Tine's dagboek-hoek

Tine · 8 February 2014, 23:36

Ik voel mij niet langer een Tineke... Die benaming wordt trouwens alleen nog maar gehanteerd door een paar "ouwe (letterlijk!) getrouwen" in mijn omgeving. Ik weet echter niet hoe ik mijn forum-naam kan veranderen in mijn roepnaam, die gewoon Tine luidt. Ik zal er maar van uitgaan dat als Renoir zich geroepen voelt, hij ook bereid zal zijn mijn wens in te willigen

Uit het dagboek van Tine dus...

"Het is dus zonneklaar dat ik oprecht geloof dat er een God is ergens in het Universum die allerhande verwachtingen koestert naar mij toe. Het niet voldoen aan die verwachtingen (of er niet op z'n minst mijn uiterste best voor doen) zal automatisch tot ongelukkig-zijn leiden! Dat is in een notedop mijn "beeld" van God en Zijn wil?

Ik vind het dus ergens wel logisch dat ik mij in de greep van de angst bevind, want ik weet immers maar al te goed dat ik ondertussen totaal geen zin (energie) meer heb om te voldoen aan allerlei verwachtingen die ik ervaar, maar dat ik juist het tegenovergestelde ambieer, namelijk om daar van verlost te worden!
Hoe graag ik ook zou willen geloven dat mijn gebrek aan energie en levenslust (= depressie) juist te maken heeft met Gods wil voor mij -namelijk dat ik het continu willen voldoen aan verwachtingen eindelijk zou opgeven- ik lijk daar maar niet in te slagen!"

Antwoord :

"Toch is het zo. Er zijn geen verwachtingen behalve deze die je jezelf oplegt of laat opleggen. Er is alleen maar complete vrijheid om te zijn wie je bent/wilt zijn (dat wat als "creatie-oorzaak" zou kunnen worden gezien) en vervolgens te ervaren wat je daar van vindt (wat het "creatie-gevolg" kan worden genoemd). De waarheid/waarde/betekenis van dat gevolg heeft echter uitsluitend te maken met je eigen "commentaar" (via gedachten/geloof en emoties) op datgene wat je gecreëerd hebt.
Je stelsel van overtuigingen (= het "ik") geeft als het ware feedback over jezelf (de innerlijke wereld) en je scheppingswerken (de uiterlijke wereld). Wanneer deze overtuigingen veranderen, veranderen ook je creaties. Met andere woorden : door het gevolg (je gedachten over je creatie) te "veranderen", wordt de oorzaak (de oorspronkelijke creatie) in een ander perspectief geplaatst, waardoor deze er anders zal uitzien dan voordien. Die "nieuwe" creatie creëert op zijn beurt een ander gevolg. Dat is in essentie het creatieproces?
Zonder allerhande gedachten/overtuigingen ben je evengoed een schepper, zij het dat dit dan onbewust gebeurt. Dit gedachtenloos-zijn/creëren houdt ook in dat je dan geen "oordeel" velt over je creaties, waardoor je er als het ware mee samenvalt. Er is dan geen scheiding (ik-bewustzijn) tussen jezelf en je creaties?"

Tot de volgende keer...

Renoir · 8 February 2014, 23:53

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Ik voel mij niet langer een Tineke... Die benaming wordt trouwens alleen nog maar gehanteerd door een paar "ouwe (letterlijk!) getrouwen" in mijn omgeving. Ik weet echter niet hoe ik mijn forum-naam kan veranderen in mijn roepnaam, die gewoon Tine luidt. Ik zal er maar van uitgaan dat als Renoir zich geroepen voelt, hij ook bereid zal zijn mijn wens in te willigen

Done..

Tine · 9 February 2014, 02:32

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Gargamel

Done..

You're an angel...

Tine · 9 February 2014, 02:48

Hello God...
Is it me you were looking for?

Hello Tine, welcome home.
Yes, you've been missed (but never lost) in the heart of the Universe

I can feel -and follow- the heartbeat now...

(God spreekt tamelijk vloeiend Engels)

habbuthabnot · 9 February 2014, 20:34

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Tine

Hello God...
Is it me you were looking for?

