De frustratie van verlicht zijn

[Natan]

Je zou het haast niet denken: als je het licht ziet dat je dan pas echt behoorlijk gefrustreerd kan worden, niet waar?
Dat komt volgens mijns inziens, door dat men iets, een bepaalde doorbraak ziet als de verlichting zelf, het volledig ontwaakt zijn.
Maar mensen hebben nu eenmaal ervaringen en doorbraken en als iets daarvan wordt aangezien als: dat je er bent, dat dat Het is maar achteraf blijkt dat niet het geval te zijn, loop je volgens mij een hoop mis en ondertussen raak je behoorlijk gefrustreerd, want mensen zien jou simpelweg niet staan of zitten ?als verlicht?. Zo... je begint dan nog harder te schoppen tegen alles? Ten minste, die kans is groot.
Goed ik schrijf hier natuurlijk maar wat, blijf gerust op je hoeden! - Maar misschien heb je inmiddels toch iets herkend.
Nu ben je verlicht of hebt volgens jezelf begrepen dat dat zoeken juist de valkuil is, maar dan beschouw je dat toch weer als een soort van verlichting?
Het is simpelweg een feit, een bekend gegeven dat heel veel mensen denken Het bereikt te hebben of gezien of begrepen, niet waar?
Ik zeg hier niet dat er niets gezien is, dat er niets veranderd is maar waarom dan toch nog zo'n gefrustreerde verlichte man of vrouw?
?
Ik maak nu even een sprong naar het leven van Boeddha.
Hij had diverse leraren en volgens zijn leraren mocht ie zijn handen dicht knijpen met hen maar dat deed ie niet. Uiteindelijk raakte hij volledig verlicht. Toen ie alleen was.
?
Een leraar willen zijn, erkenning willen hebben heeft werkelijk niets te maken dat je werkelijk vrij bent. Maar dat je iets bezit, iets intellectueel verworven hebt ookal zul je dat volledig hier kunnen ontkennen.
Even weer terug naar Boeddha.
Er wordt gezegd dat de kern van zijn dharma is: alert zijn.
En dat kun je mogelijk misschien plaatsen als: bewustzijn. Bewust-zijn. Dat je bewustzijn zelf bent.
Maar daar ligt nu volgens mij de valkuil, dat begrijpen is niet het eind maar het begin.
Door enkel alert te zijn kun je eindelijk volledig doordringen in het beperkende zelf. Dat dan van je af kan vallen, als een eierschaal bij een kuiken maar begrijpen dat je in het ei zit is nog niet de bevrijding ervan.
Wat je zou kunnen denken, dat ik hier verlichting afbreek van heel veel mensen maar dat is niet echt zo, want het gaat mij hier erom, dat men verder gaat, net als de Boeddha zo'n vijfentwintighonderd jaar geleden.
Als men niet verder gaat en men denkt het bereikt te hebben, zoals heel veel mensen door de eeuwen heen, zal deze zogenaamde verlichting niet echt bijdragen bij de vrede van mensen onderling.
Ongeacht hoe verlicht iedereen zegt te zijn.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

