Identificatie

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

All-een zijn is wezenlijk 'zijn'. Het 'wezen' wat ik zelf ben zonder iets anders. Ook zonder de lichamelijke aanwezigheid. Ik ben daar letterlijk een'zaam. Vandaar dat 'dit' realiseren alleen middels het begrijpen van het gemoed gaat.

Terug in 'deze wereld' ben ik weer aangekleed met van alles en nog wat. Logisch, anders kan ik niet gekend worden zoals ik zelf ook de anderen ken. Kennen en gekend worden is aan de orde in 'deze wereld'. Heel soms draagt een mens het gezicht van Waarheid, ook dat wordt 'gekend'.

Ik 'begrijp' perfect wat je wil duiden. In Werkelijkheid is het echter nog simpeler, maar niet meer te vatten door begrip, noch gemoed. Er is geen Werkelijk terug in 'deze wereld', geen Werkelijk iets verlaten om er dan weer terug in te zijn. In Werkelijkheid is er geen kenner en gekend worden, geen 'deze wereld'.

Wat jij benoemt met all-een zijn, wezenlijk 'zijn', het 'wezen' wat te zijn zonder iets anders, is zelf al een ervaring. Het is de primaire ervaring, de ervaring die aan elk afzonderlijke 'lk in de wereld'-ervaring vooraf gaat. Van die primaire ervaring is er maar één, van daar all-een. Het is dezelfde primaire ervaring wat door Dorje's ogen kijkt, als wat door Bassie's, Laurens's, Guido's, Marie's, ... ogen kijkt.

Daarmee zijn deze laatsten ook ervaringen die al steunen op, een welliswaar primaire, ervaring, maar geen Werkelijkheid.

Ervaring doet zich voor, de primaire incluis. Maar wat zich voordoet is geen Werkelijkheid. Een regenboog doet zich voor, maar wat zich voordoet is daarom geen Werkelijkheid.

Zolang er identificatie is met wat zich voordoet, met die 'ik' die in 'deze wereld' is, of met dit 'all-een zijn', dan is Werkelijkheid, Waarheid bedekt met deze identificatie en geen Werkelijkheid/Waarheid meer. Dan is het de werkelijkheid/waarheid van een identificatie, hoe eng ('ik ben in deze wereld') of hoe ruim ('ik ben zonder iets anders') ook.

Daarom... kan wat zich voordoet, zowel dat 'ik ben' als dat 'wezenlijk zijn' zich voordoen zonder identificatie. Dan is er Werkelijk geen uit deze wereld gaan naar een wezenlijk-zijn en weer uit dit wezenlijk-zijn terug in deze wereld zijn. Dan zijn dat gewoon zaken die zich voordoen, zowel die primaire ervaring die één is, als die vele secundaire ervaringen.

Ik kan dit wel beschrijven, maar niet dat het helpt om dit te begrijpen. Begrijpen gaat altijd vanuit iets uit waarmee geïdentificeerd wordt. Dit beschrijven heeft maar één mogelijkheid en dat is het aan het wankelen brengen van wat tot nu toe voor Werkelijk wordt gehouden, zodat er misschien nog iets dieper kan dagen. En dit kan maar dagen doordat de identificatie komt weg te vallen en dit kan ooit maar echt wegvallen door het in vraag te stellen. M.a.w. diep, gedegen, radicaal zelfonderzoek, een onderzoek dat geen enkele identificatie ook niet met het wezenlijke zijn buiten beschouwing laat.

Pas als er geen in en uitgaan meer is, is er geen twee meer, is er niet-twee, is en blijft Waarheid altijd Waarheid, en kan wat zich voordoet gewoon Waar blijven dat het zich voordoet zonder die Waarheid Werkelijk te bedekken. Dat het zich voordoet blijft dan Waar, zonder dat wat zich voordoet Waar hoeft te zijn.

Anders gezegd: primair ervaring doet zich voor, heel wat secundaire ervaringen doen zich daaruit voor, maar hoewel ze zich voordoen hebben ze geen Werkelijkheid, zijn ze vermeend.

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Zolang er identificatie is met wat zich voordoet, met die 'ik' die in 'deze wereld' is, of met dit 'all-een zijn', dan is Werkelijkheid, Waarheid bedekt met deze identificatie en geen Werkelijkheid/Waarheid meer. Dan is het de werkelijkheid/waarheid van een identificatie, hoe eng ('ik ben in deze wereld') of hoe ruim ('ik ben zonder iets anders') ook.

Daarom... kan wat zich voordoet, zowel dat 'ik ben' als dat 'wezenlijk zijn' zich voordoen zonder identificatie. Dan is er Werkelijk geen uit deze wereld gaan naar een wezenlijk-zijn en weer uit dit wezenlijk-zijn terug in deze wereld zijn. Dan zijn dat gewoon zaken die zich voordoen, zowel die primaire ervaring die één is, als die vele secundaire ervaringen.

