Is dit nou realisatie?

[Nadje]

Ik zit vanmiddag in de tuin. Met een glaasje en een peukje. De zon op mijn velletje. Ik ruik de geur van vers gemaaid gras (Rob had een actieve bui vanochtend), flarden van klassieke muziek, die de buurman heeft opstaan, een hond die blaft in de verte, een paar huizen verderop wappert de was in de wind, de achterburen steken de barbecue aan, de geuren van vlees op de grill bereiken mijn neus....ik kijk tevreden mijn tuin rond, de potten gisteren allemaal gevuld met nieuwe, fleurige planten, de bak met geurige kruiden, bieslook, basilicum, peterselie.....de poes die uitgestrekt en langgerekt in het zonnetje ligt, de hond die zich heeft verschanst in de schaduw, het koolmeesje dat af en aan vliegt met wormen in zijn snaveltje, naar het nestje dat hij gebouwd heeft in het kastje aan de omheining met de buurman.....het leven is goed.

In het bos, waar het stil en rustig was, en waar ik jaren heb gewoond in tamelijke afzondering, was (is) het leven ook goed.....de hertjes in je voortuin, de weidsheid van het land, waar je midden in de nacht kunt gaan stofzuigen als het jou belieft, waar je 's nachts de muziek op volle toeren kunt zetten, waar je in je blote kont naar buiten kunt stappen, simpelweg omdat er niemand is.....daar is het leven ook goed.

In Griekenland, waar we onlangs nog waren. Aan het strand, de zilte zeelucht, het ruisen van de branding, de geur van zonnebrandolie, de stem van de jongen die langs loopt om zijn verse fruitsalade aan de man te brengen..enfin......

Alles heeft zo zijn eigen, unieke schoonheid. De kunst zit er 'm in, volgens mij althans, dat je die schoonheid herkent. De schoonheid herkennen in alles wat er is. En je daaraan kunnen overgeven en van genieten. Als je die kunst beheerst, dan mag je je, naast een gezegend en bevoorrecht mens, een gerealiseerd mens noemen. Daar komt geen advaita aan te pas.

[Danique]

Herken het
Weet niet of dat gerealiseerdheid is.
Vind het wel een prachtig iets... z? kunnen genieten, z? op kunnen gaan in..
En lees er graag over.

Misschien is het een extra kunst om het te kunnen als je hoofd eigenlijk vol zit met andere dingen.
Met een dochter die pubert, een man die je niet lijkt te snappen, geldzorgen of whatever..
En dan toch.. zo kunnen genieten.




Mijn hoofd is een stuk stiller de laatste tijd.
Best raar soms om terug te kijken naar de tijd waarin mijn hoofd alleen maar vol zat en ik eigenlijk niet leefde.
Zo voelt dat nu dan.
Ik leefde natuurlijk wel... alleen anders dan nu.

Overigens zag ik toen dezelfde dingen als nu.
Maar het is alsof ik ze wel zag, maar ze niet ervaarde.
Zoiets.

Dankje voor je delen.

[Nadje]

Weet je Caroline? Door jou heb ik geleerd me wat zachter te verwoorden. De ander te bedanken voor hetgeen ie met me deelt, zoals jij net weer gedaan hebt. Die nederigheid en dankbaarheid die daaruit spreekt vind ik hartverwarmend.

Je bent ook heel oprecht en integer in het zoeken naar hoe het zit bij jezelf en voor jezelf en kunt het ook heel goed allemaal bij jezelf houden. Als er iemand is hier, die alle recht van spreken heeft , als het over zelfkennis gaat, dan ben jij het wel. En dat meen ik.

In dat opzicht kan ik nog een hele hoop van je leren. En heb ik al geleerd.

[Danique]

Jeetje..

[Nadje]

Ja......daar schrik je van he? Zomaar zo'n compliment in ontvangst nemen. Dat is niet eenvoudig. Wen er maar aan. Ik ben voornemens je er nog een heleboel te gaan geven.......KiSs

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Caroline

Herken het
Weet niet of dat gerealiseerdheid is.
Vind het wel een prachtig iets... z? kunnen genieten, z? op kunnen gaan in..
En lees er graag over.

