Subjectief Gewaarzijn

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Cynthia

welke conclusies?
welke veronderstellingen
welk geloof waarin?

Zijn gedachten waarheden?
Ik vind van niet!!
Ze veranderen bij mij om de havenklap dus kan het niet waar zijn.
Als gedachten al niet waar zijn, wat zijn dan conclusies, veronderstellingen en geloof ergens in.

Blijkbaar geloof jij, veronderstel jij, en concludeer jij, dat gedachten niet waar zijn. Maar wat is waar? Dat gedachten om de haverklap veranderen, maakt ze niet waar? Wat waar is, is dat ze veranderlijk zijn. Is veranderlijkheid onwaar? Voor mij is waar wat er nu is. Welke gedachte, gevoel, overtuiging dan ook. Dat dat straks allemaal weer anders kan zijn , doet daar voor mij niks aan af.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Blijkbaar geloof jij, veronderstel jij, en concludeer jij, dat gedachten niet waar zijn. Maar wat is waar? Dat gedachten om de haverklap veranderen, maakt ze niet waar? Wat waar is, is dat ze veranderlijk zijn. Is veranderlijkheid onwaar? Voor mij is waar wat er nu is. Welke gedachte, gevoel, overtuiging dan ook. Dat dat straks allemaal weer anders kan zijn , doet daar voor mij niks aan af.

Een onderzoek naar 'wat' je bent behoort uit te komen op onveranderlijke waarheid, ook wel Waarheid genoemd. Gedachten zijn door hun veranderlijkheid al, per definitie, niet waar dus dat scheelt heel wat onderzoek aangaande de waarheid van iedere individuele, uitermate veranderlijke, gedachte.

Nou schijnt het onmiddelijk zien, c.q. doorzien van onwaarheid nauwelijks voor te komen of erg moeilijk te zijn dus is (dan maar) een proces van onderzoeken en elimineren van hetgeen niet waar is aan te bevelen om vervolgens vertrouwd te geraken met onwaarheid van gedachten. De methode van The Work van Byron Katie over ongefundeerde overtuigingen kan daartoe de eerste aanzet geven.

Er kan voor de finale ontdekking niets aan veranderlijke waarheid overeind blijven alles dient onderzocht, ook de stelling 'Voor mij is waar wat er nu is.' Heb je wel eens van zinsbegoocheling gehoord. Onder welk kopje ligt nou eigenlijk het balletje van de gekende waarheid. Dan zijn we nog niet eens toegekomen aan moeilijkste hoofdstuk, het onderzoek naar het waarheidsgehalte van het bestaan van een persoonlijk ik.

Misschien zegt het je meer als het door Alexander Smit wordt verwoord ?

Oorspronkelijk geplaatst door Alexander Smit

Datgene wat altijd is, wat je nooit verlaat, wat onveranderlijk aanwezig is, alleen dát heeft recht op de naam Ik.

Al het andere - ik loop, ik sta, ik denk, ik voel, ik ben die en die, ik ben niet die en die - is onderhevig aan veranderingen en kan daarmee niet het Absolute zijn.

Dat wat alles kent, is onveranderlijk kennen in het veranderlijk gekende.

Niemand vormt hierop een uitzondering.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Een onderzoek naar 'wat' je bent behoort uit te komen op onveranderlijke waarheid, ook wel Waarheid genoemd. Gedachten zijn door hun veranderlijkheid al, per definitie, niet waar dus dat scheelt heel wat onderzoek aangaande de waarheid van iedere individuele, uitermate veranderlijke, gedachte.

Nou schijnt het onmiddelijk zien, c.q. doorzien van onwaarheid nauwelijks voor te komen of erg moeilijk te zijn dus is (dan maar) een proces van onderzoeken en elimineren van hetgeen niet waar is aan te bevelen om vervolgens vertrouwd te geraken met onwaarheid van gedachten. De methode van The Work van Byron Katie over ongefundeerde overtuigingen kan daartoe de eerste aanzet geven.

Ik snap je punt en ik ben bekend met het werk van Byron Katie. Ik acht haar hoog. Ik heb al die zaken onderzocht. Maar er zijn gedachtes en gedachtes. In eerste instantie is het eliminatieproces waarvan jij spreekt, uitstekend. Om het ware van het onware te kunnen scheiden. Maar ook het ware bedient zich van een stem (gedachtes/gevoelens) om tot jou te spreken. Niet alle stemmen/gedachtes zijn per definitie onwaar.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Er kan voor de finale ontdekking niets aan veranderlijke waarheid overeind blijven alles dient onderzocht, ook de stelling 'Voor mij is waar wat er nu is.' Heb je wel eens van zinsbegoocheling gehoord.

Ik heb wel eens van zinsbegoocheling gehoord. Dat laat onverlet dat ik tot de ontdekking ben gekomen dat voor mij waar is wat er nu is. Dat impliceert al dat dat alleen voor mij geldt. Het is voor mij waar. De waarheid openbaart zich aan jou anders dan aan mij. Maar het is dezelfde waarheid. Zo zie ik dat.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Niet alle stemmen/gedachtes zijn per definitie onwaar.