Ik kan dit wel beschrijven, maar niet dat het helpt om dit te begrijpen. Begrijpen gaat altijd vanuit iets uit waarmee geïdentificeerd wordt. Dit beschrijven heeft maar één mogelijkheid en dat is het aan het wankelen brengen van wat tot nu toe voor Werkelijk wordt gehouden, zodat er misschien nog iets dieper kan dagen. En dit kan maar dagen doordat de identificatie komt weg te vallen en dit kan ooit maar echt wegvallen door het in vraag te stellen. M.a.w. diep, gedegen, radicaal zelfonderzoek, een onderzoek dat geen enkele identificatie ook niet met het wezenlijke zijn buiten beschouwing laat.

Pas als er geen in en uitgaan meer is, is er geen twee meer, is er niet-twee, is en blijft Waarheid altijd Waarheid, en kan wat zich voordoet gewoon Waar blijven dat het zich voordoet zonder die Waarheid Werkelijk te bedekken. Dat het zich voordoet blijft dan Waar, zonder dat wat zich voordoet Waar hoeft te zijn.

Anders gezegd: primair ervaring doet zich voor, heel wat secundaire ervaringen doen zich daaruit voor, maar hoewel ze zich voordoen hebben ze geen Werkelijkheid, zijn ze vermeend.

Exact.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik 'begrijp' perfect wat je wil duiden. In Werkelijkheid is het echter nog simpeler, maar niet meer te vatten door begrip, noch gemoed. Er is geen Werkelijk terug in 'deze wereld', geen Werkelijk iets verlaten om er dan weer terug in te zijn. In Werkelijkheid is er geen kenner en gekend worden, geen 'deze wereld'.

In deze wereld is er gekend en gekend worden. Dat is de werkelijkheid zoals die binnen de tijd plaats heeft. Het is een relatieve werkelijkheid waarin 'ik' existeer als een op zichzelf staand wezen wat we mens noemen.

In de Werkelijkheid is het kennen (de kenner) er wel, maar het 'gekend worden' is er niet. Dat strookt niet met wat jij schrijft.

Wat jij benoemt met all-een zijn, wezenlijk 'zijn', het 'wezen' wat te zijn zonder iets anders, is zelf al een ervaring.

Het is de zelf-ervaring. Waarmee het verschilt van het ervaren zoals dat in 'de wereld' gebeurd. In de wereld ervaren we iets anders dan 'zelf'. Een gemoedstoestand bijvoorbeeld is iets anders dan 'zelf'.

Ik noem het een ervaring, maar degenen die er onbekend mee zijn geven een andere uitleg aan 'ervaren'. Wat de ervaring in all-een namelijk is, is de afwezigheid van tijd en ruimte. Normaliter hebben ervaringen plaats in tijd en ruimte.

Zolang er identificatie is met wat zich voordoet, met die 'ik' die in 'deze wereld' is, of met dit 'all-een zijn

Identificatie kan zich alleen voor doen als iets. All-een is de ervaring van het egoloze, het ongeïdentificeerde.

Begrijpen gaat altijd vanuit iets uit waarmee geïdentificeerd wordt.

Begrijpen kan ook plaats vinden op andere wijzen, maar daar ben je dus niet mee bekend.

Pas als er geen in en uitgaan meer is, is er geen twee meer, is er niet-twee, is en blijft Waarheid altijd Waarheid

Binnen 'de wereld' als ik een persoon ben is er per definitie tweeheid. Waarheid kan niet zoiets als 'al'tijd' bevatten. Binnen Waarheid staat het éne niet tegenover het andere. Daarom kan 'zijn' ook geen Waarheid zijn, het 'zijn' staat immers tegenover het wordende. Je gaat net zoals zovelen te gemakkelijk om met het begrijp 'Waarheid' , waarmee je weer een subjectieve waarheid verkondigt.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Identificatie kan zich alleen voor doen als iets. All-een is de ervaring van het egoloze, het ongeïdentificeerde..

Het zou al een begin zijn dan niet meer te identificeren met dat all-een zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Het 'wezen' wat ik zelf ben zonder iets anders. Ook zonder de lichamelijke aanwezigheid. Ik ben daar letterlijk een'zaam.
...
Terug in 'deze wereld' ben ik weer aangekleed met van alles en nog wat.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het zou al een begin zijn dan niet meer te identificeren met dat all-een zijn.

Ik zie dat je mijn voorgaande bericht niet begrepen hebt. Je wrijft mij een identificatie aan, waar ik al uitgelegd heb dat die er in all-een niet kan zijn.

[Dorje]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Ik zie dat je mijn voorgaande bericht niet begrepen hebt. Je wrijft mij een identificatie aan, waar ik al uitgelegd heb dat die er in all-een niet kan zijn.

Wat in het vet staat in wat ik van je gequote heb, dat heet identificatie.
Met begrijpen en uitleggen ga je hier niet vanaf raken. Integendeel.