Hello Tine, welcome home.
Yes, you've been missed (but never lost) in the heart of the Universe

I can feel -and follow- the heartbeat now...

(God spreekt tamelijk vloeiend Engels)

Tine

Tamelijk vloeiend....?!
Is dat een beetje stroperig?

Is wist het al zeker, God spreekt geen Chinees of Frans.

Hab

Tine · 9 February 2014, 22:01

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Tine

Tamelijk vloeiend....?!
Is dat een beetje stroperig?

Bij navraag blijkt het toch alleszins niet zo overgekomen te zijn. God heeft dan ook weet van mijn -soms ietwat ironisch- gevoel voor humor.

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door habbuthabnot

Is wist het al zeker, God spreekt geen Chinees of Frans.

Hab

Oh jawel hoor, maar hij (jaja, zonder hoofdletter, op zijn verzoek) hanteert daarbij moedwillig een heel zwaar accent waardoor alle Chinezen en Fransen zich te pletter lachen tijdens hun gesprekken met God (m?t hoofdletter, uit gewoonte).

Sterre · 10 February 2014, 00:02

Tine, ik vind het fijn je hier weer te zien!

Op dit moment lees/luister ik mee op het draadje van Tandem inzake psychopathologie en doe er voorlopig even het zwijgen toe.... er komt veel binnen bij mij, maar dat moet ik nog even verwerken voor mezelf voor ik er iets mee kan......

.... en dat is ook okay....

Tine · 13 February 2014, 17:33

Citaat:

Oorspronkelijk geplaatst door Sterre

Tine, ik vind het fijn je hier weer te zien!

Tine · 13 February 2014, 17:59

Voor wie er iets aan heeft...

Dagboekfragment
Mijn hele leven heb ik naar de angst geluisterd, naar de stem van mijn (en andermans) denken die me voorschreef wat ik diende te doen om "een goed mens" te zijn. Maar al die tijd was ik niet goed naar mezelf toe, behandelde ik mezelf zoals ik een ander nooit zou behandelen. Die waarheid leefde al die tijd in mijn eigen hart, maar ik luisterde niet? Ik vertrouwde de stem van dit weten niet? En dus had mijn hart het nodig te breken om dit weten zichtbaar (?n voelbaar) te maken!

Mijn angst om niet goed (genoeg) te zijn, bleek een naar mezelf gerichte "self-fulfilling prophecy". Immers, door continu te proberen voldoen aan verwachtingen die anderen naar mij toe stelden, gaf ik (zowel hen als mezelf) voortdurend de boodschap dat ik er niet toe deed, dat ik geen eigen behoeften/wensen had of dat deze op z'n minst niet belangrijk waren? Ik dacht eerder dat ik mezelf beter moest aanpassen (veranderen), verbeteren, de lat nog wat hoger leggen, nog iets harder mijn best doen, mezelf meer wegcijferen en desnoods compleet ?verliezen??
Het vertrouwen in mijn eigen goedheid heeft me blijkbaar heel vroeg verlaten, om plaats te ruimen voor overgave aan mensen buiten mij waarvan ik dacht (WILDE geloven) dat ze alleen maar goede bedoelingen hadden. Ik besefte niet dat het onbewuste "signaal" dat ik uitzond (namelijk : 'ik geloof niet in mijn goedheid en kan mezelf dus niet vertrouwen') er alleen maar toe kon leiden dat ik mensen "aantrok" die niet te vertrouwen waren?
Maar toch is juist door deze ervaringen het licht van bewust-zijn beginnen schijnen? Een licht dat blijkbaar de bedoeling heeft om mijn hoofd (de theorie/mannelijke energie van denken/analyseren/kennis) te verbinden met mijn hart (de praktijk/vrouwelijke energie van voelen/begrijpen/aanvaarden) zodat deze als een harmonieuze eenheid kunnen samenwerken in wederzijds vertrouwen?

