Osho en sexuele vrijheid.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Zo heeft iemand, bijvoorbeeld, gelezen of gehoord over sex met minderjarige kinderen in de commune van Osho.

Heb je daar Gimini voor nodig?

[Laurens]

The first time the acclaimed Indian guru Rajneesh, also known as Osho, called her to his room in the middle of the night, it was 1978.

bron

Tja ik wil niks goedpraten hoor maar om midden in de nacht door Osho uitgenodigd worden in zijn slaapkamer... en dan zonder enige bedenkingen gaan. Ik wil het graag opnemen voor deze 25 jarige vrouw die in haar kinderlijke onschuld, midden in de nacht, op zo'n avance ingaat, maar ze maakt het me wel erg moeilijk. Want predikte Osho ook al niet de vrije liefde waaraan in de commune velen zich overgaven, dus dan moet er toch wel een lampje gaan branden over de eventuele intenties bij zo'n nachtelijke uitnodiging. Ook schrijft ze dat ze Osho op een voetstuk geplaatst had als zijnde een god, immers velen gaven zich aan hem over over. Ik weet er niet zo heel veel van maar je las altijd over zogenaamde groupies die rond een bekende artiest hingen en niks liever wilden dan een nachtje er mee doorbrengen. Ieder mens heeft een (natuurlijke) drang tot sex, niettemin moet daaraan toegeven met wederzijdese instemming zijn. Of dat is gebeurd vermag ik niet beoordelen.

Eigenlijk zegt het mij iets anders, namelijk datgene wat ik hier altijd verkondig dat je niet van het heil van een persoon afhankelijk bent wanneer je leert werken met datgene wat we hier doen, te weten waarheidvinding (altijd zonder inmenging van anderen mogelijk). Ook geraliseerden, en als Osho dat is, 'heten' in Waarheid te zijn en weten intrinsiek hoe ze zich tot de wereld te verhouden hebben.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Dorje

Dat is het verschil tussen ontwaakt zijn en verlicht zijn.

Je kan ontwaakt zijn tot helderheid of een aspect er van, en dat kan diepe en rijke inzichten geven. Maar er is nog een verschil in inzicht hebben en dit volledig belichamen.

De oude Dorje ten voeten uit. In zijn opvatting kon een individu nooit geheel en al vrij worden van zijn 'ik' of 'ego' neigingen. Hij deed nooit moeite ze aan te tonen dus sprak hij altijd alleen maar over vermoedens van aanwezigheid. Dus dit voorbeeld van Osho is koren op z'n molen.



Het eeuwige waarschuwende vingertje van Dorje, denk niet dat je er al bent. De (sexuele) neigingen van Osho staan ter discussie. De man moet ontwaakt zijn en niet verlicht met zulke neigingen.

Het inzicht kan je plots krijgen, het belichamen ervan kost tijd en inspanning. Het kost algehele zuivering van alle neigingen. Het probleem is dat men ontwaakt tot het inzicht dat er geen ik is en dus ook niemand met neigingen, maar hoewel dat inzicht juist is, blijft het ik en de neigingen, hoewel gezien als onecht, zich wel voordoen, en op zijn beurt het inzicht bedekken.

Zuivering van neigingen valt onder de noemer persoonsverbetering, waarbij het gevaar bestaat deze te onderdrukken indien ze voorgesteld worden als onwenselijk. Als je 'ontwaakt tot een inzicht' is het inzicht het aangrijpingspunt. Een inzicht is veranderlijk, het kan morgen totaal anders worden ingezien. Kortom ontwaken tot een inzicht is van nul en generlei waarde.

Ontwaken is dus geen verlichting. Hoewel ontwaakten erg mooie inzichten kunnen brengen en die inzichten erg waardevol kunnen zijn, als ze niet belichaamd zijn, als de neigingen die voort blijven razen niet uitgedoofd worden, kan de ontwaakte erg veel schade toebrengen.

