De dood

Mihaela · 15 April 2012, 17:46

Osho _ De laatste illusie
Een deur naar het Goddelijke

''Als er iemand dood gaat- iemand die je gekend hebt, van wie je hebt gehouden of met wie je samen hebt gewoond, iemand die deel van je wezen is geworden- gaat er iets in jou ook dood. Natuurlijk mis je haar/hem- je zult een leegte voelen- dat is vanzelfsprekend. Maar dezelfde leegte kan omgezet worden in een deur. En de deur is een deur naar God.
De dood is het enige verschijnsel dat nog niet door de mens is bedorven. Verder heeft de mens alles bedorven en vervuild. Alleen de dood is nog maagdelijk, onbedorven, en onaangeraakt door mensenhanden. De mens zou hem ook graag bederven, maar hij is hem niet meester. Kan hem niet bezitten. Hij ontwijkt je - hij laat zich niet kennen. En zo weet de mens nog steeds niet wat hij met de dood aanmoet. Hij begrijpt hem niet, hij kan er geen wetenschap van maken;daarom is de dood nog steeds onvervuild. De dood is nu het enige in de wereld dat nog niet verdoven is.
Benut deze momenten. Als de dood plotseling in je bewustzijn binnenkomt, lijkt je hele leven zinloos. Het is zinloos: de dood onthuld een waarheid. Als je plotseling me de dood in aanraking komt, glipt zelfs de grond onder je voeten weg. Plotseling word je je ervan bewust dat deze dood je eigen dood impliceert. Iedere dood is ieders dood.

Het aanvaarden van de dood. Dat is een van de moeilijkste opgaven. Het kan alleen als je in diepe meditatie bent, anders niet- want de hele geest, de gehele menselijke geest, is opgeleid om zich te verzetten tegen de dood. Er is ons eeuwenlang geleerd dat de dood tegen het leven is, dat de dood de vijand van het leven is, dat de dood het einde van het leven is. Natuurlijk zijn wij bang en kunnen we ons niet ontspannen, kunnen wij ons niet in een toestand van loslaten begeven.
En als je de dood niet ontspannen tegemoet kunt treden, zal er spanning zijn in je leven, want de dood staat niet los van het leven. het is niet het einde van het leven. Integendeel, het is het crescendo, de climax. En als je bang bent voor de climax, ben je natuurlijk op geen enkele manier in staat je in het leven te ontspannen, want je hebt het gevoel dat de dood zich overal in het leven verbergt. Je leeft in angst.

Als je de dood niet aanvaard, blijf je een half mens, een gedeelte, scheefgegroeid. Als je ook de dood aanvaardt, kom je in evenwicht. Dan wordt alles aanvaard:dag en nacht, zomer en winter- zowel licht als donker. Als beide aanvaard zijn, twee polariteiten van het leven, verkrijg je evenwicht.
Je wordt rustig, je wordt één. En als je van heelheid uitgaat, moet de dood krijgen waarop hij recht heeft.

Het leven is mooi, maar de dood is even mooi als het leven. Het leven heeft zijn zegeningen, de dood heeft zijn eigen zegeningen. In het leven komt veel tot bloei, maar in de dood komt ook veel tot bloei.
Alles wat God je geeft, moet in diepe dankbaarheid aanvaard worden- zelfs de dood. Alleen dan word je religieus:en dankbaar aanvaarden van alles, een onvoorwaardelijke aanvaarden van alles.
De dood is allerheiligste- en niet door de mens bedorven.
Hij is nog maagdelijk.''

Rob · 15 April 2012, 18:38

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Het leven is mooi, maar de dood is even mooi als het leven.

Mooie tekst van Osho.

Heb je de dood al eens in de ogen gekeken, Mihaela? Hoe was het?

Mihaela · 15 April 2012, 19:10

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Mooie tekst van Osho.

Heb je de dood al eens in de ogen gekeken, Mihaela? Hoe was het?

Ik ga binnenkort bij mijn broertje langs, hij ligt op het sterven. Het is voor het eerst dat ik iemand in de ogen zou gaan kijken die mogelijk binnenkort dood zou gaan, van wie ik zielsveel houd. Mijn broertje.

Mijn ouders zijn allebei abrupt gestorven toen ik heel jong was. Daarin had ik een abrupte beeld over de dood een hele tijd aan over gehouden. Ik heb alleen hun lichamen in een kist gezien. Ik ben daarin toen geen bewust proces aangegaan. Ik sloot me er voor af, en ze bestonden ineens niet meer.

