Overtuigingen

[Esradha]

De meest hardnekkige overtuiging, die ik heb aangeleerd is, ik doe het toch fout.
Nu kreeg ik gisteren iets te horen, wat me weer dat gevoel gaf. In ieder geval dat ik niet het gewenste gedaan had. Terwijl de ander mij daarover niet ingelicht had. Hoe kan ik het dan weten? Die onmacht, frustratie en het onrechtvaardige maakten me boos en verdrietig. Hoe meer ik daarin meeging, hoe meer het me echter woedend kon maken.

Vanmorgen kreeg ik te horen dat ik het me veel te persoonlijk aantrek en het niet zo bedoeld was. De ander lijkt echter niet de impact van diens communicatie te beseffen. En vervolgens geeft het mij het gevoel het opnieuw fout te doen. Want ik maak het blijkbaar zelf allemaal groot.

Op een bepaalde manier doe ik dat ook. Ik weet dat ik mijn wereld zo kan ordenen dat deze overtuiging zichzelf bevestigd ziet. En dan denk ik, wat is dat toch met die overtuigingen? Wat is zo'n zinnetje nu helemaal? Het zijn maar ideeën, dit is niet hoe het leven bedoeld is. En toch kan ik mezelf er zo compleet gek mee maken en geeft het een pijn die diep in mijn ziel snijdt.

Goed en fout, wat zegt het nu?

Ik zie het en toch zie ik het niet.

Hoe haal je de angel uit de macht van ideeën?

[Nadje]

Vestig de aandacht op het gevoel in je. Besef dat dat het pijnlichaam is. Aanvaard dat het daar is. Ga er niet over nadenken. Je moet het voelen niet in denken laten veranderen. Oordeel en moraliseer niet. Ontleen er geen identiteit aan voor jezelf. Blijf aanwezig en blijf de waarnemer van wat er in je omgaat. Word je bewust van zowel de emotionele pijn als van "degene die waarneemt", de zwijgende toeschouwer. Dat is de macht van het Nu, de macht van je eigen bewuste aanwezigheid. Let op wat er dan gebeurt.

Tolle.

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Hoe haal je de angel uit de macht van ideeën?

Stel de proef op de som,

Je hebt NU doorzien waar de angel zit,(opzich genoeg).

Probeer anders deze visualisatie eens:

Trek bewust de angel eruit en zet de macht met zijn ideeën in een ballon en laat hem varen zie dat je dat doet en voel dan hoe het voelt.

Het is maar een "ideetje".

[Ogenblik-sem]

En ik heb weer 'n ander ideetje.
Door dat ideetje heb ik nooit meer iets fout gedaan en een ander ook niet.
(Ook ik was een 'alleen maar fouten-maker')

Maar dat zet ik hier niet neer..

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Op een bepaalde manier doe ik dat ook. Ik weet dat ik mijn wereld zo kan ordenen dat deze overtuiging zichzelf bevestigd ziet. En dan denk ik, wat is dat toch met die overtuigingen? Wat is zo'n zinnetje nu helemaal? Het zijn maar ideeën, dit is niet hoe het leven bedoeld is. En toch kan ik mezelf er zo compleet gek mee maken en geeft het een pijn die diep in mijn ziel snijdt.

Zo werkt dat inderdaad Es. Lijkt me een duidelijk verhaal.

[Esradha]

Het volgende beeld kwam bij mij op...

Het goed-fout idee is net een monster wat zich in mij vastklauwt. Soms weet ik een paar klauwen los te maken en gaat er weer wat licht doorheen schijnen. Maar zodra eentje zich weer vastklemt en ik daarin meega, is het monster net een bloedzuiger die groter en groter groeit en zich dieper en met meer klauwen vast zet. En hoe groter dat monster, hoe meer ik de neiging heb mezelf te gaan vertrappen.

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

En ik heb weer 'n ander ideetje.
Door dat ideetje heb ik nooit meer iets fout gedaan en een ander ook niet.
(Ook ik was een 'alleen maar fouten-maker')

Maar dat zet ik hier niet neer..

Maar O.K. dat ideetje alleen heeft waarschijnlijk geen invloed.
Het moet ook doorzien worden waarom dat helemaal niet mogelijk is dat JIJ of IK of wie dan ook fouten kan maken.

Uit je eigen verhaal zou je dat al kunnen helder kunnen zijn..

[Maria]

Oorspronkelijk geplaatst door Esradha

Het goed-fout idee is net een monster wat zich in mij vastklauwt. Soms weet ik een paar klauwen los te maken en gaat er weer wat licht doorheen schijnen. Maar zodra eentje zich weer vastklemt en ik daarin meega, is het monster net een bloedzuiger die groter en groter groeit en zich dieper en met meer klauwen vast zet.

Duidelijk. Je kijkt je er met afstand naar, je zegt dat het "jou" vastklauwt en dat het "je" soms lukt de klauwen los te maken. Je voelt dus een verschil tussen jou en dat monster. Mooi, die afstand.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Vestig de aandacht op het gevoel in je. Besef dat dat het pijnlichaam is. Aanvaard dat het daar is. Ga er niet over nadenken. Je moet het voelen niet in denken laten veranderen. Oordeel en moraliseer niet. Ontleen er geen identiteit aan voor jezelf. Blijf aanwezig en blijf de waarnemer van wat er in je omgaat. Word je bewust van zowel de emotionele pijn als van "degene die waarneemt", de zwijgende toeschouwer. Dat is de macht van het Nu, de macht van je eigen bewuste aanwezigheid. Let op wat er dan gebeurt.

Tolle.

Daar struikel ik vaak, die toeschouwer van mij die praat teveel.
Ik herken mijn gedachtencirkels en weet dat ik dan stop moet roepen.
Ik heb alleen nog moeite met wat ik na dat stop doe.

[Esradha]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Maar O.K. dat ideetje alleen heeft waarschijnlijk geen invloed.
Het moet ook doorzien worden waarom dat helemaal niet mogelijk is dat JIJ of IK of wie dan ook fouten kan maken.

Uit je eigen verhaal zou je dat al kunnen helder kunnen zijn..

Ik zie het en toch zie ik het niet.