Tijd: droom of werkelijkheid?

[Dorje]

Het denkbeeldige ik had in het denkbeeldige vannacht een denkbeeldige droom, dat dat denkbeeldige ik hier en nu met de denkbeeldige jullie wil delen.

De droom:

Ik was een tekst aan het schrijven. Een vriend wou over mijn schouder meelezen, maar ik zei dat het privé was. "Ik ben iets aan het schrijven dat je niet zal begrijpen.", zei ik, "ik ben in mijn electronisch dagboek aan het schrijven over het niet bestaan van de tijd."
"Probeer het mij dan uit te leggen", vroeg mijn vriend.
"Ik zal proberen, maar het is niet gemakkelijk. Vanuit het standpunt van de diepe slaap, bestaat de tijd niet. In de diepe slaap, ben ik er niet, er is dan niemand die iets ervaart en dus is er geen tijd. Als de identificatie weg is, is de tijd weg. Hoewel het dus waar is dat tijd niet bestaat, is het wel niet juist om dit nu als wakkere persoon te beweren. Ik kan niet beweren dat tijd niet bestaat, want voor mij, de persoon is er wel degelijk een moment dat ik nu tegen je spreek en straks dat ik verder schrijf. Wat ik juist gezegd heb, is nu voorbij en wat ik nog ga zeggen moet nog komen in de tijd. Als persoon beleef ik, beleef jij dus wel degelijk tijd. De uitspraak "tijd bestaat niet" is echter waar, voor het alles is er enkel nu, een eindeloos nu, geen verleden, geen toekomst, geen tijd, echt niet."
Mijn vriend kijkt verbaasd. Ik ga verder: "Het is moeilijk te begrijpen, want we proberen dit te begrijpen als persoon. Maar als persoon kan je dit niet begrijpen, want voor die persoon bestaat de tijd zeer zeker. Deze persoon komt te laat op zijn afspraak als hij tijd als niet bestaand zou zien. Zolang er dus persoon is, is tijd dus wel degelijk belangrijk. En zolang we leven (nog niet gestorven zijn) is er nog persoon. Behalve in de diepe slaap, daar is geen persoon, daar is geen tijd.
En als de persoon er is, kan wel gezien worden dat dit denkbeeldig is, en dus ook de tijd denkbeeldig is. Maar dit zien brengt de persoon niet tot een einde. De persoon gaat gewoon door in zijn tijd. Tijd bestaat, is dus waar voor de persoon, tijd bestaat niet, is waar voor het zien dat de persoon denkbeeldig is. Maar zolang persoon en zien dat deze persoon denkbeeldig is nog gelijktijdig zijn, zijn beiden uitspraken waar."
Mijn vriend keek puzzelend, maar knikte toch begrijpend en ik was blij dat hij het toch een beetje leek te gebrijpen.

En toen stopte de droom en viel ik van de ene denkbeeldigheid in de andere, maar puzzelend knikte ik, ik had tenminste begrepen dat ik het niet kon begrijpen. Bedankt andere denkbeeldige ik om de poging het toch proberen uit te leggen aan uw denkbeeldige vriend, ik.

[NN]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het denkbeeldige ik had in het denkbeeldige vannacht een denkbeeldige droom, dat dat denkbeeldige ik hier en nu met de denkbeeldige jullie wil delen.

De droom:

