Van het (vroegere) Byron Katie forum

[Renoir]

Hoi Bernhard,

Als ik zeg ja ik ben er van af wordt de weg het doel. Zeg ik nee dan zoek je een andere weg.
Er is geen weg, er vanaf zijn of komen is een denkfout. Het wordt gezien.
Quote van Katie "What is IS".

Je verhaal over dat je in een onveilige gezinssituatie bent opgegroeid. Dat je je gevoel niet kwijt kon, het idee had er alleen voor te staan enz... is nagenoeg identiek aan mijn verhaal. Dat maakt ons uniek. Gelukkig hebben we allemaal min of meer hetzelfde verhaal.

Als ik maar blijf tollen (overtreffende trap van wentelen) in de ellende van mijn gedachten, waarom zou ik ze dan niet onder de loupe nemen en zien dat IK degene ben die ze vasthoudt. Waarom houd ik ze vast ? Omdat IK er anders niet bent. De angst om niet IK te zijn is heel diep weggestopt en zo groot dat ik liever de andere kant uitkijkt. De kant waar ik wel een bestaan denk te hebben n.l. buiten (in het spanningsveld met anderen).
Je voelt een sensatie die soms heel subtiel in aktie komt. En die sensatie wordt herkend. De geest is getraind in herkennen, daar is hij een expert in. En in categoriseren ook. Het draaiboek wordt uit de kast gehaald. Maar als de geest, het wilsinstrument dat gewend is met doelgerichtheid tot actie over te gaan steeds niet verder komt dan wanhopige schijnbewegingen raakt het in paniek.

Ik moet, tot mijn schande hier, bekennen dat ik "the work" niet doe. Toen ik met Advaita in aanraking kwam was er geen weg voor de door mij ondervonden moeilijkheden. Alles is Maja en daar kun je het mee doen. Katie weet echt wel dat er geen weg is, maar heeft begrip voor dingen waar de mensen mee worstelen. Ze ziet de gehechtheid aan je verhaal. Ze gaat een eind met je mee in je hypohese.

De kracht zit er in dat je zelf tot het inzicht kan komen dat je gedachten veranderlijk zijn. En uiteindelijk gaat inzien dat jij je gedachten niet bent. De quote van Katie "Wie zou je zijn zonder je verhaal" is ijzersterk. Het onderzoek, dat aan jou is, kan je laten inzien. Het gevaar schuilt er in dat je alleen maar, of veel te lang, blijft zoeken naar comfort. Het comfort van een minder pijnlijke gedachte.

Realisatie, zij noemt het liever ontwaken (maar beiden zetten aan tot de gedachte dat het een handeling is) is direct. Je bent het al maar hebt er van alles tussen geschoven en nu denk je ook nog dat er iets is wat je kan doen. Er gaapt ogenschijnlijk een diepe kloof..... en in die ogenschijnlijkheid zoek je naar een brug. Zo genaamde gerealiseerden staan allemaal te roepen dat er geen weg is. Maar je verstand, dat niet die hoogte heeft waarop dat kan worden gezien, zegt dat er een brug moet zijn. Dus heeft Katie een brug voor je. Ik ben erg gecharmeerd van haar brug omdat het de handvaten geeft die ik heb gemist. Uiteindelijk is ook de brug fictie maar die geest van je moet kennelijk op weg worden geholpen.

Liefs.
Ranex

[Renoir]

Have merci,

Soms ontstaat er vanuit je vredige niks een gevoel dat je iets mist als je al dat gekrioel om je heen ziet. Dat gevoel van innerlijke leegte wordt dan gezien als afwijkend of ongezond. Dat "iets" dat je tegenhoudt is hetgeen het allemaal beter lijkt te kunnen overzien. Maar je bewegingen in deze klaterwereld blijven niet onopgemerkt en al gauw wordt je herkend en betrokken bij het spel dat we samenleving noemen. In die turbulentie wordt je gevormd, doorgaans tot iets wat je niet wenst te zijn. Toch geef je er de voorkeur aan herkenbaar te blijven en zet je iemand neer die dat dan ook is. Je "basiswaarheid" is je mooie zelfvervullende stilte die je niet verder hebt kunnen onderzoeken omdat je daar uitgehaald bent. De rest van je leven blijf je terug verlangen naar dat paradijs. Maar naar buiten gericht als je bent denk je het dan ook alleen buiten je te kunnen vinden. In de door jou ervaren afgescheidenheid zal een relatie, een goed baan, een gelukkig gezin je wel weer heel maken.

Wat je denkt te zijn is fictie, wat je bent zijn slechts gedachten beladen met een conditionering. Je wilt bezig zijn om al je kleine afwijkingen samen te vatten in een mooi overzichtelijk complex zodat je niet steeds random moet blijven plukken in de chaos van je herinnering. Je tenminste goed beslagen ten ijs kunt komen.
Waarom ? Je komt vanzelf bij het verifieren van gedachten op het idee dat je fictie denkt. Al doende besef je ineens dat wat je schrijft niet serieus kan worden genomen, en dat maakt dat gedachten weer los komen zodat die achtergrond waar we allen een zijn weer in beeld is.
Maar zolang je ze blijft geloven is het zaak ze te beproeven (niet nodig ze eerst tot standpunten te laten verworden)....... met worksheets thuis of, voor veel feedback hier en public...

Liefs,
Ranex

[Renoir]

1. Is dat waar?

2. Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?

3. Hoe voel je je als je die gedachte hebt?
Hoe voel je je lichamelijk?
Hoe behandel je andere mensen als je die gedachte hebt?
Manipuleer je ze, probeer je op enige wijze je zin te krijgen?
Hoe voel je je daardoor?