Als je het zo stelt, er zou sprake zijn van een inzicht, is ontwaken geen verlichting. Is inzicht hebben dan waardevol? Welnee het is veranderlijk. Of een ontwaakte schade kan toebrengen hangt af van de ontvankelijkheid van de invloed bij derden. Het effect ligt dus bij de ontvankelijke. Maar ook niet ontwaakten brengen anderen schade toe, dus ontwaakt zijn is daarvoor geen voorwaarde.

Als je dat verschil eens door hebt, zie je 99 op de 100 “verlichtten”, het is te zeggen zij die denken dat ze verlicht zijn door de mand vallen en zie je hoe ze in de ban blijven van hun neigingen. En hoe ze daardoor juist verlichting, echte bevrijding voorgoed de pas afsnijden.

Vreemd dat scribent zich zo druk maakt over 'verlichtten'. De onmiddellijke vraag is wat heeft een ander (verlicht of niet) nou met jouw staat te maken? Is scribent mogelijk bang dat 'iemand' zich laat beïnvloeden door inzichten van anderen die de kwalificatie niet hebben dat te kunnen doen gezien hun neigingen. Maar zelfonderzoek heeft nagenoeg niks met anderen uitstaande.

Ontwaken zonder de intentie wat zich voor blijft doen volledig te zuiveren van de neigingen, is bevrijdingsgewijs het meest onfortuinlijke dat je kan tegen komen. Je inzicht in het niet waarlijk zijn van het zelf, wordt dan de grootste in stand houder van dat zelf en zijn neigingen. Hoe paradoxaal dat ook klinkt.

Je hoeft je nergens van te zuiveren. Wanneer je namelijk gedegen zelfonderzoek doet en te weten bent gekomen wat je bent is er geen persoonlijk of door anderen gedirigeerd kompas meer die oplegt hoe je je hebt te gedragen maar is er een effectief innerlijk kompas werkzaam. Niet beter wetend ga ik er maar vanuit dat Osho zich daardoor heeft laten leiden.

Never go there.

Go everywhere en behoud het goede is het advies aan iedereen. Wil je weten wat je bent ga dan gedegen zelfonderzoek doen. Je hoeft nergens meer fora te bezoeken en naar richtlijnen van anderen te luisteren, je hebt een innerlijk kompas dat je kunt aanspreken, zodra je op weg bent.

Voor de rest, Osho heeft erg veel diepe uitspraken gedaan, ze blijven waardevol en zelf nuttig op het pad naar bevrijding, maar dan enkel als informatie er over, niet als voorbeeld er van. Het voorbeeld is er van blijven steken in de informatie en hoe schadelijk het kan zijn niet verder te gaan tot algehele uitdoving van de neigingen.

Je kunt pas advies geven wanneer je ergens bent geweest, zelf de ervaringen hebt gedaan, en niet van horen zeggen door anderen die 'denken' het te weten doordat ze het weer van anderen hebben gehoord. Wat er leuk is aan Osho en anderen die de weg zijn gegaan is 'herkennen van Waarheid'.

Dat relativeert meteen ook al die mooie, waardevolle inzichten en/of ervaringen tot waar we zelf gekomen zijn of (deels) ontwaakt zijn. Dat is op zich totaal niet verdienstelijk en totaal nog niet bevrijdend. Dus er mee te koop lopen of in de ban van zijn is op zijn zachts gezegd niet erg wijs.

Klopt. Daarbij geldt laat je niks gelegen zijn aan andermans inzichten (want ze zijn veranderlijk) en ervaringen (iedereen ervaart een gebeurtenis weer anders).

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door BA

Ja en nee. Ik kan hierop slechts commentaar geven vanuit de Zen traditie, voor wat ik er van weet, hopelijk begrepen heb en wat ik wat dat betreft ervaren heb. In Zen wordt onderscheid gemaakt tussen Kensho en Satori, alhoewel deze termen vaak onderling worden uitgewisseld als elkaars synoniemen (dat is ook het geval met Ontwaakt zijn en de Verlichting, Gautama de Boeddha zei vaak dat hij de Ontwaakte was, maar ook dat er bij hem sprake was van Verlichting).

