Ferry's Archief

[Fer]

Ik ben net weer terug van een wandeling met Iron. De komende 4 dagen ben ik vrij, werken doe ik nog 2 dagen in de week en daar kan ik me goed in vinden. Ik krijg regelmatig de vraag of ik me niet, gezien mijn jeugdige leeftijd van 52 lentes, niet vreselijk ga vervelen. Mijn antwoord is altijd hetzelfde, namelijk dat dit onmogelijk is. Hoe bedoel je is dan meestal de volgende vraag. Ik zeg omdat ik helemaal geen verwachtingen heb. Iedereen om me heen is altijd maar druk met het bepalen hoe het leven die dag zou moeten lopen. En dat doen ze dan al 1 tot meerdere dagen van te voren. Natuurlijk, om praktische redenen is het wel handig om soms iets vast te leggen of te plannen maar dat gebeurt hier minimaal. Wat ik bij anderen heel vaak zie is dat een of meerdere verwachtingen niet lopen zoals verwacht. Nou ja met alle gevolgen.

Vandaag is een dag zoals alle anderen en nu komt spontaan de gedachte op om weer eens af te dalen naar mijn archief. Ik ben er al een hele tijd niet geweest en ben benieuwd wat ik daar nog aan zal treffen. Ik daal af naar beneden en tref een stoffige bende aan. Allerlei troep die ooit te maken had met wie ik was zijn zo goed als niet herkenbaar meer door de hoeveelheid stof die erop ligt. Lekker laten liggen dacht ik zo. In mijn archief had ik een speciaal plekje gereserveerd ik kijk nog eens goed rond en ja daar zie ik het. Een boord met de tekst 'verlichting' zie ik nu duidelijk hangen. Ik loop er naar toe en zie dat het er net even wat minder stoffig is zodat ik redelijk kan zien waar het over gaat. Iets met engelen en gidsen, reïncarnatie, obe's, reiki, ayahuasca ceremonies, mediumschap, meditatie, religieen nog meer van dat soort. Ik realiseer me nu, ondanks dat het toen allemaal heel spannend was, ik dacht iets op het spoor te zijn. Er klopte iets fundamenteels niet dat wist ik en hoopte het hierin te vinden. Dat is niet gebeurd maar koste me wel een aantal jaren.

Ik kijk nog wat verder rond en mijn oog valt op iets met de tekst 'is dit Ferry?' Het was een projectje met de bedoeling om te kijken en niet het hoofd te gebruiken en te gaan onderzoeken. Kijken zoals een leeuw naar een antilopen doet. Als ik nu terugkijk zie ik dat dit de ontsteking was die het ik, anderen en het hele universum in lichterlaaie heeft gezet en uiteindelijk gereduceerd heeft tot..ja tot niets. Dit project samen met het idee dat er gewoon iets niet klopt, erkennen dat niets is zoals ik dacht, zie of hoor. Dit was voor mij de eerste stap. Het project zelf is vrij simpel. Ik blaas het stof eraf en neem het even mee naar boven om te kijken wat er allemaal nog van over is.

Zolang als ik geloofde een afgescheiden persoontje te zijn voelde het incompleet. Het werkt ook andersom, zolang ik een gevoel hebt dat er iets nog niet helemaal klopt over bijvoorbeeld het pad of verlichting whatever kan je er donder op zeggen dat er ergens nog een geloof is dat ik een afgescheiden persoontje was. Ik wil nu wat verder praten over objecten en de reden dat ik dit doe is omdat het van alles kan zijn. Het kan het zelf zijn, anderen maar ook verlichting of een droombaan, geluk, bekendheid..enz. Dit zijn objecten ergens daar in de toekomst iets waar we naartoe kunnen of zo. Het kan ook iets dichterbij zijn zoals acceptatie, onbegrepen..

Zolang er het geloof in separatie is blijft het zoeken naar het object of ermee in conflict zijn bestaan. Laten we beginnen met het moeilijkste object, het zelf. De bedoeling is dat ik ga kijken en niet onderzoeken. De enige vraag die ik mezelf ga stellen is: is dit Ferry? Er zijn twee mogelijke antwoorden ja/nee en er is geen goed of fout. Wat heb ik tot mijn beschikking? Het enig wat ik tot mijn beschikking heb zijn gedachten, gevoelens en sensaties. Gedachten kan ik nog splitsen in woorden, het stemmetje in mijn hoofd en mentale plaatjes zoals een plaatje van een gezicht of een plaatje van iets ergens in de toekomst. Woorden komen vaak als zinnetjes zoals, ik moet nog naar de winkel of ik zoek verlichting als iets wat ergens in de toekomst te vinden is.