Ik was een tekst aan het schrijven. Een vriend wou over mijn schouder meelezen, maar ik zei dat het privé was. "Ik ben iets aan het schrijven dat je niet zal begrijpen.", zei ik, "ik ben in mijn electronisch dagboek aan het schrijven over het niet bestaan van de tijd."
"Probeer het mij dan uit te leggen", vroeg mijn vriend.
"Ik zal proberen, maar het is niet gemakkelijk. Vanuit het standpunt van de diepe slaap, bestaat de tijd niet. In de diepe slaap, ben ik er niet, er is dan niemand die iets ervaart en dus is er geen tijd. Als de identificatie weg is, is de tijd weg. Hoewel het dus waar is dat tijd niet bestaat, is het wel niet juist om dit nu als wakkere persoon te beweren. Ik kan niet beweren dat tijd niet bestaat, want voor mij, de persoon is er wel degelijk een moment dat ik nu tegen je spreek en straks dat ik verder schrijf. Wat ik juist gezegd heb, is nu voorbij en wat ik nog ga zeggen moet nog komen in de tijd. Als persoon beleef ik, beleef jij dus wel degelijk tijd. De uitspraak "tijd bestaat niet" is echter waar, voor het alles is er enkel nu, een eindeloos nu, geen verleden, geen toekomst, geen tijd, echt niet."
Mijn vriend kijkt verbaasd. Ik ga verder: "Het is moeilijk te begrijpen, want we proberen dit te begrijpen als persoon. Maar als persoon kan je dit niet begrijpen, want voor die persoon bestaat de tijd zeer zeker. Deze persoon komt te laat op zijn afspraak als hij tijd als niet bestaand zou zien. Zolang er dus persoon is, is tijd dus wel degelijk belangrijk. En zolang we leven (nog niet gestorven zijn) is er nog persoon. Behalve in de diepe slaap, daar is geen persoon, daar is geen tijd.
En als de persoon er is, kan wel gezien worden dat dit denkbeeldig is, en dus ook de tijd denkbeeldig is. Maar dit zien brengt de persoon niet tot een einde. De persoon gaat gewoon door in zijn tijd. Tijd bestaat, is dus waar voor de persoon, tijd bestaat niet, is waar voor het zien dat de persoon denkbeeldig is. Maar zolang persoon en zien dat deze persoon denkbeeldig is nog gelijktijdig zijn, zijn beiden uitspraken waar."
Mijn vriend keek puzzelend, maar knikte toch begrijpend en ik was blij dat hij het toch een beetje leek te gebrijpen

En toen stopte de droom en viel ik van de ene denkbeeldigheid in de andere, maar puzzelend knikte ik, ik had tenminste begrepen dat ik het niet kon begrijpen. Bedankt andere denkbeeldige ik om de poging het toch proberen uit te leggen aan uw denkbeeldige vriend, ik.

Deze denkbeeldige droom is totaal beeldigdenkend gebrepen en verstaan :)

(Ik raakte per ongeluk een toets en hiermee verdween een stuk tekst volgend op deze eerste zin die ik niet kan terughalen of herschrijven, sommige dingen verschijnen eenmalig...niets aan te doen...die dingen gebeuren...)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het denkbeeldige ik had in het denkbeeldige vannacht een denkbeeldige droom, dat dat denkbeeldige ik hier en nu met de denkbeeldige jullie wil delen.

De droom:

Ik was een tekst aan het schrijven. Een vriend wou over mijn schouder meelezen, maar ik zei dat het privé was. "Ik ben iets aan het schrijven dat je niet zal begrijpen.", zei ik, "ik ben in mijn electronisch dagboek aan het schrijven over het niet bestaan van de tijd."
"Probeer het mij dan uit te leggen", vroeg mijn vriend.
"Ik zal proberen, maar het is niet gemakkelijk. Vanuit het standpunt van de diepe slaap, bestaat de tijd niet. In de diepe slaap, ben ik er niet, er is dan niemand die iets ervaart en dus is er geen tijd. Als de identificatie weg is, is de tijd weg. Hoewel het dus waar is dat tijd niet bestaat, is het wel niet juist om dit nu als wakkere persoon te beweren. Ik kan niet beweren dat tijd niet bestaat, want voor mij, de persoon is er wel degelijk een moment dat ik nu tegen je spreek en straks dat ik verder schrijf. Wat ik juist gezegd heb, is nu voorbij en wat ik nog ga zeggen moet nog komen in de tijd. Als persoon beleef ik, beleef jij dus wel degelijk tijd. De uitspraak "tijd bestaat niet" is echter waar, voor het alles is er enkel nu, een eindeloos nu, geen verleden, geen toekomst, geen tijd, echt niet."
Mijn vriend kijkt verbaasd. Ik ga verder: "Het is moeilijk te begrijpen, want we proberen dit te begrijpen als persoon. Maar als persoon kan je dit niet begrijpen, want voor die persoon bestaat de tijd zeer zeker. Deze persoon komt te laat op zijn afspraak als hij tijd als niet bestaand zou zien. Zolang er dus persoon is, is tijd dus wel degelijk belangrijk. En zolang we leven (nog niet gestorven zijn) is er nog persoon. Behalve in de diepe slaap, daar is geen persoon, daar is geen tijd.
En als de persoon er is, kan wel gezien worden dat dit denkbeeldig is, en dus ook de tijd denkbeeldig is. Maar dit zien brengt de persoon niet tot een einde. De persoon gaat gewoon door in zijn tijd. Tijd bestaat, is dus waar voor de persoon, tijd bestaat niet, is waar voor het zien dat de persoon denkbeeldig is. Maar zolang persoon en zien dat deze persoon denkbeeldig is nog gelijktijdig zijn, zijn beiden uitspraken waar."
Mijn vriend keek puzzelend, maar knikte toch begrijpend en ik was blij dat hij het toch een beetje leek te gebrijpen.

