Hermes Trismegistus, citaten

[Theo]

Besef dat alle vormen en beelden die ge met uw lichamelijke ogen ziet in de wereld van de dingen die komen en gaan slechts gelijkenissen en afdrukken zijn van de ideeën die waarlijk onveranderlijk en onvergankelijk zijn.

De ziel is onlichamelijk. Alles wat beneden de ziel staat, kan aan het leven geen deel hebben, behalve door middel van de ziel.

De ziel bezit in zich vermogens van gedachte, wil en oordeel, en zij breidt haar vermogens uit tot alles waarmee zij verbonden wordt, voor zover deze in staat zijn om die vermogens te ontvangen. En zo brengt zij tot leven.

Alles waarmee de ziel niet verbonden is, is verstoken van gedachte, wil, beweging en oordeel. Als deze vermogens niet aanwezig zijn, is er geen leven.

Boven de substantie van de ziel is de geest. De geest gaat uit boven de ziel en omvat deze. De geest is het subtielste van het waarneembare en is boven al het andere verheven.

De mens denkt dat zijn geluk gelegen is in de gaven van deze wereld, dat zij eeuwig zullen blijven, maar zij vergaan in de wisseling van goed en kwaad.

De ziel daalt in deze wereld af om onderscheidingsvermogen en inzicht te verwerven. Hier aangekomen verwaarloost zij echter haar taak, vergeet haar wezen en wordt opgeslorpt door de gaven en goederen van deze wereld, zodat het doel waartoe zij naar de aarde kwam, verdwijnt.

Men kan een mens zien als een wezen dat gevormd is uit de zintuiglijk waarneembare dingen. Maar men kan ook de mens zien komende vanuit de Geest, en bekleed met zintuiglijk waarneembare dingen.

De Schepper van het universum, geprezen zij zijn naam, spreekt onophoudelijk zijn gedachten uit voor het gehoor van alle wezens die het ware denkvermogen bezitten. Maar niet ieder die de woorden hoort, verstaat de bedoeling van Hem die ze uitspreekt. Er zijn er die een tolk nodig hebben om hun de bedoeling van de spreker te verklaren, een middelaar tussen spreker en toehoorder, omdat de toehoorder niet de mogelijkheid bezit tot verstaan.

Verwaarloos, o ziel, uw werkelijke aard niet, die eenvoudig, waar en werkelijk is en van hoge waardigheid; en vertrouw niet op de stoffelijke dingen, die meervoudig, onderling afstotend, bedrieglijk en perfide zijn, opdat ge niet verdwaalt en ondergaat.

De stoffelijke wereld beneden, o ziel, is het verblijf van onbevredigd verlangen, van vrees, ontwaarding en droefenis. Boven is de wereld van de geest, van rust, ontoegankelijk voor angst, getuigende van hoge vaardigheid en blijdschap.

Gij zijt, o ziel, geboren uit een bepaalde stam en van die stam zijt ge de tak. Hoe ver de tak ook van de stam verwijderd is, er blijft een verbinding en een overeenkomst tussen stam en tak. Uw voedsel ontvangt ge van de stam. Indien er iets geplaatst wordt tussen de stam en de tak, wordt de verbinding en de voeding verbroken en zal de tak verdorren en sterven.

Bevestig in uw wezen dat ge bestemd zijt terug te keren tot uw Schepper. Hij is de stam waaruit gegroeid zijt. Leg daarom alle smetten en lasten van de stoffelijke wereld af, zodat alles verdwijnt wat u weerhoudt tot uw ineigen hoge wereld terug te keren, tot de stam, uw oorsprong.

Weet dat de vereerde en verheven Schepper van het universum het edelste van alles is. Verbindt u dan met het edele en door één te worden met de bron in uw wezen, komt ge nader tot Hem die u geschapen heeft.

De ziel kan, zolang zij nog verbonden is me de de dingen van de stoffelijke wereld, niet stil zijn of maar even tot rust komen. Maar als zij terugkeert tot haar bron en wortel, dan is zij stil en in rust. Dan is zij vrij van ellende, vernedering en dwaling in het land van het vreemdelingschap.

Ge weet, o ziel, dat ge, door te sterven *) een ander leven in een ander gebied be?rft. Daar zult ge wonen, niet in armoede, maar in weelde; niet in nood, maar tevreden; niet in vrees, maar in vrede; niet zwoegend, maar in rust; niet in pijn, maar in vreugde; niet in ziekte, maar in gezondheid; niet in duisternis, maar in het licht.

Treur niet, o ziel, dat ge uw omhulsels van kwaad en uw bedrieglijke verschijning moet afleggen, om bekleed te worden met klederen die beter en eeuwigdurend zijn.

De maan schijnt zolang zij verlicht wordt door de zon, maar al te eniger tijd de schaduw van de aarde zich tussen de maan en de zon plaatst, wordt zij verduisterd. Zo ook is de ziel schitterend en helder zolang zij verlicht wordt door de geest, maar als de werkingen van wording en ondergang geplaatst worden tussen de ziel en de geest, dan verliest de ziel haar glans en wordt verduisterd.

Alles wat verstoken is van het ware onderscheidingsvermogen wordt slechts bewogen door een blinde impuls en een natuurlijk verlangen. Zo ziet ge dat alles beweegt naar de plaats waar het gedijt, waar het leeft en sterk is.