Voordat ik ga beginnen wil ik eerst even een goed gevoel krijgen wat het is om Ferry te zijn, het is niet gewoon een verhaal maar er zit wel degelijk een emotionele component aan. Een gevoel in dit lichaam te zitten of het lichaam te zijn. Separaat en afgesneden van anderen en mijn omgeving. Wil je dit zelf gaan proberen doe dit dan van te voren. Als het gevoel van het afgesneden zelf duidelijk aanwezig is, het duidelijk is dat dat het object is wat je wil gaan zoeken, dan kan je beginnen.

Je kan natuurlijk ook gewoon rusten als bewustzijn en gedachten laten komen en gaan, dit kan heel effectief zijn maar vaak gaat dit niet diep genoeg. Dit komt omdat er ongezien toch vaak een emotionele component aan verbonden zit en men niet in de gaten heeft dat dit twee verschillende objecten zijn die in het bewustzijn omhoog komen. Waar je dan eigenlijk naar zit te kijken is de separatie zelf maar het breekt er niet doorheen.

Ik ga beginnen, even herhalen er is maar een vraag: Is dit Ferry of 'is dit het'? en er zijn 2 antwoorden ja/nee en er is geen goed of fout antwoord.

Ik ga een voor een dingen omhoog halen en wat ik dan doe is alsof ik het onder een lamp leg en dan stel ik me de vraag is dit Ferry of wat het ook mag zijn dat je aan het zoeken bent. Ik kijk ernaar door directe observatie en probeer niet na te denken over wat ik zie. Er is geen enkele reden om het te gaan analyseren of te onderzoeken. Ik stel alleen de vraag, is dit het.

Laat ik eens beginnen met mijn naam Ferry, ik zie de letters een voor een omhoog komen en stel me de vraag, is dit het? Nee het zijn gewoon letters die naar boven komen maar dat ben ik niet. Ik laat de letters rusten en ga verder naar het volgende. Ik ga nu een herinnering van mezelf omhoog halen, een herinnering van ergens in mijn leven, een herinnering met een emotionele component mag goed of slecht zijn maar eentje die me echt het gevoel geeft ja dat ben ik. Kijk naar de herinnering en zie dat het een plaatje is, Ferry was een woord en de herinnering is een plaatje. Ik stel weer de vraag, is dat Ferry? Hmm nee het is gewoon een plaatje maar het voelt wel als Ferry. En nu komt het belangrijkste van het hele project. Als er een gedachte in de vorm van woorden of een plaatje omhoog komen en het voelt als het zelf dan betekend dit dat er iets gebeurd in het lichaam. Het plaatje en het gevoel/sensatie komen tegelijkertijd omhoog en vormen samen het idee dat er een Ferry is. Dit is het punt waar de identificatie begint, game on.

Vervolgens ga ik naar het gevoel of sensatie die in het lichaam omhoog is gekomen. Ik ga er gewoon middenin zitten. Stel je voor dat het gevoel verdriet is, het gevoel van verdriet met het plaatje komen samen en creëert de illusie van afgescheiden te zijn. Dus op het moment dat ik het gevoel een label geef 'verdriet' ga ik eerst naar het label kijken met de intentie het zelf te zoeken. Net als mijn naam is ook verdriet maar gewoon een woordje dus daar kijk ik nu naar en stel me de vraag, is dit Ferry? Nee het is maar gewoon een woordje. Het woordje verwijst eigenlijk naar een energie in het lichaam. Ik laat het woordje even rusten en ga het lichaam in. Ik probeer me gewoon bewust te zijn van de energie en laat alle woorden, plaatjes, verhaaltjes en interpretaties even rusten. Gewoon in alle rust aanwezig zijn en het te laten voor wat het is. Op een gegeven moment, als er geen verhaaltjes meer aan vast zitten, zal je zien dat het gevoel op zal lossen. Mocht er toch een gedachte opkomen dat zie ik het en laat de gedachte voorbij gaan en ga terug naar het gevoel. Ik kan nu weer de vraag stellen, is dit Ferry? Nee het is een gevoel, energie. Ik laat het rusten want ik ben op zoek naar Ferry en heb hem nog steeds niet gevonden.

Ik zie dat het twee kanten op werkt. Als er een gedachte opkomt en die voelt als het zelf dan betekend dat er in het lichaam tegelijkertijd een gevoel/sensatie opkomt. En als er een gevoel/sensatie opkomt die voelt als het zelf dan betekend dit dat er tegelijkertijd een verhaal in mijn hoofd opkomt. Op deze manier ben ik in staat om alle objecten te ontmantelen en welke ik ook neem, het zelf is nergens te vinden. Maar niet vergeten, kijken in het huidige moment niet onderzoeken of analyseren. Wat ik vond is een soort leegheid, gedachten kunnen wel langskomen maar dan stel ik me weer de vraag, is dit Ferry? Uiteindelijk zag ik dat wat er ook door mag komen prima is, alleen is er geen Ferry in te vinden.