Ik heb het roer van mijn eigen leven van kindsaf aan in handen gegeven van de "buitenwereld" omdat ik er van uit ging dat ik daarmee de wil van God volgde/vervulde? Ondertussen weet ik dat dit een onjuiste conclusie was! De wil van God is de wil die in mijn eigen innerlijk "leeft", iets wat mij dus van binnenuit "stuurt" en heeft niets te maken met de wil van anderen buiten mij. En het is die wil die ik (terug) diende te "claimen" als zijnde (van) mezelf om mezelf te kunnen zijn, (ge)HEEL(d) en dus één?

Tine · 14 February 2014, 20:30

God : In den beginne was het woord...

Ikke : Eén woord maar?

God : Jaja, geloof het of niet maar het begon allemaal met het woordje IK.
Het steeds maar herhalen en horen van dat ene woordje, deed als vanzelf een soort besef ontstaan, waardoor er een 2de woord opkwam. Heel luid, als een oerknal, weerklonk toen : IK BEN.
Maar hoe vaak ik dat ook herhaalde, er kwam geen antwoord; IK hoorde alleen maar de echo van die 2 woorden : ik ben - ik ben - ik ben... En toen wist ik : IK-BEN-(ALL)EEN!
Maar ik wilde graag ERVAREN dus besloot ik dit weten te vergeten. Ik deed de ogen toe en uit het niets (niet-zijn), werden als vanzelf allerlei nieuwe woorden geboren. Ik kon "IK BEN ... " daardoor op verschillende manieren beginnen invullen; ik had keuze uit ALLES-WAT-MOGELIJK-IS, alles wat IK me kon voorstellen. Soms sta ik zélf nog versteld van mijn eigen verbeeldingskracht

Ikke : Tja God, het lijkt mij ook dat je je alleszins niet inhoudt als het om creëren gaat. Ben je trouwens van plan om daar ooit mee te stoppen?

God : Haha, nee hoor. Eens een uitvinder, altijd een uitvinder h?. Al geef ik grif toe dat de creatieve "woordenbrij" ondertussen wel heel groot geworden is. Maar al zien de bomen misschien het bos niet meer, het bos blijft weet hebben van alle bomen...

Ikke : Je brengt me op ideeën God.
Met betrekking tot "woordenbrij" komt het volgende in me op : ik voel dat ik het op dit forum (voor de zoveelste keer) voor gezien hou, althans wat schrijven betreft. Misschien dat ik me met breien ga bezig houden, een paar warme pullovertjes manifesteren voor de Eskimo's die iglo-loos zijn bijvoorbeeld?
En voor wat betreft de bomen en het bos : ik ga wat boompjes (op)zetten/planten waar ze nodig zijn; ik ga het bos (in mijn hoofd) een beetje "wieden" en bepaalde bomen terug naar afzender (naar jou dus h?) sturen; ik ga het bos (OP mijn hoofd) volgende week LATEN wieden ?n ik ga tijdens mijn eerstdaagse zondagse wandeling aan "boomknuffelen" doen...

Dit forum-intermezzo was aangenaam, kortstondig, verrijkend, grappig...

