Hebben dieren een 'ik' of 'ego'?

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Of zoiets bij dieren blijft bestaan , dat denk ik niet. Dieren beschikken dan wel over een ego, maar hebben geen intellectueel vermogen.

Toch maar eens wat gezocht op internet over het hebben van een ego, ook al spreken ze over 'ego' als ze het over 'ik' hebben, maar dat is jou niet vreemd. Daarbij dat intellectueel vermogen bij dieren kun je niet generaliseren, sommigen hebben wel degelijk intellectueel vermogen.

Waarom is het ego bij de mens groter dan bij dieren?

Omdat dieren geen ego kunnen hebben, is dit van de mens per definitie groter.

Het ego is een door het individu gecreëerd verhaal over zichzelf en dat in hoofdzaak wordt gevoed door de eigen realiteit (d.i. ook een gecreëerde realiteit) van een ander individu.

Dat verhalende zie ik een dier toch niet doen.
Hier onder de gehele tekst.

Oorspronkelijk geplaatst door Dirk Swinnen

Waarom is het ego bij de mens groter dan bij dieren?

Omdat dieren geen ego kunnen hebben, is dit van de mens per definitie groter.

Het ego (of gecreëerde 'ik') is immers een gecreëerde realiteit door ons brein.

En enkel Homo Sapiens is in staat om een realiteit te creëren, omdat hiervoor twee processen nodig zijn: het DENKEN en het GELOVEN.

Ons brein is een verhalen-verteller. Een verhaal staat los van de realiteit, maar als wij het verhaal gaan geloven, dan beschouwen wij het verhaal als de realiteit, maar het is niet de realiteit, we creëren een eigen realiteit. Op deze manier creëert elk individu een unieke eigen realiteit, en elk individu beschouwt de eigen realiteit als de realiteit. Dit maakt ons uniek.

Wat is een ego ?

Wij zijn gevoelig voor wat de groep van ons denkt. Wij zijn van genetica sociale dieren en wij hebben de behoefte om ons gedrag op de groep af te stemmen. Wij hebben behoefte aan waardering van anderen. De informatie die wij ontvangen vanuit onze omgeving over onszelf krijgt een bijzondere aandacht. Maar de verhalen die anderen over ons maken, vinden hun oorsprong niet in de realiteit, ze worden geboren in de eigen realiteit van de individuen-verhalen vertellers. Het zijn beoordelingen (= interpretatie van de realiteit) van andere individuen over onszelf. Deze verhalen staan los van de realiteit, maar omdat wij deze verhalen geloven, beschouwen wij deze verhalen als de realiteit. Wij creëren aldus een eigen realiteit.

Op basis van deze historische gegevens maakt ons brein (ons besturingssysteem zeg maar) een verhaal van onszelf. Door dit verhaal te geloven wordt het ego geboren.

Het ego is een 'gecreëerde ik'. Het is een door het brein gecreëerd verhaal gebaseerd op beperkte informatie die niet uit de realiteit komt. De kans dat deze informatie overeenstemt met de realiteit is dus zeer klein. Maar het individu denkt dat het ego is wie het hij is. Dit is niet de realiteit.

Dit verhaal kan zo krachtig worden dat het individu het idee heeft dat hij tegen zichzelf kan praten. Het individu denkt dat 'het ego' is wie hij is. Het 'ego' is echter niet wie het individu is. Het ego is een door het individu gecreëerd verhaal over zichzelf en dat in hoofdzaak wordt gevoed door de eigen realiteit (d.i. ook een gecreëerde realiteit) van een ander individu.

Het ego stuurt het handelen van het individu aan en dit kan tot zeer inefficiënt gedrag leiden.

Het ego is immers een gecreëerde realiteit, waardoor waardoor het handelen van het individu wordt gestuurd door wat het individu denkt dat goed (of slecht) handelen is.

Het handelen is het aanwenden van energie. Dit handelen gebeurt in de realiteit en het heeft daar zijn effectieve uitwerking.

Enkel handelen conform de realiteit is efficiënt handelen.

Een realiteit is niet goed of slecht. Een realiteit is wat ze is. Goed en slecht bestaan niet in de realiteit. Het is een beoordeling van de realiteit. En deze eigenschap bezit enkel Homo Sapiens.

bron

Commentaar Nico Wortél

De term 'ego' komt van S. Freud, maar is een eigen leven gaan leiden.
Het betekent nu in de volksmond 'imago' of 'image'.

Daarmee is een ego een beeld dat de persoon opwerpt van zichzelf, in de hoop of overtuiging dat de ander dit aanvaard als de werkelijkheid.
Het is dus een vorm van bedrog of zelfbedrog.

Dieren doen ook aan bedrog, vanuit zelfbehoud. Denk aan zweefvliegen die eruit zien als (gevaarlijke) wespen.

En daarmee is dat bedrog gewoon een vorm van communicatie.
Aangezien mensen behoorlijk slim zijn, en misschien wel de slimste diersoort op aarde, zijn wij ook het beste in elkaar bedriegen. Waarbij dus ook hoort: een prachtig ego opwerpen.

Ha ha ha.

Voor wat hier gezegd wordt aangaande ego gebruiken we het 'ik' om het te onderscheiden van het beschermende element van 'ik' noemen we dat beschermende deel het 'ego'.