[Sam]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Ik 'begrijp' perfect wat je wil duiden. In Werkelijkheid is het echter nog simpeler, maar niet meer te vatten door begrip, noch gemoed. Er is geen Werkelijk terug in 'deze wereld', geen Werkelijk iets verlaten om er dan weer terug in te zijn. In Werkelijkheid is er geen kenner en gekend worden, geen 'deze wereld'.

Wat jij benoemt met all-een zijn, wezenlijk 'zijn', het 'wezen' wat te zijn zonder iets anders, is zelf al een ervaring. Het is de primaire ervaring, de ervaring die aan elk afzonderlijke 'lk in de wereld'-ervaring vooraf gaat. Van die primaire ervaring is er maar één, van daar all-een. Het is dezelfde primaire ervaring wat door Dorje's ogen kijkt, als wat door Bassie's, Laurens's, Guido's, Marie's, ... ogen kijkt.

Daarmee zijn deze laatsten ook ervaringen die al steunen op, een welliswaar primaire, ervaring, maar geen Werkelijkheid.

Ervaring doet zich voor, de primaire incluis. Maar wat zich voordoet is geen Werkelijkheid. Een regenboog doet zich voor, maar wat zich voordoet is daarom geen Werkelijkheid.

Zolang er identificatie is met wat zich voordoet, met die 'ik' die in 'deze wereld' is, of met dit 'all-een zijn', dan is Werkelijkheid, Waarheid bedekt met deze identificatie en geen Werkelijkheid/Waarheid meer. Dan is het de werkelijkheid/waarheid van een identificatie, hoe eng ('ik ben in deze wereld') of hoe ruim ('ik ben zonder iets anders') ook.

Daarom... kan wat zich voordoet, zowel dat 'ik ben' als dat 'wezenlijk zijn' zich voordoen zonder identificatie. Dan is er Werkelijk geen uit deze wereld gaan naar een wezenlijk-zijn en weer uit dit wezenlijk-zijn terug in deze wereld zijn. Dan zijn dat gewoon zaken die zich voordoen, zowel die primaire ervaring die één is, als die vele secundaire ervaringen.

Ik kan dit wel beschrijven, maar niet dat het helpt om dit te begrijpen. Begrijpen gaat altijd vanuit iets uit waarmee geïdentificeerd wordt. Dit beschrijven heeft maar één mogelijkheid en dat is het aan het wankelen brengen van wat tot nu toe voor Werkelijk wordt gehouden, zodat er misschien nog iets dieper kan dagen. En dit kan maar dagen doordat de identificatie komt weg te vallen en dit kan ooit maar echt wegvallen door het in vraag te stellen. M.a.w. diep, gedegen, radicaal zelfonderzoek, een onderzoek dat geen enkele identificatie ook niet met het wezenlijke zijn buiten beschouwing laat.

Pas als er geen in en uitgaan meer is, is er geen twee meer, is er niet-twee, is en blijft Waarheid altijd Waarheid, en kan wat zich voordoet gewoon Waar blijven dat het zich voordoet zonder die Waarheid Werkelijk te bedekken. Dat het zich voordoet blijft dan Waar, zonder dat wat zich voordoet Waar hoeft te zijn.

Anders gezegd: primair ervaring doet zich voor, heel wat secundaire ervaringen doen zich daaruit voor, maar hoewel ze zich voordoen hebben ze geen Werkelijkheid, zijn ze vermeend.

Te veel woorden, te veel 'eigen interpretatie..

All-een = een-voudig.

[Bassie]

Oorspronkelijk geplaatst door Sam

Te veel woorden, te veel 'eigen interpretatie..

All-een = een-voudig.

...............

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Het zou al een begin zijn dan niet meer te identificeren met dat all-een zijn.

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

Je wrijft mij een identificatie aan.

Hoe veelzeggender wil je het hebben?

[marie]

Oorspronkelijk geplaatst door Bassie

All-een zijn is wezenlijk 'zijn'. Het 'wezen' wat ik zelf ben zonder iets anders. Ook zonder de lichamelijke aanwezigheid. Ik ben daar letterlijk een'zaam. Vandaar dat 'dit' realiseren alleen middels het begrijpen van het gemoed gaat.

Terug in 'deze wereld' ben ik weer aangekleed met van alles en nog wat. Logisch, anders kan ik niet gekend worden zoals ik zelf ook de anderen ken. Kennen en gekend worden is aan de orde in 'deze wereld'. Heel soms draagt een mens het gezicht van Waarheid, ook dat wordt 'gekend'.

En in die wereld van het all-een; de wereld van het ik zelf zonder iets anders...
gelden daar andere 'praktijken', 'wetten', 'gewoontens'... die zich geen snars aantrekken van onze dagdagelijkse wereld??? Die, anders gezegd, vermorzeld worden door onze dagdagelijkse gewoonten en waar wij ons dan ook alleen maar bewust van worden wanneer we 'vasten' aan deze wereld???