|
Beginnend zelfonderzoek Wil ik weten 'wat' ik ben, of verblijven in 'wie' ik ben. |
|
Discussietools | Zoek in deze discussie | Weergave |
15 September 2012, 13:17 | #1 | |||||
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Neo Advaita *
Citaat:
Vanwege de Tony Parsons aanhang wilde ik wel eens weten wat Tony Parsons er over te zeggen had. Dit zijn mijn bevindingen. Tony Parsons, zo begrijp ik (en daar kan ik inkomen gezien de aard van zijn gedachtengoed) is dus een tegenstander van de onderscheiding van leringen als traditioneel, neo en pseudo. Voor degenen die niet de moeite nemen om het te lezen, traditioneel is de ware leer, neo is de verkeerd begrepen leer en pseudo is feitelijk iets wat er wel een beetje op lijkt, dat er naast gelegen heeft zeg maar, of als je het extreem wilt zien oplichting. Hij beargumenteerd dat met 'to give title to what is limitless', oftewel het is belachelijk om iets wat onbeperkt is te benoemen. Citaat:
Maar hij zegt dat het gevolg daarvan is dat de traditionele advaita gewoon opnieuw weer een ingeburgerde religie geworden is. Het staat dan als een soort van religie naast christendom en boeddhisme als een van de vele systemen van persoonlijke indoctrinatie die de eventuele spirituele vervulling beloven. Ik was ooit op het strand van Christchurch gezeten en las een boek met als titel Advaita toen er een priester (te zien aan zijn kleding) naast me kwam zitten en vroeg of dat Advaita nou een religie is en ik mijzelf hoorde antwoorden 'nee het is een ideologie'. Ik denk dat het woord ideologie de lading beter dekt dan religie of geloof. Ik weet niet wat Tony Parsons beoogd met deze bewering maar hij is zeker niet juist. Tony gaat verder en quote (uiteraard) een passage uit zijn eigen boek 'the open secret' om zijn visie te verduidelijken. Citaat:
Je zou op grond hier van kunnen stellen dat Tony Parsons wars is van het onder woorden brengen van de traditie van advaita. Oorspronkelijk werd de leer dan ook mondeling overgedragen van leraar op leerling en werd er wel eens een successor aangewezen voor de leerling om bij het verscheiden van de leraar zijn oor aldaar (verder) te luister te leggen. Je mag echter zeker in de tegenwoordige tijd van schriftelijke overdracht een gerede twijfel hebben over de juistheid van de gepresenteerde leer. Daar hebben we het hier dan ook over. Citaat:
Er hoeft geen sprake te zijn van fundamentele misconceptie wanneer de praktische uitvoering daarvan afwijkt. De weg er naar toe speelt zich nou eenmaal af in het duale. Echter ook hier heeft Parsons weer een puntje. Dat is wanneer de voorman, de leraar de ervaring een afgescheiden identiteit te zijn voed, maar degene die dat doet is juist weer die neo- en pseudoadvaita gedoe aanhanger. Degene die het niet heeft begrepen. Citaat:
Moet je dat dan maar ontkennen ? Ook hier heeft Tony Parsons toch weer een puntje, er schuilt een groot gevaar in het zoeken wanneer dat een bevestiging inhoud van wat je niet bent. Ga je op zoek naar de 'wie' je bent dan zul je wankelen maar ook bevestiging vinden in het idee die iemand te zijn. Wie is dan degene die zo stom is je daar te brengen ? Juist ja, wederom die neo- en pseudoadvaiters. |
|||||
15 September 2012, 13:17 | #2 | |||||||
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
Wat een negatieve connotie van de weldoende advaita leer. Maar Tony heeft een puntje... juist.. ook hier zijn er weer bedervers, de neo- en pseudoadvaitisten. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Citaat:
