Wat is er toch mis met het NU?

[Aart]

Volgens mij helemaal niets.

Ik zie dat de meeste mensen reageren vanuit iets wat ooit gebeurd is i.p.v. te reageren, te leven vanuit het NU.

Wat maakt het uit wat een seconde geleden of gisteren of 3 maanden terug gebeurd is.

Waarom heeft een oude gebeurtenis, oude ervaring toch zo`n invloed waardoor het de mens weghoudt uit het NU.

Natuurlijk geschiedt dat alles in het NU maar dat wat geschied is niet gebaseerd op het NU maar op het verleden.

[Frog]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Volgens mij helemaal niets.

Ik zie dat de meeste mensen reageren vanuit iets wat ooit gebeurd is i.p.v. te reageren, te leven vanuit het NU.

Wat maakt het uit wat een seconde geleden of gisteren of 3 maanden terug gebeurd is.

Waarom heeft een oude gebeurtenis, oude ervaring toch zo`n invloed waardoor het de mens weghoudt uit het NU.

Natuurlijk geschiedt dat alles in het NU maar dat wat geschied is niet gebaseerd op het NU maar op het verleden.

Zou het ook zo kunnen zijn, dat het iets te maken heeft met ons geheugen? In staat zijn om iets te herinneren. Dat kan makkelijk leiden tot een bepaalde verslaving van iets wat ooit gebeurd is. Ook al kan dat met pijn samen gaan. Want pijn kan ook een sensatie zijn, die mensen zoeken. Om het gevoel te hebben dat ze leven. Want zonder die sensatie is het heden misschien wel heel ongemakkelijk voor hen.
Zo bestaat er zoiets als ziekte-winst: ooit viel het je op, dat je tijdens een dramatische gebeurtenis helemaal in de belangstelling kwam. Iedereen had het met je te doen, en dergelijke. Of men zag je in ieder geval staan.
Normaal krijgen gebeurtenissen hun plaats, dat noemt men de zogenaamde verwerking maar sommige onder ons, blijven in het verwerkingsproces zitten, als in een vicieuze cirkel. Soms helpt dan een pakslaag. Of heel veel geduld en liefde. Of een ban...

[Aart]

Geheugen is maar geheugen, een opslagplaats van wat er ooit gebeurd is.

M.a.w. met het/een geheugen is niets mis, gewoon wat schappen met informatie.

Maar wat geeft er nu een betekenis/lading aan iets wat er ooit gebeurd is en waarom.

Is die lading vanuit het NU of vanuit het verleden.

Wat pakt er nou net dat stukje uit het geheugenschap en zet het op een herkauwen.

[Ulla]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Volgens mij helemaal niets.


Waarom heeft een oude gebeurtenis, oude ervaring toch zo`n invloed waardoor het de mens weghoudt uit het NU.

Omdat pijn, die opgelopen wordt vaak weggestopt wordt en alsnog om uiting vraagt. De energie stagneert en moet alsnog gaan stromen en oplossen. En gebeurt dat onvoldoende blijf je ermee rondlopen.

[Frog]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Geheugen is maar geheugen, een opslagplaats van wat er ooit gebeurd is.

M.a.w. met het/een geheugen is niets mis, gewoon wat schappen met informatie.

Maar wat geeft er nu een betekenis/lading aan iets wat er ooit gebeurd is en waarom.

Is die lading vanuit het NU of vanuit het verleden.

Wat pakt er nou net dat stukje uit het geheugenschap en zet het op een herkauwen.

Zwart-wit gezien, klopt dit niet, zoals jij het hier omschrijft.
Wat ik begrepen heb is het geheugen veel meer in beweging, leeft meer, dus niet een 'opslagplaats'. Met andere woorden, je bent je geheugen eerder dan dat het iets zogenaamd doods is, een of andere 'opslagplaats'.
Dus we zijn ons geheugen al vanaf het begin, we herschrijven (al zijn het maar bepaalde details, van details) alles zo'n beetje in regelmaat.
Mijn versie over een gebeurtenis en jouw versie over een gebeurtenis zijn nimmer hetzelfde. Ook al zeggen we vrijwel hetzelfde. Voorbeeld: In mei 2000 zagen we allebei dat er een boom werd geplant in Haarlem, op Plein-45. Maar hoe stond jij er in 2000 voor? Bijvoorbeeld financieel en emotioneel. En wat is jouw band met Haarlem? Zo kun je een oneindig rijtje maken...
Met andere woorden, dat beeld van die boom die geplant werd, is eenvoudig en complex.
En hoe scheid je eenvoudige feiten van onze persoonlijke achtergrond?
Op papier staat er dan: Er werd in mei 2000 een boom geplant, op Plein-45 in Haarlem.
Maar wat heb ik met bomen toen en nu? En hoe was mijn lichamelijke gezondheid op dat moment, was ik toen niet ook grieperig? Et cetera. En wanneer ik nu aan dat moment in mei 2000 denk, ben ik niet grieperig, misschien krijg ik wel daardoor en wat ik later over die gebeurtenis in de krant heb gelezen, toch iets anders in mijn geest, niet waar?

