Stelling van de dag

[Laurens]

Niemand kan zonder Ik en mijn maken. Mijn stelling van vandaag :)

Er wordt gedaan want de 'ik' (of 'mijn' vrouw bijvoorbeeld) bestaat niet (er is evenmin iemand die kan bezitten). Zonder doener is er doen, alleen vanwege begrippen in de dagelijkse omgang lijkt er van een toedoen sprake en spreek je van 'ik' en 'mijn vrouw' (die een kind gemaakt zouden hebben), maar 'weten' doen we wel beter.
Voor een 'weter' is het maar vreemd dat er van een doener moet worden uitgegaan alsof deze echt bestaat. Voor mij is het een regelrechte kramp te menen dat een 'ik' de aanstichter van dat alles is.

Jij bent Bewustzijn, zonder hetwelk je hier niet eens op een forum zou kunnen zijn. De essentie van wat je bent is Bewustzijn. Dat is wat je bent niet dat wat denkt dat het is.
Wanneer bewustzijn zich bewust wordt van Zelf, is er ontwaken.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door boeddhist

Toch meen ik wel te kunnen zien dat zelfkenners, zo gericht op het ontdekken van het zelf, vast komen te zitten in zelfvisies, in antwoorden, en daarin verharden. Als je eenmaal weet. wie/wat je bent, dan is alles kansloos verloren lijkt me, terwijl een zelfkenner gelooft dat nu alles gewonnen is, alles is begrepen, geleerd, uitgediept, klaar, af...

Het is ont'dekken van een ik of klein zelf (niet te verwarren met hetgeen overblijft zoals het Zelf, ook wel God of Bewustzijn genoemd). Hoe kun je middels het ontdoen van bedekking nou vast komen te zitten? Het ont'dekken (van bedekking ontdoen) heeft eerder een connotie van bevrijding.
Het is inderdaad kansloos verloren daarna nog te kunnen menen een iemand te zijn.

Met zelfkenners worden kennelijk de op het boeddhaforum actieve leden die geen boeddhisme aanhangen, afkomstig van dit forum, genoemd. Hoewel je ze niet over een kam kunt scheren, want er zitten daar voormalige leden, die toen ook al de grootst mogelijke uitgedachte onzinnigheid naar voren brachten, evenals de scriptvolgende Boeddhisten met hun antieke leer doen.

Maar goed deze boeddhist draagt dus niet de kennis van hier dat er van een omgekeerde bewijslast sprake is bij geloven. Het gros van de mensheid geloofd te bestaan terwijl dat niet het geval is. Geloven doen we hier niet, we onderzoeken de aannames waaronder het geloof.

Oorspronkelijk geplaatst door zelfkenner

Hét probleem van de mens is dat hij zich alles toe-eigent. Zo eigent de mens zich ook bewustzijn toe. Dan zegt de mens: Ik ben bewust zijn. En dan kom jij met een topic met het toege-eigende bewustzijn waarin je beweert dat het Ik het verkeerde bewustzijn is.

De mens die zich niets toe-eigent gaat ook bewustzijn geen verkeerde visie toeschrijven. Bezitsdrang doet een mens zichzelf aan en vanuit die bezitsdrang gaat de mens wartaal uitslaan. Geest kan niets bezitten.

Dat is niet het probleem van de mens maar de werking van ego dat wil bezitten en macht verzamelen. Dat dat het geval is moet niet anders dan gewoon ingezien worden. De mens heeft ook een bewust zijn georven. Naast Bewustzijn (Zijn, Liefde, God of Zelf) is er ook sprake van een individueel bewust zijn. Dat is niet iets wat toegeeigend kan worden, dat is verkregen. Wanneer je het onderscheid Bewustzijn versus bewustzijn niet wilt (of kunt) maken raak je hopeloos in de knoop in de ontstane impasse en slaak je dientengevolge kreten die vervolgens kant noch wal raken.