4. Kun je een stressvrije reden bedenken om deze gedachte vast te houden?

[Rob]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Ik moet, tot mijn schande hier, bekennen dat ik "the work" niet doe. Toen ik met Advaita in aanraking kwam was er geen weg voor de door mij ondervonden moeilijkheden. Alles is Maja en daar kun je het mee doen. Katie weet echt wel dat er geen weg is, maar heeft begrip voor dingen waar de mensen mee worstelen. Ze ziet de gehechtheid aan je verhaal. Ze gaat een eind met je mee in je hypohese. De kracht zit er in dat je zelf tot het inzicht kan komen dat je gedachten veranderlijk zijn. En uiteindelijk gaat inzien dat jij je gedachten niet bent. De quote van Katie "Wie zou je zijn zonder je verhaal" is ijzersterk. Het onderzoek, dat aan jou is, kan je laten inzien. Het gevaar schuilt er in dat je alleen maar, of veel te lang, blijft zoeken naar comfort. Het comfort van een minder pijnlijke gedachte. Realisatie, zij noemt het liever ontwaken (maar beiden zetten aan tot de gedachte dat het een handeling is) is direct. Je bent het al maar hebt er van alles tussen geschoven en nu denk je ook nog dat er iets is wat je kan doen. Er gaapt ogenschijnlijk een diepe kloof..... en in die ogenschijnlijkheid zoek je naar een brug. Zo genaamde gerealiseerden staan allemaal te roepen dat er geen weg is. Maar je verstand, dat niet die hoogte heeft waarop dat kan worden gezien, zegt dat er een brug moet zijn. Dus heeft Katie een brug voor je. Ik ben erg gecharmeerd van haar brug omdat het de handvaten geeft die ik heb gemist. Uiteindelijk is ook de brug fictie maar die geest van je moet kennelijk op weg worden geholpen.

Mooi beschreven.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

1. Is dat waar?

2. Kun je absoluut zeker weten dat het waar is?

3. Hoe voel je je als je die gedachte hebt?
Hoe voel je je lichamelijk?
Hoe behandel je andere mensen als je die gedachte hebt?
Manipuleer je ze, probeer je op enige wijze je zin te krijgen?
Hoe voel je je daardoor?

4a Kun je een stressvrije reden bedenken om deze gedachte vast te houden?

Het woord manipuleren is volgens mij een beetje afwijkend hierin.
Het komt op mij over alsof jouw eigen gekleurdheid erin zit.

Overigens, mooie teksten Gargamel.
Ik vind de brug van B. Katie, zoals jij het noemde, een prachtig instrument.

[Mihaela]

Een tijd geleden radde Renoir mij een paar andere forums, ik heb toen niet gevraagd welke.
Ken jij een paar forums die zich bezig houden met thema's zoals: De leer van Gurdieff, of iets in de trend van B. Katie?
Ik zoek namelijk forums die zich daar mee bezig houden, met het bestaan van de ego, en daar bewust bij stil staan.
Forums die ook ietwat onbegrensd zijn.
Namelijk, dat ze niet zomaar een ban aan iemand geven die scherp en doeltreffend zijn mening geeft.
Dus geen gezelligheidsforums, maar ook geen forums waarbij men ongestoord vloekt of beledigd omdat ze gefrustreerd zijn.
Ik heb een beetje behoefte aan meer variatie merk ik, en soms zou ik leuk vinden als ik meer forums zou hebben zoals dit forum is.

Je kent me namelijk nu al een beetje, dus in het geval dat jij een paar forums kent die je denkt bij me te passen, zou je me dat door willen geven?

Lieve groet,
Mihaela

[Mihaela]

Ik zoek inderdaad mensen die net als ik bewust zijn dat ze nog steeds, zo als hier onder beschreven wordt, zich gedragen. Mensen die bewust zijn dat ze nog steeds niet vrij van zijn:


En dan samen er naar kijken. Zonder de zelfingenomenheid dat iemand de leraar is en de ander de leerling. Gewoon gelijken in ons blindheid, met het oog op het willen zien.

[Renoir]

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Ik zoek inderdaad mensen die net als ik bewust zijn dat ze nog steeds, zo als hier onder beschreven wordt, zich gedragen. Mensen die bewust zijn dat ze nog steeds niet vrij van zijn:

En dan samen er naar kijken. Zonder de zelfingenomenheid dat iemand de leraar is en de ander de leerling. Gewoon gelijken in ons blindheid, met het oog op het willen zien.

Voor het leren 'door'zien van je egocentriciteit heb je aan één zo'n verhaal meer dan genoeg. Lees het gewoon iedere dag en aanschouw je dwingelanderigheid, je denken ergens recht op te hebben en je handelen om dat wat je verlangt te krijgen.

Het is daarbij beter dat je van dat leren niemand deelgenoot maakt, anders wordt het weer zo iets als 'kijk mij het eens allemaal goed 'door'zien', en wanneer hulp zich aandient fluistert je ego dat je beter niet kunt kijken omdat het niet op voet van gelijkwaardigheid is.

Waarom wekt het verbazing dat indien je je blindheid manifesteert er iemand is die wél ziet en die je er graag op wijst. Zonder ego is er alleen maar dienstbaarheid.

[Mihaela]

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

... en wanneer hulp zich aandient fluistert je ego dat je beter niet kunt kijken omdat het niet op voet van gelijkwaardigheid is.

...

[Mihaela]

De goeie foto bleef erin in ieder geval. Weet jij hoe het kwam dat de foto blokkeerde?