Je zou het haast niet denken: als je het licht ziet dat je dan pas echt behoorlijk gefrustreerd kan worden, niet waar?
Dat komt volgens mijns inziens, door dat men iets, een bepaalde doorbraak ziet als de verlichting zelf, het volledig ontwaakt zijn.
Maar mensen hebben nu eenmaal ervaringen en doorbraken en als iets daarvan wordt aangezien als: dat je er bent, dat dat Het is maar achteraf blijkt dat niet het geval te zijn, loop je volgens mij een hoop mis en ondertussen raak je behoorlijk gefrustreerd, want mensen zien jou simpelweg niet staan of zitten ?als verlicht?. Zo... je begint dan nog harder te schoppen tegen alles? Ten minste, die kans is groot.
Goed ik schrijf hier natuurlijk maar wat, blijf gerust op je hoeden! - Maar misschien heb je inmiddels toch iets herkend.
Nu ben je verlicht of hebt volgens jezelf begrepen dat dat zoeken juist de valkuil is, maar dan beschouw je dat toch weer als een soort van verlichting?
Het is simpelweg een feit, een bekend gegeven dat heel veel mensen denken Het bereikt te hebben of gezien of begrepen, niet waar?
Ik zeg hier niet dat er niets gezien is, dat er niets veranderd is maar waarom dan toch nog zo'n gefrustreerde verlichte man of vrouw?
?
Ik maak nu even een sprong naar het leven van Boeddha.
Hij had diverse leraren en volgens zijn leraren mocht ie zijn handen dicht knijpen met hen maar dat deed ie niet. Uiteindelijk raakte hij volledig verlicht. Toen ie alleen was.
?
Een leraar willen zijn, erkenning willen hebben heeft werkelijk niets te maken dat je werkelijk vrij bent. Maar dat je iets bezit, iets intellectueel verworven hebt ookal zul je dat volledig hier kunnen ontkennen.
Even weer terug naar Boeddha.
Er wordt gezegd dat de kern van zijn dharma is: alert zijn.
En dat kun je mogelijk misschien plaatsen als: bewustzijn. Bewust-zijn. Dat je bewustzijn zelf bent.
Maar daar ligt nu volgens mij de valkuil, dat begrijpen is niet het eind maar het begin.
Door enkel alert te zijn kun je eindelijk volledig doordringen in het beperkende zelf. Dat dan van je af kan vallen, als een eierschaal bij een kuiken maar begrijpen dat je in het ei zit is nog niet de bevrijding ervan.
Wat je zou kunnen denken, dat ik hier verlichting afbreek van heel veel mensen maar dat is niet echt zo, want het gaat mij hier erom, dat men verder gaat, net als de Boeddha zo'n vijfentwintighonderd jaar geleden.
Als men niet verder gaat en men denkt het bereikt te hebben, zoals heel veel mensen door de eeuwen heen, zal deze zogenaamde verlichting niet echt bijdragen bij de vrede van mensen onderling.
Ongeacht hoe verlicht iedereen zegt te zijn.

Dus in het kort zeg je dat verlichting geen eindresultaat is, maar enkel een nieuw begin...

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Dus in het kort zeg je dat verlichting geen eindresultaat is, maar enkel een nieuw begin...

Voor sommigen, velen eigenlijk. Ze realiseren zichZelf hier en nu en dat is volgens mij niet het end!

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

Voor sommigen, velen eigenlijk. Ze realiseren zichZelf hier en nu en dat is volgens mij niet het end!

Ze realiseren zichzelf hier en nu... en dat is inderdaad niet het end; maar dat is misschien ook niet de verlichting?
Ik weet niet maar kent u vele mensen die van zichzelf zeggen dat ze verlicht zijn? Buiten (en dan nog maar alleen van horen zeggen) een Christus en/of een Boudha ken ik er in ieder geval geen enkele.

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ze realiseren zichzelf hier en nu... en dat is inderdaad niet het end; maar dat is misschien ook niet de verlichting?
Ik weet niet maar kent u vele mensen die van zichzelf zeggen dat ze verlicht zijn? Buiten (en dan nog maar alleen van horen zeggen) een Christus en/of een Boudha ken ik er in ieder geval geen enkele.

Op het internet: facebook, fora, satsang.nl, inzicht.org kom je volgens mij heel wat verlichte vrouwen en mannen tegen.

En zeg maar je tegen u, hoor ;)

'Ze realiseren zichzelf hier en nu... en dat is inderdaad niet het end; maar dat is misschien ook niet de verlichting?'- Zo zie ik dat ook, Marie!

[Natan]

Je gelukkig voelen?
?kan dat?
Voor sommige neo-verlichten is dat een soort van taboe, want het is een ervaring. Net als pijn ervaren.
Je bent niets, niemand en daarin blijkt geen ruimte te zijn voor geluk. Het is komen en gaan van ervaringen, niet waar?
Je bent bewustzijn zelf en dat is geen ervaring, punt.
Ik beschouw zo'n verlichting als een vastloper, niet volledig vrij zijn.
Want het is juist het doel van ieder levend wezen om zich goed te voelen en niet in geestelijke en in emotionele armoede te leven.
Het grootste bewijs daarvan is wel dat iedereen een relatie zoekt: emotioneel, geestelijk en seksueel. We willen dat het leven stroomt, door onszelf, hier en nu.
Maar waarom bijten mensen/zoekers/vinders zich dan zo vast in de stelling: je bent enkel bewustzijn en dat is geen ervaring?
Mogelijk omdat het de eerste stap is naar geluk, je eerst juist van alles en iedereen weten los te maken.
Je komt dan in een soort van neutraal niemandsland. Je dramatiseert niet meer wat is, je leert naar alles te kijken zoals het is. Ook al heb je een shit dag en verandert dat kijken ernaar het niet, je kunt in ieder geval tegen jezelf zeggen: ik ben het niet, het openbaart zich alleen maar in mij.
Goed?
Dat ?waarnemen? kan worden tot dat de waarnemer het waargenomene is, zonder innerlijke verkramping. Als er dan sprake is van verdriet zal het feit dat er geen ?ik en het waargenomene? bestaat, verdriet ter stond be?indigen. Zien is verlichten omdat we het licht der wereld zijn.
Maar vastzitten in: ?ik ben bewustzijn? maakt je dus niet gelukkig, misschien ook niet ongelukkiger maar ja, wie gaat niet voor de hoofdprijs?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

