Alles draait om zingeving???

[marie]

Veel te veel hebben wij ons blindgestaard op het 'ego' dat de navel van ons bestaan zou zijn...
Duidelijk dat in een mierenhoop de mier niet buiten die mierenhoop kan functioneren en nadenken. In verhouding gezien zijn wij niet meer dan een mier in een mierenhoop; maar wij zijn wel in staat om ons het leven buiten onszelf voor te stellen en wij zijn, met moeite misschien, maar toch zelfs in staat het leven voor te stellen zonder onze eigen mierenhoop...

Steeds weer die verwijzing bij alles wat we zeggen of doen dat het misleiding van ons eigen 'ego' zou zijn en dat wij niet buiten dat 'ego' zouden kunnen...
Bullshit...

Maar waar wij blijkbaar, na dieper onderzoek, niet zonder kunnen is zingeving in ons leven... Een zinloos bestaan heeft geen enkele zin en mag, psychologisch gezien, gewoon worden stopgezet...

Zijn er mensen die er ook zo over denken... Kan het zijn dat de zingeving de onontwarbare knoop van ons bestaan zou zijn??? De waan die wij achternalopen???

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Veel te veel hebben wij ons blindgestaard op het 'ego' dat de navel van ons bestaan zou zijn...
Duidelijk dat in een mierenhoop de mier niet buiten die mierenhoop kan functioneren en nadenken. In verhouding gezien zijn wij niet meer dan een mier in een mierenhoop; maar wij zijn wel in staat om ons het leven buiten onszelf voor te stellen en wij zijn, met moeite misschien, maar toch zelfs in staat het leven voor te stellen zonder onze eigen mierenhoop...

Steeds weer die verwijzing bij alles wat we zeggen of doen dat het misleiding van ons eigen 'ego' zou zijn en dat wij niet buiten dat 'ego' zouden kunnen...
Bullshit...

Maar waar wij blijkbaar, na dieper onderzoek, niet zonder kunnen is zingeving in ons leven... Een zinloos bestaan heeft geen enkele zin en mag, psychologisch gezien, gewoon worden stopgezet...

Zijn er mensen die er ook zo over denken... Kan het zijn dat de zingeving de onontwarbare knoop van ons bestaan zou zijn??? De waan die wij achternalopen???

Je gaf eerder wat betreft 'ego' blijk niet iets van de daartoe strekkende verwijzingen te hebben begrepen. Nu onderzoek naar dat ego kennelijk 'niet afgerond' is zijn gevolgtrekkingen op basis daarvan dubieus. Omdat het leven tot niets strekt en wij ons (als ego) daartoe te verheven vinden geven wij (als ego) het zelf maar betekenis. Een mier (zijnde zonder ego) is daar helemaal niet mee bezig. Als individu hebben we simpelweg een entiteit als uitgangspunt nodig maar niet een ego.

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Veel te veel hebben wij ons blindgestaard op het 'ego' dat de navel van ons bestaan zou zijn...
Duidelijk dat in een mierenhoop de mier niet buiten die mierenhoop kan functioneren en nadenken. In verhouding gezien zijn wij niet meer dan een mier in een mierenhoop; maar wij zijn wel in staat om ons het leven buiten onszelf voor te stellen en wij zijn, met moeite misschien, maar toch zelfs in staat het leven voor te stellen zonder onze eigen mierenhoop...

Steeds weer die verwijzing bij alles wat we zeggen of doen dat het misleiding van ons eigen 'ego' zou zijn en dat wij niet buiten dat 'ego' zouden kunnen...
Bullshit...

Maar waar wij blijkbaar, na dieper onderzoek, niet zonder kunnen is zingeving in ons leven... Een zinloos bestaan heeft geen enkele zin en mag, psychologisch gezien, gewoon worden stopgezet...

Zijn er mensen die er ook zo over denken... Kan het zijn dat de zingeving de onontwarbare knoop van ons bestaan zou zijn??? De waan die wij achternalopen???

De zin van het leven is te ontdekken dat er geen zin is. Je bent acteur in een kosmisch toneelstuk in 'ik weet niet hoe veel bedrijven?. De lol er van is dat men er van overtuigd is de acteur te zijn. Net zoals je -als je een film kijkt- je in de hoofdrolspeler moet inleven om de film leuk te vinden. (of de slechterik, dat mag ook)

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Je gaf eerder wat betreft 'ego' blijk niet iets van de daartoe strekkende verwijzingen te hebben begrepen. Nu onderzoek naar dat ego kennelijk 'niet afgerond' is zijn gevolgtrekkingen op basis daarvan dubieus. Omdat het leven tot niets strekt en wij ons (als ego) daartoe te verheven vinden geven wij (als ego) het zelf maar betekenis. Een mier (zijnde zonder ego) is daar helemaal niet mee bezig. Als individu hebben we simpelweg een entiteit als uitgangspunt nodig maar niet een ego.

Hallo Laurens...

Zonder doel (zin), erkend of niet, ermee bezig zijnde of niet, zal de mier geen stap verzetten... en dat geldt voor alle leven...
Hoe kun je dan zeggen dat het leven zinloos is???

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

De zin van het leven is te ontdekken dat er geen zin is. Je bent acteur in een kosmisch toneelstuk in 'ik weet niet hoe veel bedrijven?. De lol er van is dat men er van overtuigd is de acteur te zijn. Net zoals je -als je een film kijkt- je in de hoofdrolspeler moet inleven om de film leuk te vinden. (of de slechterik, dat mag ook)

De zin van het leven is te ontdekken dat wat wij hier op aarde als zin omschrijven er op een hoger niveau totaal niet toe doet...
Zou het dan kunnen dat de zin van het leven is om onszelf te transformeren naar dat hogere niveau en dat dat niet zinloos is?