Kensho is een term die veelal gebruikt wordt in Zen om een blijk van inzicht weer te geven, de blijk van Kensho dus. Gurdjieff hanteerde hiervoor de flits van waarheid, maar Kensho gaat toch wat dieper. Kensho kan de waarheid tonen, maar in Satori is het feitelijk blijvend.

Dit is een interessante aanvulling, maar dan gaan vervolgens de gedachten er mee op de loop..

Satori staat dus min of meer voor Verlichting, maar ook daar blijft het grote gevaar bestaan dat men hieraan gaat hechten, zich met de Verlichting gaat identificeren of vereenzelvigen. Volgens een oud Zen spreekwoord wordt de waarschuwing gegeven dat die gehechtheid aan de eigen Verlichting een net zo mentale ‘ziekte’ is als de gehechtheid aan het idee van het zelf. Hoe dieper de Verlichting des te erger zou deze mentale ‘ziekte’ zijn. Dat geeft te denken, want dit zou betekenen dat een Verlichtingservaring op zich onvoldoende zou zijn om voor altijd en eeuwig bevrijd te zijn. En de crux ligt hem in de ‘gehechtheid aan’, blijkbaar kun je ook in de Verlichting nog de verkeerde kant op gaan, namelijk jezelf hechten aan die Verlichting. Je komt dit eigenlijk zelden of nooit tegen in boeddhistische toelichtingen op bijvoorbeeld de Verlichting van Gautama de Boeddha. Vanaf het moment van zijn Verlichting is hij volgens de geschriften Ontwaakt en Verlicht, en dat is voor hem meteen de uiteindelijke bevrijding. Dit geldt dus blijkbaar niet zomaar voor iedereen die een Verlichtingservaring heeft.

bron

In feite spreekt hieruit dezelfde 'angst' voor het misgaan dat Dorje aan de dag legt met zijn 'neigingen', is het hier het 'hechten'. Daarmee geven scribenten te kennen niet te hebben 'begrepen' wat verlichting is, laat staan dat ze het zijn (weten vanuit het verkeren in Waarheid).

Realisatie of verlichting is afwezigheid van een 'ik' of 'ego' in de configuratie mens geheten. Het 'hechten' behoort toe aan het arsenaal van een 'ik'. De constatering ergens aan te hechten is dus afkomstig van een 'ik' en komt niet voor in een hoedanigheid van een niet-ik, oftewel een wat we gerealiseerde noemen. Het chargeren door het een mentale ziekte te noemen wil, naar mijn mening, aangeven dat dit gebeuren van vereenzelviging met realisatie op grote schaal plaats vindt. Daarbij dat dat feitelijk net zo'n misinterpretatie is als te menen een 'ik' of 'zelf' te zijn. Overigens een verlichtingservaring is een, het woord zegt het al, ervaring. Dus een veranderlijke toestand en daarom nogmaals alles wat veranderlijk is ben je niet, oftewel het is geen uiteindelijke bevrijding.

[Laurens]

In Zen gaat men er geloof ik van uit, dat Gautama de Boeddha nog zes jaren na zijn Verlichting heeft gemediteerd om tot de volledige vervolmaking van die Verlichting te komen. Dat is wel opmerkelijk. Wat echter daadwerkelijk het geval is geweest, is eigenlijk niet zo heel belangrijk.

Het kan, ik weet niet of dat bij Boeddha het geval was, in het geval van plotseling inzicht heel confronterend zijn te ontdekken dat datgene wat je meende te zijn een luchtballon is. Alles wat je is geleerd één grote leugen. Dat kan zich openbaren in een direct inzicht en leiden tot een intense opluchting. Zodat je in een weldadig lachbui over deze wat ze wel eens als kosmische grap noemen doet uitbarsten. Toch valt alles niet meteen op z'n plaats daar heb je nog wel wat tijd voor nodig.

