Thomas a kempis: de zorg voor zichzelf

[Heerda]

Toegegeven met Thomas a Kempis in de boeken genoemd de navolging van Christus heb ik niet veel waar hij de nadruk legt op onderwerping...
Ik volg een cursus over meditatie waarin de mystiek van Thomas a Kempis volgens Eckhart Tolle centraal staat.
Veel van de 'voorschriften en geboden' gaan over het belang van de zorg voor zichzelf... Niets mis mee wanneer het niet gevolgd wordt door de oproep over anderen te zwijgen: Nooit zult gij tot innege Godsvrucht geraken, tenzij gij over de anderen stilzwijgt en bijzonder op uzelf let (Boek 2, hoofdstuk 5-2).
Nu heb ik met stilzwijgen over anderen niet zo'n moeite maar ervaar dat eerder als een gebrek aan bewuste aandacht voor de ander als Godsvrucht.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Toegegeven met Thomas a Kempis in de boeken genoemd de navolging van Christus heb ik niet veel waar hij de nadruk legt op onderwerping...
Ik volg een cursus over meditatie waarin de mystiek van Thomas a Kempis volgens Eckhart Tolle centraal staat.
Veel van de 'voorschriften en geboden' gaan over het belang van de zorg voor zichzelf... Niets mis mee wanneer het niet gevolgd wordt door de oproep over anderen te zwijgen: Nooit zult gij tot innege Godsvrucht geraken, tenzij gij over de anderen stilzwijgt en bijzonder op uzelf let (Boek 2, hoofdstuk 5-2).
Nu heb ik met stilzwijgen over anderen niet zo'n moeite maar ervaar dat eerder als een gebrek aan bewuste aandacht voor de ander als Godsvrucht.

Hoi Heerda,

Is het niet als stilzwijgen over de gebreken van de ander bedoeld?

[Mihaela]

...

[Heerda]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoi Heerda,

Is het niet als stilzwijgen over de gebreken van de ander bedoeld?

Je hebt gelijk... Maar over het belang van positieve aandacht voor de ander kom ik in de boeken (nog) niets tegen. Ik heb dit probleem trouwens ook wel met bijna alle spirituele filosofi?n waarin ook de aandacht voor hetzelf centraal staat. Nog erger dat je al goed bent hoe je bent. Terwijl ik denk dat je hier bent met een opdracht om in relatie met anderen aan je fouten te werken...

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Je hebt gelijk... Maar over het belang van positieve aandacht voor de ander kom ik in de boeken (nog) niets tegen. Ik heb dit probleem trouwens ook wel met bijna alle spirituele filosofi?n waarin ook de aandacht voor hetzelf centraal staat. Nog erger dat je al goed bent hoe je bent. Terwijl ik denk dat je hier bent met een opdracht om in relatie met anderen aan je fouten te werken...

Misschien voor jou weggelegd om zo een boek te schrijven Heerda?

Want alleen in relatie met anderen kan je het zien of je vrij van conflict bent of niet.

[Heerda]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Misschien voor jou weggelegd om zo een boek te schrijven Heerda?

Want alleen in relatie met anderen kan je het zien of je vrij van conflict bent of niet.

Als ik vrij was van conflicten was ik hier niet...
Maar bedankt Mihaela voor het compliment dat ik iets aan de filosofi?n zou kunnen toevoegen..
Als erkentelijkheid een blik op de God van Spinoza:
http://www.youtube.com/watch?feature...&v=khySM1YBQvA

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Als ik vrij was van conflicten was ik hier niet...
Maar bedankt Mihaela voor het compliment dat ik iets aan de filosofi?n zou kunnen toevoegen..
Als erkentelijkheid een blik op de God van Spinoza:
http://www.youtube.com/watch?feature...&v=khySM1YBQvA

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Nooit zult gij tot innege Godsvrucht geraken, tenzij gij over de anderen stilzwijgt en bijzonder op uzelf let. Nu heb ik met stilzwijgen over anderen niet zo'n moeite maar ervaar dat eerder als een gebrek aan bewuste aandacht voor de ander als Godsvrucht.