8 February 2014, 23:36	#1
Tine Asprirant lid Geregistreerd: 29 September 2011 Berichten: 0	Tine's dagboek-hoek Ik voel mij niet langer een Tineke... Die benaming wordt trouwens alleen nog maar gehanteerd door een paar "ouwe (letterlijk!) getrouwen" in mijn omgeving. Ik weet echter niet hoe ik mijn forum-naam kan veranderen in mijn roepnaam, die gewoon Tine luidt. Ik zal er maar van uitgaan dat als Renoir zich geroepen voelt, hij ook bereid zal zijn mijn wens in te willigen Uit het dagboek van Tine dus... "Het is dus zonneklaar dat ik oprecht geloof dat er een God is ergens in het Universum die allerhande verwachtingen koestert naar mij toe. Het niet voldoen aan die verwachtingen (of er niet op z'n minst mijn uiterste best voor doen) zal automatisch tot ongelukkig-zijn leiden! Dat is in een notedop mijn "beeld" van God en Zijn wil? Ik vind het dus ergens wel logisch dat ik mij in de greep van de angst bevind, want ik weet immers maar al te goed dat ik ondertussen totaal geen zin (energie) meer heb om te voldoen aan allerlei verwachtingen die ik ervaar, maar dat ik juist het tegenovergestelde ambieer, namelijk om daar van verlost te worden! Hoe graag ik ook zou willen geloven dat mijn gebrek aan energie en levenslust (= depressie) juist te maken heeft met Gods wil voor mij -namelijk dat ik het continu willen voldoen aan verwachtingen eindelijk zou opgeven- ik lijk daar maar niet in te slagen!" Antwoord : "Toch is het zo. Er zijn geen verwachtingen behalve deze die je jezelf oplegt of laat opleggen. Er is alleen maar complete vrijheid om te zijn wie je bent/wilt zijn (dat wat als "creatie-oorzaak" zou kunnen worden gezien) en vervolgens te ervaren wat je daar van vindt (wat het "creatie-gevolg" kan worden genoemd). De waarheid/waarde/betekenis van dat gevolg heeft echter uitsluitend te maken met je eigen "commentaar" (via gedachten/geloof en emoties) op datgene wat je gecreëerd hebt. Je stelsel van overtuigingen (= het "ik") geeft als het ware feedback over jezelf (de innerlijke wereld) en je scheppingswerken (de uiterlijke wereld). Wanneer deze overtuigingen veranderen, veranderen ook je creaties. Met andere woorden : door het gevolg (je gedachten over je creatie) te "veranderen", wordt de oorzaak (de oorspronkelijke creatie) in een ander perspectief geplaatst, waardoor deze er anders zal uitzien dan voordien. Die "nieuwe" creatie creëert op zijn beurt een ander gevolg. Dat is in essentie het creatieproces? Zonder allerhande gedachten/overtuigingen ben je evengoed een schepper, zij het dat dit dan onbewust gebeurt. Dit gedachtenloos-zijn/creëren houdt ook in dat je dan geen "oordeel" velt over je creaties, waardoor je er als het ware mee samenvalt. Er is dan geen scheiding (ik-bewustzijn) tussen jezelf en je creaties?" Tot de volgende keer...

9 February 2014, 02:48	#4
Tine Asprirant lid Geregistreerd: 29 September 2011 Berichten: 0	Hello God... Is it me you were looking for? Hello Tine, welcome home. Yes, you've been missed (but never lost) in the heart of the Universe I can feel -and follow- the heartbeat now... (God spreekt tamelijk vloeiend Engels)

10 February 2014, 00:02	#7
Sterre Asprirant lid Geregistreerd: 5 July 2013 Berichten: 0	Tine, ik vind het fijn je hier weer te zien! Op dit moment lees/luister ik mee op het draadje van Tandem inzake psychopathologie en doe er voorlopig even het zwijgen toe.... er komt veel binnen bij mij, maar dat moet ik nog even verwerken voor mezelf voor ik er iets mee kan...... .... en dat is ook okay....