[Bassie]

https://blog.kloosterhuissen.nl/ik-w...-van-de-ander/

De ander geeft jou een plaats en een positie. Ik ben moeder doordat ik kinderen heb. De geboorte van mijn eerste kind maakte mij moeder. Mijn studenten maken mij docent. Mannen maken mij vrouw. Jongeren maken mij oud en vul uw eigen situatie maar in. Wij geven niet onszelf een plaats maar dat doet de ander. Ik en jij zijn relationele begrippen die naar elkaar verwijzen.

Wie het 'ik' daadwerkelijk wil begrijpen, begrijpt dat hij 'ik' wordt in het aangezicht van de ander. Het is uitgerekend de ander die mijn ik-zijn bepaalt.

In de dierenwereld gaat dat net zo. Het is de muis die zijn ik-zijn bepaalt in het aangezicht van de ander (de kat) en vice versa natuurlijk.

[Bassie]

Verder vind ik dit onderwerp van een dusdanig basaal (banaal ) niveau, dat wie dit niet begrijpt helemaal niet met zelfkennis bezig is.

Ik word 'ik' in het aangezicht van de ander, omdat 'jij' een andere ik bent dan ik.
Zo werkt het ego in de wereld waarin we leven en waaruit zoiets als evolutie is voortgekomen. Evolutie zou simpelweg niet mogelijk zijn zonder 'ik en jij'.

Het ware zelf echter heeft geen relatie met deze wereld. Die is in zichzelf al'een: kennende leegte. Zelf-zelf verhouding.

[Bassie]

We worden 'ik' in het aangezicht van de ander (reflectie, spiegeling).

Maar als je de moed hebt om het 'ik' te overstijgen, dan zal 'liefde' zich reflecteren in 'de ander'.....indien aanwezig in 'de ander' uiteraard.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

We worden 'ik' in het aangezicht van de ander (reflectie, spiegeling).

Maar als je de moed hebt om het 'ik' te overstijgen, dan zal 'liefde' zich reflecteren in 'de ander'.....indien aanwezig in 'de ander' uiteraard.

Voor mij is ego een gevolg van het verstand; met het verstand kwam het ego en de verkankering van het 'ik'; waar 'ik' daarvoor gewoon het individu uitmaakte...

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Voor mij is ego een gevolg van het verstand; met het verstand kwam het ego en de verkankering van het 'ik'; waar 'ik' daarvoor gewoon het individu uitmaakte...

Dat is allemaal flauwekul wat je schrijft, Marie. Je bent toch licht bevattelijk voor het Laurens-virus.

[Bassie]

Over Laurens gesproken: op dit forum word ik 'ik' in het aangezicht van 'de ander'. Die ander is Laurens. We kibbelen al jarenlang over zelfkennis. Ik moet niks hebben van zijn gedegen lulkoek. En dan word ik 'jij' voor Laurens , want dan gaat hij weer tegen mij tekeer.

Zo houden we ons bezig en houden we 'het verhaal' in stand. Niks mis mee. Ik ken Waarheid. Daar veranderd Laurens niks aan......

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Wie het 'ik' daadwerkelijk wil begrijpen, begrijpt dat hij 'ik' wordt in het aangezicht van de ander. Het is uitgerekend de ander die mijn ik-zijn bepaalt.

Weer die theatrale bewoording 'wie het 'ik' daadwerkelijk wil begrijpen'.
Dat kan wel zijn dat de ander mee vormend is maar waar het leeft is toch wel in mij. Voorwaarde bij dat mee vormend is dat ik daarmee instem dat te doen vandaar mee vormend. Een ander is niet in staat datgene wat zich als 'ik' bij mij heeft gevestigd zonder mijn instemming te veranderen.

Maar je hebt weer eens de klok horen luiden, hier gezegd is dat de ander wordt opgeroepen.
Door op elkaar te reageren bevestigen we elkaars bestaan.

In de dierenwereld gaat dat net zo. Het is de muis die zijn ik-zijn bepaalt in het aangezicht van de ander (de kat) en vice versa natuurlijk.

Dat is hier de issue terwijl hier het eerste, hoe een 'ik tot stand komt, feitelijk van ondergeschikt belang is. In de dierenwereld is er geen vorming van een 'ik'. Een muis bepaalt zijn 'ik' niet door de 'kat' want een dier werkt met instincten. Het heeft geleerd bij de aanblik van een kat te vluchten.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Weer die theatrale bewoording 'wie het 'ik' daadwerkelijk wil begrijpen'.
Dat kan wel zijn dat de ander mee vormend is maar waar het leeft is toch wel in mij. Voorwaarde bij dat mee vormend is dat ik daarmee instem dat te doen vandaar mee vormend. Een ander is niet in staat datgene wat zich als 'ik' bij mij heeft gevestigd zonder mijn instemming te veranderen.

Maar je hebt weer eens de klok horen luiden, hier gezegd is dat de ander wordt opgeroepen.
Door op elkaar te reageren bevestigen we elkaars bestaan.

Dat is hier de issue terwijl hier het eerste, hoe een 'ik tot stand komt, feitelijk van ondergeschikt belang is. In de dierenwereld is er geen vorming van een 'ik'. Een muis bepaalt zijn 'ik' niet door de 'kat' want een dier werkt met instincten. Het heeft geleerd bij de aanblik van een kat te vluchten.

Op onzin ga ik niet meer in.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Op onzin ga ik niet meer in.

Ik ga gewoon door met dat wat je alsmaar uit de losse hand beweerd, tot onzin te verklaren.