Er is een levensgroot verschil en het gevaar met jou geschriften is dat mensen je gaan geloven en volharden in de onmogelijkheid dat er iets gedaan kan worden. Wat je doet is mensen ontnemen wat ze vooralsnog (tot het tegendeel bewezen is) menen te zijn, namelijk handelende schepselen. Wat je predikt is ontkenning van het bestaan en de dualiteit die de scheppende kracht mogelijk maakt. Je kunt niet met droge ogen blijven beweren dat dat niet zo is. Het feit dat je hier en elders en ook boeken schrijft betekend dat je zelf geloofd dat verandering mogelijk is. Citaat:
Citaat:
Er zijn maar weinigen die dit plotselinge inzicht ten deel is gevallen en de vraag is of zo'n zelfzuchtig inzicht rond het leed waarin de wereld verwikkeld is wel kan bestaan wanneer je onderdeel uitmaakt van alles. Samengevat: Tony gooit het kind (traditionele advaita) met het badwater (neo- en pseudoadvaita) weg. Daarbij kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat hij, gezien zijn opvattingen, meer dan het kind nog het badwater aanhangt. Er zijn op bovenstaande link nog meer stukjes over Tony Parsons zijn opvatting over neo advaita te vinden. Als ik tijd heb zal ik me daar ook eens aan wagen. |
|||||||
17 September 2012, 16:05 | #3 |
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Het is jammer dat Tony Parsons een specifieke toon zet die weer bestreden moet worden.
Waarom ? Omdat het weg leid van waar je je mee bezig moet houden is het een omweg die onnodig veel energie en tijd kost. De dingen die er over gezegd kunnen worden moeten zich niet nestelen in je hoofd maar moeten door jou heen en je onmiddelijk verlaten, het is een onmiddelijk zien en anders kun je je er verre van houden. Wanneer je de neiging hebt het voor je zelf op te schrijven ben je al verkeerd bezig. Dat betekend niet dat als je het niet begrijpt omdat de woordkeus je niet welgevallig is dat je niet om andere woorden zou mogen vragen. |
17 September 2012, 16:05 | #4 | |||||||||
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
Citaat:
Het vragen van commentaar zal bedoeld zijn om tot een bepaald inzicht, de werkzaamheid van traditionele Advaita, te komen. Het beargumenteren van ideeën. Citaat:
Hoe breng je twee tegenstrijdige standpunten tot elkaar ? Door verdieping in elkaars denkbeelden, in dit geval door uit het absolute in het relatieve te komen en vice versa. Ik mag wel stellen, denk ik, dat Tony hier zelf is overgegaan tot het scheppen van twee, namelijk de zoeker en verlichting. Er is, wat mij betreft, alleen 'bestaan'srechtelijk sprake van dualiteit. Het kan niet anders dan middels onderscheiding tot ervaren te komen en al is die scheiding kunstmatig hij doet zich zo voor in onze ervaringswereld. We leven in een schijnbare wereld want die bestaat niet (ook niet in die van Tony, want er is geen twee), maar dat die niet bestaat is niet onze ervaring. Dus ook Tony moet voor zijn schepping uitgaan van de fictie, die, en dat kan niet bestreden worden, zich voordoet in Bewustzijn. Kortom we leven een vermeende wereld met een zoeker en verlichting, dualiteit pur sang maar we hebben geen andere keus dan onze (fictieve) ervaringen te leven. We kunnen er niet uit (zelfs de dood is fictie). Anders gezegd: In het duale, het bestaan, daarin waar we verkeren is er een ogenschijnlijke zoeker naar wat hij 'is'. Dat wat Tony zegt, zoekers op zoek naar verlichting is juist een uitgangspunt van neo advaitisten en niet van traditionele advaitisten. Dat het zoeken naar 'wat' je bent twee zou zijn is een misvatting omdat de zoeker uiteindelijk het gevondene blijkt te zijn. Nogmaals het duale bestaan is datgene waar we aan