Jed over ego

[Rob]

?Je bent verlicht, maar het is wel duidelijk dat je nog een ego hebt. Is dat niet met elkaar in tegenspraak? Moet het ego, om nirwana te bereiken, niet eerst vernietigd worden??

?Oh, Oh!?, roep ik waarderend. ?Goeie vraag. Het is namelijk allebei waar. Ja, ik heb een ego dat sprekend lijkt op het ego dat ik heb laten vallen om, zoals je het zegt, nirwana te bereiken. Maar toen ik dat proces eenmaal achter de rug had en ik goed en wel verlicht was, moest ik toch nog iets hebben om aan te trekken. Ik keek dus om me heen en plotseling zag ik mijn afgedankte ego op een hoopje op de vloer liggen. Dat heb ik toen maar weer aangetrokken en kijk: daar was ik weer.?

Dit is een kwestie waar veel leerlingen en zoekers zich in vastbijten. Er is ook geen bevredigend antwoord op te geven, behalve: ?zie dat je er zelf achter komt?.

Ramana Maharshi zei er het volgende over: ?Het 'ik' ontdoet zich van de illusie van het 'ik' en blijft toch nog als 'ik' bestaan. Dat is nu eenmaal de paradox van zelfrealisatie. Zij die verlicht zijn zien hierin geen enkele tegenstrijdigheid.? Onverlichte mensen daarentegen zien hierin wel een tegenstrijdigheid, maar eerlijk gezegd: onverlichte mensen zien nog wel meer dingen die er niet zijn.

Ik ga verder met het beantwoorden van Julie?s vraag. ?Je hebt waarschijnlijk wel eens de uitspraak gehoord: ?Voor verlichting is een berg gewoon een berg, als je verlicht aan het worden bent, is een berg niet langer een berg, en na verlichting is een berg weer een berg.? Tja, daar kun je het mee vergelijken. Voordat ik verlicht werd, geloofde ik dat ik mijn ego was. Toen kwam die verlichting er aan en weg was mijn ego en er bestond alleen nog de daaraan ten grondslag liggende werkelijkheid. Nu is mijn verlichtingsproces voorbij en, hoewel dat ego af en toe wat onprettig is of niet erg lekker om me heen zit, moet ik het er toch maar mee doen.

Het idee dat je ego tijdens het verlichtingsproces wordt vernietigd is min of meer correct, maar dat is niet het hele verhaal. Voordat je verlicht bent leef je als mens in de wereld, net als iedereen om je heen. Als je verlicht aan het worden bent, realiseer je je dat het menselijk wezen waarmee je je hebt geïdentificeerd, niet meer is dan een personage in een toneelstuk en dat de wereld waarin je je waant alleen maar een podium is. Je gaat dus door een proces waarbij je personage tot de grond toe wordt afgebroken zodat je kunt zien wat er overblijft wanneer het helemaal verdwenen is. Het resultaat is niet een verlicht zelf of het ware zelf, het is geen-zelf. Als je alles achter de rug hebt, is het tijd om weer als mens in de wereld te gaan leven. En dat betekent opnieuw je kostuum aantrekken en terug het toneel op.?

Uit: Jed McKenna ? Spirituele verlichting? Vergeet het maar!

[Freerider]

Tijdens het proces van verlichting wordt je je wellicht nog wel meer gewaar van je ego. Ook als die "kleiner" wordt.

Mwah?ik vind "verlichting" een rotwoord. Het klinkt alsof je je eigen een rol toebedeelt die boven die van anderen ligt. Alsof je je hebt ontworsteld aan die mierenhoop. Wie bepaalt of ik verlicht ben? Ik zelf?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Tijdens het proces van verlichting wordt je je wellicht nog wel meer gewaar van je ego. Ook als die "kleiner" wordt.

Mwah?ik vind "verlichting" een rotwoord. Het klinkt alsof je je eigen een rol toebedeelt die boven die van anderen ligt. Alsof je je hebt ontworsteld aan die mierenhoop. Wie bepaalt of ik verlicht ben? Ik zelf?

Vergeet het woord verlichting, als het je in de weg staat.
Kijk maar naar de titel van zijn boek ...

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

?Je bent verlicht, maar het is wel duidelijk dat je nog een ego hebt. Is dat niet met elkaar in tegenspraak? Moet het ego, om nirwana te bereiken, niet eerst vernietigd worden??

?Oh, Oh!?, roep ik waarderend. ?Goeie vraag. Het is namelijk allebei waar. Ja, ik heb een ego dat sprekend lijkt op het ego dat ik heb laten vallen om, zoals je het zegt, nirwana te bereiken. Maar toen ik dat proces eenmaal achter de rug had en ik goed en wel verlicht was, moest ik toch nog iets hebben om aan te trekken. Ik keek dus om me heen en plotseling zag ik mijn afgedankte ego op een hoopje op de vloer liggen. Dat heb ik toen maar weer aangetrokken en kijk: daar was ik weer.?

