De persoonlijkheid zal nooit begrijpen.

[Bassie]

https://www.janvandelden.org/media/a...ht-en-wat-dan/

Je bent vanuit de golf naar beneden gezakt en merkt dat alles water is - dat je één bent met het water - en er geen afzonderlijke golven meer bestaan. Vervolgens ga je weer omhoog en probeer je die kennis in de golf op te nemen.

Dat is de eerste, de belangrijkste en meest voorkomende vergissing van mensen die het hebben gezien. Als je wat je hebt gezien probeert in te passen in begrippen, heb je de waarheid verpatst. Dan probeer je de golf te vertellen wat eronder is gebeurd. De golf is daar niet geweest, maar Jij.

Hier zit nog lering in voor me. Ik probeer de golven (zelven) nog wel eens mee te nemen naar daar waar geen afzonderlijke golven meer bestaan. Dat is zinloos gedoe van me.

Je moet inzien dat de golf nooit de vrijheid kan begrijpen. Bobbie zal er nooit iets van snappen. Het licht schijnt in de duisternis, en de duisternis snapt het niet. Zodra je zegt: 'Ik heb het begrepen' zet je je vast. Als je zegt: 'Ik heb het niet begrepen,' is er nog een kans.

De duisternis is per definitie ongeschikt om het te snappen. Daarom snapt Bassie het wel en zal Bobbie het nooit snappen. Daar ligt toch een stukje subjectiviteit in. Bobbie verkeert nog in wordenheid, Bassie zit aan de andere kant. Daar waar alleen maar water is.

Duikt Bassie weer boven water, dan is hij even golf (zintuigelijk waarnemen) samen met de onwetende golfjes.

[Bassie]

Dus moet je blijven oefenen om een scheiding aan te brengen tussen het Kennen en het Gekende, tussen de waarneming en het waargenomene. Die scheiding is kunstmatig, zoals wanneer je de film van het doek probeert te scheiden. Later zul je zien dat ze één zijn, en dat het doek de film niet nodig heeft maar andersom wel. Voorlopig moet je goed blijven zien wat bij het Gekende hoort en wat bij het Kennen.

Precies wat ik ook altijd adviseer. Zet het Gekende op afstand en vooral je zelf natuurlijk. Je zet je zelf tussen het andere Gekende.

Keer je af van alles wat gekend kan worden. Dan aanschouw je het Gekende (inclusief je zelf) en boots je de werkelijke werkelijkheid na.

[Vagebond]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

https://www.janvandelden.org/media/a...ht-en-wat-dan/

Hier zit nog lering in voor me. Ik probeer de golven (zelven) nog wel eens mee te nemen naar daar waar geen afzonderlijke golven meer bestaan. Dat is zinloos gedoe van me.

Idd Bassie zinloos, maar begrijpenlijk gedoe.
Het overkomt ons allemaal of is ons overkomen, welkom bij de club ,

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Precies wat ik ook altijd adviseer. Zet het Gekende op afstand en vooral je zelf natuurlijk. Je zet je zelf tussen het andere Gekende.

Keer je af van alles wat gekend kan worden. Dan aanschouw je het Gekende (inclusief je zelf) en boots je de werkelijke werkelijkheid na.

Nonsens in het kwadraat... Steeds verdere verdeeldheid zaaien...
Niet afschuiven of wegzetten, maar juist naar de kern achter het gekende gaan en de éénheid van alles inzien...

[Bassie]

Aan de Kennende kant is niets te vinden, zeg je.

Toch is er iets.

Wat?

In de eerste plaats Kennendheid, het vermogen tot Kennen. In de tweede plaats een altijd nu-zijn. Die twee zijn bruikbaar, maar kosten veel moeite om je eigen te maken. Dan moet je eindeloos mantra's opzeggen of zoiets. Ik geef de voorkeur aan de derde poot: de stilte. Het voordeel is dat die stilte de 'ik-weet-het-niet-stilte' is. Het gaat erom je aandacht steeds maar weer op die stilte te richten.

Mantra's zie ik ook niet zitten. Het is de stilte welke geheimen in je oor fluistert. Waarbij je je ook het vermogen kunt eigen maken om niet harder te willen gaan dan het gaat. Er mag geen begeren ergens naar zijn, laat de stilte zijn werk doen.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door marie

Steeds verdere verdeeldheid zaaien...

Ik heb verdeeldheid gezaaid, het komt al boven de grond.
Maar laatst heb ik paniek gezaaid, dat groeit nog veel beter!
Nu ben ik aan het proberen om onrust te zaaien.
Dat is nog niet zo eenvoudig.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Vagebond

Idd Bassie zinloos, maar begrijpenlijk gedoe. Het overkomt ons allemaal of is ons overkomen, welkom bij de club ,

Dat zouden mijn woorden kunnen zijn: het is me ook maar overkomen.
Maar wel natuurlijk nadat ik de grond zelf zaaiklaar heb gemaakt
WiNk

[Bassie]

Het overboord zetten van de oude wanen is in de praktijk het moeilijkste. Het is als een witte muur waarop een schilderij - de persoonlijkheid - heeft gehangen. Nu het schilderij weg is, blijft er een lichte plek achter. Die lichte plek op de muur heeft zijn natuurlijke tijd nodig om te verdwijnen. 'Jij' - als de muur - kunt en hoeft daar niets aan te doen.

Het is idd even wennen om geen persoon meer te zijn.
Want in de dagdagelijkse praktijk zit je natuurlijk wel zintuigelijk andere personen waar te nemen, waardoor je toch weer een beetje in de illusie gaat hangen.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik heb verdeeldheid gezaaid, het komt al boven de grond.
Maar laatst heb ik paniek gezaaid, dat groeit nog veel beter!
Nu ben ik aan het proberen om onrust te zaaien.
Dat is nog niet zo eenvoudig.

Alles groeit en bloeit en 'tiert welig ;)
Vrede zaaien wil maar geen wortel schieten, waar ego de bodem is (ontdekking uit GZO....)

Onrust zaaien lukt imo prima op ego-bodem....

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Aan de Kennende kant is niets te vinden, zeg je. Toch is er iets. Wat?

Mantra's zie ik ook niet zitten. Het is de stilte welke geheimen in je oor fluistert. Waarbij je je ook het vermogen kunt eigen maken om niet harder te willen gaan dan het gaat. Er mag geen begeren ergens naar zijn, laat de stilte zijn werk doen.

Dus alles behalve vrijdenken... De regeltjes zijn er al vanaf het begin...
Maar regeltjes lossen toch niets op...