denkt te hebben gebruikt en gaat deze methode aan andere mensen leren.

Als hij de ervaring heeft die een ander niet heeft, dan klopt het dat hij iets (meer) weet wat een ander (nog) niet weet. Dat hoeft niet betwist te worden. Vervolgens wil hij een ander deelgenoot maken van hetgeen hij heeft ervaren. Lijkt me ook niks mis mee. Of die ander er iets in herkent, op basis van soortgelijke ervaringen, is vers twee. Maar met het delen an sich, lijkt me toch geen probleem te zijn?

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

-2-Iemand het idee geven bijzonder te zijn is de meest gebruikte methode van het Ego om de mens vast te houden in dit tranendal.

Als het blijft bij het geven van een idee, dan heb je een punt. Maar als je iemand het gevoel geeft en dat in woorden en daden omzet, namelijk dat ie echt bijzonder is, dan heb je hem een groot geschenk gegeven.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

-2-

Verder benadruk ik nogmaals dat het Ego niet bestaat en dat dit leven een droom is waarin we dromen dat we wakker zijn. Niets van dit alles is waar, maar het is precies zoals het is.

Er zijn geen twee mensen die hetzelfde onder Ego verstaan. Daaruit zou je kunnen concluderen dat het Ego niet bestaat. In dit leven dromen we en zijn we wakker. Soms dromen we dat we wakker zijn en soms zijn we wakker terwijl we aan het (dag)dromen zijn. Dat is inderdaad precies zoals het is. Waarom je bezighouden met de vraag of het al dan niet waar is? Zo er al iets inzichtelijk zou moeten worden, dan wat mij betreft, de stupiditeit van het je nog langer bezig houden met deze, in mijn ogen, onzinnige vraag.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Ieder mens is bijzonder in de betekenis van uniek. Doorgaans is hij zelf de laatste die daarvan overtuigd is. Het opdoen van ervaringen die hem sterken in deze overtuiging, vind ik dan ook aanbevelenswaardig.

Tjonge jonge er staat toch dat ie door een verlichtingservaring een hele piet denkt te zijn op spiritueel gebied. Aangezien het om spiritualiteit gaat is het niet de bedoeling gesterkt te worden in een overtuiging maar dat deze overtuiging juist kritisch onder de loep dient te worden genomen.

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Als hij de ervaring heeft die een ander niet heeft, dan klopt het dat hij iets (meer) weet wat een ander (nog) niet weet. Dat hoeft niet betwist te worden. Vervolgens wil hij een ander deelgenoot maken van hetgeen hij heeft ervaren. Lijkt me ook niks mis mee. Of die ander er iets in herkent, op basis van soortgelijke ervaringen, is vers twee. Maar met het delen an sich, lijkt me toch geen probleem te zijn?

Vervolgens gaat het hier over de aanzet waarvan iemand meent dat deze heeft geleid tot een spirituele ervaring, zeg maar bijvoorbeeld dat deze man vijf jaar alle vernauwingen en kindmechanismen heeft onderzocht en de stellige indruk heeft verlicht te zijn geworden. Dan zal deze man aanbevelen alle vernauwingen en kindmechanismen grondig te onderzoeken om verlicht te raken. Dat hoeft dus bij iemand anders helemaal niet iets te zijn dat daartoe bijdraagt.

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Als het blijft bij het geven van een idee, dan heb je een punt. Maar als je iemand het gevoel geeft en dat in woorden en daden omzet, namelijk dat ie echt bijzonder is, dan heb je hem een groot geschenk gegeven.

Nee het is voor iemand die zoekende is naar zijn ware aard niet aan te bevelen hem in zijn overtuiging te sterken, je kunt hem beter kritisch benaderen. Een groot geschenk gegeven, hallo je hebt hem geholpen een luchtkasteel te bouwen dat als een zeepbel in elkaar klapt.

Je had geen idee waarover het ging hé ?

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rennie

Tjonge jonge er staat toch dat ie door een verlichtingservaring een hele piet denkt te zijn op spiritueel gebied. Aangezien het om spiritualiteit gaat is het niet de bedoeling gesterkt te worden in een overtuiging maar dat deze overtuiging juist kritisch onder de loep dient te worden genomen.