onderhevig zijn, het is een vermeende wereld en een vermeende tegenstelling. Dat betekend niet dat het er niet is, dat moet allemaal eerst nog maar blijken. Zeggen dat 'the open secret recognizes the relative as the absolute appearing and form as formless..' is een aanname een uitgangspunt dat nergens nog op gebasseerd is en derhalve niet als een geldig argument ingang kan vinden. Dus met een verkeerd conclussie 'And so, everything is already the unconditional expression of wholeness, including the belief that it isn?t.' is een verkeerde. Citaat:
Wanneer je bezig gaat aan 'what should be' is dat, zoals al vaker gezegd, het verkeerde uitgangspunt, het gaat niet om wording, het gaat (bij willen weten 'wat' je bent) om afleggen van hetgeen je niet bent. De Tony's onder ons willen dat maar niet begrijpen. Citaat:
Citaat:
Citaat:
Uitgaande van dat geloof, want dat heb je nou eenmaal, zoek je wanneer je geloof begint te wankelen naar datgene wat je werkelijk bent, dat lijkt me toch evident. Noem het, voor mijn part, een deel van bewustzijn dat naar het geheel zoekt maar lukraak stellen dat een deel het geheel niet kan kennen, al heb ik dat vaker gehoord, beschouw ik als dogma. Uit ervaring kan ik zeggen ik 'weet' en dat omvat alles. Maar Tony 'weet' niet en heeft zoiets als dit als conclusie in de kennissfeer op verkeerde gronden getrokken. Je moet daar aangekomen zijn om te 'weten' waar je het over hebt. Citaat:
Dat zou je dan moeten doen om redenen dat je persé wilt weten 'wat' je bent, niet om gelukkig of verlicht te raken, dat is maar bijkomstigheid. Dat is niet makkelijk hoor en om het je wat eenvoudiger te maken beveel ik aan om je strikt tot iets te houden wat je daarbij kan helpen. Om niet te vervallen in allerhande dwaalwegen zijn er wat hulpmiddelen als advies om je behulpzaam te zijn. Advaita is ook maar een hulpmiddel dat je uiteindelijk weg moet gooien. Citaat:
De vraag is alleen wat zoek je ? En inderdaad zoek je naar geluk, naar verlichting naar een onbekommerd leven dan heb je een ander uitgangspunt en ben je op weg naar verbetering in plaats van afleggen wat je niet bent. Dat versterkt je 'ik'beleving als een afgezonderde identiteit, idd. |
|||||||||
17 September 2012, 16:23 | #5 | ||||
Missionaris
Geregistreerd: 18 April 2010
Berichten: 275
|
Citaat:
Een 'persoon' kan ook nooit verlicht zijn, het verlicht zijn ver-ont-persoonlijkt juist dat zijn, de ik is er dan uit verdwenen. Om die reden is het juist helemaal niet aantrekkelijk om verlichting te willen, nagenoeg iedereen is juist met het tegenovergestelde bezig, het vinden van zichzelf. Parsons heeft een puntje dat dat het wonderbaarlijke zijn er is wanneer de schijnbare afscheiding is verdwenen, maar zoals zovelen heeft Tony over hoe het er uiteindelijk uitziet de mond vol maar geen enkele aanwijzing daar te komen. Het kan bij hem dan ook niet anders dan genade zijn. Het moet je haast wel toevallen, je hoeft niks te doen. Waar hebben we dat toch meer gehoord ? Citaat:
Wanneer je niet enigzins een richting bepaald gaat het denken zich ook maar verstrooien in niet ter zake doende details en verlies je je volledig in de verschijnselen. Advaita helpt je op het pad te blijven. Citaat:
Dat zal dan die trilling zijn, die zoals beweerd niet door uitwisseling van ideeën (wat dan wel ?) maar energetisch wordt gedeeld waarbij mij juist de onderliggende energetische energie zegt dat het achterdocht is. Hoe iets, niet zijnde een idee, gedeeld wordt als energetische trilling moet Tony of 'The Open Secret' me toch nog eens een keer uitleggen. Citaat:
|
||||