En toen stopte de droom en viel ik van de ene denkbeeldigheid in de andere, maar puzzelend knikte ik, ik had tenminste begrepen dat ik het niet kon begrijpen. Bedankt andere denkbeeldige ik om de poging het toch proberen uit te leggen aan uw denkbeeldige vriend, ik.

Mooi verhaal; maar niets belet ons om al in het huidige bestaan de tijdloosheid te ervaren...
Alles wat geboren wordt, levende wezens, ideeën, theoriën... leeft zijn leven van alfa tot omega, en sterft...
Het wonder zit hem niet tussen alfa en omega, waar we kunnen zeggen dat alles, plus minus, wetmatig en tijdsgebonden is vastgelegd... Maar de vernieuwing, de schepping zit hem tussen omega en alfa en indien we in staat zijn om die tijd, bewust en zelfs onbewust, te rekken, heeft op die momenten de tijd geen enkele vat op ons...

[NN]

Als ik deze droom lees gaat het over: denkbeeldige (?) gelijktijdigheid
Het tegelijkertijd samenvallen van bestaande tijd en niet bestaande tijd is misschien wel tijdloos te noemen...
?????????????????

[NN]

Een droom wil doorgaans in de eerste plaats iets duiden aan de dromer zelf.

Dorje, wat vertelt deze droom aan jou?
Zou de droom misschien een verwijzing/vervolg kunnen zijn naar/van het gesprek wat je hier laatst had met Looro?
Zie maar of je wilt antwoorden...het is 'jouw' droom...

Dank voor het plaatsen!

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Mooi verhaal; maar niets belet ons om al in het huidige bestaan de tijdloosheid te ervaren...

Ja hoor, het was dan ook maar een droom ;)

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Alles wat geboren wordt, levende wezens, ideeën, theoriën... leeft zijn leven van alfa tot omega, en sterft...
Het wonder zit hem niet tussen alfa en omega, waar we kunnen zeggen dat alles, plus minus, wetmatig en tijdsgebonden is vastgelegd... Maar de vernieuwing, de schepping zit hem tussen omega en alfa en indien we in staat zijn om die tijd, bewust en zelfs onbewust, te rekken, heeft op die momenten de tijd geen enkele vat op ons...

Hmm... tijd rekken om te ontsnappen aan de tijd?

Ik zie het eerder zo: als je naar de dingen kijkt vanuit een denkbeeldig persoon, dan zie je tijd. Als zien vanuit het alles, is er enkel nu.

Wat ik het interessants vond aan de droom is dat het, voor mijn denkbeeldigheid althans, verwijst naar twee niveaus. Een persoonlijk niveau waarin tijd "echt lijkt te bestaan" en een onpersoonlijk niveau waarin "tijd niet bestaat". De uitspraak "tijd bestaat niet" is dus enkel geldig vanuit dat tweede niveau, wat ik voor mezelf vaak omschrijf als het absolute niveau. "Tijd bestaat niet" is een absolute waarheid, maar bekeken vanuit het standpunt van een persoon (een denkbeeld waarmee geïdentificeerd wordt), klopt die uitspraak niet, tenzij dat die persoon de denkbeeldigheid van zichzelf inziet en dan nog...

Stel dat "ik" door en door inzie dat ik denkbeeldig ben, stopt die "ik" dan?

Stopt de persoon van de wijze die wij, denkbeeldige ikjes (denkbeeldig) kunnen waarnemen in tijd en ruimte, als de wijze heeft ingezien dat alles, inclusief hemzelf illusie is?

De wijze doorziet de denkbeeldigheid, en is er dus niet meer door bepaald, maar wil die wijze een vliegtuig nemen om in Amerika te gaan spreken over die tijdloosheid, zou deze niet op tijd moeten zijn om zijn vliegtuig te halen?

