Ben je een slachtoffer of schepper.

Aart · 9 November 2011, 14:50

Deze link deed mij wel wat afvragen.

(link werkt dd 10/11/2021 niet meer)

Mijn moeder heeft mij opgevoed met het principe dat wij mensen elkaar moeten helpen, op zich niets mis mee maar ik merk de laatste maanden dat ik helemaal geen zin meer heb om naar haar toe te gaan. Ik doe dat dan ook niet en dan belt ze mij met de smoes dat ze praktisch wat nodig heeft en of ik haar wil helpen. Tot op heden heb ik haar dan geholpen maar ik merk nu een weerstand en heb de laatste keer ook gezegd dat ik haar op dit moment niet meer help. Ik voelde me daar wel een beetje schuldig over want het is een aardig mensje en waarom zou ik haar niet even met iets helpen ik doe dat ook wel spontaan voor wild vreemde mensen. Laatst stond ik in een kledingzaak een half uur de vloer droog te dweilen omdat een waterleiding was gesprongen.
Ik vroeg me af waarom ik die werkelijkheid met mijn moeder aan het scheppen was en mede met gisteren een stukje op internet van een boek van Robert Hartzema gelezen te hebben waarin stond dat hele oude dingen die je vroeger van je ouders te horen kreeg nog zo hun invloed kunnen hebben werd iets voor mij zichtbaar.
Als kind kreeg ik vaak te horen als ik niet deed wat gewenst was; je bent een egoist. Ik deed dan toch haar zin. Wonderlijk eigenlijk als ik dat zo terug lees.
Ik combineer nu dat vervelende gevoel wat er even is als ik nu niet haar zin doe met dat wat er vroeger heeft plaatsgevonden.
Ik heb er verdomme geen zin in het contact meer, laat me met rust, ik leef mijn leven, leef jij dat van jou.
Zo dat is er uit, nou eens in de praktijk. Ik ben er blij van geworden.

Tine · 9 November 2011, 19:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Aart/Bewustzijn

Mijn moeder heeft mij opgevoed met het principe dat wij mensen elkaar moeten helpen

Het woord "moeten" is in deze zin niet op zijn plaats (nergens trouwens) maar wel het woord "kunnen" of "mogen"...

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

ik leef mijn leven, leef jij dat van jou.

Het kan immers niet anders zijn dan zo...

Ogenblik-sem · 7 December 2011, 12:29

Veel mensen die op het spirituele pad zijn bevinden zich in een of andere therapeutische setting.
Zij beschrijven dat er op een bepaald moment een verschuiving plaatsvindt, een doorbraak.
Voor dat moment is er het gevoel dat ze slachtoffer zijn en heel subtiel dat daar iemand schuld aan moet hebben.
Ze voelen zich gekwetst, dus het ligt aan hun ouders.

Dan vindt de verschuiving plaats en na dat moment aanvaarden ze verantwoordelijkheid voor alles wat hun pijn heeft gedaan.
Veel mensen beschrijven het precieze moment waarop de verschuiving plaatsvindt alsof ze een keuze maken.
Het is alsof ze zeggen: "Vanaf nu zal ik net langer een aanklager zijn, ik zal niet langer wrok in mijn hart dragen."
Ik ga op een andere wijze mijn leven leiden, alsof ik totaal verantwoordelijke ben voor alles wat mij overkomt en niemand daar de schuld van te geven valt en ik zal het nemen zoals het komt.

Maar dit is allemaal nog denken.
Denken dat zichzelf voor de gek houdt.
Het is nog steeds het ego en het denken die proberen er beter op te worden.

Wanneer die afgescheiden IK doorzien wordt, als het inzicht van een andere aard wordt, dan is er helemaal geen (afgescheiden ) IK meer dat iets wil doen.
Dan gebeurt alles wat plaatsvindt uit zichzelf, zonder dat daar een IK in aanwezig is.

En dat blijkt altijd al zo geweest te zijn.
Er was niemand die iets deed.

Mara · 8 December 2011, 03:45

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem/Blikje

Maar dit is allemaal nog denken.
Denken dat zichzelf voor de gek houdt.
Het is nog steeds het ego en het denken die proberen er beter op te worden.