Waar deze 'zelfkenner' al jaren op afgeeft is het gegeven als zouden 'zelfkenners ' claimen Bewustzijn te zijn. Maar dat wat niet is kan helemaal niks claimen, degene die het zou kunnen bezitten is er niet. Hetzelfde doet zich voor waar het voor godslasterlijk wordt gehouden te zeggen dat je God bent (of Liefde, Zelf of Bewustzijn). Waar het echter van wegvoert is van het geloof te menen een 'ik' te zijn, kortom het is geen 'ik claim god te zijn' gedrag maar een wezenlijke constatering.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door gelezen

De Pali Boeddha waarschuwde voor het pad van zelfkennis, in die zin dat hij adviseerde je niet te richten op vragen als wie of wat ben Ik

Ik zal maar aannemen dat de Pali Boeddha (who ever he may be) dat werkelijk heeft verkondigd. Duidelijk is de bedoeling niet te vragen naar de 'wie' je bent omdat dat duizenden zo niet miljoenen antwoorden kan opleveren waar je dus de rest van je leven mee zoet kunt zijn (en daarmee niet beschikbaar meer bent voor het werkelijke speurwerk). Echter de vraag naar 'wat' je bent neemt een einde omdat er daadwerkelijk geweten kan worden 'wat' je bent waarmee dan tevens de kous af is. Ik raad eenieder op zoek te gaan naar datgene 'wat' je bent.

Echter het antwoord op de raadgeving daarnaar niet op zoek te gaan ligt waarschijnlijk in de toevoeging van 'ik' in het 'wat ben ik'. Dit betekend toch ook weer een specifieke zoektocht naar het wie je bent, oftewel het 'ik'. Uiteraard allesbehalve aan te bevelen daarnaar te gaan zoeken.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door gelezen

Ik erken dat ik jullie behandel als groep, als mensen die allemaal ooit deelnamen op een soort zelfkennis forum.
zelfkenners is een beetje een gebruikelijk term hier geworden voor jullie allemaal.

Allemaal hebben jullie je eigen soort zelfkennis en daar is eindeloos over getwist door jullie onderling.
Zelfkennis is kennelijk niet zo eenduidig.
Hoe verklaar je dit?
Heb jij dan alleen de juiste zelfkennis en een ander weer niet?

Ik denk wel dat dat terecht is want de blaaskaken van hier zijn dáár neergestreken. Hier hebben ze zich het jargon eigen gemaakt, hier en daar de klok horen luiden en dit in een eigen melodie gegoten om er goede sier mee te kunnen maken. Ik was met dit forum gestopt omdat het allesbehalve de intentie van het forum was de teksten van hier ongenuanceerd over wat daarvan de strekking was overal elders op het net terug te lezen. Het gáát namelijk helemaal nooit over de persoon die ze vertolkt, niet om mij, Osho, Balsekar, Boeddha of Nisargadatta maar over Waarheid.

De pest op een forum is dat eenieder probeert er een eigen draai aan te geven dan wel meent een betere interpretatie te kunnen geven van wat er bedoelt moet zijn. Dat verschijnt dan geheel uit de context gelicht op fora of in boeken die vanwege de grote bekendheid van de schrijver met aandacht wordt gelezen omdat het vanuit meerder hoeken wordt aangeboden en dus wel waar moet zijn. Ondertussen ziet niemand door de bomen het bos meer terwijl het hele concept van realisatie de eenvoud zelve is. Je kunt al deze onzin achter je laten en gedegen zelfonderzoek gaan doen.

Een forum als het zelfkennisforum heeft veel tijd gestoken (moeten steken) in het blootleggen van de verdediging door ego. Dat omdat ego de grootste verdediger van het 'ik' is en uiteraard niet gaat meewerken aan de ondergang van dat zelfde 'ik' in gedegen zelfonderzoek. Uiteraard trekt dat vele ego's aan die zich meenden te kunnen bekwamen in het verslaan van anderen.