Excuus, ik heb het foutief weergegeven: de Boeddha had inderdaad zes jaar beoefening voordat hij Verlicht werd. Ik heb blijkbaar effe zitten slapen toen ik het één en ander zat te schrijven. De Verlichting van Gautama de Boeddha brak dus na zes jaren door, en die Verlichtingsverhalen kloppen dus, Zen wijkt daar zeker niet vanaf. Bedankt voor de aanmerkingen, je hebt gelijk Steve.

Wel goed je huiswerk doen hé, laten we je niet kunnen pakken op slordigheidjes.

[Laurens]

Echter wat Osho aangaat, blijkbaar meende hij dat zijn Verlichtingservaring, als hij al Verlicht was (iets wat ik onderhand betwijfel), ook zijn onmiddellijke bevrijding was. En kennelijk was dat toch niet het geval. Hij was zeer ijdel en droeg de duurste kaftans en peperdure horloges. De vergoelijking dat hij zelf vond, dat een spiritueel leven ook in rijkdom kan worden geleefd, is een verklaring, die op zich wel juist kan zijn, maar wel erg gemakkelijk gevonden is in het licht van zijn persoonlijke verschijning.

Van Osho is bekend dat hij een levensgenieter was, er echter bij zijn overlijden geconstateerd werd dat hij niets persoonlijk bezat. Dat past wel bij het beeld over realisatie, want daar praten we hier over. Je kunt niks persoonlijk bezitten of als je eigendom beschouwen.

Daarnaast moet er nog even een misverstand worden opgeruimd. Ieder mens heeft namelijk een aard van zijn, zoiets als instincten waarover het 'ik' geen zeggenschap heeft. Dus het kan verwarrend en moeilijk te bepalen zijn of de getoonde aard van een mens een 'ik' of 'ego' kwestie is.

[Laurens]

Nadat de commune in Oregon uiteen viel, probeerde Osho te vertrekken met een privé jet, met daarin een miljoen dollar aan juwelen. Dat feest ging niet door, en hij werd aangehouden. Waarom probeer je als vermeende Verlichte weg te gaan met zulke dure waar? Dat verraadt een behoorlijke mate van jezelf in rijkdom trachten zeker te stellen. Dit staat in schril contrast met bijvoorbeeld het leven van de Boeddha, die geenszins rijkdom voor zichzelf probeerde zeker te stellen.

Het zal er wel op lijken dat ik Osho verdedig. In deze (vermeende) wereld heb je te maken met anderen en de voorschriften en verplichtingen die je worden opgelegd. Daarbij de hele wereld draait op macht en geld. Macht had Osho niet ten opzichte van de gevestigde orde maar hij had kennelijk wel geld waarmee die macht te beïnvloeden was. De overlevingsstrategie kan dan ook de commune betroffen hebben in plaats van hem zelf waarvoor hij geld benodigde. Daarbij lijkt het me niet dat Osho zich persoonlijk met het vertrek uit de verenigde staten heeft bezig gehouden daarvoor had hij anderen die zich al jaren over hem ontfermden. Kortom ik kan ook driftig mee speculeren over de gang van zaken in Oregon, maar wat weet ik daar nou van? Ik was er niet bij.

Het is inderdaad niet zo van belang, maar die 6 jaar lijkt mij wel verward met de zes jaar van intense ascese en meditatie die volgens de meeste boeddhistische overleveringen vooraf ging aan de verlichting onder de boddhiboom.

