Osho achterhaald?

[Laurens]

Ik heb je toch al meerdere keren geschreven dat Osho en zijn beweging tijdgebonden is.

Ik hield het eind 2003 na een maand in zijn Ashram te Poonah al voor bekeken terwijl ik in de eerste jaren van 1990 al zijn boeken verslonden had. Toen en vooral daarvoor in de jaren '70 en '80 hadden Osho en zijn beweging grote waarde want droegen bij in het zich afzetten tegen de indoctrinaties van gevestigde waarden als de kerk.

De kerken in West-Europa staan inmiddels leeg, priesters en politici zijn niet meer de maffia van de ziel, spelen hier niet meer onder één hoedje, dus Osho zijn rol is uitgespeeld voor West-Europeanen.

Tja... ik moet toch constateren dat scribent, door alleen schamele feitjes te benoemen en aan het voor hem magere resultaat te beoordelen, een wat ego georiënteerde boodschap van teleurstelling uitdraagt. Waarheid is eeuwig en zodra Osho in bepaalde aspecten vanuit Waarheid sprak was dat (in ieder geval voor tot in waarheid doorgedrongen ingewijden) te herkennen als absoluut en tijdloos.
Daarnaast was Osho ook veelvuldig verwikkeld in aardse zaken in zijn hoedanigheid van 'ik' in de wereld. Hij ageerde niet zelden, op persoonlijke titel, tegen absurde uitspraken van kerk of staat. Maar zeker ook stak hij de draak met absurde verwachtingen van volgelingen. Daarboven was hij geboorteland gebonden al spiritueel en daarbij zeer belezen. Hij herkende uit de vele stromingen en religies, zeer verdienstelijk, wat er wel of niet in het licht van Waarheid door werd uitgedragen.

Oorspronkelijk geplaatst door Osho

Laat me je vertellen, er is geen doel in het leven . Het leven heeft zijn eigen doel; het is geen middel tot een doel, het is een doel op zichzelf. De vogel op de vleugel, de roos in de wind, de zon die opkomt in de ochtend, de sterren in de nacht, een man die verliefd wordt op een vrouw, een kind dat op straat speelt – er is geen doel.

Oorspronkelijk geplaatst door Osho

Er is geen manier om waarheid te zoeken, want waarheid is niet ver weg . Waarheid is niet daar, ergens, zodat je er naartoe moet gaan, zodat je haar moet bereiken; waarheid moet niet worden gezocht, want waarheid is het wezen zelf van de zoeker.

[Laurens]

Emoties zijn energieën die zich een weg naar buiten zoeken. Die energie kan ook worden opgeroepen door niet uit een in zichzelf voorkomende ervaring. De ontstane gedachten over ervaringen van anderen nopen eveneens tot uitleven. Er is dan van zoiets als 'plaatsvervangende' schaamte, ongenoegen of verontwaardiging sprake. Zo heeft iemand, bijvoorbeeld, gelezen of gehoord over sex met minderjarige kinderen in de commune van Osho. Dan komt het door beeldvorming en gedachten tot een ontlading van energie terwijl het voorval niets uitstaande heeft met een eigen ervaring. Als gevolg daarvan gaat iemand afstand nemen van alles wat er onder de noemer van een bepaalde persoon heeft plaatsgevonden, ook het goede dat het heeft voortgebracht. Maar er zijn ook andere ervaringen. Toch als er iemand op een door jou zelf gehesen schild van een voetstuk valt is dat alleen maar goed. Het gaat nooit over een specifiek persoon maar om de vertolking van Waarheid.

Persoonlijk wilde ik niet naar de commune van Baghwan in Puna vanwege het lezen van het boek van Lin Stevens 'Een schijn van heiligheid' dat beschreef hoe arme hongerige Indiers voor de poort van de Ashram waren gezeten waar het binnen in schrille tegenstelling daarmee een vertoon was van decadente luxe. Oftewel er werd een groep afgescheiden van de mogelijkheid tot zoiets als verlichting. Als het voor een arme sloeber niet was weggelegd hoefde het voor mij ook niet.
Toch school hierin een wijze les, die ik toendertijd niet bij machte was te zien. Het gaat niet om uiterlijk vertoon en inmiddels is ook wel duidelijk dat de aanwezigheid in een commune helemaal geen vereiste is. In tegendeel, een gemeenschap, zo blijkt, wordt al snel onbeheersbaar, een ongeleid projectiel zonder maatregelen als wetten en plichten tot zelfs een gewapende macht.

[Laurens]