Vervolgens gaat het hier over de aanzet waarvan iemand meent dat deze heeft geleid tot een spirituele ervaring, zeg maar bijvoorbeeld dat deze man vijf jaar alle vernauwingen en kindmechanismen heeft onderzocht en de stellige indruk heeft verlicht te zijn geworden. Dan zal deze man aanbevelen alle vernauwingen en kindmechanismen grondig te onderzoeken om verlicht te raken. Dat hoeft dus bij iemand anders helemaal niet iets te zijn dat daartoe bijdraagt.



Nee het is voor iemand die zoekende is naar zijn ware aard niet aan te bevelen hem in zijn overtuiging te sterken, je kunt hem beter kritisch benaderen. Een groot geschenk gegeven, hallo je hebt hem geholpen een luchtkasteel te bouwen dat als een zeepbel in elkaar klapt.

Je had geen idee waarover het ging hé ?

Als je de overtuiging hebt bijzonder te zijn, dan kan het haast niet anders dan dat je de wereld, het leven, en de ander(en) eveneeens als bijzonder ervaart en benadert. Dat lijkt me dus een prima overtuiging om mee te beginnen.

Dat er geen twee ervaringen hetzelfde zijn, behoeft m.i. geen betoog. Dat het zinloos is om de ander te vertellen dat ie hetzelfde pad moet lopen als jij, is van een zelfde stupiditeit. Dat beweer ik dan ook nergens. Ik zeg dat ervaringen hooguit gedeeld kunnen worden en daar lijkt me voorwaar niks mis mee.

Als we het hebben over de spirituele mens, dan heeft iedereen daar ook een eigen beeld bij. Spirituele zoekers zijn niet per definitie op zoek naar hun ware aard. Als iemand de overtuiging heeft bijzonder te zijn, dan vind ik dat, zoals gezegd, een mooi uitgangspunt, in elk geval een uitgangspunt dat ik zou benadrukken, i.p.v. af te wijzen. Er is zeker niks mis met een kritische benadering, integendeel, maar die heeft doorgaans het meest effect wanneer er eerst iets van een vertrouwensband is opgebouwd. Kom ik dus weer op timing. Naar mensen die goed kunnen luisteren, wordt doorgaans het best geluisterd.

Maar ja, dat is nou typisch iets, waar jij weer geen idee van hebt, is het niet?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Als je de overtuiging hebt bijzonder te zijn, dan kan het haast niet anders dan dat je de wereld, het leven, en de ander(en) eveneeens als bijzonder ervaart en benadert. Dat lijkt me dus een prima overtuiging om mee te beginnen.

Dat er geen twee ervaringen hetzelfde zijn, behoeft m.i. geen betoog. Dat het zinloos is om de ander te vertellen dat ie hetzelfde pad moet lopen als jij, is van een zelfde stupiditeit. Dat beweer ik dan ook nergens. Ik zeg dat ervaringen hooguit gedeeld kunnen worden en daar lijkt me voorwaar niks mis mee.

Als we het hebben over de spirituele mens, dan heeft iedereen daar ook een eigen beeld bij. Spirituele zoekers zijn niet per definitie op zoek naar hun ware aard. Als iemand de overtuiging heeft bijzonder te zijn, dan vind ik dat, zoals gezegd, een mooi uitgangspunt, in elk geval een uitgangspunt dat ik zou benadrukken, i.p.v. af te wijzen. Er is zeker niks mis met een kritische benadering, integendeel, maar die heeft doorgaans het meest effect wanneer er eerst iets van een vertrouwensband is opgebouwd. Kom ik dus weer op timing. Naar mensen die goed kunnen luisteren, wordt doorgaans het best geluisterd.

Maar ja, dat is nou typisch iets, waar jij weer geen idee van hebt, is het niet?

Wat uit je reactie nadrukkelijk tot uitdrukking komt is dat je jezelf als maatstaf neemt en dat nu ze daaraan, wat jou betreft, voldoen ook het terrein van de spiritualiteit met dezelfde normering kan worden bestreken. Dat nu is niet het geval.

Je kunt niet als een ongeleid projectiel zomaar allemaal beweringen doen. Iemand die door verlichtingservaringen denkt een ervaringsdeskundige te zijn en zich op zijn verlichtingservaring laat voorstaan en serieuze zoekers met zijn onkunde op een dwaalspoor brengt vind ik tamelijk ernstig.