Toen de moeder van mijn vriend stierf, 5/6 jaar geleden,waarmee ik een hele sterke band had, was ook abrupt, ze viel inneens dood, op de verjaardag van haar man. Ze was nog gezond en wel voor het moment dat het abrupt gebeurde.
Ik kwam pas 1 of 2 uur later aan. Ze lag toen al opgebaard. Ik en haar zoon, bleven een paar dagen in het huis logeren. Ik heb toen heel bewust dat wat ik bij het sterven van mijn ouders niet heb kunnen doen, bij haar gedaan. Ik aaide haar gezicht, ik zong voor haar, ik voelde hoe haar gesteldheid een hele reis maakte. Ik ging een stukje mee. De dood voelde voor mij totaal anders dan dat wat ik mijn hele leven als beeld had mee gedragen. Ik zag hoe wonderbaarlijk haar gezicht veranderen. Ze straalde boosheid uit aan het begin, later verbazing, en nog later smolt de uitdrukking op haar gezicht en leek ze vol aanvaarding, en acceptatie, en vooral veiligheid. Het was voor mij een prachtige ervaring, gedrenkt door liefde.
De laatste twee jaar, ga ik bewust voelen hoe het is als ik dood zou zijn. Wat blijft dan over? Ik probeer in het gevoel zo ver mogelijk mee te gaan.
Ik ben 48 jaar, en ik heb regelmatig veel pijn in mijn lichaam, ergens voelt voor mij ook een stukje ouderdom die in mijn leven intreedt, en daarmee ook de dood.
Het is mogelijk dat ik 80 jaar word, of ouder, maar daarnaast zie ik nu de dood een gegeven die onlosmakelijk van het leven is.
Ik ben de laatste jaren geestelijk heel bewust het gevoel van dood gaan ervaren.
Ik geloof dat ik zoals ieder ander nog steeds de angst voor de dood heb, maar het zou op onbewust niveau spelen. Op bewust niveau merk ik juist een soort belangstelling die bij mij groeit, zoals in het leven als ook in de dood.

Hoe is het bij jou Rob?
Hoe is jouw gevoel/beleving over de dood nu?

Rob · 15 April 2012, 20:12

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Mihaela

Hoe is het bij jou Rob?
Hoe is jouw gevoel/beleving over de dood nu?

Ik heb het overlijden van mijn ouders heel intensief meegemaakt. Mijn moeder heeft een aantal dagen op sterven gelegen, inmiddels volledig dement en uitgemergeld. Het was geen fijne aanblik. Ik heb een aantal nachten bij haar gewaakt en uiteindelijk haar hand vastgehouden toen het zover was. Het was heel intens, ik had niets meer van haar nodig en dit was het minste dat ik voor haar kon doen, zo voelde dat. Met mijn vader was het anders, dat komt omdat mijn relatie met hem ook heel anders was. Ik vond toen dat ik voor zijn heengaan nog iets van hem tegoed had en hoopte dat op zijn sterfbed te krijgen. Tevergeefs. Ik heb ook bij hem een aantal nachten gewaakt, maar hij is overleden terwijl ik niet aanwezig was. Het moment dat ik hem voor het eerst na zijn dood zag, was erg emotioneel. Ik heb een huilbui gehad zoals ik nog nooit had gehad. Alles wat nooit is geweest en waar ik zo op gehoopt had kwam er op dat moment uit.

Maar goed, dat gaat over anderen, hoe na ze je ook staan. Bij zelfonderzoek hoort voor mij onlosmakelijk bezig gaan met de angst voor de dood. Misschien dat dat wel een van de belangrijkste hobbels is om te nemen. Voordat je zelf de dood in de ogen ziet, is het een 'ernstig onderzoek' waar je wel iets over kunt zeggen, maar wat is het waard? Dat blijkt als je zelf aan de beurt bent. Dat was voor mij het moment, nu bijna anderhalf jaar geleden bij mijn hartinfarct. Ik heb daar genoeg over verteld / geschreven.

Er is geen garantie in het leven, een volgende keer dat het dichtbij komt zou wel weer eens heel anders kunnen zijn. Maar voor nu heb ik geen angst (meer) voor de dood. Niet dat ik er naar uitkijk, ik vermaak me nog prima in het leven met de levenden. Maar ik leef met het gegeven dat het heel dichtbij is. Iedere keer als ik ga slapen kan de keer zijn dat ik niet meer wakker wordt. Dat geldt natuurlijk voor iedereen, maar dat besef is doorgaans ver weg. En ik val alle avonden met die wetenschap gerust in slaap. Word ik weer wakker, prima; zo niet, ook prima.

Frederiki · 16 April 2012, 05:10

Blijft ie maar koppig wakker worden om ons te kunnen treiteren met zijn rare gezegdes!

Rob · 16 April 2012, 06:37

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Blijft ie maar koppig wakker worden om ons te kunnen treiteren met zijn rare gezegdes!

Het is weer gelukt vanmorgen, Fredje! Goedenmorgen!!

Maar ik ben hartstikke druk de komende week,
dus weinig rare gezegdes van mijn kant de komende dagen.

Frederiki · 16 April 2012, 07:05

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Het is weer gelukt vanmorgen, Fredje! Goedenmorgen!!

Maar ik ben hartstikke druk de komende week,
dus weinig rare gezegdes van mijn kant de komende dagen.

Helemaal geen probleem!
Er is genoeg te lezen... Er wordt hier bijvoorbeeld een zeer vermakelijke cursus Roemeens Nederlands gegeven!

