Het onveranderlijke 'zijn'

[Bassie]

Wat zou het zijn toch zijn?

Het kan 'ik' niet zijn, want dan zou 'jij' het niet zijn.
Maar dan kan 'jij' het ook niet zijn, want dan zou 'ik' het niet zijn.

Het zijn kan ook niet iets worden, want dan zou het dat wordende nu niet zijn.

Het kan ook niet iets geweest zijn, want dan zou het nu niet meer zijn.

Het kan ook niet op een plaats liggen, want daarmee zou het iets anders wat 'is' van zijn plaats verdrijven. Daarentegen kan het ook niet ergens niet zijn, want dan zou het zijn ergens afwezig zijn.

Het kan ook niet gedacht worden, want gedachten 'zijn' niet zijnde, zij verdwijnen immers weer om plaats te maken voor andere gedachten.

Het 'zijn' is dus van niets verwijderd en tegelijk van alles. Het bevindt zich niet in het verleden, maar ook niet in de toekomst. Ik ben het niet en jij bent het ook niet. Toch is het 'zijn' zowel in jou als in mij, anders zouden we er niet zijn.

[Bassie]

Zo leuk dit......het is me toch allemaal wat zou meneer Aart zeggen.
Hoe kunnen we iets weten over het 'zijn' als het overal en nergens is, als het niet gedacht kan worden, als het niet in verleden is en ook niet in de toekomst.

Tja, dit geheim is de uitkomst van GZO. Slechts voorbehouden aan een paar mensen op dit forum. Hoe bereik je iets wat je niet bereiken kunt omdat het er al is!?

[Bassie]

Het 'zijn' kan ook geen kwaliteiten hebben. Want dan zouden we iets aan het 'zijn' benoemen waardoor we iets anders uitsluiten.

Bijvoorbeeld: Het 'zijn' kan geen temperatuur hebben, want dan dan zouden we alle andere gradaties van temperatuur uitsluiten.

Het 'zijn' kan niet mannelijk zijn, want dan zou het vrouwelijke niet 'zijnde' zijn.
En vice versa natuurlijk.

Is dit een Kwis? Ja, dit is de Kwis van het leven!

[Bassie]

Het 'zijn' kan ook geen oorzaak hebben, want dan zou het een oorzaak buiten zichzelf hebben wat 'is'. Dientengevolge (leuk hè, die woordspeling) kan het 'zijn' ook geen gevolg zijn van iets buiten zichzelf.

[Bassie]

Het 'zijn' kan ook niet ingewikkeld zijn, want dan zou het de 'eenvoud' uitsluiten.
En het is nu juist de eenvoud. Oeps...wat schrijf ik nu toch weer?

[Bassie]

Het 'zijn' kan ook niet eenzaam zijn, want dan zou het iets missen buiten zichzelf en dat zou 'dat' niet zijnde zijn.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het 'zijn' kan ook geen oorzaak hebben, want dan zou het een oorzaak buiten zichzelf hebben wat 'is'. Dientengevolge (leuk hè, die woordspeling) kan het 'zijn' ook geen gevolg zijn van iets buiten zichzelf.

Hier zit nog een vervolgconclusie aan: alles wat dus wél een oorzaak heeft kan nooit het 'zijn' zijn. Jouw geboorte in deze wereld had als oorzaak seks.

Gaat er al een zelfkennis-belletje rinkelen?

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Heldere uiteenzetting Bas.

Het 'zijn' kan alleen in negatie benaderd worden.
Dat sluit ook naadloos aan bij het elimineren met alles wat veranderlijk is.
Ik hoop ooit nog bij te komen van mijn verbijstering.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het kan 'ik' niet zijn, want dan zou 'jij' het niet zijn.
Maar dan kan 'jij' het ook niet zijn, want dan zou 'ik' het niet zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ontdekken volstaat niet; je moet het zijn...
Oh ja, maar je bent niet... en dat terwijl het 'ik ben' wel de grootste ontdekking van mijn leven is... Wat zeg ik van mijn zijn, opgegaan in het geheel...

Wat Laurens elders schrijft: in het 'ik ben' is nog een woordje te veel.

Het 'ik ben' bestaat alleen maar als 'jij' ook bent.

Je hebt geen grootste ontdekking gedaan, je hebt de illusie bevestigd.
Je bent niet opgegaan in het geheel, want je categoriseert nog.
Met het uitspreken van jij/jullie wordt ook het 'ik' geschapen en blijft de illusie in stand.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Hoe meer ik van je lees Bassie, des te meer zie ik je verwarring en je worsteling met taal en betekenis.
Ik snap ook steeds beter waarom je geen simpele directe vragen wilt beantwoorden.
Ik ken jouw verwarring maar al te goed. Ik heb door de jaren honderden, zo niet duizenden mensen zien worstelen met dezelfde moeilijkheid.
Om tot het daadwerkelijke onderwerp door te dringen dien je eerst deze taal of betekenis barrière te doorbreken.
Evenwijdig daaraan zul je ook iets van je trots en vooringenomenheid moeten loslaten. Op dit moment staat dat nog als een flink obstakel in de weg op jouw pad naar wat meer begrip en inzicht.

Op ditzelfde forum heb ik enkelen een belangrijke stap zien maken en was ik zo bevoorrecht een rol te mogen spelen in dat proces.
Om tot een volgende stap te komen zul je echter eerst nog wat zelfstandig moeten doorworstelen want ik zie niet dat je in je huidige staat van geest deze krampachtigheid gaat loslaten.
Ook op het emotionele vlak heb je nog wat werk te verzetten.
Ik bespeur wat onverwerkte boosheid en agressie die zijn plek nog moet vinden.

Mocht je echter ondanks deze lastige situatie toch eens willen luisteren dan kun je me altijd een prive-bericht sturen.

Je hebt het 100% mis, Hab. Ik worstel nergens mee, dat is een onmogelijkheid in enkelvoudig bewustzijn (Brahman voor jou).
Ook emoties zijn daar geen probleem: de weg is om emoties tot object van waarneming te nemen. Hetgeen ook noodzakelijk is om het beëindigen van de illusie te doorstaan, dit brengt namelijk lijden met zich mee.

Er kan tussen ons geen conversatie plaats vinden niet bij gebrek aan woorden of taal, jij bevindt je nog overduidelijk in de illusie, ik ben daar aan voorbij. Jij wilt mij beleren, maar er is geen 'meesterschap' in jou en je herkent ook geen 'meesterschap'.

Je zult weer terug moeten naar een 'stunde null', maar de kans dat je dat durft is ook nul. Waarheid wordt intern medegedeeld op exact hetzelfde moment dat de ik-illusie verlaten wordt. Non-conceptueel en niet binnen de subject-object relatie, hoewel het subject wel getuige is.