De misvatting

[Laurens]

Bevrijding is er altijd, want er is geen "ik" dat verlicht of "bevrijd" kan worden / zijn.

Dat is hetgeen er lukraak wordt na gekraaid 'er is geen ik'.
Er is een 'ik' zolang er nog geloof is iets te kunnen doen. Dus je moet het eigenlijk omkeren, er is geloof in ik, een entiteit derhalve die meent iets te kunnen doen.

Dat is de betekenis van de uitspraak 'uw geloof heeft u gered'.
Het geloof ergens in maakt alles mogelijk, ook het bestaan van een 'ik'. En zo zit bij een spiritueel en historische figuur heel erg vaak een betekenisvolle uitspraak die je pas kun zien wanneer het 'ik' niet meteen de boventoon voert en alles op zichzelf betrekt.

Maar nou wordt het wel knap lastig als "ik" niet verlicht of volledig bevrijd kan zijn van lijden en onwetendheid!
"Wie" dan wel?

Met een vooronderstelling (zonder dat gedegen onderzocht te hebben) dat het ik niet bestaat zit je natuurlijk meteen in een impasse. De bevrijding zit hem in het ont' dekken van het bestaan van 'ik', wat er niet is kan niet lijden. Het lijden heeft geen gastheer die dat overkomt.

Tony Parsons: There is No I and Nothing Ever Happens - YouTube.

Neo advaitisten zoals Tony Parsons nakraaien heeft natuurlijk geen enkele zin. Neo advististen zijn rationeel gerealiseerden, ze hebben in de keuken gekeken van degen die de weg gegaan zijn en nemen hun bevindingen als uitgangspunt. Ze hebben dus niks onderzocht en geen betekenisvolle ontdekkingen gedaan. Dan krijg je kreten als 'er is geen ik' of 'je hoeft niks te doen je bent het al. De grote vraag rijst waarom je dan nog probeert volle zalen te trekken en boeken te schrijven.

Oorspronkelijk geplaatst door Gemini

Tony Parsons is a contemporary spiritual teacher whose teachings have been categorized under the umbrella term "Neo-Advaita". However, the term "Neo-Advaita" is often used with a negative connotation by those who adhere to more traditional Advaita Vedanta.

Key Points about Tony Parsons and Neo-Advaita:
Radical Departure: Parsons' teachings represent a significant departure from traditional Advaita, emphasizing direct realization and questioning the need for practices like meditation.
Criticism and Controversy: His approach has been met with both enthusiasm and criticism, with some considering his teachings to be a shortcut or oversimplification of Advaita.
Core Ideas: Parsons often emphasizes the inherent freedom and completeness of the individual, questioning the validity of the concept of a separate self.
Direct Pointer: His teachings are often characterized as pointing directly to the nature of reality, bypassing intellectual understanding.

Precies en zo 'werkt' dat dus niet, het worden passieve aannames, de realisatie is intellectueel.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Boeddhisme is wat minder populistisch simplistisch. Het ontkent het zich voordoen van dat "ik" met al zijn neigingen en verslavingen niet.
Het ontkent dan ook niet dat zulke neigingen en verslavingen kunnen uitdoven en dat het zich voordoende "ik" en hoe er mee omgegaan wordt hier wel degelijk een rol in speelt.

Door het 'ik' niet gedegen onder de loep te nemen kom je er dus evenmin.

De meest directe weg hiertoe is dat het zich voordoende "ik" wordt gezien als zich voordoend, maar zonder dat het een op zichzelf bestaand iets of iets onveranderlijk vast zou zijn. Dit populistisch vertalen naar "er is helemaal geen ik en niets dat zich voordoet, ook niet zo'n "ik", is een vrijgeleide om dat zich voortdoende "ik" zichzelf ongebreideld te blijven uitleven en zich daardoor juist in stand te houden. Het heeft dus een tegengesteld effect op vlak van bevrijding.

Het idee aannemen dat er geen "ik" is, of het ervaren hiervan in een bepaalde setting, kan inderdaad wel iets bevrijdend hebben, voelbaar en daarom juist zo populair. Maar dit is een schijnbevrijding, tijdelijk en erg egoïstisch. Het is als het ware een dissociëren van dat zich voordoende "ik" en er geen verantwoordelijkheid meer voor opnemen. Dat zich voortdoende "ik" gaat dan ongebreideld verder met te doen waar het toe geconditioneerd is te doen, zoals mensen lastig vallen, uitdagen, treiteren, beroep doen op andermans woorden om de eigen, vage ervaring van zulks een bevrijding kracht bij te zetten voor zichzelf.

