Oorspronkelijk geplaatst door Aart (Bericht 46560)

Ik zou bv niet willen zien hoe het nou komt dat ik boos of verdrietig wordt.

Het lijkt me vreselijk om te ontdekken hoe dingen ontstaan en dat daardoor de mogelijkheid ontstaat ze te zien verdwijnen, het lijkt me zo saai, zo onmenselijk, zo bedacht, zo onnatuurlijk.

Ik hou het er liever bij dat alles komt en gaat en dat dat gene wat je bent gewoon de dingen waarneemt zonder dat er iemand thuis is.

Zo ben ik dol op 1dagsvliegen, ik geniet van hun aanwezigheid en kan dan heerlijk dagen rouwen om hun dood. Die vreugde en dat verdriet dat maakt me mens, ik voel, ik leef.

Ik draai mijn hoofd weg als iemand me vraagt; hoe komt dat nou dat je verdrietig wordt als een 1dagsvlieg er niet meer is. Zo iemand weet dan niet wat houden van is, heeft nog nooit een verbondenheid met het geheel gehad, weet niet wat liefde is, zit nog in een ontkennende fase, durft niet werkelijk te voelen, leeft niet echt, verzint smoesjes om alles wat er gewoon vanzelf plaatsvind maar niet te laten gebeuren.

Zat je hier op te wachten Mars?

Ik zou bijvoorbeeld Sem in haar blootje in het geheel niet willen zien.

Oorspronkelijk geplaatst door Lia (Bericht 57382)

Steiner schrijft ergens, dat dieren (dus ook 1dagsvliegen) verenigd zijn als "groepswezen", waarvan wij uiterlijk slechts de afzonderlijke levensvormen waarnemen. Het is alsof je je vingers door vijf gaten in een muur steekt. Aan de ene kant van de muur zie je afzonderlijke vingers bewegen. Aan de ander kant zie je dat vingers verbonden zijn aan hand. Elke diersoort zou zijn eigen groepswezen bezitten.
Ik voel wel wat voor deze theorie, omdat het in menselijk lichaam vergelijkbaar werkt. Afzonderlijke cellen gaan dood, er worden nieuwe aangemaakt, en door dit proces wordt het gehele lichaam in stand gehouden.
Misschien kan Aart er ook iets mee? Het is toch sneu als je om elke dode vlieg zit te huilen. Kun je om elke dode cel wel gaan wenen. Zo is de aarde inderdaad een tranendal.

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel (Bericht 57390)

Bij apen is geconstateerd dat de hele groep een kwantumsprong maakt als er een lid van de groep iets nieuws ontdekt heeft.

Aansprekend voorbeeld trouwens dat van die hand.

Oorspronkelijk geplaatst door Lia (Bericht 57382)

Steiner schrijft ergens, dat dieren (dus ook 1dagsvliegen) verenigd zijn als "groepswezen", waarvan wij uiterlijk slechts de afzonderlijke levensvormen waarnemen. Het is alsof je je vingers door vijf gaten in een muur steekt. Aan de ene kant van de muur zie je afzonderlijke vingers bewegen. Aan de ander kant zie je dat vingers verbonden zijn aan hand. Elke diersoort zou zijn eigen groepswezen bezitten.
Ik voel wel wat voor deze theorie, omdat het in menselijk lichaam vergelijkbaar werkt. Afzonderlijke cellen gaan dood, er worden nieuwe aangemaakt, en door dit proces wordt het gehele lichaam in stand gehouden.
Misschien kan Aart er ook iets mee? Het is toch sneu als je om elke dode vlieg zit te huilen. Kun je om elke dode cel wel gaan wenen. Zo is de aarde inderdaad een tranendal.

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne (Bericht 57399)

Lia, waarom zou voor mensen iets anders gelden dan voor eendagsvliegen, dieren in het algemeen? (Ik vind dat onderdeel van uw theorie dan weer getuigen van menselijke grootheidswaanzin, meneer Steiner!)

Oorspronkelijk geplaatst door Lia (Bericht 57382)

Ik voel wel wat voor deze theorie, omdat het in menselijk lichaam vergelijkbaar werkt.

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel (Bericht 57390)

Bij apen is geconstateerd dat de hele groep een kwantumsprong maakt als er een lid van de groep iets nieuws ontdekt heeft.

Oorspronkelijk geplaatst door Lia (Bericht 57382)

Steiner schrijft ergens, dat dieren (dus ook 1dagsvliegen) verenigd zijn als "groepswezen", waarvan wij uiterlijk slechts de afzonderlijke levensvormen waarnemen. Het is alsof je je vingers door vijf gaten in een muur steekt. Aan de ene kant van de muur zie je afzonderlijke vingers bewegen. Aan de ander kant zie je dat vingers verbonden zijn aan hand. Elke diersoort zou zijn eigen groepswezen bezitten.
Ik voel wel wat voor deze theorie, omdat het in menselijk lichaam vergelijkbaar werkt. Afzonderlijke cellen gaan dood, er worden nieuwe aangemaakt, en door dit proces wordt het gehele lichaam in stand gehouden.
Misschien kan Aart er ook iets mee? Het is toch sneu als je om elke dode vlieg zit te huilen. Kun je om elke dode cel wel gaan wenen. Zo is de aarde inderdaad een tranendal.

Oorspronkelijk geplaatst door Hans (Bericht 57404)

Bonobo's hoop ik,....BiGeRgRiN

Oorspronkelijk geplaatst door Pionne (Bericht 57408)

Hans, Lia stelt dat het menselijk lichaam aldus werkt. Als een geheel, waarin soms celletjes sterven. Het menselijk lichaam is dus hier het 'collectief', het geheel, terwijl door Steiner een gehele diersoort als collectief wordt gezien, als één lichaam. Alle apen behoren tot het 'collectief aap', ze bestaan a.h.w. niet als individu.

Waarom alle mensen bij elkaar opgeteld dan ook niet 'slechts' als een collectief zien, en niet als allemaal losse, 'goddelijke', individuen Een mens is niet meer dan een door geëvolueerde aap, nietwaar? (Of is dit laatste slechts een idee en moet ik mij bescheidener opstellen?! WiNk)