Schrijven op het forum.

[Laurens]

Oorspronkelijk geplaatst door Laurens

Het is altijd heel makkelijk om ego aan te tonen, zelfs als verwoede pogingen worden gedaan de aanwezigheid ervan te verhullen. Maar het vraagt voor een juiste interpretatie soms bekendheid met ego, middels gedegen zelfonderzoek, of het wel ego is dat zich toont. Ook gerealiseerden vertonen niet zelfden gedrag dat voor leken op het hebben van ego duid en dat dat niet is.

Vanwege de aandacht die het krijgt schermt menigeen maar al te graag met dat ego zien, dan wel het niet hebben er van.
Wanneer ego getriggerd kan worden kan er geen sprake zijn van realisatie.

Heel wat zogenaamde zelf gerealiseerden vallen vanwege het zichtbaar aanwezig zijn van het hebben van een ego door de mand. Dat kun je rustig hardop zeggen en daarmee deze zelfgerealiseerden een handreiking doen het ego beter te verhullen. Dat dat helemaal niet lukt kun je gewoon zien gebeuren. Ego kan zich niet verdonkeremanen, de pogingen daartoe zijn lachopwekkend.

Vandaar bovenstaand citaat, zelfs een (kennelijke) leek kan het opmerken.

Voor de duidelijkheid, ego is in de hier gehanteerde begrippen, het verschijnsel dat zich voordoet ter bescherming van het ik. Dat is broodnodig want het 'ik' is maar een bundel verzamelde gedachten, en gedachten zijn maar vluchtig. Bij gedegen zelfonderzoek, waar gedachten aan een onderzoek worden onderworpen, blijkt het 'ik' nergens te vinden. Maar goed het ego beschermd het voortbestaan ervan want anders zou het als gebakken lucht uit elkaar vallen.

De veelgemaakt gedachte is dat bestaan zonder 'ik' onmogelijk is. Dat is zo grappig als je weet dat het 'ik' helemaal niet bestaat. Dat wat er gebeurt is namelijk helemaal niet 'ik' gebonden, maar we bevestigen het bestaan door te poneren 'dat heb ik gedaan'. En daarmee is het fenomeen 'ik' geboren. En langzaam aan wordt dat uitgebreid met het bevestigen van elkaars 'ik' zijn.