Het vliegtuig nemen bevindt zich tussen alpha en omega, en inderdaad, daar ligt het wonder niet, volgens mij ook niet tussen omega en alpha, hoewel het een mooi beeld is, het wonder is dat er geen omega en alpha vandoen is, dat alles is, nu, tijdloos. Het is maar een denkbeeldigheid die zich afsplitst van dit alles, die dat wat niet op te delen is, in één beweging verder gaat opdelen, ook in tijd, zodat alpha en omega verschijnen, ervaren worden als een beweging in tijd.

Het vliegtuig nemen (woordsprekelijk) is dat wat wij ook hier doen, wij bewegen ons naar een forum om ons uit te drukken over tijdloosheid (gelukkig hoeven we wel niet op tijd te zijn ), we doen dit tussen de aplha en de omega met de denkbeeldigheid van onze persoon. Deze persoon hier heeft dit onderwerp gisteren begonnen. De persoon die spreekt over aplha en omega is hier vandaag op verder gegaan. Tijd lijkt dus toch wel te bestaan, voor deze denkbeeligheden, maar denkbeeldig zijn we het er toch over eens dat tijd eigenlijk niet bestaat en dat daar het wonder ligt, in de tijdloosheid.

Nu twijfel ik wel, misschien zijn we het daar toch niet over eens?

Ochja, eens zijn of niet, doet zich toch maar voor tussen alpha en omega, en wij zijn daar niet door bepaald.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door NN

Een droom wil doorgaans in de eerste plaats iets duiden aan de dromer zelf.

Dat is waar , maar ik doe meestal niet aan droomduiding, ik haalde de droom gewoon aan om het over tijdloosheid te kunnen hebben.

Oorspronkelijk geplaatst door NN

Dorje, wat vertelt deze droom aan jou?
Zou de droom misschien een verwijzing/vervolg kunnen zijn naar/van het gesprek wat je hier laatst had met Looro?
Zie maar of je wilt antwoorden...het is 'jouw' droom...

Deze droom vertelt mij niets, het geeft weer waar de geest mee bezig is, dat is alles. Het mooie voor mij was dat het in de duidelijke denkbeeldigheid (de droom) ging over denkbeeldigheid. Zo'n beetje als die Russische poppetjes die in elkaar zitten. In elk poppetje zit weer een ander poppetje... eindeloos...

Oorspronkelijk geplaatst door NN

Het tegelijkertijd samenvallen van bestaande tijd en niet bestaande tijd is misschien wel tijdloos te noemen...

Bingo!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ja hoor, het was dan ook maar een droom ;)



Hmm... tijd rekken om te ontsnappen aan de tijd?

Dat is niet tijd rekken om te ontsnappen aan de tijd; dat is gewoon niet beginnen aan de tijd; het eeuwige nu zo je wil, maar ik weet niet of je je op dat moment bezighoudt met het denkbeeldige 'nu'.
Misschien een beetje ver gezocht; maar toch...
Je staat op het punt om een orgasme te krijgen; het toppunt van zijn, en je houdt de kracht om een orgasme te krijgen vast...

Ik zie het eerder zo: als je naar de dingen kijkt vanuit een denkbeeldig persoon, dan zie je tijd. Als zien vanuit het alles, is er enkel nu.

Wel vanuit de persoon, niet persoon, maar het blijft toch persoonlijk. Ik ontleed liever de tijd zelf, die wij hier te veel als een vaststaand en onveranderlijk gegeven zien. Zo is in onze beleving de afstand tussen twee tijdstippen niet altijd dezelfde. Soms vliegt de tijd en op andere momenten kan een minuut een eeuwigheid duren. Zo blijkt voor een vlieg een mensenseconde veel langer te duren. Wetenschappelijk en objectief ligt alles vast; maar zo objectief is alles niet.
Maar inderdaad vanop afstand, vanuit een ander perspectief kijken kan ook al veel veranderen. Tot wat zijn wij in staat om te zien? Want dikwijls doorzien wij niet omdat wij onszelf niet toelaten om verder te kijken dan onze neus lang is, ook al zou het enkel in verbeelding zijn.

Wat ik het interessants vond aan de droom is dat het, voor mijn denkbeeldigheid althans, verwijst naar twee niveaus. Een persoonlijk niveau waarin tijd "echt lijkt te bestaan" en een onpersoonlijk niveau waarin "tijd niet bestaat". De uitspraak "tijd bestaat niet" is dus enkel geldig vanuit dat tweede niveau, wat ik voor mezelf vaak omschrijf als het absolute niveau. "Tijd bestaat niet" is een absolute waarheid, maar bekeken vanuit het standpunt van een persoon (een denkbeeld waarmee geïdentificeerd wordt), klopt die uitspraak niet, tenzij dat die persoon de denkbeeldigheid van zichzelf inziet en dan nog...