Een mens die op het punt staat te verdrinken, probeert niet een vis te vangen; hij dient dan iets te doen dat dringender is. Zo is het ook met een bewoner van deze wereld; zodra hij inziet hoe smartelijk zijn situatie is, zal zijn handeling zozeer gericht zijn op het redden van zijn ziel, dat hij voor wereldse goederen en genoegens geen oog meer heeft.

Wie zoete vruchten plant, eet zoete vruchten. Wie waardeloze vruchten plant, eet waardeloze vruchten. Immers, de vruchten van goede daden komen overeen met de wortel waaruit zij gegroeid zijn en de vruchten van slechte daden komen eveneens overeen met de wortel waaruit zij groeiden.

Weinig kennis die ge in daden omzet geeft meer profijt dan veel kennis die ge verzuimt in daden om te zetten.

*) Vermoedelijk wordt hier het ego-sterven bedoelt, maar dat is een interpretatie mijnerzijds.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

.

Dank je Theo. Ik heb de tekst hierboven uitgeprint zodat ik er regelmatig enkele gezegden uit kan lezen; want de hele boterham in ene keer opeten verteert moeilijk.

[InX]

De ziel bezit in zich vermogens van gedachte, wil en oordeel, en zij breidt haar vermogens uit tot alles waarmee zij verbonden wordt, voor zover deze in staat zijn om die vermogens te ontvangen. En zo brengt zij tot leven.

Het grootste deel van deze mystieke citaten kan ik volgen ("zien"), bij deze heb ik vraagtekens. Heeft de ziel een oordeel? Of wil zij in aanvang slechts ervaren?

En verder een typisch persoonlijk vrouwendingetje ;) Hoezo is de Schepper een hij?

Ge weet, o ziel, dat ge, door te sterven *) een ander leven in een ander gebied be?rft. Daar zult ge wonen, niet in armoede, maar in weelde; niet in nood, maar tevreden; niet in vrees, maar in vrede; niet zwoegend, maar in rust; niet in pijn, maar in vreugde; niet in ziekte, maar in gezondheid; niet in duisternis, maar in het licht.

Theo
*) Vermoedelijk wordt hier het ego-sterven bedoelt, maar dat is een interpretatie mijnerzijds.

Zou de ziel zich sowieso niet bewust zijn van de stervelijkheid van het fysieke? Is het niet juist het menselijke ervaren wat het doel en de weg is van de Godsvonk op aarde?

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Het grootste deel van deze mystieke citaten kan ik volgen ("zien"), bij deze heb ik vraagtekens. Heeft de ziel een oordeel? Of wil zij in aanvang slechts ervaren?

Ego oordeelt normaliter. Je kan stellen dat de ziel (zijn) gaat oordelen als je ego zijn/haar wil niet langer volgt. Het oordeel (als in goed- of afkeuring van iets) zal zonder dat je wat hoeft te doen duidelijk worden

En verder een typisch persoonlijk vrouwendingetje ;) Hoezo is de Schepper een hij?

Vrouwendingetjes moet je niet aan een man vragen.

Zou de ziel zich sowieso niet bewust zijn van de stervelijkheid van het fysieke? Is het niet juist het menselijke ervaren wat het doel en de weg is van de Godsvonk op aarde?

De ziel komt niet tot leven in de ego-modus. Hij blijft verstopt zolang ego nog het hoogste woord voert. De egomens is gedoemd om met angst, vrees, armoede, ziekte en duisternis te leven. Een zelfverkozen gevangenis. Waar je uiteindelijk ook alleen zelf je zelf uit kan bevrijden.

[InX]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ego oordeelt normaliter. Je kan stellen dat de ziel (zijn) gaat oordelen als je ego zijn/haar wil niet langer volgt. Het oordeel (als in goed- of afkeuring van iets) zal zonder dat je wat hoeft te doen duidelijk worden

Oordelen of dragen c.q. aanvaarden?

Vrouwendingetjes moet je niet aan een man vragen.

Dat is de ontkenning van je vrouwelijke kanten :p

De ziel komt niet tot leven in de ego-modus. Hij blijft verstopt zolang ego nog het hoogste woord voert. De egomens is gedoemd om met angst, vrees, armoede, ziekte en duisternis te leven. Een zelfverkozen gevangenis. Waar je uiteindelijk ook alleen zelf je zelf uit kan bevrijden.

De ziel is er altijd waar leven is: de kunst is idd om de ziel de ruimte te geven, te bevrijden van angsten die voortkomen uit egogedoe. Freedom is just another word for nothing left to lose...
Bezieling is de (h)erkenning van de eenheid met de Bron. Zo binnen, zo buiten, zo boven, zo beneden....

Mooie citaten, tnx voor het plaatsen.

[Theo]

Oorspronkelijk geplaatst door InX

Oordelen of dragen c.q. aanvaarden?

Ik ervaar het als een andere werkelijkheid.
De ziel wijst de weg via het niet-willen, niet-doen.
Dat is het oordeel van de ziel.
Ik als persoon kan er 1000 meningen over hebben.
Die mogen er gewoon zijn, maar doen er verder niet zo toe.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Theo

Ik ervaar het als een andere werkelijkheid.
De ziel wijst de weg via het niet-willen, niet-doen.
Dat is het oordeel van de ziel.
Ik als persoon kan er 1000 meningen over hebben.
Die mogen er gewoon zijn, maar doen er verder niet zo toe.

Het verstand als ondersteuning ok; het verstand als meester, belachelijk...