De opdracht was niet te discussiëren maar om gedegen zelfonderzoek te doen naar het waarheidsgehalte van je gedachten. Daar kwam het echter niet aan toe, feitelijk is het gedegen zelfonderzoek project geflopt door al dat betweten en het theoretische gefilosofeer er over.

Echter de hoop was daarnaast altijd gevestigd op degenen, zoals ik zelf ook gedaan heb, die geproefd hebben van Waarheid en daardoor aangestoken worden daar meer van te willen zien. Ik roerde me nooit zo intensief op een forum maar hongerde naar Waarheid wie dat ook vertolkte.

[Laurens]

En daarbij is de vraag "Wie ben ik?" de belangrijkste vraag. Als ik mijn emoties ben, ben ik er dan niet meer als mijn boosheid is overgewaaid? Dus als er emoties zijn (en die waren er vroeger) dan hoefde ik me er niks van aan te trekken: Ik ben die emoties toch niet. Ze waren er wel soms, maar dat moeten die emoties dan maar weten.

Dit, er niet meer zijn als de boosheid is overgewaaid, zou dan het tegendeel, ik ben er nog steeds, moeten bewijzen. Echter vergeten wordt dat je daarvóór er ook al niet was. Je denkt namelijk dat je er bent en toen dacht je dat even niet. Je boosheid 'zijn' is verstoken van een aanwezigheid. Ik haal altijd graag de Russische balletdansers Rudolf Noerejev aan. De wereld was vol bewondering want het leek alsof Noerejef onbeweeglijk in de lucht hing bij zijn sprongen. Desgevraagd hoe hij dat deed zei hij ik weet het niet ik was er niet, ik was de dans. Hetgeen al aangeeft dat je tot onvoorstelbare dingen in staat bent bij de afwezigheid van je 'ik'. Dan wel het geloof daar in.

Des te meer je jezelf in vraag stelt, des te meer je jezelf "als een ander" gaat zien. Jezelf als een ander zien is erg eenvoudig, gewoon naar jezelf kijken. Zien! Letterlijk zien.

Prima om zicht te krijgen op 'wie' je bent (de inhoud), maar het brengt je niet bij 'wat' je bent.

Dat wat we 'de wereld' noemen is door de scheiding tussen Ik en de wereld de overkant. Ik ben hier en de wereld is daar, aan de overkant. Jezelf van jezelf ontdoen is in feite jezelf (de wie) aan de overkant te plaatsen door te zien. Het is werkelijk de meest simpele en eenvoudige niet-handeling die er is. Je hoeft er letterlijk niets voor te doen, want 'zien' naar de wereld doe je sowieso al. Je hoeft er niet eens IQ voor te hebben, met een IQ van nul kun je het al.

Dat is dus typisch een voormalig forumlid dat de klok heeft horen luiden en daar een geheel eigen klepel bij moduleert. De werking van de dualiteit is voor de ont'dekking 'wat' je bent helemaal niet interessant. Je laat het beter maar ongemoeid. Het pakt de kern veel beter aan door onderzoek te doen naar het bestaan van 'ik' waardoor uiteindelijk ook de wereld wel moet verdwijnen. Dat alles keert natuurlijk weer terug wanneer je, inmiddels wetende 'wat' je bent en zoals iedereen (maar nu met de bekendheid rond je ware aard) weer een geloof aanneemt in het bestaan van ik (het bekende: voor realisatie water dragen na realisatie water dragen).

Ze noemen het een zoektocht en onderzoek. In werkelijkheid is het een niet-zoektocht en een niet-onderzoek. Want je kunt dat 'zien' gewoon doen als je in de bus zit, als je in bed ligt, als je je verveelt op een verjaardag enz. En wat ik hier 'zien' noem is in werkelijkheid aandacht, de aandacht richt je op jezelf zonder een gedachte er bij.

Dat moet dan inhaken op de 'via negativa' van Boedhha, allemaal onzin.