Wanneer die afgescheiden IK doorzien wordt, als het inzicht van een andere aard wordt, dan is er helemaal geen (afgescheiden ) IK meer dat iets wil doen.
Dan gebeurt alles wat plaatsvindt uit zichzelf, zonder dat daar een IK in aanwezig is.

En dat blijkt altijd al zo geweest te zijn.
Er was niemand die iets deed.

Ik heb dit ook al eens ergens gelezen.

Als zich dat werkelijk bij jou heeft voorgedaan heb je recht van spreken. Anders citeer je iemand anders en dat kan iedereen vrijblijvend.

Ook vind ik dat je niet kan oordelen over het feit of een 'therapeutische setting' al dan niet noodzakelijk is. Mensen kunnen een zeer traumatiserende kindertijd doorgemaakt hebben en daar moeten ze mee in het reine komen, anders blijven ze geblokkeerd en kunnen niet helder kijken naar de werkelijkheid.

Verder vind ik de term 'afgescheiden Ik' misleidend.
Wat bedoel je daarmee? Bestaat er zoiets als een afgescheiden Ik dan?
Afgescheiden van wat dan wel?

Mara · 8 December 2011, 04:17

'Afgescheiden Ik" is een van die woorden uit het spirituele jargon die onnadenkend gebruikt worden en waar iedereen voor zichzelf zijn eigen betekenis aan geeft. Maar zo kun je niet communiceren.
Maar het is wel een truc om het allemaal vaag en zweverig te houden.

'Ik' is in algemeen Nederlands - in het gewone, niet spiritueel bezoedeld taalgebruik - een woord om het individu dat je bent aan te duiden.
Ik ben degene zoals ik mezelf ervaar: ik neem waar, voel, denk, er verschijnt een wereld waarmee ik communiceer.
Waar is die afgescheidenheid? Ik ben dit allemaal. De waarnemer is het waargenomene. Er is geen afgescheidenheid.
Wat er wel is, zijn angst en weerstand. Bang zijn van omstandigheden, omstandigheden niet willen.
Dit veroorzaakt conflict en dat wordt als onaangenaam, pijnlijk ervaren.
Voor mij is de vraag - die ook Krishnamurti stelde - "Kan ik conflict be?indigen in mijn leven?" de enige relevante.

En het is een vraag die niemand in mijn plaats kan beantwoorden.
Het is heel eenvoudig in te zien dat zolang je zegt: "Dit wil ik niet" er conflict zal zijn.
Als er iets is dat je echt niet wilt kan dit alleen door handelen, actie opgelost worden.
Is er geen actie mogelijk, dan be?indigt het inzicht dat het geen zin heeft om weerstand te bieden het conflict.

Mara · 8 December 2011, 04:30

Wat ik ook ontstellend arrogant vind in wat je hierboven citeert - want dat is wat je volgens mij ook doet: iemand napraten - is zeggen: "Het is allemaal denken dat zichzelf voor de gek houdt.
Ten eerste weet je wat ik van de term "het denken" vind - in mijn onschuld denk ik dat je dat gelezen hebt, maar ik vrees er voor.
Ten tweede: Durf jij dat in koelen bloede zeggen tegen mensen die in hun kindertijd mishandeld, misbruikt zijn: "O, maar het is alleen maar het denken dat zichzelf voor de gek houdt. Je bent zo dom te denken dat je een afgescheiden ik bent."

Durf je dat? Ik acht je er nog toe in staat ook!

Het is allemaal zo gevoelloos, zo liefdeloos... losgekoppeld van dagelijkse communicatie met andere mensen.
Waarom ben je zo?

Mara · 8 December 2011, 05:55

Waarom ben je zo?
Ik heb je vroeger een "goeroe-groepie" genoemd.
Dat ben je duidelijk nog steeds... je verspreidt de blijde boodschap van iemand anders. Er zit geen authenticiteit in van jezelf in wat je napraat en citeert.
Daarom zeg je soms ontstellend liefdeloze dingen.

Rennie · 8 December 2011, 08:06

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Het is allemaal zo gevoelloos, zo liefdeloos... losgekoppeld van dagelijkse communicatie met andere mensen.
Waarom ben je zo?

Wat ik zie Mara is dat jij jezelf erg transparant weergeeft, het is alsof ik in je glazen huis aan het kijken ben en ook wederwaardigheden en gevoelens mee beleef.