Misschien is het een extra kunst om het te kunnen als je hoofd eigenlijk vol zit met andere dingen.
Met een dochter die pubert, een man die je niet lijkt te snappen, geldzorgen of whatever..
En dan toch.. zo kunnen genieten.




Mijn hoofd is een stuk stiller de laatste tijd.
Best raar soms om terug te kijken naar de tijd waarin mijn hoofd alleen maar vol zat en ik eigenlijk niet leefde.
Zo voelt dat nu dan.
Ik leefde natuurlijk wel... alleen anders dan nu.

Overigens zag ik toen dezelfde dingen als nu.
Maar het is alsof ik ze wel zag, maar ze niet ervaarde.
Zoiets.

Dankje voor je delen.

Goedemorgen Caroline en Nada, ik lees jullie discussie en wat ik opmerkte is dat je naar mijn idee nooit verder kunt komen dan het waarnemer zijn van alles wat zich maar voordoet in je bewustzijn, of dit nu prettig is of niet. De enige constantie is m.i. het zien van dit alles, er is enkel waarnemen en dat is wie ik ben.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Goedemorgen Caroline en Nada, ik lees jullie discussie en wat ik opmerkte is dat je naar mijn idee nooit verder kunt komen dan het waarnemer zijn van alles wat zich maar voordoet in je bewustzijn, of dit nu prettig is of niet. De enige constantie is m.i. het zien van dit alles, er is enkel waarnemen en dat is wie ik ben.

Goedenavond Von en welkom. Ik ben niet enkel waarnemen. Ik ben tevens het waargenome, het lichaam en de geest waaraan, of door middel waarvan, hoe je 't maar noemen wilt, de (zintuiglijke) waarneming zich voltrekt. En dat de ervaring inderdaad niet(s) constant(s) is, lijkt me evident.

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Goedenavond Von en welkom. Ik ben niet enkel waarnemen. Ik ben tevens het waargenome, het lichaam en de geest waaraan, of door middel waarvan, hoe je 't maar noemen wilt, de (zintuiglijke) waarneming zich voltrekt. En dat de ervaring inderdaad niet(s) constant(s) is, lijkt me evident.

Goedenavond en dank voor je welkom.
Daar heb je m.i. gelijk in. De ene is je oorspronkelijke natuur en de andere je persoonlijke natuur. Oftewel de ene is tijdloos en de andere tijdelijk. Het waarnemen is m.i. de constante, de waarnemer niet.
Daarom probeer ik mij te richten op de toename van het observerende zelf. Hierin ervaar ik rust.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Von

Goedenavond en dank voor je welkom.
Daar heb je m.i. gelijk in. De ene is je oorspronkelijke natuur en de andere je persoonlijke natuur. Oftewel de ene is tijdloos en de andere tijdelijk. Het waarnemen is m.i. de constante, de waarnemer niet.
Daarom probeer ik mij te richten op de toename van het observerende zelf. Hierin ervaar ik rust.

Het is "mijn" ervaring dat de aandacht zich vanzelf richt op dat observerende zelf, indien dat gewenst is en op het andere als dat gewenst is en ook dat kan dan weer gezien worden, enfin........daar ben je zo 1, 2, 3 nog niet uit.....

[Von]

Oorspronkelijk geplaatst door Nada

Het is "mijn" ervaring dat de aandacht zich vanzelf richt op dat observerende zelf, indien dat gewenst is en op het andere als dat gewenst is en ook dat kan dan weer gezien worden, enfin........daar ben je zo 1, 2, 3 nog niet uit.....

Wat was je voordat je het lichaam kreeg? Als je teruggaat tot aan de bron en stil wordt, verdwijnt de zoeker. Niet langer bewust van Bewust zijn, één en geheel, zonder dualiteit, ben Ik.