Zo ik ben er weer even klaar mee en breng het weer even terug naar het archief. Maar wel ff lekker verfrissend.

Mooi onderzoek.

[Dorje]

Vind ik ook!

Gewoon iets wat opkomt, geen kritiek of opmerking of verwaandheid of wat dan ook. Gewoon een vraag die opkomt in het meedoen met wat je beschrijft:

Op deze manier ben ik in staat om alle objecten te ontmantelen en welke ik ook neem, het zelf is nergens te vinden.

Wie/wat is de "ik" die in staat is om al die objecten te ontmantelen? Is dit dan Dorje/Ferry? Of is dit ook iets dat opkomt? Zo ja, wat is dan in staat ook dit te ontmantelen?

En... wat ook opkomt: is er wel altijd maar één antwoord? Of ja of nee?

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Gewoon een vraag die opkomt in het meedoen met wat je beschrijft:

Is dit meedoen met wat er beschreven wordt? Volgens mij staat er kijken door directe observatie zonder te willen onderzoeken of analyseren, en wat doet Dorje?

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Is dit meedoen met wat er beschreven wordt? Volgens mij staat er kijken door directe observatie zonder te willen onderzoeken of analyseren, en wat doet Dorje?

Nou moe, als jouw meedoen alles wat er in mij opkomt buiten beschouwing laten is en enkel wat jij beschrijft observeren is, dan doe ik niet mee hoor.

Ik zal mijn meedoen even anders verwoorden, misschien valt dan het kwartje wel:

Ik haal geen dingen omhoog, een voor een, ik observeer gewoon wat er omhoog komt en wat ik dan doe is alsof ik het onder een lamp leg en dan stel ik me de vraag is dit Dorje, is dit ik. Ik kijk ernaar door directe observatie en probeer niet na te denken over wat ik zie. Er is geen enkele reden om het te gaan analyseren of te onderzoeken. Ik stel alleen de vraag, is dit het.

Er komt op dat "ik" de objecten aan het ontmantelen ben, dat is wat er op komt, en daarmee de vraag: is dit Dorje? Is dit wat ontmantelt Dorje? Het plaatje "ik ontmantel" en het gevoel/sensatie "van de doener te zijn" komen tegelijkertijd omhoog en vormen samen het idee dat er een Dorje is die dit doet. Dit is het punt waar de identificatie begint, game on.

Vervolgens ga ik naar het gevoel of sensatie die in het lichaam omhoog is gekomen. Ik ga er gewoon middenin zitten. Het gevoel met het plaatje komen samen en creëert de illusie van afgescheiden te zijn (ik die doe t.o.v. dat wat gedaan wordt). Dus op het moment dat ik het gevoel een label geef ga ik eerst naar het label kijken met de intentie het zelf te zoeken. Net als alles wat ik lijk te ontmantelen zijn ook "ik doe het ontmantelen" maar gewoon woordjes dus daar kijk ik nu naar en stel me de vraag, is dit Dorje? Nee het zijn maar gewoon woordjes. Het woordje verwijst eigenlijk naar een energie in het lichaam. Ik laat de woordjes even rusten en ga het lichaam in. Ik probeer me gewoon bewust te zijn van de energie en laat alle woorden, plaatjes, verhaaltjes en interpretaties even rusten. Gewoon in alle rust aanwezig zijn en het te laten voor wat het is. Op een gegeven moment, als er geen verhaaltjes meer aan vast zitten, zie ik dat het gevoel oplost. Mocht er toch een gedachte opkomen dat zie ik het en laat de gedachte voorbij gaan en ga terug naar het gevoel. Ik kan nu weer de vraag stellen, is dit Dorje? Nee het is een gevoel, energie. Ik laat het rusten want ik ben op zoek naar Dorje en heb hem nog steeds niet gevonden.

Maar er is nog steeds een gevoel dat er iets is dat zoekt en niet vind. Als dat observeren zich op zichzelf richt, ontstaat er een raar gevoel, het gevoel kan ik weer terugbrengen tot een energie die opkomt, maar daarmee is dat wat observeert nog niet opgelost.

Als ik dan de vraag stel of de "ik" die observeert Dorje is, of gewoon of het bestaat, dan komt er geen ja op, maar ook geen nee. Het moment dat de vraag gesteld wordt en er geen antwoord komt, lijkt dit op een nee, maar de moment dat het nee lijkt, lijkt dit wel aan iets op te komen en lijkt het dus op een ja, waardoor de nee weer wordt teniet gedaan, omdat het aan iets verschijnt, iets het observeert, m.a.w. er treedt een soort van kortsluiting op, waarop met geen enkele ja, noch met nee te antwoorden valt.