Dat is wat Dorje hier op dit forum ervaren heeft maar omdat hij het gevraagde onderzoek niet doet maar er over blijft declameren heeft hij niks anders in handen dan zijn ervaringen. Forumleden die niet komen voor gedegen zelfonderzoek zijn er hier ook en inderdaad door hier deel te nemen versterken ze hun ego. Door het praktiseren van gedegen zelfonderzoek weet je daar door heen te kijken maar dan moet je het nog wél doen. Leuteren ergens over gaat je niet helpen.

De connotatie van de woorden 'lastig vallen' 'uitdagen' treiteren' is dat het een negatieve gewaarwording is, iets wat je niet behoort te doen. Altijd wordt er daarbij dan naar de andere kant gekeken, zelden of nooit kijkt de ontvanger naar de reden waarom hij dat zo negatief oppakt en of datgene wat die weerstand oproept wel eens het eigen ego zou kunnen zijn dat er in opstand komt. Hetgeen vrijwel altijd het geval is en aantoont dat het ego stevig in het zadel is verankerd.

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Hiermee zeg je in feite dus dat Tony Parsons' talks niet deugen, want uiteindelijk een tegenovergesteld effect op vlak van bevrijding.
Nou, er zullen een heleboel mensen zijn die het niet met je eens zijn, o.a. onze Vlaamse landgenoot Jan Kerschot.

Dat is precies datgene wat je er mee kunt, het wel of niet er mee eens zijn.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

1. De dood is geen einde, maar eerder een bevrijding van de illusie van een afzonderlijk zelf. Het is een terugkeer naar de bron, naar het bewustzijn waaruit alles voortkomt.
   
   
2. Het 'ik' dat we ervaren is een illusie, een verzameling van gedachten en percepties. Wanneer het lichaam sterft, verdwijnt deze illusoire identiteit.
   
   
3. De enige werkelijkheid is de absolute realiteit (God), het bewustzijn zelf (God). Dit bewustzijn is oneindig, onveranderlijk en bestaat altijd.
   
   
4. Er is geen hemel of hel. Dit zijn slechts mentale constructies die dienen om mensen te controleren.
   
   
5. Ook de anderen zijn de hel niet, daarmee verwijzend naar Jean-Paul Sartre, de filosoof die beroemd werd met de uitspraak "De hel, dat zijn de anderen". De individuele vrijheid en verantwoordelijkheid van de mens wordt niet bedreigd door de aanwezigheid van anderen. Dat is nonsens
   
   
6. Anderen, "de wereld", is er om ons te helpen te ontwaken. De wereld is niet tegen jou.
   
   
7. Bevrijdt je van je eigen lijden in jouw eigen denken (stap uit de slachtofferrol) en wordt een / het licht in de wereld....

[Darsho]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

God is het absolute. God is een woord voor wat is, een woord voor realiteit. Vereniging met het absolute is het ultieme doel van de spirituele zoektocht.
Door de illusie van het zelf te doorzien, kunnen we ons verenigen met het absolute, het oneindige bewustzijn dat alles doordringt.

Wat houdt deze illusie in?

• Het 'ik': een mentale constructie: Het 'ik' dat we ervaren, is geen statisch, onafhankelijk wezen. Het is eerder een voortdurend veranderende verzameling van gedachten, gevoelens, herinneringen en percepties. Dit 'ik' wordt gevormd door onze ervaringen, cultuur en opvoeding.

• Geen aparte entiteit: Het 'ik' is niet gescheiden van de rest van de werkelijkheid. Het is verstrengeld met alles wat er is. Het gevoel van een afzonderlijk 'ik' is een illusie, een soort optische illusie van het bewustzijn.

• Vergelijking met een droom: Ik vergelijk het 'ik' vaak met een personage in een droom. In een droom lijkt het personage een eigen leven te leiden, maar wanneer we wakker worden, realiseren we ons dat het personage nooit echt heeft bestaan. Op dezelfde manier is het 'ik' een tijdelijke illusie binnen het grotere bewustzijn.

Waarom is het belangrijk om deze illusie te doorzien?

• Bevrijding van lijden: Het gevoel van een afzonderlijk 'ik' is de wortel van veel menselijk lijden. Wanneer we ons identificeren met ons 'ik', zijn we kwetsbaar voor angst, verdriet, woede en andere negatieve emoties. Door te beseffen dat het 'ik' een illusie is, kunnen we ons bevrijden van deze lijden.

