Bewust door de verschillende slaapfases.

[Hein]

Bij BDE's is het bekend dat de hersenactiviteit volledig plat kan liggen. In principe zou je dan geen bewustzijn mogen hebben, maar het feit dat mensen dan heel levendige uittredingen hebben met zicht op beïndiging van het Aardse leven, zou kunnen aantonen dat bewustzijn toch zonder fysieke hersenactiviteit kan bestaan.

Gelukkig is het onderzoek daarnaartoe nog niet afgerond.

Momenteel zouden sommige ziekenhuizen van plan zijn om vreemde voorwerpen te plaatsen in operatiekamers en dergelijke, voorwerpen die vanuit de ligpositie van de bewusteloze patiënt niet kunnen gezien worden. (bij voorbeel van die blitze verkeerskegels). Als achteraf blijkt dat gereanimeerde patiënten over deze vreemde voorwerpen verslag uitbrengen, tja, dan is dat toch een belangrijk feit.

Eigenlijk zijn er al vele getuigenissen in die zin : bewusteloze patiënten met gesloten ogen die zich herinneren waar hus vals gebit werd gedumt, complete gesprekken die herinnerd worden, handelingen en instrumenten van chirurgen die beschreven worden. Misschien nog geen hard bewiijs, maar toch een belangrijke aanwijzing, en daarom vind ik het goed dat er onderzoek naar uitgevoerd wordt.

Bron.

[Hein]

27/05/10

Bewust door de verschillende slaapfases

11u00. Ik word wakker maar houd mijn ogen dicht en blijf in hypnagogische staat. Ik volg de beelden uit mijn vorige droom en zie alles weer voor me. Ik probeer zo lang mogelijk bewust te blijven. Het is raar maar een hele tijd lang is alles gewoon blanco. Ook mijn eigen gedachten en bewustzijn (dat kan ik natuurlijk alleen achteraf vaststellen, op het moment zelf dacht ik gewoon NIKS). (Gisteren nacht niet kunnen slapen en nog lang doorgewerkt dus ik heb wel wat slaap in te halen. Waarschijnlijk bevond ik me de hele tijd in diepe slaap. Gedachten leeg. Bewustzijn weg. Geen hypnagogische beelden niks.) Mijn bewustzijn keert eerder terug dan mijn beeld. Ik blijf zeker een half uur in wit licht liggen. Ik weet dat mijn ogen gesloten moeten zijn. Mijn lichaam is ook veel meer verlamd dan normaal. Zeker door het slaaptekort. Ik denk aan niet veel, alleen wek ik af en toe mentaal het gevoel van beweging op. Maar zelfs dat lukt niet. Geen idee in welke slaapfase ik me nu bevind. Ergens vlak na diepe slaap. slaapstadium 3 misschien? Bewust zijn is in ieder geval mogelijk nu, beelden niet. Het duurt lang, zeker een half uur voor ik weer iets zie.