Je gelukkig voelen?
?kan dat?
Voor sommige neo-verlichten is dat een soort van taboe, want het is een ervaring. Net als pijn ervaren.
Je bent niets, niemand en daarin blijkt geen ruimte te zijn voor geluk. Het is komen en gaan van ervaringen, niet waar?
Je bent bewustzijn zelf en dat is geen ervaring, punt.
Ik beschouw zo'n verlichting als een vastloper, niet volledig vrij zijn.
Want het is juist het doel van ieder levend wezen om zich goed te voelen en niet in geestelijke en in emotionele armoede te leven.
Het grootste bewijs daarvan is wel dat iedereen een relatie zoekt: emotioneel, geestelijk en seksueel. We willen dat het leven stroomt, door onszelf, hier en nu.
Maar waarom bijten mensen/zoekers/vinders zich dan zo vast in de stelling: je bent enkel bewustzijn en dat is geen ervaring?
Mogelijk omdat het de eerste stap is naar geluk, je eerst juist van alles en iedereen weten los te maken.
Je komt dan in een soort van neutraal niemandsland. Je dramatiseert niet meer wat is, je leert naar alles te kijken zoals het is. Ook al heb je een shit dag en verandert dat kijken ernaar het niet, je kunt in ieder geval tegen jezelf zeggen: ik ben het niet, het openbaart zich alleen maar in mij.
Goed?
Dat ?waarnemen? kan worden tot dat de waarnemer het waargenomene is, zonder innerlijke verkramping. Als er dan sprake is van verdriet zal het feit dat er geen ?ik en het waargenomene? bestaat, verdriet ter stond be?indigen. Zien is verlichten omdat we het licht der wereld zijn.
Maar vastzitten in: ?ik ben bewustzijn? maakt je dus niet gelukkig, misschien ook niet ongelukkiger maar ja, wie gaat niet voor de hoofdprijs?

Ik ben geen advaita adept, ik kan daar gewoon niet bij; maar zeggen dat verlichting elke ervaring uitsluit lijkt totaal tegen mijn innerlijke overtuiging in te gaan want voor mij is verlichting juist het toppunt van ervaring, van gevoel.

Ok? een ervaring waarin men niet blijft vastzitten en die al voorbij is nog voor ze er volledig is, zoals schrijven op stromend water, en dat ieder moment opnieuw, steeds sterven en herboren worden; maar dat, dat is voor mij verlichting
De vraag is dan wel wie of wat ervaart en daar kan over gediscuteerd worden en dat uitzoeken behoort bij de innerlijke zoektocht; maar verlichting voorstellen als iets dat ontdaan is van alle gevoel, als iets kouds en doods, dat is er voor mij niet bij...

[Natan]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

want voor mij is verlichting juist het toppunt van ervaring, van gevoel.

'Ervaren,' zou ik zeggen.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Ok? een ervaring waarin men niet blijft vastzitten en die al voorbij is nog voor ze er volledig is, zoals schrijven op stromend water, en dat ieder moment opnieuw, steeds sterven en herboren worden; maar dat, dat is voor mij verlichting.

OK.

Oorspronkelijk geplaatst door marie

De vraag is dan wel wie of wat ervaart en daar kan over gediscuteerd worden en dat uitzoeken behoort bij de innerlijke zoektocht;

Ben je geen onderdeel van wat is? De waarnemer en het waargenomene een.

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Natan

'Ervaren,' zou ik zeggen.
OK.
Ben je geen onderdeel van wat is? De waarnemer en het waargenomene een.

Bij wat ik van Advaita ken, maar ik blijk een slechte lezer te zijn kan het waargenomene niet de waarnemer zijn en zolang men niet de zuivere waarnemer is en dus niet tegelijker tijd het waargenomene, is men er nog niet...

[moi]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Bij wat ik van Advaita ken, maar ik blijk een slechte lezer te zijn kan het waargenomene niet de waarnemer zijn en zolang men niet de zuivere waarnemer is en dus niet tegelijker tijd het waargenomene, is men er nog niet...

Jahoor, je bent er al, enkel dán, zonder het te WETEN.

(Maak je niet drukWiNk je mag alles vergeten.)

Je kan er, noch in noch uit.