Iemand die zich, om wat voor een reden dan ook, heeft laten meeslepen op zo'n dwaalweg kan zich vervolgens keren tegen zijn voorgenomen spirituele zoektocht of zal in het vervolg menen extra op z'n hoede te moeten zijn voor charlatans.
Zoekers begeleiden vraagt dus een hoge mate van integriteit.

Ik vind je argumenten zo kortzichtig dat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om hierop te reageren, maar goed nog maar weer eens dan.

Een overtuiging is per definitie een punt van onderzoek, spriritueel gezien zijn overtuigingen dus hartstikke fout.

Ervaringen zijn voor het duiden van het pad niet van belang, wanneer je weet wat je bent is er niks op tegen je ervaringen delen, maar er zal daartoe minder behoefte toe zijn.

Spiritualiteit zal in mijn optiek uiteindelijk gaan (of moeten gaan) leiden naar werkelijk tot in je cellen ervaren wat je bent. Ik heb al zo vaak gezegd dat je daarna kunt doen wat je wilt maar je eerste opdracht in het leven is bewustwording het doordrongen raken van wat je werkelijk bent.

Om je voordat je zelfs al een aanvang hebt gemaakt al te gaan verstrooien met niet terzake doende speeltjes is niet bepaald dienstig. Als je klaar bent mag je gaan spelen.

Het is, spiritueel gezien, heel erg fout om effect te sorteren of een vertrouwensband te scheppen. Het is begrijpelijk dat mensen daar naar verlangen maar het gaat er helemaal niet om iets door vertrouwen ingang te kunnen laten vinden of iets aangereikt te krijgen.

Je moet juist op je eigen waarheidsvinding gaan vertrouwen, niet op mij.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Rennie

Wat uit je reactie nadrukkelijk tot uitdrukking komt is dat je jezelf als maatstaf neemt en dat nu ze daaraan, wat jou betreft, voldoen ook het terrein van de spiritualiteit met dezelfde normering kan worden bestreken. Dat nu is niet het geval.

Je kunt niet als een ongeleid projectiel zomaar allemaal beweringen doen. Iemand die door verlichtingservaringen denkt een ervaringsdeskundige te zijn en zich op zijn verlichtingservaring laat voorstaan en serieuze zoekers met zijn onkunde op een dwaalspoor brengt vind ik tamelijk ernstig.

Iemand die zich, om wat voor een reden dan ook, heeft laten meeslepen op zo'n dwaalweg kan zich vervolgens keren tegen zijn voorgenomen spirituele zoektocht of zal in het vervolg menen extra op z'n hoede te moeten zijn voor charlatans.
Zoekers begeleiden vraagt dus een hoge mate van integriteit.

Ik vind je argumenten zo kortzichtig dat ik eigenlijk helemaal geen zin heb om hierop te reageren, maar goed nog maar weer eens dan.

Een overtuiging is per definitie een punt van onderzoek, spriritueel gezien zijn overtuigingen dus hartstikke fout.

Ervaringen zijn voor het duiden van het pad niet van belang, wanneer je weet wat je bent is er niks op tegen je ervaringen delen, maar er zal daartoe minder behoefte toe zijn.

Spiritualiteit zal in mijn optiek uiteindelijk gaan (of moeten gaan) leiden naar werkelijk tot in je cellen ervaren wat je bent. Ik heb al zo vaak gezegd dat je daarna kunt doen wat je wilt maar je eerste opdracht in het leven is bewustwording het doordrongen raken van wat je werkelijk bent.

Om je voordat je zelfs al een aanvang hebt gemaakt al te gaan verstrooien met niet terzake doende speeltjes is niet bepaald dienstig. Als je klaar bent mag je gaan spelen.

Het is, spiritueel gezien, heel erg fout om effect te sorteren of een vertrouwensband te scheppen. Het is begrijpelijk dat mensen daar naar verlangen maar het gaat er helemaal niet om iets door vertrouwen ingang te kunnen laten vinden of iets aangereikt te krijgen.

Je moet juist op je eigen waarheidsvinding gaan vertrouwen, niet op mij.

Als ik op mijn eigen waarheidsvinding moet gaan vertrouwen heb ik simpelweg niks anders dan mezelf als maatstaf te nemen. Verder is het kenmerk van de ervaringsdeskundige dat hij zich op zijn ervaringen laat voorstaan en deze deelt met derden, en wat zij daar dan mee doen, is aan hun.