Hallo Heerda, ik vind je komst op het forum zo treffend.
Ik stoeide met een vraag, en jouw eerste tekst gaf mij daar antwoord op.

Ik ben me er van bewust dat ik mijn hart regelmatig sluit als ik in de wisselwerking met mensen conflict of spanning ervaar.

Ik voel me door karakter eigenschappen en gedragingen van de ander geraakt. Door mijn geraaktheid kan ik niet meer verder kijken dan de menselijke vorm, en zie ik het goddelijke niet meer in de ander.
Ik ga vervolgens naar mezelf kijken, maar dan mis ik alsnog de wisselwerking met de ander, of nog beter gezegd ervaar ik geen liefde meer voor de ander, en voel ik me schuldig dat ik mijn hart sluit. Het is ook het besef dat ik me voor liefde afsluit.
Daar waar compassie en begrip plaats zou moeten vinden, ontstaat er een gevecht tussen mijn ego en de ego van de ander.
Kan ik menselijke onvolmaaktheid accepteren, en alsnog de volmaaktheid in de ander zien?
Compassie en genade, kan ik dat toe laten, ondanks de menselijke gebreken?

Dank je voor je komst.

Mihaela

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Je hebt gelijk... Maar over het belang van positieve aandacht voor de ander kom ik in de boeken (nog) niets tegen. Ik heb dit probleem trouwens ook wel met bijna alle spirituele filosofi?n waarin ook de aandacht voor hetzelf centraal staat. Nog erger dat je al goed bent hoe je bent. Terwijl ik denk dat je hier bent met een opdracht om in relatie met anderen aan je fouten te werken...

Ik heb een tijd Spigologie beoefend met vrienden. De nadruk werd alleen op het positieve in de ander gelegd. Het bleek uiteindelijk eenzijdig.
Een combi is volgens mij doeltreffender. Acceptatie van menselijke gebreken, en compassie en liefde toelaten. Het menselijke niet ontkennen, en het goddelijke ook blijven zien.
Wat denk jij ervan?

[Heerda]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik heb een tijd Spigologie beoefend met vrienden. De nadruk werd alleen op het positieve in de ander gelegd. Het bleek uiteindelijk eenzijdig.
Een combi is volgens mij doeltreffender. Acceptatie van menselijke gebreken, en compassie en liefde toelaten. Het menselijke niet ontkennen, en het goddelijke ook blijven zien.
Wat denk jij ervan?

Acceptatie van menselijke gebreken bij de ander is voor mij natuurlijk. Ik probeer ze ook niet te veranderen want anders accepteer ik ze immers niet. Een leereervaring is dat je je ook nooit met de ego van de ander moet bezighouden. Het Goddelijke blijven zien... wat een mooie gedachte! zo kom ik toch weer terug bij mijzelf. Ik vind dus niet dat ik mijn menselijke gebreken moet accepteren maar eraan moet werken. Zoals bewuste aandacht voor alles. Mijn dilemma is dat het mij heel moeilijk valt aanwezig te zijn...Het Goddelijke zien bij de ander vind ik gemakkelijker dan bij mijzelf. Mijn mantra is: het besef dat mij niets ontbreekt en vanuit die volkomenheid mededogen met alles wat leeft.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Heerda

Acceptatie van menselijke gebreken bij de ander is voor mij natuurlijk. Ik probeer ze ook niet te veranderen want anders accepteer ik ze immers niet. Een leereervaring is dat je je ook nooit met de ego van de ander moet bezighouden. Het Goddelijke blijven zien... wat een mooie gedachte! zo kom ik toch weer terug bij mijzelf. Ik vind dus niet dat ik mijn menselijke gebreken moet accepteren maar eraan moet werken. Zoals bewuste aandacht voor alles. Mijn dilemma is dat het mij heel moeilijk valt aanwezig te zijn...Het Goddelijke zien bij de ander vind ik gemakkelijker dan bij mijzelf. Mijn mantra is: het besef dat mij niets ontbreekt en vanuit die volkomenheid mededogen met alles wat leeft.

Als ik jou lees kom ik tot rust, alsof de tijd even stil staat.