Je hele ziel en zaligheid ligt als het ware bloot op het forum. Het is mogelijk om je helemaal in jou in te leven, om in je gevoelsleven mee te voelen.

Wat ik hier doorgaans lees is geschreven met afstandelijkheid, beschrijvend en meer een theoretische dan een praktische inslag.

Ik vind het mooi om te zien hoe advaita, non dualiteit, onafgescheidenheid of hoe je het verder maar noemen wilt in jouw persoon gestalte krijgt.

Ogenblik-sem · 8 December 2011, 08:44

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mara

Waarom ben je zo?
Ik heb je vroeger een "goeroe-groepie" genoemd.
Dat ben je duidelijk nog steeds... je verspreidt de blijde boodschap van iemand anders. Er zit geen authenticiteit in van jezelf in wat je napraat en citeert.
Daarom zeg je soms ontstellend liefdeloze dingen.

Waarom zoek jij de schuld dan niet bij jezelf van alles wat je denkt en zegt???
Waarom wijs je eeuwig met dat vingertje naar buiten jezelf?

Die liefdeloosheid zit in jou.
Anders zou je er geen kunnen zien.
JIJ bent dus degene die ze creëert.

Mooi ja, dit alles volgens jouw eigen concepten.

Ogenblik-sem · 8 December 2011, 08:46

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Wat ik hier doorgaans lees is geschreven met afstandelijkheid, beschrijvend en meer een theoretische dan een praktische inslag.

Idd...

9 November 2011, 14:50	#1
Aart Jubilaris Geregistreerd: 6 August 2011 Berichten: 282	Ben je een slachtoffer of schepper. Deze link deed mij wel wat afvragen. (link werkt dd 10/11/2021 niet meer) Mijn moeder heeft mij opgevoed met het principe dat wij mensen elkaar moeten helpen, op zich niets mis mee maar ik merk de laatste maanden dat ik helemaal geen zin meer heb om naar haar toe te gaan. Ik doe dat dan ook niet en dan belt ze mij met de smoes dat ze praktisch wat nodig heeft en of ik haar wil helpen. Tot op heden heb ik haar dan geholpen maar ik merk nu een weerstand en heb de laatste keer ook gezegd dat ik haar op dit moment niet meer help. Ik voelde me daar wel een beetje schuldig over want het is een aardig mensje en waarom zou ik haar niet even met iets helpen ik doe dat ook wel spontaan voor wild vreemde mensen. Laatst stond ik in een kledingzaak een half uur de vloer droog te dweilen omdat een waterleiding was gesprongen. Ik vroeg me af waarom ik die werkelijkheid met mijn moeder aan het scheppen was en mede met gisteren een stukje op internet van een boek van Robert Hartzema gelezen te hebben waarin stond dat hele oude dingen die je vroeger van je ouders te horen kreeg nog zo hun invloed kunnen hebben werd iets voor mij zichtbaar. Als kind kreeg ik vaak te horen als ik niet deed wat gewenst was; je bent een egoist. Ik deed dan toch haar zin. Wonderlijk eigenlijk als ik dat zo terug lees. Ik combineer nu dat vervelende gevoel wat er even is als ik nu niet haar zin doe met dat wat er vroeger heeft plaatsgevonden. Ik heb er verdomme geen zin in het contact meer, laat me met rust, ik leef mijn leven, leef jij dat van jou. Zo dat is er uit, nou eens in de praktijk. Ik ben er blij van geworden.

8 December 2011, 04:30	#6
Mara Asprirant lid Geregistreerd: 30 November 2011 Berichten: 0	Wat ik ook ontstellend arrogant vind in wat je hierboven citeert - want dat is wat je volgens mij ook doet: iemand napraten - is zeggen: "Het is allemaal denken dat zichzelf voor de gek houdt. Ten eerste weet je wat ik van de term "het denken" vind - in mijn onschuld denk ik dat je dat gelezen hebt, maar ik vrees er voor. Ten tweede: Durf jij dat in koelen bloede zeggen tegen mensen die in hun kindertijd mishandeld, misbruikt zijn: "O, maar het is alleen maar het denken dat zichzelf voor de gek houdt. Je bent zo dom te denken dat je een afgescheiden ik bent." Durf je dat? Ik acht je er nog toe in staat ook! Het is allemaal zo gevoelloos, zo liefdeloos... losgekoppeld van dagelijkse communicatie met andere mensen. Waarom ben je zo? Wijziging aangebracht door Mara op 8 December 2011 om 08:21.