[Kweetniet]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De zin van het leven is te ontdekken dat wat wij hier op aarde als zin omschrijven er op een hoger niveau totaal niet toe doet...
Zou het dan kunnen dat de zin van het leven is om onszelf te transformeren naar dat hogere niveau en dat dat niet zinloos is?

Als je jezelf transformeert naar een hoger niveau dan verdwijnt dat jezelf.
Opgesloten energie wordt vrije energie. Zo transformeren zaken telkens in een andere vorm. Uit orde ontstaat chaos en uit chaos ontstaat weer orde. Dan ben je weer terug bij af. Vanuit de ene toestand naar de andere toewerken kan zinvol lijken. Zolang je maar van de ene toestand naar de andere kijkt. Maar pas op dat je het totaaloverzicht niet krijg.

En naar een toneelstuk kijken kan ook heel leuk zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Kweetniet

Als je jezelf transformeert naar een hoger niveau dan verdwijnt dat jezelf.
Opgesloten energie wordt vrije energie. Zo transformeren zaken telkens in een andere vorm. Uit orde ontstaat chaos en uit chaos ontstaat weer orde. Dan ben je weer terug bij af. Vanuit de ene toestand naar de andere toewerken kan zinvol lijken. Zolang je maar van de ene toestand naar de andere kijkt. Maar pas op dat je het totaaloverzicht niet krijg.

En naar een toneelstuk kijken kan ook heel leuk zijn.

Opgesloten energie wordt vrije energie.

Opgesloten energie is gevangen energie die maar deels werkt... Vrije energie is geen chaos, in tegendeel, het doet doorstoten naar nieuwe horizonten...
Het is als het verschil tussen werken met een zware ballast op de rug of zonder die ballast...
Het is als het verschil tussen vliegen en kruipen...

En ik zie het helemaal niet als een heen en weer geslinger; eens bereikt kan niemand of niets het meer afnemen...

En naar een toneelstuk kijken kan ook heel leuk zijn.

Kan zijn, maar het echte leven is veel te boeiend om mij met toneelstukken bezig te houden...

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

... het echte leven is veel te boeiend om mij met toneelstukken bezig te houden...

Woorden, Marie, het zijn woorden dat je hier aaneen rijgt tot levenszin. Hoeveel draadjes heb je al niet uitgerold en in elkaar geweven tot aan hun levenseinde toe?
Je denkt dat je ervan leert te leven maar even later zijn het dode letters en ben je al hun namen kwijt, vergeten in vaagheid, in niet begrijpen. Dan begin je weer een ander draadje om niet naar de dood te moeten kijken, naar wat is voorbij gegaan en niets heeft bijgebracht.

Woorden zijn letterlijken. De enige die er niet aan sterft is ik, is ego. Zie maar eens rondom. Het is altijd een ander die sterft, doodgaat of verdwijnt. Eerst zijn het onbekenden van ergens ver weg. Dan personen die je misschien wel hebt ontmoet maar niet nabij zijn geweest zoals vader, moeder, broer of zus. Maar ook zij die zo dichtbij waren (soms dichter dan een aanraking, een liefkozing) raken in vergetelheid en zijn doodgegaan in de naam van hun bestaan.
De enige die niet sterft is ik, is ego.

Er is geen 'echt leven' als ego is doorzien. Er is niets dat het ego komt vervangen wanneer de woorden als letterlijken zijn doorzien. Het doorzien is de zingeving als zelf, als van-zelf.
Het gedegen zelfonderzoek is geen toneel maar onmiddellijkheid.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Hoe kun je zeggen dat het leven zinloos is???

Als een leugen lang genoeg wordt doorverteld en opgerakeld, wordt het waarheid. Eerst voor de politicus en daarna voor de goegemeente.
Spreken en schrijven hebben een levendigheid die voor de duur van het zeggen en lezen zin hebben.
Het leven is een hang naar communicatie, verlangen om aandacht voor ego. Leven is het enige belang waaraan ego zichzelf overlevert. Leven geeft het ego zin en omgekeerd. Ego is leven en heeft geen andere verdienste dan ego op het voorplan te brengen, onder de aandacht van zichzelf.

Ego doorzien als leven is van geen betekenis voor het verwerken als onmiddellijkheid.

[Looro]

Oorspronkelijk geplaatst door Looro

Er is geen 'echt leven' als ego is doorzien. Er is niets dat het ego komt vervangen wanneer de woorden als letterlijken zijn doorzien. Het doorzien is de zingeving als zelf, als van-zelf.
Het gedegen zelfonderzoek is geen toneel maar onmiddellijkheid.

Indien nietigheid van leven en bestaan opgenomen worden als zelfkennis, is zingeving een veroordeling tot nihilisme, tot ontkenning en ongeloof in een kracht als verbeelding.
Indien liefde het leven en bestaan ondersteunen, is zingeving geloven in de echtheid van verbeelding en is het een bevestiging ervan als kracht om te bestaan over de dood heen.
Ik is de aanhoudende keuze tussen ontkenning en bevestiging van zingeving. Ik is een ongelovige die zin geeft aan geloof met de kracht van verbeelding.

Doorzien van ego (wat is ik) heeft te maken met doorzien van de aanhoudende keuze waarop zingeving berust.
Wat als zelf is, onderhoudt niet de keuze om zin te geven maar is zingeving als zelf, is als van zelf.