Stel dat "ik" door en door inzie dat ik denkbeeldig ben, stopt die "ik" dan?

Stopt de persoon van de wijze die wij, denkbeeldige ikjes (denkbeeldig) kunnen waarnemen in tijd en ruimte, als de wijze heeft ingezien dat alles, inclusief hemzelf illusie is?

De wijze doorziet de denkbeeldigheid, en is er dus niet meer door bepaald, maar wil die wijze een vliegtuig nemen om in Amerika te gaan spreken over die tijdloosheid, zou deze niet op tijd moeten zijn om zijn vliegtuig te halen?

Het vliegtuig nemen bevindt zich tussen alpha en omega, en inderdaad, daar ligt het wonder niet, volgens mij ook niet tussen omega en alpha, hoewel het een mooi beeld is, het wonder is dat er geen omega en alpha vandoen is, dat alles is, nu, tijdloos. Het is maar een denkbeeldigheid die zich afsplitst van dit alles, die dat wat niet op te delen is, in één beweging verder gaat opdelen, ook in tijd, zodat alpha en omega verschijnen, ervaren worden als een beweging in tijd.

Het vliegtuig nemen (woordsprekelijk) is dat wat wij ook hier doen, wij bewegen ons naar een forum om ons uit te drukken over tijdloosheid (gelukkig hoeven we wel niet op tijd te zijn ), we doen dit tussen de aplha en de omega met de denkbeeldigheid van onze persoon. Deze persoon hier heeft dit onderwerp gisteren begonnen. De persoon die spreekt over aplha en omega is hier vandaag op verder gegaan. Tijd lijkt dus toch wel te bestaan, voor deze denkbeeligheden, maar denkbeeldig zijn we het er toch over eens dat tijd eigenlijk niet bestaat en dat daar het wonder ligt, in de tijdloosheid.

Nu twijfel ik wel, misschien zijn we het daar toch niet over eens?

Ochja, eens zijn of niet, doet zich toch maar voor tussen alpha en omega, en wij zijn daar niet door bepaald.

Denkbeeldigheid doorzien wordt hier dikwijls afgedaan als het ophouden van het 'ik', de tijd, ons verbeelde mensheid...
Een leeuw heeft geen denkbeeldigheid en bestaat toch, of niet???
De materiële wereld heeft geen denkbeeldigheid en bestaat toch en heeft zelfs een miljoenen jaren verleden achter zich, of niet???
Onze menselijke denkbeeldigheid doorzien is voor mij niet het einde van het ik, want voor mij is mijn 'ik' het gevolg van een eeuwenlange evolutie voortgebracht door het Zijn... en dat Zijn moet geleefd worden. Niet volgens onze bekrompen menselijke waarden, die inderdaad totaal denkbeeldig tot stand zijn gekomen... en die ik liefst van al zo vlug mogelijk doorzie...

Maar eens dat doorzien, dan begint pas het echte leven...

[NN]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is waar , maar ik doe meestal niet aan droomduiding, ik haalde de droom gewoon aan om het over tijdloosheid te kunnen hebben.
Deze droom vertelt mij niets, het geeft weer waar de geest mee bezig is, dat is alles.

Okay :)

Het mooie voor mij was dat het in de duidelijke denkbeeldigheid (de droom) ging over denkbeeldigheid. Zo'n beetje als die Russische poppetjes die in elkaar zitten. In elk poppetje zit weer een ander poppetje... eindeloos...

Zoals...het spiegelend herhalen van het Droste-effect, zoals lemniscaat, zoals eeuwigdurende tijdloosheid...zoals de gulden snede...zoals...
En dit alles in denkbeeldigheid...kweetniethoor...ergens mist een link...

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dat is niet tijd rekken om te ontsnappen aan de tijd; dat is gewoon niet beginnen aan de tijd; het eeuwige nu zo je wil, maar ik weet niet of je je op dat moment bezighoudt met het denkbeeldige 'nu'.
Misschien een beetje ver gezocht; maar toch...
Je staat op het punt om een orgasme te krijgen; het toppunt van zijn, en je houdt de kracht om een orgasme te krijgen vast...