Wat mogelijk een revolutie kan zijn binnen onze beleving is de ontwikkeling van ons vermogen om feiten te leren onderscheiden van onzin/onwaarheden/onjuistheden. Je steeds weer afvragen: Hoe weet ik dat?
We worden namelijk niet geboren met kritisch denken. Dat vraagt een bepaalde opvoeding.
Twijfel is van groot belang bij ons onderzoek. Maar wanneer twijfel bijvoorbeeld wordt gezien als iets boosaardigs, komen we niet echt verder met het ontwikkelen van ons vermogen om echt kritisch te denken, niet waar?
Ouders willen mogelijk liever volgzame kinderen.
Docenten willen mogelijk liever volgzame leerlingen.
De regering wil mogelijk liever volgzame burgers.
De godsdienst wil mogelijk liever volgzame leden.
Pas wanneer we ons weten los te maken van 'de groep' en we gewend zijn om onze geest op de feiten te richten: Hoe weet jij dat? Hoe weet ik dat? Wat weten we werkelijk? Wat is waarschijnlijker? Wat is onwaarschijnlijker?... krijgt de waarheid een kans in ons leven.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bewustzijn

Ik zie dat de meeste mensen reageren vanuit iets wat ooit gebeurd is i.p.v. te reageren, te leven vanuit het NU.

Wat maakt het uit wat een seconde geleden of gisteren of 3 maanden terug gebeurd is.

Waarom heeft een oude gebeurtenis, oude ervaring toch zo`n invloed waardoor het de mens weghoudt uit het NU.

Natuurlijk geschiedt dat alles in het NU maar dat wat geschied is niet gebaseerd op het NU maar op het verleden.

Als het verleden van invloed is op wat je ervaart in het NU is de 'waarom' vraag een oprakelen van iets uit het verleden. Misschien heeft dat oplossend vermogen, misschien is het trauma.

Het 'Waarom doe je dat toch ?' is een vreemde vraag omdat niemand er voor kiest belast te zijn met het verleden en daar in het NU de nare consequenties van te ondervinden.

Zou het kunnen dat wij die keus niet hebben ?

[Ogenblik-sem]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Het 'Waarom doe je dat toch ?' is een vreemde vraag omdat niemand er voor kiest belast te zijn met het verleden en daar in het NU de nare consequenties van te ondervinden.

Zou het kunnen dat wij die keus niet hebben ?

Hier ben ik als de kraaien bij om er als de kraaien bij te zijn!
Dat snap je wel h??

Maar Renoir, even serieus....je zakt NU toch ni?t helem??l af tot wat ik altijd 'nakraai??'
SCHAAM JE!!

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Hier ben ik als de kraaien bij om er als de kraaien bij te zijn!
Dat snap je wel h??

Maar Renoir, even serieus....je zakt NU toch ni?t helem??l af tot wat ik altijd 'nakraai??'
SCHAAM JE!!

Tuurlijk snap ik dat, ik moest zelfs aan je denken terwijl ik de vraag stelde.

Ik stel het als vraag, ik maak niet de generaliserende opmerking 'geen keus te hebben' omdat dat iets is wat eenieder voor zichzelf moet ont'dekken.

[Ogenblik-sem]

Ah! Zo moet je dat doen.

Niet stellen wat je ervaring IS maar de vraag stellen OF de ervaring zo is?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Ogenblik-sem

Ah! Zo moet je dat doen.

Niet stellen wat je ervaring IS maar de vraag stellen OF de ervaring zo is?

Dat is het verschil met anderen, je waarheid hoe WAAR(HEID) ook, opdringen als een rationeel gegeven (om na te kraaien), dan wel om anderen de gelegenheid geven je waarheid (die WAARHEID is en die je nu als zodanig ervaart het dichts benaderd) te laten ont'dekken, zodat het in staat is een eigen bevinding te worden in plaats van een dictaat.