Daar zou hij, volgens de overlevering in een lachbui zijn uitgebarsten. Nu blijkt de boddhiboom vruchten te dragen die een hallucinerende werking hebben. Misschien was Boeddha gedrogeerd. Tja verhalen verzinnen kunnen we allemaal. En de overlevering lijkt eveneens nogal onbetrouwbaar als dat van mond op mond moet gaan en niet exact wordt opgetekend. Het kan niet meer worden nagegaan of Boeddha in zijn tijd seksuele escapades heeft gehad. Het is the who who cares, terwijl het allemaal maar veranderlijke verschijnselen zijn in het verloop van de oneindige tijd.

Hoe dan ook Osho heb ik nooit als een verlichtte gezien. Dat respect heeft hij nooit van mij gekregen. Het was een interessant figuur, maar zeker geen verlicht figuur. Eerder een voorbeeld van hoe een ontwaak-ervaring schadelijk kan aflopen.

Dat 'respect verdienen' is hetgeen wat in de ego wereld gangbaar is. Dat de waarde van iemand moet worden bepaald door de hoeveelheid respect dat hij verdient of gekregen. Of iemand interessant is? Dat is eveneens een ego beoordeling want in interessant ligt besloten dat het wat moet opleveren. Met waarheidvinding hoef je niet langer meer van de gebruikelijke egobevindingen uit te gaan, je kunt vertrouwen op dat wat waar is volgens een universele maatstaf.

[Darsho]

Wel grappig dat de (vermeende) gebeurtenissen in de commune van Osho 34 jaar later nog voor beroering zorgen. Ik heb net even een chat met ChatGTP gehad over de gewone en seksuele schandalen in de Osho commune en vroeg:

'Volgens advaita is er in essentie alleen het onpersoonlijke bewustzijn waarin alles verschijnt en verdwijnt. Hoe de gebeurtenissen in de osho commune te zien vanuit deze invalshoek?'

Het Antwoord was:

Vanuit het perspectief van advaita – waarin wordt gesteld dat er in wezen alleen onpersoonlijk bewustzijn is waarin alle fenomenen verschijnen en verdwijnen – zouden de gebeurtenissen in de Osho-commune kunnen worden gezien als tijdelijke manifestaties binnen het onpersoonlijke bewustzijn zelf. Dit impliceert dat de handelingen, schandalen, drama’s en ervaringen uiteindelijk geen blijvende realiteit hebben en enkel voorbijgaande verschijningen zijn in het ene bewustzijn.

Volgens advaita is het idee van individuele verantwoordelijkheid en persoonlijk schuld of verdienste vanuit het absolute standpunt een illusie. Vanuit deze visie zijn alle handelingen van de communeleden, inclusief de controversiële of moreel belastende daden, te beschouwen als uitdrukkingen van een groter, onpersoonlijk proces. De betrokken personen worden gezien als instrumenten van dat bewustzijn, zonder een eigen autonoom zelf dat handelt of beslist. Zelfs misstanden en manipulatie, hoe ernstig ze ook lijken vanuit een menselijk perspectief, verschijnen en verdwijnen als deel van het spel (lila) van bewustzijn zelf.

De Relatieve en Absolute Kijk

Advaita onderscheidt echter vaak het relatieve en het absolute standpunt. Relatief gezien bestaan er normen, waarden en ethische overwegingen die bepalend zijn voor menselijk gedrag en verantwoordelijkheid. Vanuit deze relatieve kijk kunnen de gebeurtenissen in de commune gezien worden als problematisch of schadelijk voor individuen. Vanuit het absolute standpunt is er geen scheiding tussen goed en kwaad, en zijn al deze gebeurtenissen eenvoudigweg verschijnselen in het ene, ondeelbare bewustzijn zonder inherente betekenis of morele lading.

De Illusie van Individuele Identiteit

Een kernaspect van advaita is de illusie van de persoonlijke identiteit. In het geval van de Osho-commune zouden de deelnemers, inclusief Osho zelf, geen echte afzonderlijke “ik” hebben gehad die handelde. Alles wat zich afspeelde, zou daarmee de uiting zijn van een onpersoonlijke kracht. Elk verlangen, elke angst, en elke poging tot macht of controle verschijnt in bewustzijn als onderdeel van een complex spel van dualiteit, waarbij zelfs het ego en de drang naar erkenning als tijdelijke verschijnselen worden gezien.