Dit is een kwestie waar veel leerlingen en zoekers zich in vastbijten. Er is ook geen bevredigend antwoord op te geven, behalve: ?zie dat je er zelf achter komt?.

Ramana Maharshi zei er het volgende over: ?Het 'ik' ontdoet zich van de illusie van het 'ik' en blijft toch nog als 'ik' bestaan. Dat is nu eenmaal de paradox van zelfrealisatie. Zij die verlicht zijn zien hierin geen enkele tegenstrijdigheid.? Onverlichte mensen daarentegen zien hierin wel een tegenstrijdigheid, maar eerlijk gezegd: onverlichte mensen zien nog wel meer dingen die er niet zijn.

Ik ga verder met het beantwoorden van Julie?s vraag. ?Je hebt waarschijnlijk wel eens de uitspraak gehoord: ?Voor verlichting is een berg gewoon een berg, als je verlicht aan het worden bent, is een berg niet langer een berg, en na verlichting is een berg weer een berg.? Tja, daar kun je het mee vergelijken. Voordat ik verlicht werd, geloofde ik dat ik mijn ego was. Toen kwam die verlichting er aan en weg was mijn ego en er bestond alleen nog de daaraan ten grondslag liggende werkelijkheid. Nu is mijn verlichtingsproces voorbij en, hoewel dat ego af en toe wat onprettig is of niet erg lekker om me heen zit, moet ik het er toch maar mee doen.

Het idee dat je ego tijdens het verlichtingsproces wordt vernietigd is min of meer correct, maar dat is niet het hele verhaal. Voordat je verlicht bent leef je als mens in de wereld, net als iedereen om je heen. Als je verlicht aan het worden bent, realiseer je je dat het menselijk wezen waarmee je je hebt geïdentificeerd, niet meer is dan een personage in een toneelstuk en dat de wereld waarin je je waant alleen maar een podium is. Je gaat dus door een proces waarbij je personage tot de grond toe wordt afgebroken zodat je kunt zien wat er overblijft wanneer het helemaal verdwenen is. Het resultaat is niet een verlicht zelf of het ware zelf, het is geen-zelf. Als je alles achter de rug hebt, is het tijd om weer als mens in de wereld te gaan leven. En dat betekent opnieuw je kostuum aantrekken en terug het toneel op.?

Uit: Jed McKenna ? Spirituele verlichting? Vergeet het maar!

Er rammelt geen emmer, oftewel het gaat er in als Gods woord in een Ouderling.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Niets

Mwah?ik vind "verlichting" een rotwoord. Het klinkt alsof je je eigen een rol toebedeelt die boven die van anderen ligt. Alsof je je hebt ontworsteld aan die mierenhoop. Wie bepaalt of ik verlicht ben? Ik zelf?

Ego ziet ego en dus omdat het zichzelf kent in zijn streven zich boven de mierenhoop te verheffen.

Als het zover is dan 'weet' je, of liever gezegd is er weten.

[Ogenblik-sem]

Idd. schopt Jed alle heiligenhuisjes omtrent verlichting omver.
Net als Tony Parsons.

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Idd. schopt Jed alle heiligenhuisjes omtrent verlichting omver.
Net als Tony Parsons.

Je kunt het niet laten, he ...

[Ogenblik-sem]

Ik doe niks hoor!

[Hans]

Ondanks dat het soms onprettig is en niet lekker zit, doe je het er toch maar mee(ego),....is dat dan omdat zonder ego(gezien of niet) je niet kan leven, of dat verlichting bloedsaai is, en voor de smeuigheid het doorziene ego maar weer word opgepakt?

Zij die verlicht zijn zien geen tegenstrijdigheid, zij die niet verlicht zijn wel.
Zijn het dan ook alleen maar onverlichten die durven te denken dat iemand zich dit "mooie" idee ook kan aanpraten en inprenten.
En het af en toe opkomend ego afdoen als de verlichte die het er maar mee doet?

[Guy]

Oorspronkelijk geplaatst door Hans

Ondanks dat het soms onprettig is en niet lekker zit, doe je het er toch maar mee(ego),....is dat dan omdat zonder ego(gezien of niet) je niet kan leven, of dat verlichting bloedsaai is, en voor de smeuigheid het doorziene ego maar weer word opgepakt?

Zij die verlicht zijn zien geen tegenstrijdigheid, zij die niet verlicht zijn wel.
Zijn het dan ook alleen maar onverlichten die durven te denken dat iemand zich dit "mooie" idee ook kan aanpraten en inprenten.
En het af en toe opkomend ego afdoen als de verlichte die het er maar mee doet?

Het kenmerk van vorm(en), dus ook de menselijke, is dat het aan verandering onderhevig is. Vrijheid, verlichting, is niet te vinden in de vorm.