Ik begrijp je wel (denk ik). Mooi beeld, dat is pure tantra en ja, tantra is het leven gebruiken op weg naar realisatie. Mooi.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Denkbeeldigheid doorzien wordt hier dikwijls afgedaan als het ophouden van het 'ik', de tijd, ons verbeelde mensheid...

Dat klopt, en ik ben het met je eens, dat is ook niet waar, dat is maar één kant van de waarheid.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Een leeuw heeft geen denkbeeldigheid en bestaat toch, of niet???

De denkbeeldigheid zit er in dat in absolute zin... pfffff... hoe moet je dat uitdrukken... er gewoon zijn is, geen leeuw onderscheiden uit het geheel, geen wereld vol afgescheiden materiële objecten, gewoon DAT (zoals er soms naar verwezen wordt). Er is gewoon eenheid, of beter gezegd niet-tweeheid. Een leeuw gaan afscheiden uit dit geheel gebeurt door een ik dat zich ook afgescheiden heeft uit dit geheel, en daar in zit de denkbeeldigheid (denkbeeldig vanuit het standpunt van het geheel), echt beleefd vanuit het standpunt van de afgescheidenheid.

Jouw visie lijkt (maar ik kan altijd mis zijn) meer die van de tantra, maar ook de tantra, hoewel hier het leven in zijn volheid gevierd wordt, benut wordt, wordt het ook als illusie gezien, maar in de zin van: als het dan toch illusie is, waarom het dan niet gewoon gebruiken in de zelfrealisatie. Niet ontkennen, maar ten volle beleven!

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De materiële wereld heeft geen denkbeeldigheid en bestaat toch en heeft zelfs een miljoenen jaren verleden achter zich, of niet???

Zo beleef ik dit ja, "ik" in mijn afgescheiden beleving. Ik ga dit niet ontkennen, je hebt volkomen gelijk, maar zij die beweren dat deze materiële wereld niet bestaat, dat die miljoenen jaren van verleden niet bestaat, hebben ook gelijk, tenminste als zij spreken vanuit het zien vanuit het absolute zijn en niet als zij dit doen als persoon die denkt geen persoon te zijn.

Het is erg laf van mij, ik weet het, maar ik kan niet anders als zeggen dat dit erg moeilijk te omschrijven is. Ik wil mij echter niet verbergen achter zo'n statement, dat het te moeilijk is om te verwoorden en er dus maar over te zwijgen.

Waarom houdt men de kracht van het orgasme vast? Juist opdat de persoonlijke beleving het niet meer zou kunnen houden, de afgescheidenheid doorboort wordt en uiteenspat in de eenheid, vanuit die eenheid gezien is het waar dat jij niet bestaat, de leeuw niet bestaat, de geschiedenis niet bestaat... en als de afgescheidenheid dan terug op de voorgrond treed, de persoon weer wordt beleefd, dan is er Weten dat er van dit alles in absolute zin niets aan is, en wordt de denkbeeldigheid ervan doorzien.

Je kiest er voor om volledig samen te vallen met het leven en zo de denkbeeldigheid ervan te doorzien, of je kies ervoor om de denkbeeldigheid te doorzien en zo het leven in zijn volledigheid (eenheid) te realiseren.

Wat hier zelden wordt gezien, en wat tot zoveel misverstand aanleiding is, is dat beiden wegen naar zelfrealisatie zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Onze menselijke denkbeeldigheid doorzien is voor mij niet het einde van het ik,

Voor mij ook niet.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

want voor mij is mijn 'ik' het gevolg van een eeuwenlange evolutie voortgebracht door het Zijn...

Dit klopt voor mij niet, maar het zal aan de interpretatie van de woorden liggen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

en dat Zijn moet geleefd worden.

Absoluut. In dat filmpje gepost door Rob is er ook ergens een uitspraak: "Je komt als iemand, niet als niemand", en dat wordt best zo volledig mogelijk beleefd, geleefd!

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Niet volgens onze bekrompen menselijke waarden, die inderdaad totaal denkbeeldig tot stand zijn gekomen... en die ik liefst van al zo vlug mogelijk doorzie...

Dat is een andere soort denkbeeldigheid (een denkbeeldigheid binnen de denkbeeligheid, denkbeeldigheid kent vele lagen, de Russische poppetjes gaan aan het dansen...) dan de denkbeeldigheid van de persoon wat doorzien wordt.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Maar eens dat doorzien, dan begint pas het echte leven...

Volledig met je eens!
Op naar het volgende orgasme... (ahum, wel ophouden hee).