Ik was opgehouden hier nog te schrijven en nu weet ik ook weer waarom. Ik ben niet uit op consensus, niet doende gedachten aan een houdbaarheidstest te onderwerpen. Voor mij is er Waarheid en de humbug van het veranderlijke dat daarin verschijnt waarin ik omwille van het persoonlijk ondervonden leed maar al te vaak mee moet. Dus doorzie het veranderlijke als onwaar en koester niet de aangename gedachte van wel.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Maar ook het ware bedient zich van een stem (gedachtes/gevoelens) om tot jou te spreken. Niet alle stemmen/gedachtes zijn per definitie onwaar.

Volgens mij is het juist de kunst om al dat geklets in je hoofd af te zetten en uiteindelijk daaruit de "ware" stem te filteren. Die hoor je vaak niet meer omdat die zo versluierd wordt door allerlei ander onzin gezwets. Maar die is er wel degelijk. Ik noem dat intuïtie. Maar die stem spreekt vaak een andere taal. Die spreekt in symbolen. Bijvoorbeeld. Ook gevoelens zijn veranderlijk als het weer. Maar op dat constante onderbuikgevoel moet je kunnen/leren vertrouwen. Het lichaam heeft zo zijn eigen wijsheid. Alle gedachtes en gevoelens als onwaar neer zetten, vind ik dus way far, te kort door de bocht. Daar staat tegenover, dat als het voor jou werkt, ik schat jou in als een hoofdmens, dat dan prima is. Maar ik ben een ander mens. De Waarheid toont zich in vele gedaantes.

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Volgens mij is het juist de kunst om al dat geklets in je hoofd af te zetten en uiteindelijk daaruit de "ware" stem te filteren. Die hoor je vaak niet meer omdat die zo versluierd wordt door allerlei ander onzin gezwets. Maar die is er wel degelijk. Ik noem dat intuïtie. Maar die stem spreekt vaak een andere taal. Die spreekt in symbolen. Bijvoorbeeld. Ook gevoelens zijn veranderlijk als het weer. Maar op dat constante onderbuikgevoel moet je kunnen/leren vertrouwen. Het lichaam heeft zo zijn eigen wijsheid. Alle gedachtes en gevoelens als onwaar neer zetten, vind ik dus way far, te kort door de bocht. Daar staat tegenover, dat als het voor jou werkt, ik schat jou in als een hoofdmens, dat dan prima is. Maar ik ben een ander mens. De Waarheid toont zich in vele gedaantes.

Misschien dat Alexander je weet te bereiken.

Oorspronkelijk geplaatst door Alexander Smit

Wanneer men kan zien dat men wezenlijk niet gespleten is, kan het geloof in de dictatuur van het denken en daardoor het voelen niet langer standhouden. Dan weet je dat je getuige bent van lichaam, denken en voelen.

[Nadje]

Oorspronkelijk geplaatst door Renoir

Ik was opgehouden hier nog te schrijven en nu weet ik ook weer waarom. Ik ben niet uit op consensus, niet doende gedachten aan een houdbaarheidstest te onderwerpen. Voor mij is er Waarheid en de humbug van het veranderlijke dat daarin verschijnt waarin ik omwille van het persoonlijk ondervonden leed maar al te vaak mee moet. Dus doorzie het veranderlijke als onwaar en koester niet de aangename gedachte van wel.

Ik heb het veranderlijke als onwaar gezien. Tegenover het ware, het constante. Het onveranderlijke. Maar dan blijf ik nog steeds het ene tegenover het andere stellen. Wat is er mis met het koesteren van aangename gedachtes?

[Rennie]

Oorspronkelijk geplaatst door Nadje

Ik heb het veranderlijke als onwaar gezien. Tegenover het ware, het constante. Het onveranderlijke. Maar dan blijf ik nog steeds het ene tegenover het andere stellen. Wat is er mis met het koesteren van aangename gedachtes?

Omdat je aangename, zo niet comfortabele (ego bevestigende), zaken buiten je gedegen zelfonderzoek laat. Als je, bijvoorbeeld, een hoge pet op hebt van de verrichtingen van jouw ego dan laat je dat ego buiten beschouwing.
Hoe vaak hebben we deze onvolkomenheden in het zelfonderzoek al niet besproken ?

[Nadje]

Wanneer men kan zien dat men wezenlijk niet gespleten is, kan het geloof in de dictatuur van het denken en daardoor het voelen niet langer standhouden. Dan weet je dat je getuige bent van lichaam, denken en voelen. (Alexander Smit).

Dat weet ik. Maar ik ben niet enkel die getuige. Ik ben ook dat lichaam, denken en voelen. Het wordt hier niet voor niets ter beschikking gesteld. Waarom daar niet een optimaal gebruik van maken? Ik ben hier, niet om aan de zijlijn te zitten, en het leven aan mij voorbij zien trekken. Ik zie alles als een uitnodiging, om juist voluit aan het leven deel te nemen. Het leven te leven. Om te zien dat het veranderlijke overgaat in het onveranderlijke.