Even een wiki-quote, want zo eenvoudig is het: Aandacht is het cognitief proces van het gericht waarnemen van de omgeving.. Niks moeilijk gedoe, gewoon jezelf gericht waarnemen. En wat neem je gericht waar? Alle zaken die jij zelf 'persoonlijk' noemt. En er zit slechts 1 klein (publiek) geheimpje achter , alles wat je kunt waarnemen dat ben je zelf niet. Jezelf als een ander waarnemen is dus in feite alles.

Wanneer er niet begrepen is wat de bedoeling is volgen er zulke idiote zelfverzonnen constructies. En dat gaat dan, als er maar eensgezinden genoeg zijn of een boek over geschreven worden danwel lezingen gegeven, algeheel ingang vinden en binnen de kortste keren kraait iedereen het na.

Mensen doe nou gewoon het gedegen zelfonderzoek.

[Laurens]

ALS er geen onwetendheid meer is dan valt het op dat het lichaam autonoom functioneert. Alle lichamelijke processen gaan in feite vanzelf. Bewustzijn gaat vanzelf. Het willen is niet noodzakelijk, ergo het willen blijkt tegen je te werken, je kunt niet willen wat je wilt..

Of er nou onwetendheid is of niet, het lichaam functioneert altijd autonoom. Ook het suggestieve dat als zou er geen onwetendheid zijn er meer opmerkzaamheid is is baarlijke nonsens. Bewustzijn IS (niet in de betekenis van bestaat maar het doet niks). Er is bij autonomie van het lichaam evenmin een verband te leggen met willen. Waarom zou je al zulk gezwets tot je nemen?



Immers het lokt weer reacties uit en voor je het weet heb je een wellus/nietus discussie. Buddha Amitabha contra lichaamloze geest, zie hier de eindeloze discussies tussen Mihaela en Bassie.

[Laurens]

Dat het Zelf of zelf of ik of ego (of welke benaming je er dan aan wilt geven), niet bestaat, dat weet immers elke boeddhist (of men het daadwerkelijk heeft ervaren, beseft of gerealiseerd, is een ander verhaal). Omdat dit één van de belangrijkste leringen is van Gautama de Boeddha via de Vier Edele Waarheden en het Achtvoudige Pad. Hij stelde dat het Zelf of zelf of ik of ego (of welk label dan ook wat je daaraan wilt geven) een illusie is (een waandenkbeeld), dat hebben we hier met zijn allen als forumleden al lang uitentreuren doorgesproken en uitgezocht. Dus dat hele gedoe, die hele discussie hier is - zoals ik al aangaf, eigenlijk totaal overbodig. Je komt boeddhisten vertellen wat ze al lang hebben vernomen uit de Pali Canon of uit welk boeddhistisch geschrift dan ook. Het is mij dus volstrekt onduidelijk waarin jij dan nog het verschil meent uit te maken (als dat al zo is). Want ik herhaal dat je immers schrijft dat het Zelf of zelf of ik of ego (of welk label dan ook wat je daaraan wilt geven) niet bestaat. Je zegt dus gewoon hetzelfde als Gautama de Boeddha: "Er is geen zelf" (of welke benaming je er dan aan wilt geven). Het is hier in mijn beleving derhalve een hoop herrie om niets, met alle respect.

En is er bij al dat kennis nemen ooit iets blijvends 'ontstaan' zoals realisatie oftewel een 'weten wat je bent' uit voortgekomen. Schrijf je nu nog steeds vanuit het geloof in het bestaan van een 'ik' ? Is dat 'ego' nog steeds op zijn teentjes getrapt als het onheus wordt bejegend of indien het verlengstuk van dat 'ik' in de geschriften op een forum worden afgekraakt? Mensen doe gedegen zelfonderzoek.

Nee we gaan nog maar weer eens even wat aan Boeddhistische schriftgeleerdheid doen..