Ons gevoel van een vaststaande, individuele identiteit is een misvatting. Door deze illusie te doorzien, kunnen we een dieper niveau van bewustzijn bereiken en ware vrijheid ervaren.

Maar ik zal het allemaal maar beter tegen de eenden in het park gaan vertellen, die verstaan mij misschien want zijn niet geconditioneerd!

[Renoir]

[Laurens]

Maar ja, Laurens heeft natuurlijk niet het talent van een Wolter Keers en Alexander Smit, twee gidsen op het pad naar zelfrealisatie in wiens lijn zijn forum wel ligt volgens hem. Zij hebben vele spirituele zoekers geholpen bij het verkennen van hun eigen bewustzijn en het bereiken van een diepere persoonlijke realisatie.

Ik ga er van uit dat je belangstelling al is gewekt wanneer je hier komt. Keers en Smit zijn feitelijk ook maar gewoon boodschappenjongens van het Zijn, op een zelfde wijze als Jan foudraine de boodschapenjongen van Osho was. Ze hoeven niet herdacht te worden, de namen doen er helemaal niet toe, hoe kunnen namen nou belangrijk zijn voor 'wat' je bent 'het Zelf'? Alleen voor het kleine zelf is het belangrijk uit wiens mond iets afkomstig is (waaraan dan tevens is te herkennen hoe ver ze nog ego georienteerd zijn, want ego's zijn van de zelfverering).
Die toelichting van Keers en Smit kun je achter je laten nu je de hoofdlijnen al wel zo'n beetje kent. Bij Nisargadatta hielden sommigen het na een half uur wel gezien, terwijl anderen daar maanden, zoniet jaren rondhingen. Krukken moet je aan de wilgen hangen als ze hun dienst hebben bewezen.
Geen van beiden, noch vele andere bekenden uit de scene, hebben ooit een weg gewezen uit de impasse hoe te komen waar iedereen het over heeft. Inmiddels na eeuwen heeft men door dat onderzoek niet werkt wanneer de onderzoeker zelf niet aan dat onderzoek wordt onderworpen. Tegenwoordig kraaien alle aan de weg timmeraars elkaar na met een visie op het hebben van een ego, niets over de (enige) aanbeveling het bestaan van 'ik' eens grondig te onderzoeken.

Hier zie, van Google's Artificiële-intelligentie ...

Oorspronkelijk geplaatst door AI

Hoe hielpen zij?
Door kennisoverdracht: Beide leraren waren diepgeworteld in de Advaita Vedanta-filosofie, een oude Indiase traditie die stelt dat de ultieme werkelijkheid niet-duaal is. Ze deelden deze kennis op een toegankelijke manier met hun studenten, vaak door middel van satsangs (vraag-en-antwoord-sessies).
Door directe aanwijzingen: Ze gaven vaak directe aanwijzingen en begeleiding aan hun studenten, waardoor deze in staat waren om de theoretische kennis om te zetten in persoonlijke ervaring.
Door voorbeeld te geven: Door hun eigen realisatie en levenswijze waren ze een inspiratie voor velen. Hun leven was een levend voorbeeld van de principes die ze onderwezen.
Door een gemeenschap te creëren: Ze hebben een gemeenschap van gelijkgestemden gecreëerd, waar mensen elkaar konden ontmoeten, ondersteunen en samen op het spirituele pad konden reizen.

Aan kennisoverdracht heb je geen bal, het gaat niet over kennis. Aan de oud advaita- filosofie, dat de ultieme werkelijkheid niet duaal is, heb je geen bal. Het is kennis en die doet er feitelijk helemaal niet toe. Ik vraag me in gemoede af waarom al deze onzin toch zo lang blijft rondzingen. Niemand die er ooit een stap, anders dan met het opdoen van kennis, verder mee is gekomen. Ze draaien en dansen allemaal om de hete brei heen. Zonder de geringste interesse de mond te willen verbranden.
Aan een voorbeeld geven heb je evenmin wat, een voorbeeld willen is ego ingegeven. De katholieken, verzot op het goede voorbeeld wilden Jezus de mens naapen. Je zag nooit echt goede katholieken want ze onderdrukten hun neigingen en gingen daar onder gebukt. Je wordt nooit een Wolter Keers of een Alexander Smit en dat is ook helenmaal de bedoeling niet. Je bent op weg een Zelf te worden en die heeft geen (goede) naam of een roemrijk verleden. We werken hier bewust anoniem want je stelt helemaal niks voor. Je wordt nooit wat. Wen daar maar vast aan mocht je ooit gerealiseerd raken.