Rob · 16 April 2012, 07:11

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Frederiki

Helemaal geen probleem!
Er is genoeg te lezen... Er wordt hier bijvoorbeeld een zeer vermakelijke cursus Roemeens Nederlands gegeven!

Veel plezier met de Roemeense cursusleidster.

Ff wat anders, over bang zijn om dood te gaan. Ik had daar nog een gesprek over, buiten het forum. Een hoop mensen zouden graag in hun slaap er tussen uit knijpen. Het is misschien niet zozeer het gegeven dat we een keer gaan, maar de manier waarop die de mensen bang maakt. Hoe zie jij dat?

Frederiki · 16 April 2012, 07:42

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Rob

Veel plezier met de Roemeense cursusleidster.

Ff wat anders, over bang zijn om dood te gaan. Ik had daar nog een gesprek over, buiten het forum. Een hoop mensen zouden graag in hun slaap er tussen uit knijpen. Het is misschien niet zozeer het gegeven dat we een keer gaan, maar de manier waarop die de mensen bang maakt. Hoe zie jij dat?

Ik wou dat ik kon denken als Spinazie... euh... pardon... Spinoza!

Er is niets waaraan een vrij mens minder denkt dan aan de dood;
en zijn wijsheid is de beschouwing, niet van de dood,
maar van het leven.
Spinoza

15 April 2012, 17:46	#1
Mihaela Kasuaris Geregistreerd: 9 July 2011 Berichten: 626	De dood Osho _ De laatste illusie Een deur naar het Goddelijke ''Als er iemand dood gaat- iemand die je gekend hebt, van wie je hebt gehouden of met wie je samen hebt gewoond, iemand die deel van je wezen is geworden- gaat er iets in jou ook dood. Natuurlijk mis je haar/hem- je zult een leegte voelen- dat is vanzelfsprekend. Maar dezelfde leegte kan omgezet worden in een deur. En de deur is een deur naar God. De dood is het enige verschijnsel dat nog niet door de mens is bedorven. Verder heeft de mens alles bedorven en vervuild. Alleen de dood is nog maagdelijk, onbedorven, en onaangeraakt door mensenhanden. De mens zou hem ook graag bederven, maar hij is hem niet meester. Kan hem niet bezitten. Hij ontwijkt je - hij laat zich niet kennen. En zo weet de mens nog steeds niet wat hij met de dood aanmoet. Hij begrijpt hem niet, hij kan er geen wetenschap van maken;daarom is de dood nog steeds onvervuild. De dood is nu het enige in de wereld dat nog niet verdoven is. Benut deze momenten. Als de dood plotseling in je bewustzijn binnenkomt, lijkt je hele leven zinloos. Het is zinloos: de dood onthuld een waarheid. Als je plotseling me de dood in aanraking komt, glipt zelfs de grond onder je voeten weg. Plotseling word je je ervan bewust dat deze dood je eigen dood impliceert. Iedere dood is ieders dood. Het aanvaarden van de dood. Dat is een van de moeilijkste opgaven. Het kan alleen als je in diepe meditatie bent, anders niet- want de hele geest, de gehele menselijke geest, is opgeleid om zich te verzetten tegen de dood. Er is ons eeuwenlang geleerd dat de dood tegen het leven is, dat de dood de vijand van het leven is, dat de dood het einde van het leven is. Natuurlijk zijn wij bang en kunnen we ons niet ontspannen, kunnen wij ons niet in een toestand van loslaten begeven. En als je de dood niet ontspannen tegemoet kunt treden, zal er spanning zijn in je leven, want de dood staat niet los van het leven. het is niet het einde van het leven. Integendeel, het is het crescendo, de climax. En als je bang bent voor de climax, ben je natuurlijk op geen enkele manier in staat je in het leven te ontspannen, want je hebt het gevoel dat de dood zich overal in het leven verbergt. Je leeft in angst. Als je de dood niet aanvaard, blijf je een half mens, een gedeelte, scheefgegroeid. Als je ook de dood aanvaardt, kom je in evenwicht. Dan wordt alles aanvaard:dag en nacht, zomer en winter- zowel licht als donker. Als beide aanvaard zijn, twee polariteiten van het leven, verkrijg je evenwicht. Je wordt rustig, je wordt één. En als je van heelheid uitgaat, moet de dood krijgen waarop hij recht heeft. Het leven is mooi, maar de dood is even mooi als het leven. Het leven heeft zijn zegeningen, de dood heeft zijn eigen zegeningen. In het leven komt veel tot bloei, maar in de dood komt ook veel tot bloei. Alles wat God je geeft, moet in diepe dankbaarheid aanvaard worden- zelfs de dood. Alleen dan word je religieus:en dankbaar aanvaarden van alles, een onvoorwaardelijke aanvaarden van alles. De dood is allerheiligste- en niet door de mens bedorven. Hij is nog maagdelijk.'' Wijziging aangebracht door Mihaela op 15 April 2012 om 17:58.

16 April 2012, 05:10	#5
Frederiki Asprirant lid Geregistreerd: 11 February 2012 Berichten: 0	Blijft ie maar koppig wakker worden om ons te kunnen treiteren met zijn rare gezegdes!