In Dzogchen wordt je direct in het diepe water gegooid, direct geïntroduceerd in een staat van de geest, eigenlijk meer een niet-staat, die onveranderlijk is en voorafgaat aan alle staten, belevingen en verschijnselen. Het is te vergelijken met de ruimte, waarin alle planeten zich voordoen en steeds veranderen, maar waarbij de ruimte zelf niet verandert, maar ook niet iets is. In Dzogchen wordt je daar direct toe geïntroduceerd, maar dit kan aanleiding geven tot erg veel verwarring, omdat je daar niet op voorbereid bent en het dus gemakkelijk gaat verwarren met een ervaring die zich voordoet, waarbij je dan gaat geloven dat deze niet-staat een staat is, een ervaring is die je stabiel kan krijgen en continueren. Maar een ervaring krijg je nooit stabiel. Er zijn dan rushens om los te komen aan zulk een opgaan in iets wat enkel maar een ervaring is.

In Mahamudra leer je eerst zwemmen voor je naar het diepe gaat. In Mahamudra leer je eerst ervaring goed kennen, leer je uit meditatieve ondervinding dat ervaringen nooit stabiel zijn, steeds veranderen en dus nooit stabiel te krijgen zijn en er aandacht aan besteden dus het grootste obstakel is. In Mahamudra heb je geen rushens om je verkeerde visies over tot wat je geïntroduceerd bent, maar wat je niet kan vatten en dus ook moeilijk kan onderscheiden van ervaring en je dus grote kans hebt dat je de ervaring ervan gaat proberen stabiliseren in plaats van dit reeds stabiele dat er vooraf aan is blijvend te realiseren. In Mahamudra leer je van in het begin niet te blijven hangen in geen enkele ervaring, zelfs niet in een verlichtings ervaring, voor je dat wat vooraf gaat aan elke ervaring gaat leren herkennen.

Beiden draaien om het realiseren van “vooraf aan ervaring”, wat stabiel is omdat het geen ervaring is, niet iets is, geen staat is (dus zelfs geen niet-ervaring, wat ook maar een tijdelijke meditatieve staat is), en er al is. Het is niet iets dat ontstaan moet. Alles wat ontstaat vergaat weer. Weer te vergelijken met de ruimte, waarin planeten, sterren, sterrestelsels, universa ontstaan, veranderen en weer vergaan. De ruimte zelf is zelf buiten categorie van bestaan en vergaan. De Boeddha noemde dit de Thatagatha, het volledig bevrijdde, het ongeconditioneerde, het doodloze, Nibbana. Later werd dit de Boeddha-natuur van alles en iedereen genoemd. Zo ver gezocht is het allemaal niet, BA. Het is alleen onmogelijk te vatten met logica, met het denken (vandaar wellicht het antwoord “Mu” van Joshu), dus zijn er doorheen de tijd andere manieren ontstaan om er uitdrukking aan te geven. Hetgeen enkel verwarrend is voor zij die vast houden aan hoe de grondlegger van het Boeddhisme het toen in die tijd verwoordde, alsof daar geen evolutie in mogelijk zou zijn door de volledig verlichtten die er uit voortgekomen zijn en hetzelfde wat anders zijn gaan belichten.

Blabla bla bla...

Denk je nou echt dat er na tweeeneenhalfduizend jaar geen evolutie heeft plaatsgevonden in het denken?

[Laurens]

Dat is het ideaal maar zelfs het oplossen van vraagtekens zegt ook niet veel. Voor de leraren van de Boeddha was er ook zien.
De vraag 'wie/wat ben Ik?' hadden ze elk voor zichzelf opgelost. Ze hadden geen vraagtekens meer daarover.
En als leraren met die zekerheid hadden ze ook gezag, respect en een schare aan leerlingen die tot dezelfde realisatie van het Zelf wilden komen.

Maar ondertussen, de Boeddha had er wel vraagtekens bij, en later, na zijn volledige verlichting, begreep hij dat deze leraren verkeerd zien hadden, verkeerde visie.