Soortgelijke discussies
Discussie	Auteur	Forum	Reacties	Laatste bericht
Ik ben nooit een serieus persoon geweest	Darsho	Osho	102	23 July 2021 16:44
Dader en slachtoffer...	Sam	Advaita	53	9 January 2021 06:53
Over een boer, een paard en een zoon ...	Rob	Boeddhisme	2	25 November 2014 00:17

7 December 2011, 12:29	#3
Ogenblik-sem Jubilaris Geregistreerd: 8 September 2011 Berichten: 208	Veel mensen die op het spirituele pad zijn bevinden zich in een of andere therapeutische setting. Zij beschrijven dat er op een bepaald moment een verschuiving plaatsvindt, een doorbraak. Voor dat moment is er het gevoel dat ze slachtoffer zijn en heel subtiel dat daar iemand schuld aan moet hebben. Ze voelen zich gekwetst, dus het ligt aan hun ouders. Dan vindt de verschuiving plaats en na dat moment aanvaarden ze verantwoordelijkheid voor alles wat hun pijn heeft gedaan. Veel mensen beschrijven het precieze moment waarop de verschuiving plaatsvindt alsof ze een keuze maken. Het is alsof ze zeggen: "Vanaf nu zal ik net langer een aanklager zijn, ik zal niet langer wrok in mijn hart dragen." Ik ga op een andere wijze mijn leven leiden, alsof ik totaal verantwoordelijke ben voor alles wat mij overkomt en niemand daar de schuld van te geven valt en ik zal het nemen zoals het komt. Maar dit is allemaal nog denken. Denken dat zichzelf voor de gek houdt. Het is nog steeds het ego en het denken die proberen er beter op te worden. Wanneer die afgescheiden IK doorzien wordt, als het inzicht van een andere aard wordt, dan is er helemaal geen (afgescheiden ) IK meer dat iets wil doen. Dan gebeurt alles wat plaatsvindt uit zichzelf, zonder dat daar een IK in aanwezig is. En dat blijkt altijd al zo geweest te zijn. Er was niemand die iets deed.

8 December 2011, 04:17	#5
Mara Asprirant lid Geregistreerd: 30 November 2011 Berichten: 0	'Afgescheiden Ik" is een van die woorden uit het spirituele jargon die onnadenkend gebruikt worden en waar iedereen voor zichzelf zijn eigen betekenis aan geeft. Maar zo kun je niet communiceren. Maar het is wel een truc om het allemaal vaag en zweverig te houden. 'Ik' is in algemeen Nederlands - in het gewone, niet spiritueel bezoedeld taalgebruik - een woord om het individu dat je bent aan te duiden. Ik ben degene zoals ik mezelf ervaar: ik neem waar, voel, denk, er verschijnt een wereld waarmee ik communiceer. Waar is die afgescheidenheid? Ik ben dit allemaal. De waarnemer is het waargenomene. Er is geen afgescheidenheid. Wat er wel is, zijn angst en weerstand. Bang zijn van omstandigheden, omstandigheden niet willen. Dit veroorzaakt conflict en dat wordt als onaangenaam, pijnlijk ervaren. Voor mij is de vraag - die ook Krishnamurti stelde - "Kan ik conflict be?indigen in mijn leven?" de enige relevante. En het is een vraag die niemand in mijn plaats kan beantwoorden. Het is heel eenvoudig in te zien dat zolang je zegt: "Dit wil ik niet" er conflict zal zijn. Als er iets is dat je echt niet wilt kan dit alleen door handelen, actie opgelost worden. Is er geen actie mogelijk, dan be?indigt het inzicht dat het geen zin heeft om weerstand te bieden het conflict.

8 December 2011, 05:55	#7
Mara Asprirant lid Geregistreerd: 30 November 2011 Berichten: 0	Waarom ben je zo? Ik heb je vroeger een "goeroe-groepie" genoemd. Dat ben je duidelijk nog steeds... je verspreidt de blijde boodschap van iemand anders. Er zit geen authenticiteit in van jezelf in wat je napraat en citeert. Daarom zeg je soms ontstellend liefdeloze dingen.