Links van me zie ik een grote kast, ze lijkt op die uit mijn slaapkamer, maar ik heb het gevoel dat de kamer anders georiënteerd is dan de mijne. Ik zie alleen een stuk kast. De rest van mijn omgeving blijft wit. Ik ben gefascineerd hoe dat werkt. Alles lijkt zo traag te gaan deze keer. Normaal moet ik veel langer wachten. Mijn bewustzijn is ook wel moe, dus ik hoop dat ik niet alsnog wegzak. Ik hoop ook dat ik alles kan onthouden. Na nog eens 10 minuten (schat ik) zie ik opeens mijn arm. Het wit wordt roze. Mijn lakens zijn roze denk ik, zou ik me dat herinneren of zou de kleur op een bepaalde manier licht reflecteren zodat mijn hersenen weten dat het roze is? De (mijn?) arm hangt omhoog. Ofwel ligt hij boven mijn gezicht en zie ik hem omdat ik hem voel. Ofwel is het een droomarm. Ik begin na te denken hoe ik in slaap was gevallen. Waar mijn armen en lakens lagen. Mijn lakens liggen altijd dicht tegen mijn gezicht dus dat kan kloppen maar mijn armen lagen onder de dekens op mijn buik dacht ik. Het beeld spreidt een beetje uit. Ik zie nu een groter deel van de kast en een stuk muur. De kamer is heel groot maar leeg. Ik zie een stuk vloerbekleding maar dat is de blauwe vloerbekleding van mijn vroegere kamer in het huis van mijn vader. Dat moet lang geleden zijn, voor mijn drie jaar misschien? Ik interpreteer niks van de beelden. Ik kijk gewoon en beschrijf wat ik zie. Geen gestaltes. Alleen een kast, een stukje donkerblauwe vloerbekleding en mijn arm. Ik zie nu meer van mijn arm. Hij hangt helemaal omhoog. Alsof de arm iets vasthoudt. Ok? dan kan het dus helemaal mijn eigen arm niet zijn. No way dat ik zo in slaap gevallen kan zijn. Een droomarm dus. Ik kan weer bewegen maar mijn lichaam wordt niet uitgebeeld. Ik heb natuurlijk ook helemaal geen lichaam want ik zit in mijn eigen geest. Maar toch? Ik ?beweeg? dus en wuif met mijn armen door de arm die voor me hangt. Er verandert niks aan het beeld. En rechts van me is alles nog steeds mistig wit. Waarschijnlijk lig ik ietsje op mijn linkerzij IRL. Aangezien ik geen echt lichaam heb, wil ik testen of ik mijn armen (ook al zie ik ze niet en zijn ze er niet) op onnatuurlijke manieren zou kunnen bewegen. Ik wil ze binnenstebuiten draaien maar mijn hersenen weten niet hoe, ik kan dus ook niet het gevoel krijgen om ze binnenstebuiten te draaien. Als ik volledig droombeeld had zou ik ze binnenstebuiten gedraaid kunnen zien maar dan zouden het droomarmen zijn. En ik zou het alleen kunnen zien als ik mentaal afstand nam van die arm. De arm voor me lijkt exact op mijn arm en daarom eigen ik me die toe. Maar de arm is een illusie. Als mensen die echt geloven in uittreden van een lichaam spreken, is dat toch onlogisch. Als ze zogezegd alleen ziel of geest zijn dan is dat lichaam toch altijd een illusie? Waarom dan proberen bewijzen dat anderen dat fijnstoffelijk lichaam zouden kunnen zien? Ik beweeg ook zogezegd en ik denk dat in mijn hersenen de beweging geregistreerd en uitgevoerd wordt als wanneer ik echt zou bewegen. Maar aangezien ik (mijn bewustzijn) alleen uit geest bestaat en een mentaal proces is, kan ik natuurlijk nooit mijn echte lichaam of ook maar een lichaam bewegen. Maar het hebben of niet van een fijnstoffelijk lichaam kan dan toch nooit bewijzen of OBE?s echt zijn of niet? Aangezien alles alleen geest is. Kan dit dan een echte OBE zijn? Alleen als mijn bewustzijn autonoom werkt, los van mijn lichaam. Maar waaruit bestaat het dan? Als het niet iets materieels zou zijn? Alles wat binnen het bewustzijn gebeurt is uiteraard mentaal maar wat is het bewustzijn zelf? Samenwerking van hersenactiviteit waarschijnlijk. Ik denk er nog even over na, maar kan nooit geloven dat mijn bewustzijn los van mijn hersenen zou kunnen bestaan. Het kan wel zijn dat het trager verdwijnt dan normale hersenactiviteit. En dan heb je dus het BDE-effect. Zou wat ik nu doe dan vergelijkbaar zijn met een BDE? Als ik nu zou denken dat ik dood ga, waaraan zou ik dan denken? Mijn voorbije leven waarschijnlijk? Het lijkt me een logische reactie. Als mijn lichaam nu echt zou sterven en ik nooit meer terug zou kunnen, wat zou ik dan denken? Ik probeer het me voor te stellen. Ik zou denken aan alles wat ik nog zou kunnen doen in mijn leven, ik zou kwaad worden want ik wil nog niet sterven. En als ik terug tot leven gewekt zou worden, zou ik dankbaar zijn. Ik zou geen zuurstofbuisjes doorbijten om toch maar in deze staat te kunnen blijven alleszins. Maarja ik zit nu al in deze staat en ik leef dus waarom zou ik ook.