In de zinssnede (indien dit zo van hen afkomstig is) 'hadden ze elk - voor zichzelf - opgelost' ligt al besloten dat realisatie niet kon zijn ingetreden.

Iedere verlichte, gerealiseerde (or whatever) bekend met Waarheid 'weet'. Dat 'weten' is geen gevoel of kennis of überhaupt uitdrukbaar in woorden, gespeend als het is van een persoonlijk zelf.

Het zien als zodanig wordt dan het 'directe zien' genoemd.

[Laurens]

Is er dan ergens anders, op een andere manier, dan wel een Zelf te ontdekken, kennen?
Bij het ook nog wegvallen van het mentale bewustzijn? Op een andere manier?

Goede vraag, nu komen we ergens.
Het Zelf is er al en hoeft niet ont'dekt te worden.
Zelf moet alleen van z'n bedekking ontdaan worden en die bedekking is alles hetgeen geloofd wordt dat waar is. Het neti neti principe 'niet dit, niet dat'. Wat overblijft ben jij.

Bijvoorbeeld als een soort geest/weten dat vooraf gaat aan alle belevingen of die alle belevingen doordringt?
Het constante, het stabiele.

Juist.
Het is het op zoek gaan naar datgene wat blijvend is.
Om uit te komen bij datgene wat overal aan vooraf gaat.

Ik weet daar niks van.

Weten is ook van een andere orde dan kennis. Aan kennis heb je niks.

Eerlijk gezegd zie ik ook niet goed hoe dit ooit gekend kan worden?

Daarover gaat dit forum al vanaf 2010 met de simpele kreet 'doe gedegen zelfonderzoek'. Het probleem is niet dat je niet weet wat je te doen staat, het probleem is datgene wat het moet doen, het 'ik' met z'n ego dat in de weg staat. Geen sinecure als het voertuig dat het moet doen zelf de handrem heeft aangetrokken. Vandaar ook al dat gekonkel (lees weerstand) hier op dit forum.

De rare situatie lijkt dat er wel wordt gezegd dat men het stabiele en constante kent maar ook weer niet constant en stabiel en voortdurend.
Maar hoe weet je dan dat het stabiel is en constant?

Dat is toch een makkie, alles wat veranderlijk is ben je niet.
Hoe duidelijk wil je het hebben?

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door BA

Jij weet natuurlijk hoe het werkelijk allemaal in elkaar zit. En je weet het ook beter dan de grote voorbeelden in de religies, zoals bijvoorbeeld Gautama de Boeddha. Dat is een algemeen en nogal negatief kenmerk van de zelfkenner: hij of zij weet alles beter, is zogenaamd 'wetend' en alle anderen zijn onwetend. Wie naast zijn schoenen loopt, komt nooit een stap verder...

Zo af en toe denk ik 'die BA' doet goede onderzoeken en zit tamelijk dicht bij de finale ontknoping, maar dan krijgt hij vervolgens ineens grote problemen met zijn niet te stuiten drang tot het vertoon van nederigheid. Wat jammer dat hij niet op het spoor zit van Waarheid en beseft dat de grote roerganger Boeddha niet geëerd hoeft te worden voor zijn uitlatingen. Alle verlichten spreken Waarheid oftewel geen de persoon aanrekenende taal en koesteren in de verste verte niet de wens daarvoor krediet, dan wel postuum eerbetoon te krijgen, zoals dat onder de mensen gebruikelijk is.