De term zoekers is een breed begrip. In zekere zin is iedereen zoekende, zou je kunnen zeggen. Dat je daar op integere wijze mee om dient te gaan, spreekt voor zich. In mijn beroep van therapeut heb ik daar dagelijks mee te maken en ben ik mij daar terdege bewust van.
Dan gaat het niet over termen als verlichting of realisatie, maar dan gaat het wel over mensen die zich bevinden op een pad van bewustwording. En die zoekende zijn naar een zinvolle invulling van hun bestaan.

Moet ik je nu gaan complimenteren voor de goedertierendheid van jouw hart, dat je je toch maar weer verwaardigd om op mij te reageren ondanks mijn kortzichtigheid en het feit dat je helemaal geen zin hebt om hieraan tegemoet te komen?

Als je weet wat je bent neemt de behoefte aan het delen van ervaringen m.i. alleen maar toe. Anders zouden we immers niet een scala aan gerealiseerden hebben met hun boekjes en hun satsang?

Verder is de opdracht van het leven het te leven. M.i. zijn daar geen voorwaarden aan verbonden. Laat staan dat dat ook nog in een verplichte volgorde zou moeten gebeuren.

En zo lang je leeft ben je (nog) niet klaar (om te sterven). Zo simpel is het.

Ik geloof voorts niet dat er ook maar iets fout is of kan zijn in dit leven. Ik ben de mening toegedaan dat alles juist precies goed is, zoals het zich aandient. En het enige dat dat vraagt is vertrouwen.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Als ik op mijn eigen waarheidsvinding moet gaan vertrouwen heb ik simpelweg niks anders dan mezelf als maatstaf te nemen. Verder is het kenmerk van de ervaringsdeskundige dat hij zich op zijn ervaringen laat voorstaan en deze deelt met derden, en wat zij daar dan mee doen, is aan hun.

De term zoekers is een breed begrip. In zekere zin is iedereen zoekende, zou je kunnen zeggen. Dat je daar op integere wijze mee om dient te gaan, spreekt voor zich. In mijn beroep van therapeut heb ik daar dagelijks mee te maken en ben ik mij daar terdege bewust van.
Dan gaat het niet over termen als verlichting of realisatie, maar dan gaat het wel over mensen die zich bevinden op een pad van bewustwording. En die zoekende zijn naar een zinvolle invulling van hun bestaan.

Moet ik je nu gaan complimenteren voor de goedertierendheid van jouw hart, dat je je toch maar weer verwaardigd om op mij te reageren ondanks mijn kortzichtigheid en het feit dat je helemaal geen zin hebt om hieraan tegemoet te komen?

Als je weet wat je bent neemt de behoefte aan het delen van ervaringen m.i. alleen maar toe. Anders zouden we immers niet een scala aan gerealiseerden hebben met hun boekjes en hun satsang?

Verder is de opdracht van het leven het te leven. M.i. zijn daar geen voorwaarden aan verbonden. Laat staan dat dat ook nog in een verplichte volgorde zou moeten gebeuren.

En zo lang je leeft ben je (nog) niet klaar (om te sterven). Zo simpel is het.

Ik geloof voorts niet dat er ook maar iets fout is of kan zijn in dit leven. Ik ben de mening toegedaan dat alles juist precies goed is, zoals het zich aandient. En het enige dat dat vraagt is vertrouwen.

Er is niks op tegen je zelf als maatstaf te nemen op het gebied van kennis, maar deze maatstaf als universeel geldend maken heeft mijn bezwaar. Ik vond het eerdere een uiterst lezenswaardig stukje en zeker de moeite waard om daar op te reflecteren. Althans in plaats van onmiddellijk tegenargumenten daarover te vormen. Feitelijk deed je het met je nogal rap klaarstaande argumentatie teniet en ik vind dat spijtig voor de impact die het zou kunnen hebben gehad.

Je hebt zoekenden op het spirituele vlak en je hebt zoekenden op het psychologische vlak, beiden zijn wel te bedienen maar vragen toch lichtelijk een iets andere benadering dan vanuit zoiets als de universele waarheid bezien.

Waar het psychologische vlak betreft heb je mogelijk de juiste professionele attitude, zoals je al stelde met dat vertrouwen verkrijgen, maar vertrouwen verwerven is op het, laten we dat even het nonduale vlak noemen, not done, of beter nog vertrouwen is geen vereiste op het vlak van waarheidvinding.

Welterusten KiSs

[Nadje]

Slaap lekker.KiSs