Ik heb er eerlijk gezegd nooit zoveel mee gehad. Maar onlangs wezen kraamschudden bij een voormalige collega, en dan met zo'n baby op je schoot zitten, tja...dat heeft toch wel wat... wat me het meest fascineerde was de totale ontspanning van zo'n baby. Bijzonder.

Kraamschudden? BiGeRgRiN Dat woord kende ik nog niet.

Serieus niet?

Kroamschudden of zoiets zeggen ze dacht ik bij Nadje. Herman Finkers had het er wel eens over.

Ja, babietjes kunnen nog helemaal zichzelf zijn. Ongegeneerd poepen of zo.
Iedere conditionering moet nog worden aangebracht.

Nee, echt niet BiGeRgRiN. Vind het een leuk woord.

Grappig woord "kraamschudden"..... alhoewel de gedachte om tijdens het kramen het schudden letterlijk te nemen me weer 'pijnlijk' lijkt. Moeder nog kind lijken me erop te wachten om geschud te worden.

Zou het z'n oorsprong hebben in het handen schudden wat men doet bij het feliciteren?

Klopt. Kroamschuddn in Mariaparochie. Daarom des te opvallender dat Maria er nog nooit van gehoord had. BiGeRgRiN


Kroamschudd'n in Mariaparochie

Ga naar: navigatie, zoeken
Kroamschudd'n in Mariaparochie is een korte tekenfilm uit 1988. Tekst- en liedjesschrijver Herman Finkers maakte aanvankelijk in opdracht van RTV Oost een hoorspel, waarvan hij de tekst later verwerkte in zijn conference De Diana Ros Show. Het kerstverhaal werd vervolgens met behulp van tekeningen van de hand van de Groninger John Croezen tot animatiefilm bewerkt. De tekenfilm werd eenmalig uitgezonden door de VARA, waarna het programma jaarlijks rond kerstmis werd herhaald door RTV Oost. In 2004 werd de tekenfilm samen met Finkers' andere tekenfilm, Macbeth, uitgebracht op DVD.
In de tekenfilm wordt op geheel eigen wijze het kerstverhaal verteld. Het kindje Jezus Christus wordt er niet geboren in Bethlehem, maar in het Twentse Mariaparochie, een dorp ten noorden van Almelo, als zoon van timmerman Spieker-Jozef en zijn vrouw Marie. Het Twentse woord kroamschudd'n betekent op kraamvisite gaan en duidt in deze context op het bezoek dat onder andere de herders en de drie wijzen brengen aan het zojuist geboren kind, waarbij niet voorbij wordt gegaan aan Twentse gebruiken als het bakken van krentenwegge. De drie wijzen uit het oosten worden vertolkt door drie Duitsers onder leiding van Heino.

Tnx voor de link met uitleg Nadje.

kHeb zelf ook nog even gegoogled naar de etymologie van Kraamschudden:
- Kraamschudden: Noord-Nederlands term voor het tonen van de zuigeling aan vrouwelijke buurtgenoten enkele dagen na de geboorte. In Brabant heet het "met den krommen arm gaan" en in Limburg "met den eierschaal gaan", uitdrukkingen die slaan op het meebrengen van geschenken.
Bron: http://www.kraamzorgenzo.com/wat-is-...-van-kraamzorg
- Twentse traditie Kroamschudd'n :
Centraal binnen deze gebruiken stond toch echter de krentenwegge die soms gigantische proporties kon aannemen zowel qua lengte als qua gewicht. In Twente was het gebruikelijk dat de vrouwen daarbij gekleed waren in Oud- Twents kostuum met knipmuts en omslagdoek. Terwijl ze met hun mandje aan de arm hun opwachting maakten bij de kraamvrouw zongen ze: Wi?j vrouwleu riek en aarm, Wi?j komt hier met ?n kromme aarm Koffiekook, suker en wat ?t meer wat we?n, Hew de kroamvrouw mettebracht ? Ze werden vervolgens ontvangen door de ?wieze moer? oftewel de vroedvrouw die hun het welkom toeriep: Wi?j zint bli?j da?j belangstelling lat blieken, Komt d?r dan in, dan k?j?n jongen boer ees bekiek?n. Daarna sprong de voerman ? gekleed in traditionele Grolse wanten, witte klompen aan de voeten, een ?kipse? op de kop en tussen zijn lippen een ?zwok-piep? (een lange Duitse pijp)- van de ladderwagen waarop de krentenwegge was vervoerd. Met vereende krachten werd de wegge vervolgens, liggend op een plank of een ladder, op de schouders van de noabers of beste vrienden voor het kraamhuis gedragen, terwijl de woordvoerder in allerlei variaties op het volgende thema verkondigt: Dissen weggen van bekans hoonderd pond Wed oe schunken duur oonzen boerenbond. Um daj de vrouw in ?t bed hebt kreeg?n, Meust ?t natuurlijk n?n kreentenwegg?n weez'n. Pak an, snie um now gauw in plakken En loat ze d?r goed wat botter op smakken. Daarna liet de jonge vader de boreling zien waarin D.J. van der Ven een soort opnemingsritueel zag, de opname van nieuwe wereldburger binnen de gemeenschap.
Bron: http://www.bakkerijmuseum.nl/kalwibl...p?t=3&h=1&s=38

hier idem.... het liedje (Jouw Liedje) van Claudia de Breij geeft dit voor mijn gevoel zo mooi weer:
http://www.youtube.com/watch?v=vvpBfhoLofs

ja! Het zijn de kinderen die ons weer kunnen leren te zien....

BiGeRgRiN