Het is geen wedstrijdje, en Steve toont slechts wat voor een onbenullig en eigenlijk niet zoveel zeggend citaat je hierboven hebt geplaatst. Wat mij met name opvalt, is dat jij meent het juiste criterium te zijn voor wat waar is en wat niet waar zou zijn. Je toetst zogezegd de leringen van de Boeddha, waarmee je zelf meent dat je het beter weet, je schrijft figuren als bijvoorbeeld Gautama de Boeddha af op grond van jouw bedenkingen. En dat zijn slechts jouw bedenkingen. Dat heeft helemaal niets van doen met het zogenaamd geïmponeerd zijn van anderen door grote wijzen, zoals jij ten onrechte beweert. Wat mij opvalt, is dat je weinig daadwerkelijke studie hebt gemaakt of maakt van het boeddhisme. Dat is jouw keuze, maar kom niet zo gemakkelijk zaken afschrijven, die je je te weinig eigen hebt gemaakt.

Het getuigt van hoogmoed dat je hier komt verkondigen hoe alles volgens jou werkt, op een Boeddhaforum nota bene. Waar de leringen van de Boeddha centraal staan. En daar heb je dan kritiek op, omdat het niet in jouw persoonlijke straatje past. Je mag vinden wat je vindt, maar denk je nu echt dat leden hier opeens meegaan in jouw eigen centraal stelling als vermeende specialist? Ik ga daar in ieder geval niet in mee. De echte leerling, want dat ben jij net zo goed, verdiept zich altijd eerst ruim voldoende in de leringen. Daarna kun je vragen stellen. Een leerling kan nooit zomaar de Meester zijn. En jij speelt hier de Leraar, ook al zeg je dat je dat niet bent of wilt. Als je de boel op stelten wilt zetten, ben je hier op het verkeerde adres. Misschien kun je wat betekenen op het Zelfkennisforum, als dat nog actief is.

Als je bekend bent met Waarheid, herken je die overal waar die zich voordoet. Het doet er dan niet meer toe of de uitspraak van Jezus is of van Boedhha, van Balsekar of Krishnamurti, Waarheid is Waarheid. Het mooie is dat de kerk Jezus een rol heeft gegeven en hem woorden in de mond heeft gelegd die hij uit een oogpunt van Waarheid nooit gezegd kan hebben.
Nou meet Bassie zich tegenwoordig de rol van Waarheid kenner aan. Het is voor een leek (geen beoefenaar van Waarheidvinding) moeilijk om te weten wat voor een vlees hij in de kuip heeft en gaat af op wat hij ziet als een persoonlijke verkondiging, een ego dat zichzelf wil strelen. Een Waarheid kenner ziet al dan niet ook wel de kenmerken van een ego, maar kan ook herkennen waar de persoon afwezig is. Een persoon die wil faken geen 'ik' te zijn lukt dat wel even maar laat al snel weer egokenmerken zien. Wil je dat ontdekken dan vraagt dat altijd enig volgen.

Van degenen die bekend zijn met ego en handelen uit ego krijg je dit dan als reactie.

Oorspronkelijk geplaatst door lang kwaat

Wat boeit het mij nou als lichaamsloze geest van zichzelf denkt dat ie het onpersoonlijke Zijn is, terwijl ik hem ken als iemand die bewogen wordt door hele sterke persoonlijke overtuigingen en neigingen? Ik ga daar op af. Wat moet ik met al die verbeelding die hij heeft? Hij denkt zelf dat ie bewogen wordt door leegte maar ik ken hem als iemand bewogen door identiteitsvisies, persoonlijke neigingen, gedachten, plannen, intenties etc. Hij vindt misschien...die lang kwaat die kent mij niet zoals ik werkelijk ben.. Die stumper begrijpt niet dat ik het Zijn ben!
Ik word niet zichtbaar in gedrag...Ik BEN...euhhh....nou.... :)

Maar goed, misschien moet ik hem maar wat laten dromen. Het is ook pijnlijk te ontwaken en de beelden die van jezelf hebt te herzien. Heb je ooit wel eens aan mensen gevraagd...hoe ze jou eigenlijk zien? Daar komt zelfkennis echt uit voort. Verstoppertje spelen in onszelf kunnen we allemaal wel...Ik ben Niets...ja ja....

Je voordoen als (sprekende vanuit) Waarheid valt vroeg of laat door de mand.