De Valstrik van Spirituele Identificatie

Een advaita-leer zou er ook op wijzen dat zelfs de identificatie met een spirituele gemeenschap of meester, zoals die bij Osho het geval was, een uiting is van onwetendheid (avidya). De sterke identificatie en loyaliteit die sommige volgelingen voelden, kan worden gezien als een projectie van het persoonlijke ego op iets dat in werkelijkheid leeg is. Het hechten aan de vorm – de commune, de meester, of de regels – kan worden gezien als een afdwaling van het realiseren van de essentie van advaita, die stelt dat er niets vast te houden is en dat er geen persoonlijke identiteit is die iets kan bezitten of controleren.

Conclusie

Vanuit een advaitische blik hebben de gebeurtenissen in de Osho-commune geen diepere realiteit, maar verschijnen ze in bewustzijn zoals wolken in de lucht. Ze wijzen mogelijk op de illusie van persoonlijke en collectieve identificaties, en bieden daarmee een spiegel voor zelfonderzoek. Het is een herinnering dat elke gebeurtenis, hoe dramatisch ook, deel is van het voorbijgaande spel in een onverdeeld bewustzijn – zonder een "ik" dat kan bezitten of lijden, en zonder enige inherente betekenis, behalve die welke het ego eraan toekent.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Darsho

Wel grappig dat de (vermeende) gebeurtenissen in de commune van Osho 34 jaar later nog voor beroering zorgen. Ik heb net even een chat met ChatGTP gehad over de gewone en seksuele schandalen in de Osho commune en vroeg:

'Volgens advaita is er in essentie alleen het onpersoonlijke bewustzijn waarin alles verschijnt en verdwijnt. Hoe de gebeurtenissen in de osho commune te zien vanuit deze invalshoek?'

Het Antwoord was:

Vanuit het perspectief van advaita – waarin wordt gesteld dat er in wezen alleen onpersoonlijk bewustzijn is waarin alle fenomenen verschijnen en verdwijnen – zouden de gebeurtenissen in de Osho-commune kunnen worden gezien als tijdelijke manifestaties binnen het onpersoonlijke bewustzijn zelf. Dit impliceert dat de handelingen, schandalen, drama’s en ervaringen uiteindelijk geen blijvende realiteit hebben en enkel voorbijgaande verschijningen zijn in het ene bewustzijn.

Volgens advaita is het idee van individuele verantwoordelijkheid en persoonlijk schuld of verdienste vanuit het absolute standpunt een illusie. Vanuit deze visie zijn alle handelingen van de communeleden, inclusief de controversiële of moreel belastende daden, te beschouwen als uitdrukkingen van een groter, onpersoonlijk proces. De betrokken personen worden gezien als instrumenten van dat bewustzijn, zonder een eigen autonoom zelf dat handelt of beslist. Zelfs misstanden en manipulatie, hoe ernstig ze ook lijken vanuit een menselijk perspectief, verschijnen en verdwijnen als deel van het spel (lila) van bewustzijn zelf.

In, om het maar eens 'het absolute' te noemen, of anders gezegd vanuit 'Bewustzijn' bezien, is dat correct verwoord. Omdat de beleving echter anders is noemen we dat gebeuren daar (in de wereld) de 'vermeende' wereld of werkelijkheid.

De Relatieve en Absolute Kijk

Advaita onderscheidt echter vaak het relatieve en het absolute standpunt. Relatief gezien bestaan er normen, waarden en ethische overwegingen die bepalend zijn voor menselijk gedrag en verantwoordelijkheid. Vanuit deze relatieve kijk kunnen de gebeurtenissen in de commune gezien worden als problematisch of schadelijk voor individuen. Vanuit het absolute standpunt is er geen scheiding tussen goed en kwaad, en zijn al deze gebeurtenissen eenvoudigweg verschijnselen in het ene, ondeelbare bewustzijn zonder inherente betekenis of morele lading.