13 February 2014, 17:59	#9
Tine Asprirant lid Geregistreerd: 29 September 2011 Berichten: 0	Voor wie er iets aan heeft... Dagboekfragment Mijn hele leven heb ik naar de angst geluisterd, naar de stem van mijn (en andermans) denken die me voorschreef wat ik diende te doen om "een goed mens" te zijn. Maar al die tijd was ik niet goed naar mezelf toe, behandelde ik mezelf zoals ik een ander nooit zou behandelen. Die waarheid leefde al die tijd in mijn eigen hart, maar ik luisterde niet? Ik vertrouwde de stem van dit weten niet? En dus had mijn hart het nodig te breken om dit weten zichtbaar (?n voelbaar) te maken! Mijn angst om niet goed (genoeg) te zijn, bleek een naar mezelf gerichte "self-fulfilling prophecy". Immers, door continu te proberen voldoen aan verwachtingen die anderen naar mij toe stelden, gaf ik (zowel hen als mezelf) voortdurend de boodschap dat ik er niet toe deed, dat ik geen eigen behoeften/wensen had of dat deze op z'n minst niet belangrijk waren? Ik dacht eerder dat ik mezelf beter moest aanpassen (veranderen), verbeteren, de lat nog wat hoger leggen, nog iets harder mijn best doen, mezelf meer wegcijferen en desnoods compleet ?verliezen?? Het vertrouwen in mijn eigen goedheid heeft me blijkbaar heel vroeg verlaten, om plaats te ruimen voor overgave aan mensen buiten mij waarvan ik dacht (WILDE geloven) dat ze alleen maar goede bedoelingen hadden. Ik besefte niet dat het onbewuste "signaal" dat ik uitzond (namelijk : 'ik geloof niet in mijn goedheid en kan mezelf dus niet vertrouwen') er alleen maar toe kon leiden dat ik mensen "aantrok" die niet te vertrouwen waren? Maar toch is juist door deze ervaringen het licht van bewust-zijn beginnen schijnen? Een licht dat blijkbaar de bedoeling heeft om mijn hoofd (de theorie/mannelijke energie van denken/analyseren/kennis) te verbinden met mijn hart (de praktijk/vrouwelijke energie van voelen/begrijpen/aanvaarden) zodat deze als een harmonieuze eenheid kunnen samenwerken in wederzijds vertrouwen? Ik heb het roer van mijn eigen leven van kindsaf aan in handen gegeven van de "buitenwereld" omdat ik er van uit ging dat ik daarmee de wil van God volgde/vervulde? Ondertussen weet ik dat dit een onjuiste conclusie was! De wil van God is de wil die in mijn eigen innerlijk "leeft", iets wat mij dus van binnenuit "stuurt" en heeft niets te maken met de wil van anderen buiten mij. En het is die wil die ik (terug) diende te "claimen" als zijnde (van) mezelf om mezelf te kunnen zijn, (ge)HEEL(d) en dus één?

14 February 2014, 20:30	#10
Tine Asprirant lid Geregistreerd: 29 September 2011 Berichten: 0	God : In den beginne was het woord... Ikke : Eén woord maar? God : Jaja, geloof het of niet maar het begon allemaal met het woordje IK. Het steeds maar herhalen en horen van dat ene woordje, deed als vanzelf een soort besef ontstaan, waardoor er een 2de woord opkwam. Heel luid, als een oerknal, weerklonk toen : IK BEN. Maar hoe vaak ik dat ook herhaalde, er kwam geen antwoord; IK hoorde alleen maar de echo van die 2 woorden : ik ben - ik ben - ik ben... En toen wist ik : IK-BEN-(ALL)EEN! Maar ik wilde graag ERVAREN dus besloot ik dit weten te vergeten. Ik deed de ogen toe en uit het niets (niet-zijn), werden als vanzelf allerlei nieuwe woorden geboren. Ik kon "IK BEN ... " daardoor op verschillende manieren beginnen invullen; ik had keuze uit ALLES-WAT-MOGELIJK-IS, alles wat IK me kon voorstellen. Soms sta ik zélf nog versteld van mijn eigen verbeeldingskracht Ikke : Tja God, het lijkt mij ook dat je je alleszins niet inhoudt als het om creëren gaat. Ben je trouwens van plan om daar ooit mee te stoppen? God : Haha, nee hoor. Eens een uitvinder, altijd een uitvinder h?. Al geef ik grif toe dat de creatieve "woordenbrij" ondertussen wel heel groot geworden is. Maar al zien de bomen misschien het bos niet meer, het bos blijft weet hebben van alle bomen... Ikke : Je brengt me op ideeën God. Met betrekking tot "woordenbrij" komt het volgende in me op : ik voel dat ik het op dit forum (voor de zoveelste keer) voor gezien hou, althans wat schrijven betreft. Misschien dat ik me met breien ga bezig houden, een paar warme pullovertjes manifesteren voor de Eskimo's die iglo-loos zijn bijvoorbeeld? En voor wat betreft de bomen en het bos : ik ga wat boompjes (op)zetten/planten waar ze nodig zijn; ik ga het bos (in mijn hoofd) een beetje "wieden" en bepaalde bomen terug naar afzender (naar jou dus h?) sturen; ik ga het bos (OP mijn hoofd) volgende week LATEN wieden ?n ik ga tijdens mijn eerstdaagse zondagse wandeling aan "boomknuffelen" doen... Dit forum-intermezzo was aangenaam, kortstondig, verrijkend, grappig...