Pas na lang denken concentreer ik me opnieuw op de beelden. Waren ze hier net nog, of heb ik alles zojuist opnieuw gereconstrueerd op het moment dat ik er aan dacht? Het beeld is ietsje veranderd. Er lijkt een tafel in de kamer te staan. Maar als ik er niet aan denk, bestaat hij niet en verdwijnt hij weer. Ik probeer de arm voor me weg te denken. Het lukt. Hij wordt wit licht. Ik wek voor de eerste keer beweging op maar niet vanuit mezelf. De beelden rondom me suggereren beweging terwijl ik stil in mijn eigen bed lig te slapen. Bewust. Zouden er nog mensen zijn die kunnen wat ik kan? Zou het mogelijk zijn om mijn gedachten zo te manipuleren dat mijn hersenen denken dat mijn lichaam dood is? Zou ik dan opzettelijk in een coma terecht kunnen komen? Ik moet lachen want ik geloof dat ik het inderdaad zou kunnen. Nu nog niet, maar na nog een beetje oefenen? Zou ik het dan ooit doen? Zou ik dan nog terug kunnen keren als ik het wou?? Eerst maar wachten tot de wetenschap ver genoeg staat, zodat ze met mij zouden kunnen communiceren. Zou anders maar zinloos zijn.

Het lijkt er op dat REM-slaap nadert. Ik krijg hypnagogische beelden door het witte licht. Ik begin zin te krijgen in seks. Dat betekent dat ik inderdaad binnenkort in REM-fase zit. Ik begin zachtjes mijn hoofd te bewegen. Het beeld breidt uit, het wit verdwijnt en ik zie steeds meer. Ik wek alleen gevoel op, geen beelden maar de beelden komen vanzelf. Mijn beeld begint rond mij te beweging. Ook ikzelf lijk in ruimte te bewegen en ik verplaats me in het beeld voor me, in een droomlichaam. Misschien is die seksuele drive wel een afleidingsmanoeuvre om mijn bewustzijn in de dromenwereld terecht te doen komen. Het lukt alleszins wel. Op sommige momenten ga ik helemaal op in de droom en geloof ik ook echt in wat ik zie, of beter, ik denk er niet aan dat het niet echt is. Maar ik ga niet beschrijven wat ik allemaal zie. Mijn droombeeld wordt in ieder geval stabiel. Ik kom in verschillende slaapkamers terecht, afhankelijk van waar ik aan denk. Pas na een hele tijd kan ik loskomen van al die seksuele impulsen. Ik ga rechtop staan en begin rond te lopen door een kamer. Ik kan rennen, springen, alles wat ik zou doen IRL maar dan in mijn droomlichaam. Als ik mijn armen voor me uitstrek, zie ik ze ook. Ik probeer ze onzichtbaar te maken en concentreer me op het beeld erachter. Ze vervagen maar als ik ze opnieuw beweeg, zie ik ze weer. Het gevoel een lichaam te hebben is hardnekkig blijkbaar. Ik krijg allemaal herinneringen terug aan mijn vorige dromen. Ik wandel door een lange gang met ramen. Door elk raam zie ik een nieuwe droomscéne. Ik heb geen zin om echt iets te dromen dus wacht ik gewoon in de gang tot wanneer ik wakker word. Maar de beelden zijn te hardnekkig. Ik kan niet niet meedoen. Uiteindelijk kom ik in een springkasteel terecht en spring ik op rode en gele matrassen zo hoog ik maar kan. Tot ik wakker word. Mijn lichaam voelt heel loom, mijn echte gevoel lijkt van heel ver te moeten komen en mijn lichaam blijft nog een half uur verdoofd aanvoelen. Onwerkelijk. Het is 14u? weer lang geslapen. Nu terug in de echte wereld?


Zelfde bron als boven.

[glans]

Oorspronkelijk geplaatst door Hein

Momenteel zouden sommige ziekenhuizen van plan zijn om vreemde voorwerpen te plaatsen in operatiekamers en dergelijke, voorwerpen die vanuit de ligpositie van de bewusteloze patiënt niet kunnen gezien worden. (bij voorbeel van die blitze verkeerskegels). Als achteraf blijkt dat gereanimeerde patiënten over deze vreemde voorwerpen verslag uitbrengen, tja, dan is dat toch een belangrijk feit.


Bron.

hehehehe...eindelijk...deze tip heb ik jaren geleden al een een organisatie aan de hand gedaan.
ik ben er dus blij mee dit te lezen (ja-ja-ja-kniksmiley)