Daarmee zitten is zoiets als wat je eerst beschreef: "gewoon rusten als bewustzijn en gedachten laten komen en gaan", maar dan waarbij het rusten en de gedachten zich niet meer van elkaar onderscheiden: er is geen ja, dit ben ik, en ook geen nee, dit ben ik niet.

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Gewoon iets wat opkomt, geen kritiek of opmerking of verwaandheid of wat dan ook. Gewoon een vraag die opkomt in het meedoen met wat je beschrijft:

Waarom denk je dat ik dit misschien zou opvatten als kritiek of verwaandheid? Waarom lijkt het erop alsof je je van te voren al tegen iets wil indekken?

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Wie/wat is de "ik" die in staat is om al die objecten te ontmantelen? Is dit dan Dorje/Ferry? Of is dit ook iets dat opkomt? Zo ja, wat is dan in staat ook dit te ontmantelen?

Wie/wat is de ik die:
- net terugkomt van een wandeling
- die geen verwachtingen heeft
- die minimaal plannen maakt
- die afdaalt naar het archief
- enz......enz

Waarom pak je alleen die ene en niet allemaal? Is jou zogenaamde oprechte deelneming wel waar of is het een vermomming omdat je stieken een andere agenda hebt? Misschien zit je als een luipaard in het hoge gras te wachten op een uitspraak om vervolgens je ware intenties te onthullen? Die uitspraak komt er vervolgens dan ook en wat gebeurt er dan!

Citaat:
Nou moe, als jouw meedoen alles wat er in mij opkomt buiten beschouwing laten is en enkel wat jij beschrijft observeren is, dan doe ik niet mee hoor.

Vervolgens gaan we ons opstellen als aangeschoten wild en schieten we in het slachttoffer rolletje.

Citaat:
misschien valt dan het kwartje wel:

En hier onthul je je ware intentie die er vanaf het begin al was. Je wil mij een lesje leren, en vervolgens dump je je stront (het hele verhaal wat volgt), want dat is wat je eigenlijk wil, in mijn archief. En daar ben je helemaal vrij in hoor ik kom daar toch niet zo vaak meer. Kijk dat je mij in de maling probeert te nemen daar heb ik geen enkel probleem mee maar neem jezelf niet zo in de maling. Oeps maar wie/wat is het dan die zichzelf in de maling neemt?

Het kwartje is inderdaad gevallen, weer een puzzelstukje op de juiste plaats.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

En hier onthul je je ware intentie die er vanaf het begin al was. Je wil mij een lesje leren, en vervolgens dump je je stront (het hele verhaal wat volgt), want dat is wat je eigenlijk wil, in mijn archief. En daar ben je helemaal vrij in hoor ik kom daar toch niet zo vaak meer. Kijk dat je mij in de maling probeert te nemen daar heb ik geen enkel probleem mee maar neem jezelf niet zo in de maling. Oeps maar wie/wat is het dan die zichzelf in de maling neemt?

Het kwartje is inderdaad gevallen, weer een puzzelstukje op de juiste plaats.

Is het pogen de ander verhuld of onverhuld een lesje te leren niet hetzelfde?

[Fer]

Oorspronkelijk geplaatst door Iona

Is het pogen de ander verhuld of onverhuld een lesje te leren niet hetzelfde?

Een goeie vraag Iona!
Het ligt er een beetje aan hoe je erin staat.
Als je deze tendens bij jezelf gezien hebt en erkend dan zie je ze werkelijk overal dus in dat opzicht niets bijzonders. Als ik zou reageren vanuit die tendens dan heb je helemaal gelijk. Maar als je zelf het lesje al geleerd hebt dan is er geen behoefte meer om iemand de les te lezen. Wat rest is dan gewoon spiegelen.

[Iona]

Oorspronkelijk geplaatst door Fer

Een goeie vraag Iona!
Het ligt er een beetje aan hoe je erin staat.
Als je deze tendens bij jezelf gezien hebt en erkend dan zie je ze werkelijk overal dus in dat opzicht niets bijzonders. Als ik zou reageren vanuit die tendens dan heb je helemaal gelijk.

Maar als je zelf het lesje al geleerd hebt dan is er geen behoefte meer om iemand de les te lezen. Wat rest is dan gewoon spiegelen.

Aha spiegelen dus... dat is wat ik deed.

[Iona]

Mijn lesje is mezelf bij het spiegelen niet buiten schot te houden.