Ook tegen deze verwoording valt niets in te brengen.

De Illusie van Individuele Identiteit

Een kernaspect van advaita is de illusie van de persoonlijke identiteit. In het geval van de Osho-commune zouden de deelnemers, inclusief Osho zelf, geen echte afzonderlijke “ik” hebben gehad die handelde. Alles wat zich afspeelde, zou daarmee de uiting zijn van een onpersoonlijke kracht. Elk verlangen, elke angst, en elke poging tot macht of controle verschijnt in bewustzijn als onderdeel van een complex spel van dualiteit, waarbij zelfs het ego en de drang naar erkenning als tijdelijke verschijnselen worden gezien.

Wanneer je dit zo zou verklaren haken je toehoorders af.
Het is evenwel correct. Vanwege een niet bestaan, de afwezigheid van 'ik' moet al het handelen wel veroorzaakt zijn door Bewustzijn. In het ondermaanse is sprake van veranderlijke energieën op weg naar evenwicht, met onder andere de mens als instrument. Waar dat niet onze ervaring, is waarin we elkaars bestaan continu bevestigen, waarin we 'denken' aanwezig te zijn kan het bovenstaande onmogelijk het geval zijn.

De Valstrik van Spirituele Identificatie

Een advaita-leer zou er ook op wijzen dat zelfs de identificatie met een spirituele gemeenschap of meester, zoals die bij Osho het geval was, een uiting is van onwetendheid (avidya). De sterke identificatie en loyaliteit die sommige volgelingen voelden, kan worden gezien als een projectie van het persoonlijke ego op iets dat in werkelijkheid leeg is. Het hechten aan de vorm – de commune, de meester, of de regels – kan worden gezien als een afdwaling van het realiseren van de essentie van advaita, die stelt dat er niets vast te houden is en dat er geen persoonlijke identiteit is die iets kan bezitten of controleren.

Vanwege de omstandigheid dat dat allemaal dan wel waar is maar in onze beleving niet de werkelijkheid kunnen we over wat ons lijkt te overkomen beter spreken van een 'vermeende' wereld die we met ons denken zelf hebben geschapen. We weten (inmiddels) dat we slechts figuranten van Bewustzijn zijn maar we handelen naar wat we denken te kennen. Dat handelen wordt dan wel aangestuurd door bewustzijn maar het lijkt dat ons daarin de vrije keus is gelaten. We nemen daarin (vermeend) onze verantwoordelijkheid.

Conclusie

Vanuit een advaitische blik hebben de gebeurtenissen in de Osho-commune geen diepere realiteit, maar verschijnen ze in bewustzijn zoals wolken in de lucht. Ze wijzen mogelijk op de illusie van persoonlijke en collectieve identificaties, en bieden daarmee een spiegel voor zelfonderzoek. Het is een herinnering dat elke gebeurtenis, hoe dramatisch ook, deel is van het voorbijgaande spel in een onverdeeld bewustzijn – zonder een "ik" dat kan bezitten of lijden, en zonder enige inherente betekenis, behalve die welke het ego eraan toekent.

Kortom we spelen het goddelijke spel.
We kunnen ook al bestaat onze wereld niet de droom leven dat het bestaat en daarin ons ding doen en ondertussen 'weten' (in absolute zin) wat er werkelijk aan de hand is. Maar dit alles zijn en doen is dus allemaal werkelijkheid geworden vanwege ons geloof in het bestaan van deze droom.

Het zichzelf lerende AI zal deze tekst ook wel weer integreren zodat het straks overal te lezen is. Maar onthoud: het is allemaal alleen maar kennis als het niet gevolgd wordt door een gedegen zelfonderzoek. Het is zaak door te doen ten diepste te integreren wat deze woorden betekenen.